Słownik akadyjsko-polski

UWAGA: proszę raczej korzystać z wersji pdf

SŁOWNIK AKADYJSKO-POLSKI

Oznaczenia:

[r.ż] – słowo występujące tylko w rodzaju żeńskim
[l.mn.] – słowo występujące tylko w liczbie mnogiej
[St] – czasownik odmieniany tylko w tzw. statiwie (formie bezczasowej)
Czasowniki akadyjskie występują w czterech głównych formach – tematach zwanych z niemiecka stammami (gramatykę akadyjską opracowali jako pierwsi uczeni niemieccy). Temat podstawowy (Grundstamm) podawany jest w definicji jako pierwszy bez specjalnego oznaczenia; zresztą wiele czasowników występuje tylko lub głównie w tej formie. Trzy pozostałe tematy to N-Stamm (oznaczany przez N), Doppelstamm (D) i Š-Stamm (Š). W niektórych z tych form występują jeszcze odmiany zwykła oraz T i TN (z wrostkami odpowiednio –t- i –tan-), a więc łącznie mamy G, GT, GTN, N, NTN, D, DT, DTN, Š, ŠT i ŠTN. Te wszystkie formy i odmiany mają swoje zwykłe, typowe rozumienie, ale bardzo częste są wyjątki, kiedy czasownik w danym temacie nabiera znaczenia nietypowego. Typowe znaczenia są następujące: N zazwyczaj jest stroną bierną, czasem zwrotną czasownika w G, D – nadaje mu znaczenie sprawcze, albo wzmocnione, dobitne, a Š wyraża przyczynowość, nakaz, przymus. Z kolei odmiana T jest zwykle tłumaczona jako dotycząca czynności wzajemnych dziejących się pomiędzy (dwoma) obiektami, albo też wyraża stronę bierną, TN wyraża czynność powtarzającą się, wielokrotną, wchodzącą w zwyczaj. Weźmy przykład fikcyjny, dajmy na to czasownika „mówić” (w G-Stammie). Gdyby odmieniał się on typowo, kolejne bezokoliczniki znaczyłyby mniej więcej: w GT „rozmawiać”, w GTN „powtarzać” albo „uporczywie wbijać (komuś coś) do głowy”, albo „ciągle gadać to samo”, ewentualnie „wygłaszać (powszechnie przyjętą) formułę” w N „być wypowiadanym”, w NTN „być wypowiadanym raz po raz”, w D „krzyczeć”, w DT „być wykrzykiwanym”, w DTN „wykrzykiwać w kółko to samo”, w Š „kazać mówić”, „wydobywać zeznanie” w ŠT „zobowiązać się wzajemnie do mówienia” i w ŠTN „kazać regularnie składać sprawozdanie”. Ale – jak już była o tym mowa – bardzo częste są znaczenia nietypowe; przy tym jest zrozumiałe, że w definicjach znaczenia typowe bywają pomijane, zwłaszcza jeżeli są oczywiste, natomiast znaczenia nietypowe są skrupulatnie wskazywane.
[N], [DT], ŠTN] itd. – czasowniki występujące tylko w N, DT, ŠTN itd.
[sum.] – słowo pochodzenia sumeryjskiego
A, I, U, E – samogłoski krótkie
A, I, U, E – samogłoski długie
Â, Î, Ű, € – samogłoski długie powstałe przez „zlanie się” dwóch samogłosek (krótkich lub długich)
Kursywą pisane są słowa utworzone według reguł gramatyki akadyjskiej przeze mnie, a zatem nie takie, które są znane z oryginalnych tekstów, lecz takie, które są zrekonstruowane, dodane jako uzupełnienie braków. Znaczenia tych słów są jedynie moją hipotezą, a hipoteza nie zawsze jest przecież trafna.

‘

'ALAPPUM [staroakad.] lub ELEPPU(M) – STATEK, ŁÓDŹ [r.ż]
'ARAŠUM (a/u) [staroakad.] lub EREŠU(M), ERAŠU(M) – UPRAWIAĆ (pole); SIAĆ
[jako rzeczownik] UPRAWIANIE (pola); SIANIE, SIEW
GTN: ATARRUŠUM, ITERRUŠUM – UPRAWIAĆ KILKAKROTNIE, SYSTEMATYCZNIE
[jako rzeczownik] SYSTEMATYCZNE UPRAWIANIE
'ARAŠUM (i) lub EREŠU(M) – ŻYCZYĆ, ŻĄDAĆ, WYMAGAĆ; PROSIĆ, WYPRASZAĆ, (z podwójnym Akk. osoby i rzeczy)
PROSIĆ (kogoś o coś)
[jako rzeczownik] – ŻYCZENIE, ŻĄDANIE, WYMAGANIE; PROSZENIE
‘ARIŠUM – UPRAWIAJĄCY (pole); SIEWCA
‘ARIŠUM – ŻĄDAJĄCY; PROSZĄCY, UBIEGAJĄCY SIĘ, PETENT
‘ARŠUM – UPRAWIANE (pole); SIANY, ZASIANY
‘ARŠUM – ŻĄDANY, WYMAGANY; BĘDĄCY PRZEDMIOTEM PROŚBY, ŻYCZENIA, WYPRASZANY
'EMŰQU, 'EMŰQU – SIŁA, MOC, POTĘGA; SIŁA WOJSKOWA, WOJSKO; WIERZCHNIA CZĘŚĆ RĘKI; WNIKLIWOŚĆ,
MĄDROŚĆ; WYSOKOŚĆ (udziału); MIENIE [w l.mn. i l.pdw. r.ż.]
S.C. EMŰQ, l.pdw. EMŰQÂ(N)

A
A – NIE (CHCĘ) [staroakad. partykuła zakazu, odmowy]; por. A’
-A(M) – [końcówka wentywna oznaczająca ruch do, zbliżenie]
-A(M) – zob. –IA
A’ – W SUMIE, W ILOŚCI
KASPU A’ 1 MANE – PIENIĄDZE W ILOŚCI 1 MINY
A’ lub AI + następna samogłoska – NIE CHCĘ [partykuła przed życzeniem negatywnym]
A’ABU lub AIABU – WRÓG
A’AKANI lub AIAKANI – DOKĄD?
A’ILU [śr.asyr.] – CZŁOWIEK; KAŻDY; zob. AMELU, AWILU(M)
A’U lub AIU – KTÓRY?
A’UMMA lub AIUMMA – KTOŚ; z przeczeniem LA: NIKT, ŻADEN
A-A – BOLI! AU! ACH! [wykrzyknik bólu]
A-A – NIE [z czasownikami w 3 osobie i 1 osobie Prt]
AB-ABI lub ABI-ABI – DZIADEK
ABÂKU (a/u), ABÂKU – ZWRACAĆ SIĘ; UPROWADZAĆ, UPROWADZIĆ W NIEWOLĘ
[jako rzeczownik] ZWRACANIE SIĘ, UPROWADZANIE W NIEWOLĘ
GT: ATABKU, ATABKU – UPROWADZIĆ, POPĘDZIĆ
[jako rzeczownik] UPROWADZANIE, PĘDZENIE
ABÂLU(M) (a/i) lub WABÂLU(M) – SKŁANIAĆ; PODNOSIĆ; PRZYNIEŚĆ, NOSIĆ, ODNOSIĆ; NABAWIAĆ SIĘ;
ZDOBYWAĆ
[jako rzeczownik] SKŁANIANIE, NAKŁANIANIE; PODNOSZENIE, PRZYNOSZENIE, NOSZENIE, ODNO-
SZENIE; NABAWIANIE SIĘ; ZDOBYWANIE
GT: ITBULUM – ZABIERAĆ, ODBIERAĆ
[jako rzeczownik] ZABIERANIE, ODBIERANIE
Š: ŠUBULUM – KAZAĆ PRZYNOSIĆ; KAZAĆ PRZESYŁAĆ; KAZAĆ PRZEWOZIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE PRZYNIESIENIA; KAZANIE PRZESŁANIA, NAKAZANIE PRZEWIEZIENIA
ŠT: ŠUTABULUM – ROZWAŻAĆ, PRZEMYŚLIWAĆ; ZDECYDOWAĆ SIĘ, POSTANOWIĆ
ANA LIBBIM WABALUM – WNIEŚĆ, WPROWADZIĆ; DOPASOWAĆ
LIBBAŠU UBBAL ANA – SERCE JEGO SKŁANIA GO DO
QATATE ANA LEMNETTI INA LIBBI x UBALU – RĘCE W ZŁYM ZAMIARZE PODNIEŚĆ NA x
ABARAKKU lub AKRIKKU – WEZYR
ABARU – OŁÓW (Blei)
ABATU [nowoasyr.] – SŁOWO; zob. AWATU(M) lub ABUTU
ABÂTU (a/u) – G i D UBBUTU: ZBURZYĆ, ZNISZCZYĆ
[jako rzeczownik] BURZENIE, NISZCZENIE
N (o ile to ten sam rdzeń) NABUTU: UCIEKAĆ; zob. NABUTU
[jako rzeczownik] UCIEKANIE
Odmiana:
Prs: I’ABBAT obok IBBAT; Prt: I’BUT obok IBUT; podobnie w innych formach, np.
Prs N: I”ABBAT; Prt N: I”ABIT
[jako rzeczownik] BURZENIE, NISZCZENIE
ABÂTU – PRZEPADAĆ, GINĄĆ
[jako rzeczownik] PRZEPADANIE, GINIĘCIE
ABBUTTU lub ABBUTTU , APPUTTU – ? [znamię niewolnictwa: być może szczególny rodzaj fryzury]
ABBUTU lub ABUTU – WSTAWIENIE SIĘ, WSTAWIENNICTWO (wł. OJCOSTWO)
ABI-ABI lub AB-ABI – DZIADEK
ABIKTU, ABIKTU lub APIKTU – KLĘSKA, UPROWADZENIE (w niewolę)
S.C.: ABIKTI
ABIKTA ŠAKANU (także GT) – ZADAĆ KLĘSKĘ
ABIKU, ABIKU – ZWRACAJĄCY SIĘ; UPROWADZAJĄCY W NIEWOLĘ, ŁOWCA NIEWOLNIKÓW
ABKU, ABKU – JENIEC, UPROWADZONY W NIEWOLĘ
ABILU – SKŁANIAJĄCY; PODNOSZĄCY; NOSZĄCY, TRAGARZ; NABAWIAJĄCY SIĘ; ZDOBYWAJĄCY, ZDOBYWCA
ABITU – PRZEPADAJĄCY, GINĄCY, ZNAJDUJĄCY SIĘ NA KRAWĘDZI UPADKU
ABITU – BURZĄCY, NISZCZĄCY, BURZYCIEL, NISZCZYCIEL
ABLU – NAKŁONIONY, SKŁONIONY, PRZEKONANY, SKAPTOWANY; PRZENIESIONY, PRZEMIESZCZONY (przez kogoś);
ZDOBYTY, POZYSKANY
ABNU(M), ABNU(M) – GRAD; KAMIEŃ, KAMIEŃ SZLACHETNY; KAMIEŃ WAGOWY [zarówno rodzaju męskiego jak i żeńskiego; w wersji starobabilońskiej rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej, zaś rodzaju męskiego w liczbie mnogiej]
ABRU – STOS DREWNA, STOS
ABŠINNU [sum.] – BRUZDA NA ROLI, BRUZDA SIEWNA
ABTU – PRZEPADŁY, ZAGINIONY
ABTU – ZBURZONY, ZNISZCZONY, ZRUJNOWANY
ABU(M), ABU(M) – OJCIEC
l.mn. ABBU
ABUBIŠ – JAK POTOP
ABUBU – POTOP; PRZYPŁYW SPOWODOWANY SZTORMEM; CYKLON
ABUB NASPANTI – PRZYPŁYW SPOWODOWANY SZTORMEM, KTÓRY WSZYSTKO ZRÓWNUJE Z
ZIEMIĄ
KIMA ABUBIM = ABUBIŠ – JAK POTOP
ABUBU – POTOP, POWÓDŹ
ABULLU(M) – BRAMA MIASTA, BRAMA [r.ż.]
ABURRIŠ – W CISZY, W SPOKOJU, CICHO, SPOKOJNIE
ABUTU lub AWATU(M), AMATU, AMUTU, AWUTU(M) – SŁOWO, WYRAŻENIE, WYPOWIEDŹ, ROZKAZ; RZECZ,
SPRAWA, OKOLICZNOŚĆ; WYROCZNIA
BEL AWATIM – OSKARŻYCIEL, PRZECIWNIK W PROCESIE
AWATAM BATAQUM [staroasyr.] – ZAŁATWIAĆ SPRAWĘ
INA AMAT lub INA QIBIT – WEDLE POLECENIA, WEDLE ROZKAZU
KAL AMATUŠA – [w pewnym tekście:] WSZYSTKIE JEJ WYBRYKI
ABUTU lub ABBUTU – WSTAWIENIE SIĘ, WSTAWIENNICTWO (właściwie: OJCOSTWO)
ACCARU lub AZZARU – KOT BŁOTNY
ACŰ[średnio- i nowobabilońskie] lub WACŰ(M) (wci), UCA’U, WACA’UM – WYCHODZIĆ, ODCHODZIĆ, UCIEKAĆ,
REZYGNOWAĆ; WYCIĄGAĆ; WYSTAWAĆ
[jako rzeczownik] WYCHODZENIE, ODCHODZENIE, UCIEKANIE; REZYGNOWANIE; WYCIĄGANIE; WYSTAWIANIE
GT: ODCHODZIĆ, ODDALAĆ SIĘ
Š: ŠUCŰM – WYPROWADZAĆ, KAZAĆ WYJŚĆ; WYSTĄPIĆ (z brzegów), WYLAĆ; WYNOSIĆ,
WYWLEC, ODCIĄGNĄĆ; UWOLNIĆ; DOPROWADZIĆ DO UPADKU; ZDRADZIĆ (tajemnicę), ŚCIĄGNĄĆ
(daninę)
ŠTN: ŠUTECUM – CIĄGLE WYGADYWAĆ SIĘ, WYPAPLAĆ RAZ PO RAZ
ANA CITIM ŠUCUM – WYDAWAĆ
ACŰ – WYCHODZIĆ; WSCHODZIĆ (o słońcu); ZACZYNAĆ
[jako rzaczownik] WYCHODZENIE; WSCHODZENIE (o słońcu); ZACZYNANIE
ACŰ – WYCHODZĄCY, ODCHODZĄCY, UCIEKAJĄCY, REZYGNUJĄCY; WYCIĄGAJĄCY, WYSTAWAJĄCY
ACŰ – WYCHODZĄCY; WSCHODZĄCY (o słońcu, księżycu); ZACZYNAJĄCY, DEBIUTANT (?)
AD lub ADI, ADU – (przyimek:) AŻ, DO, OBOK, RAZEM (Z), Z; (spójnik zdań czasowych, subjunkcji:) DO, DOPÓKI,
AŻ DO
ADI BIT – AŻ DO (as.)
ADI INANNA – DOTĄD, DOTYCHCZAS
ADI MAHRIJA – PRZEDE MNĄ, PRZEDE MNIE, DO MNIE
ADI MATI – JAK DŁUGO
ADI x ŠU – x RAZY, x-KROTNIE, np. ADU 12 ŠU – W DWUNASTOKROTNYM WYMIARZE
ADAD – ADAD [imię boga burzy]
ADAGURRU – PANEW KADZIDŁA [sum.]
ADANNIŠ lub ANADANNIŠ, ANDANNIŠ – BARDZO
ADANNU – (oczekiwany, stały) MOMENT; TERMIN; PUNKT KOŃCOWY
ADARU lub EDERU(M) (i) – OBEJMOWAĆ SIĘ, WZIĄĆ W OBJĘCIA
N: NANDURU – OBEJMOWAĆ SIĘ (WZAJEMNIE)
[jako rzeczownik] OBEJMOWANIE SIĘ, BRANIE SIĘ WZAJEMNIE W OBJĘCIA
ADÂRU lub ATALŰ, ATTALŰ – ZAĆMIENIE (np. SŁOŃCA) [sum.]
ADARU(M), ADARU(M), ADARU(M) (a/u) lub ED€RU (’dr) – G i N: BAĆ SIĘ, PRZESTRASZYĆ SIĘ, LĘKAĆ SIĘ (czegoś –
Akk); ULEGAĆ ZAĆMIENIU (o ciele niebieskim)
[jako rzeczownik] BANIE SIĘ, PRZESTRASZENIE SIĘ, LĘKANIE SIĘ; ULEGANIE ZAĆMIENIU (o ciele
niebieskim)
GTN: ATADDURUM – BAĆ SIĘ WCIĄŻ NA NOWO, STALE
[jako rzeczownik] BANIE SIĘ STALE, BEZ USTANKU
ŠT(N): ŠUTADURUM, ŠUTADDURUM – SMUCIĆ SIĘ, BYĆ SMUTNYM; BYĆ ZAMROCZONYM
[jako rzeczownik] SMUCENIE SIĘ, BYCIE SMUTNYM; BYCIE ZAMROCZONYM
N: NADURUM
ADDARUM – ADAR (nazwa 12 miesiąca roku)
ADÎ, ADI lub AD, ADU – (przyimek:) AŻ, DO, OBOK, RAZEM (Z), Z; (spójnik zdań czasowych, subjunkcji:) DO, DOPÓKI,
AŻ DO
ADI BIT (asyr.) – AŻ DO,
ADI INANNA – DOTĄD, DOTYCHCZAS
ADI MAHRIJA – PRZEDE MNĄ, PRZEDE MNIE, DO MNIE
ADI MATI – JAK DŁUGO
ADI x ŠU – x RAZY, x-KROTNIE, np. ADU 12 ŠU – W DWUNASTOKROTNYM WYMIARZE
ADIRU – OBEJMUJĄCY SIĘ (WZAJEMNIE), TULĄCY (SIĘ)
ADIRU(M), ADIRU(M), ADIRU(M) – BOJĄCY SIĘ, LĘKAJĄCY SIĘ; ULEGAJĄCY ZAĆMIENIU (o ciele niebieskim)
ADRU – OBEJMOWANY (przez kogoś ze wzajemnością), TULONY
ADRU(M), ADRU(M), ADRU(M) – PRZESTRASZONY, ZATRWOŻONY; ZAĆMIONY (o ciele niebieskim)
ADŰ, ADU lub AD, ADI – j.w.
ADŰ – UKŁAD, UMOWA
ADŰ lub WADŰ (wd’) – POROZUMIENIE POTWIERDZONE PRZYSIĘGĄ, UKŁAD ZAPRZYSIĘŻONY, SOJUSZ UMOC-
NIONY PRZYSIĘGĄ; POROZUMIENIE; OKREŚLENIE, USTANOWIENIE, ZGODA, POSTANOWIENIE, PO-
LECENIE, ZASADA; PRZYSIĘGA, ŚLUBOWANIE; PRZYKAZANIE
l. mn. (W)ADE
BEL ADE – SOJUSZNIK, KTÓRY ZAPRZYSIĄGŁ WIERNOŚĆ, ZŁOŻYŁ PRZYSIĘGĘ
ADŰ lub WADŰ (wd’) – USTANAWIAĆ; PRZYSIĘGAĆ, KLĄĆ SIĘ
D: UDDŰM – USTANAWIAĆ NA STAŁE
[jako rzeczownik] USTANAWIANIE; PRZYSIĘGANIE
ADŰ lub WADŰ – USTANAWIAJĄCY; PRZYSIĘGAJĄCY
AGÂ – TEN? TA? [zaimek pytajny]
r. ż. AGÂTU, l. mn. r. m. AGANNŰTU, l. mn. r. ż. AGANNŰTU, AGANN€TU
AGAGU (u[a], u) – ROZZŁOŚCIĆ
[jako rzeczownik] ROZZŁASZCZANIE, DRAŻNIENIE
AGALU – MUŁ, ONAGER
AGAMMU – BŁOTO, BAGNO, GRZĘZAWISKO [sum.]
AGANA lub GANA – NUŻE! UWAGA! (wł. UWAŻAJ!) [wykrzyknik]
AGANNETU – TE? [zaimek pytajny]; zob. AGA
AGANNUTU – CI? TE? [zaimek pytajny]; zob. AGA
AGAPPU lub GAPPU – SKRZYDŁO
AGARRU lub AGRU – NAJEMNIK, NIEWOLNIK, ODDANY W NAJEM
AGARU(M) (a/u) – NAJMOWAĆ
[jako rzeczownik] NAJMOWANIE
AGÂTU – TA? [zaimek pytajny]; zob. AGA
AGGU – ZDENERWOWANY, GNIEWNY
AGIGU – ZŁOSZCZĄCY, ROZZŁASZCZAJĄCY, DRAŻNIĄCY
AGIRU(M) – NAJMUJĄCY, NAJEMCA; PRACODAWCA (?)
AGRU, AGRU lub AGARRU – NAJEMNIK, NIEWOLNIK, ODDANY W NAJEM
AGŰ – OPASKA, OPASKA NA GŁOWĘ, TURBAN; CZAPKA KRÓLEWSKA, DIADEM, BOSKIE NAKRYCIE GŁOWY,
TIARA, KORONA
l. mn. AGE
BEL AGI – WŁADCA KORONY (zwrot używany zwykle jako określenie boga księżyca Sina)
AGŰ(M) – PRZYPŁYW (spowodowany sztormem); PRĄD, NURT [sum.]
AGURRU, AGURRU – WYPALANA CEGŁA
AHAMEŠ – WZAJEMNIE, NAWZAJEM, OBOPÓLNIE [AHU + IŠ]
AHANNÂ – Z TEJ STRONY
ANA AHANNÂ – NA TĘ STRONĘ, W TĘ STRONĘ, TU
AHANNÂ – KAŻDY DLA SIEBIE
[AHARU] – zob. UHHURU
AHAT… – NAD BRZEGIEM… [dialekt]
AHATU(M) – SIOSTRA
AHAZU(M) (a/u) – BRAĆ, ŁAPAĆ; OTRZYMYWAĆ, DOSTAWAĆ; WZIĄĆ ŚLUB, OŻENIĆ SIĘ, WYJŚĆ ZA MĄŻ;
UCZYĆ SIĘ, DOWIADYWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BRANIE, ŁAPANIE; OTRZYMYWANIE, DOSTAWANIE; WZIĘCIE ŚLUBU, WYJŚCIE
ZA MĄŻ, OŻENEK, ZAŚLUBINY; UCZENIE SIĘ, DOWIADYWANIE SIĘ, ZDOBYWANIE WIEDZY
Š: ŠUHUZUM – KAZAĆ BRAĆ
[jako rzeczownik] SKŁANIANIE DO WZIĘCIA
AŠŠATAM AHAZUM – BRAĆ ZA ŻONĘ
QATATE AHAZU – WZIĄĆ NA SIEBIE? PRZYJĄĆ? PORĘKĘ
MARQITA AHAZU – SZUKAĆ SCHRONIENIA
LEMNETI AHAZU – ZADAWAĆ SIĘ ZE ZŁYM
DINAM ŠUHUZUM – WYTOCZYĆ, WSZCZĄĆ PROCES
AHHAZU – ŁAPACZ [nazwa demona]
AHHUTU lub AHUTU – STOSUNKI BRATERSKIE, BRATERSTWO
AHITU – STRONA
AHITAM – PO STRONIE
AHITU – OBCA, CUDZA; zob. AHU
[jako abstrakt] OBCOŚĆ
AHIZU(M) – BIORĄCY, ŁAPIĄCY; OTRZYMUJĄCY, DOSTAJĄCY, BENEFICJENT; PAN MŁODY, PANI MŁODA. OBLUBIE-
NIEC, OBLUBIENICA; UCZĄCY SIĘ, DOWIADUJĄCY SIĘ, UCZEŃ
AHU, AHU lub KIŠADU – BOK, STRONA (ciała), RAMIĘ; BRZEG (rzeki), WYBRZEŻE
AHŰ – OBCY, CUDZY
r. ż. AHITU
ILKU AHŰ – SPECJALNE LENNO
AHŰ lub BARBARU – ZWIERZĘ DRAPIEŻNE, WILK? HIENA?
AHU(M) – BRAT
l. mn. AHHU
AHULAP – ŁASKI! LITOŚCI! [wykrzyknik]
AHUM… AHUM – JEDEN… DRUGI…
AHUTU lub AHHUTU – STOSUNKI BRATERSKIE, BRATERSTWO
AHZU(M) – ZABRANY, ZŁAPANY, WZIĘTY; OTRZYMANY, DOSTANY; POŚLUBIONY, ZAŚLUBIONY, OŻENIONY; WYUCZO-
NY, POZNANY
AI lub A’ (przed samogłoską) – NIE CHCĘ [partykuła przed życzeniem negatywnym]
AJ lub Â – NIE (CHCĘ) [partykuła zakazu, odmowy]
-AJA lub –AJUM – [końcówka służąca do tworzenia nazw ludów]; por. CIDUNNAJJA
AIABU lub A’ABU – WRÓG
AIAKANI lub IA’AKAN – DOKĄD?
AIALU – JELEŃ
AJJABU(M) – WRÓG
AJJAKAM lub AJJIKIAM – GDZIE
AJJATUM – KTÓRZY; zob. AJJUM
AJJEKÂ lub AJJIKI’AM – GDZIE?
AJJ€Š lub AJJIŠ – GDZIE
AJJIKI’AM – GDZIE?
AJJIKIAM lub AJJAKAM – GDZIE
AJJIŠ lub AJJ€Š – GDZIE
AJJITUM – KTÓRA?; zob. AJJUM
AJJITUMMA – JAKAKOLWIEK
AJJUM – KTÓRY?
r. ż. AJJITUM, l. mn. AJJUTUM, AJJATUM
AJJUMMA, AJJUMMA – KTOKOLWIEK, KTOŚ; JAKIKOLWIEK
AJJUTUM – KTÓRZY; zob. AJJUM
AIU lub A’U – KTÓRY?
-AJUM lub –AJA – [końcówka służąca do tworzenia nazw ludów]; por. CIDUNNAJJA
AIUMMA lub A’UMMA – KTOŚ; z przeczeniem LA: NIKT, ŻADEN
AKALU – CHLEB; POKARM, POŻYWIENIE, JADŁO
AKALU(M) (a/u) – JEŚĆ, ŻREĆ, POŻERAĆ, SPOŻYWAĆ, ZAŻYWAĆ, PRZEGRYŹĆ; PRZYBYWAĆ W CELU SPOŻYCIA
CZEGOŚ; ŻYWIĆ; BOLEĆ; MIEĆ PRAWO UŻYTKOWANIA; WYPLENIĆ, WYTĘPIĆ DO SZCZĘTU
[jako rzeczownik] JEDZENIE, POŻERANIE, SPOŻYWANIE, ZAŻYWANIE, PRZEGRYZANIE; PRZYBYWANIE
W CELU SPOŻYCIA CZEGOŚ; ŻYWIENIE; BOLENIE; POSIADANIE PRAWA DO UŻYTKOWANIA; WY-
PLENIENIE, WYTĘPIENIE
GTN: ATAKKULUM (a) – JEŚĆ WCIĄŻ NA NOWO, OBŻERAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] OBŻERANIE SIĘ, JEDZENIE BEZ USTANKU
Š: ŠUKULUM – KAZAĆ JEŚĆ
[jako rzeczownik] SKŁONIENIE DO JEDZENIA
KARCI AKALUM – OCZERNIAĆ, SPOTWARZAĆ
EQLU AKALU – PRZYCHODZIĆ, BY SPOŻYĆ PLON
ZITTA AKALU – ZJADAĆ (swój) UDZIAŁ = MIEĆ UDZIAŁ
KARCI ATAKKULUM – WIELOKROTNIE OCZERNIAĆ
AKAŠU(M) (a/?) – GT: ATAKŠUM – ODCHODZIĆ
[jako rzeczownik] ODCHODZENIE
AKCU lub EKCU – DZIKI, NIEOPANOWANY
AKILU – ŻARŁOK; JEDZĄCY; „ŻARŁOK”, „JEDZĄCY” [rodzaj gąsienicy]
AKILU(M) – JEDZĄCY, SPOŻYWAJĄCY, SPOŻYWCA, UŻYTKOWNIK; ŻYWIĄCY, ŻYWICIEL; TĘPIĄCY, TĘPICIEL
AKITU – PROCESJA ŚWIĄTECZNA; ŚWIĘTO PROCESJI [sum.]
BIT AKIT(UM) – DOM UROCZYSTOŚCI
AKITU(M) – AKITUM (nazwa święta Nowego Roku)
BIT AKITIM – DOM ŚWIĄT NOWEGO ROKU
AKKULLU – PIĘTA (Hacke)
AKLU – DOZORCA, STRAŻNIK; SEKRETARZ [sum.]
s.c. AKIL
AKLU(M) – JEDZONY, SPOŻYWANY, ZAŻYWANY, POŻERANY; UŻYTKOWANY; ŻYWIONY, KARMIONY; TĘPIONY
AKRABU lub ZUQAQIRU, AQRABU – SKORPION (zarówno zwierzę jak i znak zodiaku)
AKRIKKU lub ABARAKKU – WEZYR
AKŰ – SŁABY
AKŰ lub EKŰ – SIEROTA NIE MAJĄCY OJCA (obraźliwe), BĘKART; BIEDAK, UBOGI, CIERPIĄCY BIEDĘ; ZŁAMANY,
ZMARNOWANY
r. ż AKŰTU, EKŰTU
AKŰTU – zob. AKŰ; UBÓSTWO, BIEDA, NĘDZA, UPADEK
AKŰTU – zob. AKŰ; SŁABOŚĆ
ALADLAMŰ – ALADLAMU [określenie męskiego typu bóstw opiekuńczych (jako figur byczych u bram pałacu)] [sum.]
ALAKTU(M) – KARAWANA; OBCHODZENIE (czegoś podczas podróży); ZMIANA (wandel)
ALAKU lub UMMU, KUNNU – ZAKŁADAĆ
[jako rzeczownik] ZAKŁADANIE
ALAKU(M) (a/i) – IŚĆ, BIEC, MASZEROWAĆ (także z Akk.); PRZYCHODZIĆ (z Vent.); OBJEŻDŻAĆ (rydwanem); PŁY-
NĄĆ, CIEC (o łzach); WIAĆ (o wietrze); UPŁYWAĆ (o czasie)
[jako rzeczownik] CHODZENIE, BIEGANIE, MASZEROWANIE; PRZYCHODZENIE; OBJEŻDŻANIE
(rydwanem); PŁYNIĘCIE, WYLEWANIE (o łzach); WIANIE (o wietrze); UPŁYWANIE (o czasie)
GT: ATALKUM – ODCHODZIĆ, WYRUSZAĆ W DROGĘ (z Vent.)
[jako rzeczownik] ODCHODZENIE, WYRUSZANIE W DROGĘ
GTN: ATALLUKUM – WCIĄŻ IŚĆ, PRZECHADZAĆ SIĘ, SPACEROWAĆ
[jako rzeczownik] PRZECHADZANIE SIĘ, SPACEROWANIE
Š: ŠULUKUM – KAZAĆ IŚĆ
[jako rzeczownik] KAZANIE IŚĆ
HARRANA ALAKUM – IŚĆ DROGĄ
WACUTAM ALAKUM – ODCHODZIĆ
HARBUTAM ALAKUM – STAWAĆ SIĘ PUSTYM, PUSTOSZEĆ
AŠAREDUTAM ALAKUM – ZDOBYĆ NAJWYŻSZĄ RANGĘ
ARBŰTAM ALAKUM – RZUCAĆ SIĘ DO UCIECZKI
IDE x ALAKU – PRZEJŚĆ NA STRONĘ x
PAN(I)… ALAKU – DOWODZIĆ
(U)ARKU… ALAKU – NASTĘPOWAĆ
RECUT x ALAKU – PRZYCHODZIĆ x Z POMOCĄ
ARBUTA lub MUŠKENUTA ALAKU – BYĆ DZIKIM lub NA WPÓŁ WOLNYM
REQUTA ALAKU – ODCHODZIĆ Z PUSTYMI RĘKOMA
TAPPUT x ALAKU – STAWAĆ SIĘ TOWARZYSZEM x
ŢARIDUTA ALAKU – BYĆ WYPĘDZONYM
ANA ŠIMTI ALAKU – UMRZEĆ ZA
ILKA (ILIK)… ALAKU – PEŁNIĆ OBOWIĄZEK LENNY
ADI LA BAS€ ŠULUKU – WYPLENIĆ, WYKORZENIĆ DO SZCZĘTU
ARBUTIŠ ŠULUKU – KAZAĆ BYĆ PUSTKOWIEM, SPUSTOSZYĆ
ALALU(M) (a) – WISIEĆ, POWIESIĆ
[jako rzeczownik] WISZENIE, POWIESZENIE, WIESZANIE
D: ULLULUM – WISIEĆ, OBWIESZAĆ
[jako rzeczownik] WISZENIE; OBWIESZANIE
INA x ALALUM – ZWIĄZAĆ Z x
ALI – GDZIE?
ALIDDU lub ALIDU – RODZIC
ALIDU lub ALIDDU – j.w.
ALIKU – ZAKŁADAJĄCY; ZAŁOŻYCIEL (?), FUNDATOR (?)
ALIKU(M) – IDĄCY; POSŁANIEC
ALIK PANI UMMANIM – KROCZĄCY NA CZELE WOJSKA
ALIK HARRANIM – PODRÓŻNY; TEN, KTÓRY WYTYCZA POLA, MIERNICZY
ALIK PAN(I) – PRZYWÓDCA; POPRZEDNIK (w czasie)
ALIK MAHRI – POPRZEDZAJĄCY (w przestrzeni i czasie), POPRZEDNIK
ALIK IDIŠU – IDĄCY PRZY JEGO BOKU = POMOCNIK
ALILUM – WISZĄCY;, ZAWIESZAJĄCY, WIESZAJĄCY
ALITTU – MATKA; RODZĄCA
ALKA – NUŻE! ŚMIAŁO! (wł. CHODŹ!) [wykrzyknik]
ALKU – ZAŁOŻONY, ZAPOCZĄTKOWANY
ALKU(M) – PRZEBYTY, OBJECHANY; WYCIEKŁY, WYLANY (o łzach); PRZESZŁY (o czasie)
ALLAKU – WĘDRUJĄCY; PODRÓŻNIK
ALLUM – ZAWIESZONY, POWIESZONY
ALMATTU – WDOWA
ALPU(M) – KROWA, BYK; BYDŁO (zwłaszcza w l. mn.; słowo używane jako przeciwstawienie wyrazu CENU – drobny inwen-
tarz, w tym owce)
ALTU lub AŠŠATU – NIEWIASTA, KOBIETA
ALU – MIASTO; STOLICA
ALU(M) – MIASTO; ŚRÓDMIEŚCIE; GMINA
ŠA LIBBI ALIM – MIESZKAŃCY MIASTA, MIESZCZANIE
AL (BIT) ŠARRUTI – REZYDENCJA
AL DANNUTI – TWIERDZA
AMARSU’ENA – AMARSUENA [imię króla z III dynastii z Ur]
AMARU(M) (a/u) – WIDZIEĆ, PATRZEĆ, OGLĄDAĆ; BADAĆ, KONTROLOWAĆ, SPRAWDZAĆ; WYBIERAĆ; DOZNA-
WAĆ, PRZEŻYWAĆ; CZYTAĆ; St: ZNAĆ, ROZUMIEĆ
[jako rzeczownik] WIDZENIE, PATRZENIE, OGLĄDANIE; BADANIE, KONTROLOWANIE, SPRAW-
DZANIE; WYBIERANIE; DOZNAWANIE, PRZEŻYWANIE; CZYTANIE
N: NANMURUM – WIDZIEĆ SIĘ NAWZAJEM, SPOTYKAĆ SIĘ ZE SOBĄ (z ITTI); ZBLIŻAĆ SIĘ DO
ZIEMI (o skale); WSCHODZIĆ (o ciałach niebieskich)
[jako rzeczownik] WIDZENIE SIĘ NAWZAJEM, SPOTYKANIE SIĘ ZE SOBĄ; ZBLIŻANIE SIĘ DO ZIEMI;
WSCHODZENIE
ŢUPPI (UNNEDUKKI) INA AMARIKA – SKORO TYLKO MOJĄ TABLICZKĘ (LIST) PRZECZYTASZ
INA MUHHI x AMARU – BYĆ ODDANYM, ULEGŁYM x
INA QATE x AMARU – PRZEKONAĆ SIĘ NA PRZYKŁADZIE x (w sensie: x JEST PRZESTROGĄ)
AMATU [średnio- i nowobabilońskie, spotykane czasem w starobabilońskim] lub AWATU(M), ABUTU, AMUTU, AWUTU(M) (’wj) – SŁOWO, WYRAŻENIE, WYPOWIEDŹ, ROZKAZ; RZECZ, SPRAWA, OKOLICZNOŚĆ; WYROCZNIA
S.C. AWAT lub AMAT, l. mn. AWATI lub AMATI
BEL AWATIM – OSKARŻYCIEL, PRZECIWNIK W PROCESIE
AWATAM BATAQUM [staroasyr.] – ZAŁATWIAĆ SPRAWĘ
INA AMAT lub INA QIBIT – WEDLE POLECENIA, WEDLE ROZKAZU
KAL AMATUŠA – [w pewnym tekście:] WSZYSTKIE JEJ WYBRYKI
AMELU, AMELU [starobab. i nowoasyr.] lub AWILU(M), A’ILU, AMILU – CZŁOWIEK; WOLNY OBYWATEL (posiadający
ziemię)
AMELU lub AWELU – MĘŻCZYZNA; CZŁOWIEK; SŁUGA
AMELUTTUM lub AWILUTU(M), AMELUTU – LUDZKOŚĆ; CZŁOWIEK
AMELUTU lub AWILUTU(M), AMELUTTU – j.w.
AMILU [średniobab.] lub AWILU(M), A’ILU, AMELU – j.w.
AMIRUM – WIDZĄCY, OGLĄDAJĄCY, PATRZĄCY, WIDZ, OBSERWATOR; BADAJĄCY, SPRAWDZAJĄCY, KONTRO-
LUJĄCY, KONTROLER; WYBIERAJĄCY; DOZNAJĄCY, PRZEŻYWAJĄCY; CZYTAJĄCY, CZYTELNIK
AMIŠAM lub AMMIŠAM – TAM, TAMTĘDY
AMMAKI – ZAMIAST [spójnik]
AMMALA – zob. MALA
AMMATU, AMMATU – ŁOKIEĆ (miara długości o wymiarze ulegającym wahaniom w zależności od czasu i miejsca)
AMMENI lub AMMINI(M) – DLACZEGO? CZEMU?
AMMICADUQA – AMMICADUQA (imię króla Babilonu z dynastii Hammurabiego)
AMMIDITANA – AMMIDITANA (imię króla Babilonu, jednego z następców Hammurabiego) [zachodniosemickie]
AMMINI(M) lub AMMENI – DLACZEGO? CZEMU?
AMMIŠAM lub AMIŠAM – TAM, TAMTĘDY
AMMITUM [asyr.] – TAMTE, OWE; zob. AMMŰ
AMMU – PLEMIĘ, NARODOWOŚĆ, NARÓD
AMMŰ – TEN; ZNAJDUJĄCY SIĘ PO TEJ STRONIE; NA TEJ STRONIE
AMMŰ [asyr.] – TAMTEN, ÓW
r.ż. AMMITUM, l.mn. AMMŰTUM, l.mn. r.ż. AMMIATUM, AMMÂTUM
ŠA ŠEP AMMATE – NA PRZECIWLEGŁYM BRZEGU
AMRUM – WIDZIANY, ZOBACZONY, OGLĄDANY; BADANY, SPRAWDZANY, KONTROLOWANY; WYBRANY; DOZNANY,
PRZEŻYWANY; CZYTANY, PRZEGLĄDANY
AMŠALI lub TIMALI – WCZORAJ
AMŠAT – [składnik zwrotu]
INA AMŠAT (N) – WCZORAJ NOCĄ
AMTU(M) – SŁUŻĄCA, NIEWOLNICA
AMURDINNU – ? (jakiś dziko rosnący, pospolity krzew) [słowo obcego pochodzenia]
AMURRU – ZACHÓD (strona świata)
AMUTU [średnoasyr.] lub AWATU(M), ABUTU, AMATU, AWUTU(M) – SŁOWO, WYRAŻENIE, WYPOWIEDŹ, ROZ-
KAZ; RZECZ, SPRAWA, OKOLICZNOŚĆ; WYROCZNIA
S.C. AWAT lub AMAT, l. mn. AWATI lub AMATI
BEL AWATIM – OSKARŻYCIEL, PRZECIWNIK W PROCESIE
AWATAM BATAQUM [staroasyr.] – ZAŁATWIAĆ SPRAWĘ
INA AMAT lub INA QIBIT – WEDLE POLECENIA, WEDLE ROZKAZU
KAL AMATUŠA – [w pewnym tekście:] WSZYSTKIE JEJ WYBRYKI
AMUTU(M) – WĄTROBA; WRÓŻBA Z WĄTROBY ZWIERZĘCIA OFIARNEGO; WRÓŻBA, PRZEPOWIEDNIA
-ANA – zob. –IA
ANA, ANA – DO, KU [miejscowo]; NA (kiedyś), PO UPŁYWIE [czasowo]; DLA, DO, KU, NA [celowo]; NA PODSTAWIE, Z
POWODU, ZE WZGLĘDU NA [przyczynowo]; ZGODNIE Z, STOSOWNIE DO, WEDŁUG [o sposobie]; NA [o
podziale]; JAKO [o postaci]; z rzeczownikiem tłumaczyć za pomocą celownika tego rzeczownika, z bezokolicz-
nikiem jako ABY [zdanie celowe]
ANA MIŠLANI – NA PÓŁ
ANA APŠIT€M – WEDŁUG STOSUNKU, PROPORCJI
ANA ŢARSI – PRZECIW
ANA METUM – W STU
ANADANNIŠ lub ADANNIŠ, ANDANNIŠ – BARDZO
ANAHU (i) – WZDYCHAĆ, WESTCHNĄĆ
[jako rzeczownik] WZDYCHANIE, WESTCHNIENIE
ANAHU (a) – NAMĘCZYĆ SIĘ STRASZNIE, MĘCZYĆ SIĘ, WYSILAĆ SIĘ, WYSILIĆ SIĘ; BYĆ ZAGROŻONYM ZAWA-
LENIEM, BYĆ W STANIE GROŻĄCYM ZAWALENIEM
[jako rzeczownik] MĘCZENIE SIĘ, WYSILANIE SIĘ; BYCIE ZAGROŻONYM ZAWALENIEM, WALENIE SIĘ
ŠT: ŠUTANUHU – MĘCZYĆ SIĘ, WYSILAĆ, WYSILIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] MĘCZENIE SIĘ, WYSILANIE SIĘ
ANAKU – JA
Odmiana:
l. p. ANAKU – JA l. mn. NINU lub NENU – MY
JÂTI – MNIE NIATI – NAS
JÂŠIM – MI NIAŠIM – NAM
ANAKU, ANAKU lub ANNAKU – OŁÓW; CYNA [sum.]
ANANTU – BÓJ, WALKA [poet.]
ANDANNIŠ lub ADANNIŠ, ANDANNIŠ – BARDZO
ANDULLU – CIEŃ; OPIEKA, OCHRONA [sum.]; (syn. CALULU)
ANDURARU – UWOLNIENIE; (w kodeksie Hammurabiego:) ZWOLNIENIE Z PODATKÓW, WOLNOŚĆ PODATKOWA
ANHU – ZMĘCZONY (?); ZAGROŻONY ZAWALENIEM, UPADKIEM
ANHUTU – UPADEK, CHYLENIE SIĘ KU UPADKOWI
ANIHU – WZDYCHAJĄCY
ANIHU – MĘCZĄCY SIĘ, WYSILAJĄCY SIĘ
-ANI – zob. –IA
ANNA – TAK
ANNAKU lub ANAKU – OŁÓW; CYNA [sum.]
ANNATUM – CI; zob. ANNU
ANNIAM lub ANNIM, ANNŰ (M), ANNIU, HANNIU – TEN
l. mn. r. m. ANN(I)UTUM – CI; l. mn. r. ż. ANN(I)ATUM – TE
(H)ANNÎMMA – TAK SAMO, ZGODNIE Z
ANA MUHHI ANNITI – W DODATKU, PRÓCZ TEGO [środkowobab.]
ANNITKA – TO OD CIEBIE
ANNIATUM – zob. ANNIM lub ANNIAM
ANNIKIAM – TU, TUTAJ
ANNIM lub ANNIAM, ANNŰ (M), ANNIU, HANNIU – TEN
l. mn. r. m. ANN(I)UTUM – CI; l. mn. r. ż. ANN(I)ATUM – TE
(H)ANNÎMMA – TAK SAMO, ZGODNIE Z
ANA MUHHI ANNITI – W DODATKU, PRÓCZ TEGO [środkowobab.]
ANNITKA – TO OD CIEBIE
ANNIMMA lub HANNIMMA – TAK SAMO, ZGODNIE Z; zob. ANNIU lub HANNIU
ANNITU – TO (o rzeczy); zob. ANNU
ANNIU [nowoasyr.] lub ANNU(M), ANNIAM, ANNIM, HANNIU – TEN
l. mn. r. m. ANN(I)UTUM – CI; l. mn. r. ż. ANN(I)ATUM – TE
(H)ANNÎMMA – TAK SAMO, ZGODNIE Z
ANNITKA – TO OD CIEBIE
ANNIUTUM – CI; zob. ANNIM
ANNU lub ARNU – PRZEWINIENIE, GRZECH, PRZESTĘPSTWO; GRZYWNA, KARA
S.C.: ANAN
BEL ARNI – GRZESZNIK, WINOWAJCA
ANNŰ(M), ANNŰ(M) lub ANNIAM, ANNIM, ANNIU, HANNIU – TEN
l. mn. r. m. ANN(I)UTUM – CI; l. mn. r. ż. ANN(I)ATUM – TE
(H)ANNÎMMA – TAK SAMO, ZGODNIE Z
ANA MUHHI ANNITI – W DODATKU, PRÓCZ TEGO [środkowobab.]
ANNITKA – TO OD CIEBIE
ANNUTUM – CI; zob. ANNIM lub ANNIAM
ANQULLU – ŻAR, SKWAR W POŁUDNIE [sum.]
ANU – ANU (imię boga nieba)
-ANU – zob. IA
-ANUM – [końcówka określająca czynność jednostkową lub osobę wykonującą tą czynność]; por. NADINANUM
ANUMMA – TERAZ, ODTĄD, TERAZ OTO; OTÓŻ!
ANUNTU – WALKA (poet.)
ANUTU – ISTOTA (boga) ANU, WŁASNOŚCI ANU; BOSKOŚĆ, (wyższa) WŁADZA BOSKA
ANZILLU – WYSTĘPEK, ZBRODNIA
APALU(M), APALU(M) (a/u) – ODPOWIADAĆ; BYĆ ODPOWIEDZIALNYM?; ZASPAKAJAĆ, ZADAWALAĆ (wierzyciela,
pretensje); PŁACIĆ
[jako rzeczownik] ODPOWIADANIE, BYCIE ODPOWIEDZIALNYM; ZASPAKAJANIE, ZADAWALANIE
(wierzyciela, pretensji); PŁACENIE, UISZCZANIE
GTN: ATAPPULUM, ATAPPULU – STALE, WCIĄŻ NA NOWO ZADAWALAĆ, TROSZCZYĆ SIĘ, DBAĆ
[jako rzeczownik] ZADAWALANIE BEZ PRZERWY, TROSZCZENIE SIĘ, DBANIE
N: NAPPULUM, NAPPULU – BYĆ DOSTARCZANYM, BYĆ ZAOPATRZENIEM
[jako rzeczownik] BYCIE DOSTARCZANYM, BYCIE ZAOPATRZONYM
D: UPPULUM, UPPULU – WYZNACZAĆ NA SPADKOBIERCĘ
[jako rzeczownik] WYZNACZANIE NA SPADKOBIERCĘ
INA x APALU (N) – ODPOWIADAĆ NA x
x (Akk. osoby) APALU – USPRAWIEDLIWIAĆ SIĘ PRZED x
x (Akk. osoby) y (Akk. rzeczy) APALU – UREGULOWAĆ (np. dług komuś), ZAPŁACIĆ x ZA y
APARU (i) – NAKŁADAĆ (nakrycie głowy)
[jako rzeczownik] NAKŁADANIE, UBIERANIE (nakrycia głowy)
APÂTI – LUDZIE (właściwie: ZACHMURZENI, ZACIEMNIENI)
APIKTU lub ABIKTU – KLĘSKA, UPROWADZENIE (w niewolę)
ABIKTA ŠAKANU (także GT) – ZADAĆ KLĘSKĘ
S.C.: ABIKTI
APILUM, APILU – ODPOWIADAJĄCY, UDZIELAJĄCY ODPOWIEDZI; ODPOWIADAJĄCY (za coś), ODPOWIEDZIALNY;
ZASPAKAJĄCY, ZADAWALAJĄCY (pretensje, wierzytelności); PŁACĄCY, PŁATNIK
APIRU – NAKŁADAJĄCY (nakrycie głowy)
APIŠAL – APISZAL (nazwa miasta leżącego prawdopodobnie w pn. Mezopotamii)
APKALLU, APKALLU – MĘDRZEC, MISTRZ; MĄDRY [sum.]
APKAL ILANI – WSZYSTKOWIEDZĄCY MIĘDZY BOGAMI
APLU(M), APLU(M) – SYN, DZIEDZIC, SPADKOBIERCA; NASTĘPCA; DZIEDZICTWO, SPUŚCIZNA, DZIEDZICZENIE
s.c.: APAL
APLUM RABUM – NAJSTARSZY SYN
APLUM, APLU – ZASPOKOJONY; ZAPŁACONY, UISZCZONY
APLŰTUM – SPADEK, DZIEDZICZENIE
APPARATE, APPARATE lub APPARU – GĘSTWINA TRZCINOWA, TRZCINOWE ZAROŚLA; SITOWIE; SZUWARY;
BAGNO, TRZĘSAWISKO [APPARATE = liczba mnoga od APPARU]
QAN APPARU – SITOWIE, TRZCINA, SZUWARY
APPARU lub APPARATE (l. mn.) – GĘSTWINA TRZCINOWA, TRZCINOWE ZAROŚLA; BAGNO, TRZĘSAWISKO [AP-
PARATE = liczba mnoga od APPARU]
APPARU – BAGNO, TOPIEL, TRZĘSAWISKO
APPU(M) – NOS; OBLICZE
APPI MARTIM – PRZEDNIA CZĘŚĆ GÓRNEJ STRONY WORECZKA ŻÓŁCIOWEGO (dosłownie: NOS WO-
RECZKA ŻÓŁCIOWEGO)
DUR APPI – POLICZEK
APPUTTU lub ABBUTTU – ? [znamię niewolnictwa: być może szczególny rodzaj fryzury]
APPUTTUM lub APPUTUM – PROSZĘ; PILNY, NIE CIERPIĄCY ZWŁOKI
APPUTUM – zob. ABBUTTU
APPUTUM lub APPUTTUM – PROSZĘ; PILNY, NIE CIERPIĄCY ZWŁOKI
APRU – NAŁOŻONY NA GŁOWĘ
APSASITU – APSASITU [rodzaj krowy]
APSAŠITU – APSASZITU [rodzaj krowy]
APSAŠŰ – APSASZU [rodzaj byka] [sum.]
APSŰ – OCEAN (słodkowodny); (przenośnie:) GŁĘBIA, ŚWIAT PODZIEMNY [sum.]
APŠANU – POWRÓZ, POSTRONEK
APŠENU – WZROST, WZRASTANIE (roślin)
APŠITŰ – STOSUNEK, ILORAZ
APŠU lub ENGURRU – OTCHŁAŃ WODNA
APŠU – OTCHŁAŃ WODNA; MORZE, OCEAN
APTU – OKNO, OTWÓR OKIENNY
APU – TRZCINA, SZUWARY, SITOWIE
AQRABU lub ZUQAQIRU, AKRABU – SKORPION (zarówno zwierzę jak i znak zodiaku)
[ARABU] – N: NARUBU – UCIEKAĆ; zob. NARUBU
[jako rzeczownik] UCIEKANIE, UCIECZKA
ARABU – ZWIĘKSZAĆ, POTĘGOWAĆ
[jako rzeczownik] ZWIĘKSZANIE, POWIĘKSZANIE, POTĘGOWANIE, NASILANIE
ARADU lub WARADU(M) (a/i) – SCHODZIĆ, ZSTĘPOWAĆ; ZJEŻDŻAĆ; PRZENIEŚĆ SIĘ; IŚĆ
[jako rzeczownik] SCHODZENIE, ZSTĘPOWANIE; ZJEŻDŻANIE; PRZENOSZENIE SIĘ; CHODZENIE
ARAHU(M) (a) – SPIESZYĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BEZUSTANNE PONAGLANIE
ŠTN: ŠUTARRUHUM – WCIĄŻ, BEZUSTANNIE PONAGLAĆ
[jako rzeczownik] BEZUSTANNE PONAGLANIE
ARAKU (i) – BYĆ DŁUGIM
[jako rzeczownik] BYCIE DŁUGIM
D: URRUKU(M) – PRZEDŁUŻYĆ
[jako rzeczownik] PRZEDŁUŻANIE
ARALLŰ – ŚWIAT PODZIEMNY, PODZIEMIE [sum.]
ARAMMU – GROBLA
ARAMU (i) – OKRYWAĆ, PRZYKRYWAĆ
[jako rzeczownik] OKRYWANIE, PRZYKRYWANIE
ARARU(M) (u) – DRŻEĆ
[jako rzeczownik] DRŻENIE
GIRRU ARIRU – (mniej więcej:) SYCZĄCY PŁOMIEŃ
ARBA’U lub IRBITTU, ERBU(M), ERBETTUM – CZTERY
S.A.: ERBE, ERBET
ANA ERBIŠU – CZTERY RAZY
ŠAR ERBETTIM – W CZTERECH STRONACH ŚWIATA; WSZĘDZIE
ERBET NACMADI – CZWÓRKA, ZAPRZĘG CZTEROKONNY
ARBŰ lub ARIBU, EREBU, ERIBU – SZARAŃCZA; STADO SZARAŃCZY
ARBU – POWIĘKSZONY, SPOTĘGOWANY
ARBUTIŠ – [młodobab.] JAK PUSTYNIA, zob. ARBUTU
ARBUTU – DEWASTACJA, SPUSTOSZENIE, ZNISZCZENIE
ARBUTU – [młodobab.] PUSTYNIA
ARBUTIŠ – JAK PUSTYNIA
ARBUTU(M) – UCIECZKA
ARBUTAM ALAKUM – RZUCAĆ SIĘ DO UCIECZKI
ARDATU lub WARDATU – PANNA (na wydaniu); KOBIETA; NIEWOLNICA
WARDAT LILI lub ARDAT LILI – DEMON RODZAJU ŻEŃSKIEGO
ARDU(M), ARDU(M) lub WARDU(M) – SŁUGA, PAROBEK; NIEWOLNIK [także sum.]
ARDU – PRZENIESIONY; PRZENIESIONY, PRZEMIESZCZONY W DÓŁ, PONIŻONY?
ARDUTU lub WARDUTU – SŁUŻBA; NIEWOLA
ARGAMANNU – CZERWONOPURPUROWA WEŁNA [transkrypcja niepewna?]
ARGAMANNU lub TAKILTU, ŠARTU – LUDZKA SKÓRA POKRYTA WŁOSAMI
ARHIŠ – SZYBKO, PRĘDKO
ARHIŠAM lub WARHIŠAM – MIESIĘCZNIE
ARHU – DROGA, ULICA
S.C.: ARAH
ARHU(M) – PERZYSPIESZONY, PONAGLONY
ARHU lub WARHU (wrh) – MIESIĄC
S.C.: ARAH, l.mn.: ARHE, ARHI, ARHANI
CÎT ARHI – WSCHÓD KSIĘŻYCA, NÓW
INA ARAH UM€ (UMÂTE) – W CIĄGU MIESIĄCA
ŠA ARHI – COMIESIĘCZNIE
ARIBU, ARIBŰ, ARIBU, ERIBŰ lub ARBU, EREBU, ERIBU – SZARAŃCZA; STADO SZARAŃCZY
ARIBU – ZWIĘKSZAJĄCY, POTĘGUJĄCY
ÂRIBU, ÂRIBU – KRUK
ARIDU – SCHODZĄCY, ZSTĘPUJĄCY; ZJEŻDŻAJĄCY; PRZENOSZĄCY SIĘ; IDĄCY
ARIHU(M) – SPIESZĄCY SIĘ
ARIMU – OKRYWAJĄCY, PRZYKRYWAJĄCY
ARIRU – DRŻĄCY
ARKA lub ARKI – POTEM, ZA, PO
ARKATU – ODWROTNA STRONA
ARKI lub ARKA – POTEM, ZA, PO
ARKITU lub WARKŰ (M), WARKITU, WARKIUM – TYLNI; PÓŹNIEJSZY; PRZYSZŁY
ANA WARKÂT UMI – DLA PRZYSZŁOŚCI
WARKIKA – PO TOBIE
IŚTU WARKIŠU – ODKĄD JEST MARTWY
ARKITU – [jako abstrakt] PRZYSZŁOŚĆ
ARKU – PÓŹNY, SPÓŹNIONY; PÓŹNIEJSZY; POWTÓRNY, PONOWNY
ARKU – ZIELONY
ARKATU – ZIELONA
[jako abstrakt] ZIELEŃ
ARKU(M), ARKU(M) – DŁUGI; ZBYT DŁUGI
ARKATU(M), ARKATU(M) – DŁUGA, ZBYT DŁUGA
[jako abstrakt] (ZNACZNA) DŁUGOŚĆ
ARMU – KOZA GÓRSKA
ARMU – OKRYTY, PRZYKRYTY
ARNU lub ANNU – PRZEWINIENIE, GRZECH, PRZESTĘPSTWO; GRZYWNA, KARA
S.C.: ANAN
BEL ARNI – GRZESZNIK, WINOWAJCA
ARQATU – ZIELONA, ŻÓŁTA (lub w dowolnym odcieniu pomiędzy zielonym a żółtym); ZIELEŃ, ŻÓŁĆ (o kolorze)
ARQU lub WARQU – ZIELONY; ŻÓŁTY; nazwa każdego odcienia z przedziału kolorów pomiędzy zielonym a żółtym
ARŰ [nowobab.] lub WARŰ (M) (wru) – PROWADZIĆ
[jako rzeczownik] PROWADZENIE
GTN: PROWADZIĆ CIĄGLE; WCIĄŻ SPROWADZAĆ
[jako rzeczownik] PROWADZENIE BEZ PRZERWY; STAŁE SPROWADZANIE
Š: ŠURŰ – KAZAĆ PROWADZIĆ; KAZAĆ SPROWADZIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE PROWADZENIA; ZLECENIE SPROWADZENIA
ARU – WNIKAĆ, WTARGNĄĆ, WEDRZEĆ SIĘ
[jako rzeczownik] WNIKANIE, WDZIERANIE SIĘ
AŠAR LA ARI – NIEDOSTĘPNA MIEJSCOWOŚĆ
ARŰ (’r’) – OKRĄŻAĆ; OCHRANIAĆ, OBRONIĆ
[jako rzeczownik] OKRĄŻANIE; OCHRANIANIE, OCHRONA, BRONIENIE, OBRONA
ARU – GAŁĄŹ Z LIŚĆMI, GAŁĄŹ Z OWOCAMI
ARŰ lub ERŰ – ORZEŁ
ARŰ – PROWADZĄCY
ARŰ (’r’) – OKRĄŻAJĄCY; OCHRANIAJĄCY, BRONIĄCY
ARU – WNIKAJĄCY, USIŁUJĄCY WTARGNĄĆ
ASAKKU – CHOROBA, CIERPIENIE; CIEMNOŚĆ
ASAKKU – DEMON [sum.]
ASKUPPATU, ASKUPPATU lub ASKUPPU – PŁYTA; PRÓG
ASKUPPU lub ASKUPPATU – j.w.
ASLU(M) – OWCA, OWCA SZLACHETNEJ RASY
ASMARŰ – CIĘŻKA KOPIA
ASPŰ – JASPIS
ASSINNU – CHŁOPIEC SŁUŻĄCY ROZKOSZY; EUNUCH; (także:) AKTOR [słowo obcego pochodzenia]
ASU – NIEDŹWIEDŹ
ASU – MIRT
ASŰ, ÂSŰ – LEKARZ [sum.]
AŠABU(M) lub WAŠABU(M) (a/i) – SIADAĆ; ZASIADAĆ (w sądzie); MIESZKAĆ, OSIEDLAĆ SIĘ; PRZEBYWAĆ, ZNAJ-
DOWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] SIADANIE; ZASIADANIE (w sądzie); MIESZKANIE, OSIEDLANIE SIĘ; PRZEBYWANIE
Š: ŠUŠUBU(M) – POSADZIĆ, KAZAĆ SIADAĆ; OSIEDLAĆ
[jako rzeczownik] POSADZENIE; KAZANIE SIADAĆ; OSIEDLANIE
INA CER x WAŠABU – SIADAĆ NA x [możliwe też konstrukcje przechodnie]
INA HARRANI (W)AŠIB – JEST W PODRÓŻY HANDLOWEJ, PODRÓŻUJE W CELACH HANDLOWYCH
INA PAŠŠURI ŠUŠUBU – KAZAĆ UMIEŚCIĆ NA TABLICZCE, W DOKUMENCIE
AŠAGU – TARNINA, CIERŃ, TARŃ
AŠAMŠATU lub AŠAMŠUTU – WICHER BURZOWY
AŠAMŠUTU lub AŠAMŠATU – j.w.
AŠAR – GDZIE, DOKĄD; GDZIEKOLWIEK, DOKĄDKOLWIEK; ZAMIAST
AŠAR IŠTEN – W JEDNYM MIEJSCU
AŠAREDDU lub AŠARIDU, AŠARIDDU, AŠAREDU – PIERWSZY, PIERWSZORZĘDNY
AŠAREDU lub R€ŠTU – GŁÓWNY, PIERWSZY, NAJLEPSZY
AŠAREDU lub GUGALLU – GŁÓWNY
AŠAREDU lub AŠARIDU, AŠARIDDU, AŠAREDDU – PIERWSZY, PIERWSZORZĘDNY
AŠAREDU(M) – NAJWYŻSZY RANGĄ, NAJWAŻNIEJSZY
AŠAREDUTU(M) – NAJWYŻSZA RANGA, POZYCJA, MIEJSCE PIERWSZEGO
AŠAREDUTAM ALAKUM – ZDOBYĆ NAJWYŻSZĄ RANGĘ
AŠARIDDU lub AŠARIDU, AŠAREDDU – PIERWSZY, PIERWSZORZĘDNY
AŠARIDDU lub AŠARÎDU – PIERWSZY RANGĄ, ZNAKOMITY, ZNAMIENITSZY; SZLACHETNIE, SZLACHETNIEJ
URODZONY; KSIĄŻĘ; GENIUSZ
r.ż. AŠARITTU, S.C. AŠARID
AŠARIDU lub AŠAREDU, AŠARIDDU, AŠAREDDU – PIERWSZY, PIERWSZORZĘDNY
AŠARÎDU lub AŠARIDDU – PIERWSZY RANGĄ, ZNAKOMITY, ZNAMIENITSZY; SZLACHETNIE, SZLACHETNIEJ
URODZONY; KSIĄŻĘ; GENIUSZ
r.ż. AŠARITTU, S.C. AŠARID
AŠARITTU – PIERWSZA RANGĄ, ZNAKOMITA, ZNAMIENITSZA; SZLACHETNIE, SZLACHETNIEJ URODZONA;
KSIĘŻNA; zob. AŠARIDU
AŠARITTU – PIERWSZEŃSTWO (w systemie rang); SZLACHETNE URODZENIE
AŠARŠANI – GDZIE INDZIEJ
[AŠARU] lub EŠERU(M) (i) – BYĆ W PORZĄDKU, BYĆ DOKŁADNIE; IŚĆ WPROST, IŚĆ PROSTO; RZUCAĆ SIĘ (na ko-
goś, coś np. z bronią); (o ziemiopłodach) ROSNĄĆ, ROZWIJAĆ SIĘ; BYĆ PROSTYM, BYĆ RÓWNYM; WY-
PROSTOWAĆ; BŁOGOSŁAWIĆ
[jako rzeczownik] BYCIE W PORZĄDKU; ZACHOWYWANIE DOKŁADNOŚCI; CHODZENIE PROSTO, NA
WPROST; RZUCANIE SIĘ (z bronią); ROŚNIĘCIE, WZRASTANIE, ROZWIJANIE SIĘ (o uprawach); BYCIE
PROSTYM, RÓWNYM; PROSTOWANIE; BŁOGOSŁAWIENIE
Š: ŠUŠURU(M) – DOPROWADZAĆ DO PORZĄDKU, POKRZEPIAĆ
[jako rzeczownik] DOPROWADZANIE DO PORZĄDKU, POKRZEPIANIE
ŠT: ŠUTEŠURU(M) – KAZAĆ BYĆ PRAWEM, USTANAWIAĆ PRAWO; ZAPROWADZAĆ ŁAD, UTRZY-
MYWAĆ W PORZĄDKU
[jako rzeczownik] USTANOWIENIE PRAWEM, ZAPROWADZANIE ŁADU, UTRZYMYWANIE PORZĄDKU
EŠERUM ANA PANI – PODCHODZIĆ KU
HARRANA EŠERU lub HARRANA ŠUTEŠURU – MASZEROWAĆ PROSTO (PRZED SIEBIE)
AŠARU (a/u) – PRZEPROWADZAĆ INSPEKCJĘ, DOGLĄDAĆ, NADZOROWAĆ, DOKONYWAĆ PRZEGLĄDU, LUSTRO-
WAĆ; MIEĆ PIECZĘ, ZAJMOWAĆ SIĘ (versorgen)
[jako rzeczownik] PRZEPROWADZANIE INSPEKCJI, DOGLĄDANIE, KONTROLOWANIE, NADZOROWA-
NIE, DOKONYWANIE PRZEGLĄDU, LUSTROWANIE; SPRAWOWANIE PIECZY; ZAJMOWANIE SIĘ
AŠARU – BYĆ RÓWNYM; BYĆ POMYŚLNYM, SZCZĘŚLIWYM; zob. EŠERU
[jako rzeczownik] BYCIE RÓWNYM; BYCIE POMYŚLNYM, BYCIE SZCZĘŚLIWYM
AŠAŠU (a/u; u) – BYĆ STROSKANYM, ZMARTWIONYM; OPALAĆ SIĘ (na słońcu)
[jako rzeczownik] BYCIE STROSKANYM, ZMARTWIONYM; OPALANIE SIĘ (na słońcu)
D: UŠŠUŠU – MĘCZYĆ, ZADRĘCZYĆ, DRĘCZYĆ
[jako rzeczownik] MĘCZENIE, DRĘCZENIE
DT: UTAŠŠUŠU – BYĆ UNIESZCZĘŚLIWIONYM, DOPROWADZONYM DO CIERPIENIA
[jako rzeczownik] BYCIE UNIESZCZĘŚLIWIONYM, BCYIE DOPROWADZONYM DO CIERPIENIA
AŠBU(M) – POSADZONY; WŁĄCZONY W SKŁAD SĄDU; ZAMIESZKAŁY, OSIEDLONY
AŠBU lub AŠÎBU – ZAMIESZKAŁY
l.mn. AŠBŰTI
AŠÎBU lub AŠBU – j.w.
ÂŠIBU – MIESZKAJĄCY, ZAMIESZKUJĄCY; MIESZKANIEC
s.c. AŠIB, l. mn. AŠIBŰTI, s.c. l.mn. ÂŠIBŰT
AŠIBU(M) – SIEDZĄCY; ZASIADAJĄCY (w sądzie); MIESZKAJĄCY, OSIEDLAJĄCY SIĘ; PRZEBYWAJĄCY, ZNAJDUJĄCY SIĘ
ÂŠIPU – ZAKLINACZ
AŠIRTU lub AŠRU – ŚWIĄTYNIA (właściwie:) MIEJSCE, GDZIE BÓG OKAZUJE ŁASKĘ, SPRAWIEDLIWOŚĆ; (potem:)
MIEJSCE, MIEJSCOWOŚĆ, MIEJSCE ZAMIESZKANIA; TEREN, OBSZAR, DOKŁADNE POŁOŻENIE; (jako
przyimek:) TAM, TAM GDZIE, W, U, PRZY, DOKĄD itd.
s.c. AŠAR
AŠIRU – INSPEKTOR, NADZORCA, LUSTRATOR, PRZEPROWADZAJĄCY INSPEKCJĘ, DOGLĄDAJĄCY; MAJĄCY PIECZĘ,
ZAJMUJĄCY SIĘ
AŠIŠU – OPALAJĄCY SIĘ (na słońcu), PLAŻOWICZ
AŠNÂNU – JĘCZMIEŃ; ZIARNO
AŠQULALU(M) – CHMURA SZTORMOWA; WICHER
AŠRU lub AŠIRTU – ŚWIĄTYNIA (właściwie:) MIEJSCE, GDZIE BÓG OKAZUJE ŁASKĘ, SPRAWIEDLIWOŚĆ; (potem:)
MIEJSCE, MIEJSCOWOŚĆ, MIEJSCE ZAMIESZKANIA; TEREN, OBSZAR, DOKŁADNE POŁOŻENIE; (jako
przyimek:) TAM, TAM GDZIE, W, U, PRZY, DOKĄD itd.
s.c. AŠAR
AŠAR IŠTEN – W JEDNYM MIEJSCU
AŠRU – LUSTROWANY, KONTROLOWANY, DOGLĄDANY, ZNAJDUJĄCY SIĘ POD (czyjąś) PIECZĄ
AŠRU – RÓWNY; POMYŚLNY, SZCZĘŚLIWY
AŠŠATU lub ALTU – NIEWIASTA, KOBIETA
AŠŠATU(M), AŠŠATU(M), AŠŠATU(M) lub HIRTU – MAŁŻONKA, ŻONA (pierwsza)
AŠŠU – STROSKANY, ZMARTWIONY; OPALONY (na słońcu)
AŠŠU(M), AŠŠU(M) – (przyimek:) W SPRAWIE, PONIEWAŻ, Z POWODU, ZE WZGLĘDU NA; (z bezokolicznikiem:) ABY,
ŻEBY; (spójnik:) PONIEWAŻ, GDYŻ (w zdaniach przyczynowych); zob. AŠŠUM
AŠŠUM lub AŠŠUMI – Z POWODU, ZE WZGLĘDU NA, DLA, CO DO, W SPRAWIE; DLATEGO ŻE, BO, PONIEWAŻ; zob.
AŠŠU(M)
AŠŠUMIJA – Z MOJEGO POWODU, ZE WZGLĘDU NA MNIE, DLA MNIE, PRZEZE MNIE
AŠŠUMI [staroasyryjskie] lub AŠŠUM – j.w.
AŠŠUR – ASZSZUR, ASZUR [imię boga)
AŠŠUR-BANI-APLI – ASZURBANIAPLI, ASSURBANIPAL [imię króla Asyrii]
AŠŠURÎUM lub AŠŠURŰM – ASYRYJCZYK
AŠŠURITUM – ASYRYJKA
AŠŠURŰM lub AŠŠURÎUM – ASYRYJCZYK
AŠTAPIRU – CZELADŹ, SŁUŻBA
AŠŰ – ZWIERZYNA, ZWIERZĘTA
AŠUHU, AŠUHU – ŚWIERK, JODŁA, RODZAJ CEDRA
AŠUR – ASYRIA
ATABKU, ATABKU – UPROWADZANIE, PĘDZENIE; zob. ABAKU
ATADDURUM – [bezok. GTN] BANIE SIĘ WCIĄŻ NA NOWO, STALE; zob. ADARUM
ATALKUM – [bezok. GT] ODCHODZENIE, WYRUSZANIE W DROGĘ; zob. ALAKUM
ATALLUKUM – [bezok. GTN] PRZECHADZANIE SIĘ, SPACEROWANIE; DŁUGOTRWAŁE CHODZENIE, MASZERO-
WANIE; zob. ALAKUM
ATALŰ lub ADÂRU, ATTALŰ – ZAĆMIENIE (np. słońca) [sum.]
ATANU – OŚLICA (r.ż.]
ATAPPU – RÓW (Graben)
ATAPPULU(M) – OPIEKA, ODPOWIEDZIALNOŚĆ; [bezokolicznik Gtn od APALU]
ATARU(M) – zob. WATARU(M)
ATMŰ – SŁOWO
ATRU lub WATRU – PRZEWYŻSZAJĄCY, NADZWYCZAJNY, NIEZWYKŁY; ZBĘDNY; (Amm.:) DODATKOWY
KIMA ATARTIMMA – „WEDŁUG ZYSKU”, „STOSOWNIE DO ZYSKU”, „TYLE (Z TEGO) BYŁO DO DYS-
POZYCJI”
ATTA, ATTA – TY [zaimek 2 os. r. m.]; zob. ATTI
Odmiana: N: l. poj. ATTA – TY l. mn. ATTUNU – WY
G/A: KÂTI lub KÂTA – CIEBIE KUNUTI – WAS
D: KAŠI(M) (lub KAŠA) – TOBIE KUNUŠI(M) – WAM
ATTALŰ lub ADÂRU, ATALŰ – ZAĆMIENIE (np. słońca) [sum.]
ATTI – TY [zaimek 2 os. r. ż.]; zob. ATTA
Odmiana: N: l. poj. ATTI – TY l. mn. ATTINA – WY
G/A: KÂTI – CIEBIE KINÂTI – WAS
D: KÂŠI(M) – TOBIE, CI KINAŠI(M) – WAM
ATTINA – WY [zaimek 2 os. l. mn. r. ż.]; zob. ATTI
ATTŰ – [(wraz z sufigowanym zaimkiem) wyrażenie akcentujące daną osobę]
ATTUNU – WY [zaimek 2 os. l. mn. r. m.]; zob. ATTA
[ATŰ] – WYPATRYWAĆ, ŚLEDZIĆ
[jako rzeczownik] WYPATRYWANIE, ŚLEDZENIE, ŚLEDZTWO, DOCHODZENIE
ATŰ – SZPIEG, SZPICEL (zwłaszcza przebywający przy bramie); zob. WATU
ATUNU – PIEC DO WYPALANIA
AŢATTU – MIEJSCE ZAMIESZKANIA; (w liczbie mnogiej:) KRAJE; [połączenie z „Ţ” niepewne]
l. mn. AŢNATI
AŢNATI – KRAJE; zob. AŢATTU
AWATU(M), AWATU(M) lub ABUTU, AMATU, AMUTU, AWUTU(M) – SŁOWO, WYRAŻENIE, WYPOWIEDŹ, ROZ-
KAZ; RZECZ, SPRAWA, OKOLICZNOŚĆ; WYROCZNIA
S.C. AWAT lub AMAT, l. mn. AWATI lub AMATI
BEL AWATIM – OSKARŻYCIEL, PRZECIWNIK W PROCESIE
AWATAM BATAQUM – ZAŁATWIAĆ SPRAWĘ [staroasyr.]
INA AMAT lub INA QIBIT – WEDLE POLECENIA, WEDLE ROZKAZU
KAL AMATUŠA – [w pewnym tekście:] WSZYSTKIE JEJ WYBRYKI
AWELTU – OBYWATELKA (wg kodeksu Hammurabiego); zob. AWELU(M)
AWELU lub AMELU – MĘŻCZYZNA; CZŁOWIEK; SŁUGA
AWELUTU – LUDZKOŚĆ
AWILU(M) [starobab.] lub AMELU, A’ILU, AMILU – CZŁOWIEK; WOLNY OBYWATEL (posiadający ziemię)
AWILUTU(M) lub AMELUTU, AMELUTTU – LUDZKOŚĆ; CZŁOWIEK
AWŰ(M) – MÓWIĆ
[jako rzeczownik] MÓWIENIE, MOWA
AWUTU(M) lub AWATU(M), ABUTU, AMATU, AMUTU – SŁOWO, WYRAŻENIE, WYPOWIEDŹ, ROZKAZ; RZECZ,
SPRAWA, OKOLICZNOŚĆ; WYROCZNIA [staroasyr.]
S.C. AWAT lub AMAT, l. mn. AWATI lub AMATI
BEL AWATIM – OSKARŻYCIEL, PRZECIWNIK W PROCESIE
AWATAM BATAQUM – ZAŁATWIAĆ SPRAWĘ [staroasyr.]
INA AMAT lub INA QIBIT – WEDLE POLECENIA, WEDLE ROZKAZU
KAL AMATUŠA – [w pewnym tekście:] WSZYSTKIE JEJ WYBRYKI
AZZARU lub ACCARU – KOT BŁOTNY

B
BA’ATU – „NOCNA CEREMONIA”
BA’IRU(M), BA’IRU(M) – RYBAK; MYŚLIWY [imiesłów od BARUM]
BÂ’U, BÂ’U (bw’) – WCHODZIĆ, WSTĘPOWAĆ, PRZEDOSTAWAĆ SIĘ; ZWIEDZAĆ; IŚĆ WZDŁUŻ, OBOK
[jako rzeczownik] WCHODZENIE, WSTĘPOWANIE, PRZEDOSTAWANIE SIĘ; ZWIEDZANIE; CHODZENIE
WZDŁUŻ, CHODZENIE OBOK
Š/D: RZUCIĆ SIĘ; PRZECHODZIĆ
[jako rzeczownik] RZUCENIE SIĘ; PRZECHODZENIE
Odmiana w 3 os. l. p. i tryb rozkazujący:
Prs Prt Pf TR
G: IBÂ IBA’ IBTA’ BA’
Š: UŠBA’ UŠBI’ ŠUBI’
BA’U – [z Akk. miejsca] PRZECHODZIĆ, PRZECIĄGAĆ, PRZYCIĄGAĆ NAD
[jako rzeczownik] PRZECHODZENIE, PRZECIĄGANIE, PRZYCIĄGANIE NAD
[BA’Ű] – zob. BU”U
BABALU(M), BABALU(M) lub WABALUM – PRZYNIEŚĆ, NIEŚĆ [Prs i Prt G nie używane], DONOSIĆ, PRZYNOSIĆ
[jako rzeczownik] PRZYNOSZENIE, PRZYNIESIENIE, NOSZENIE, NIESIENIE, TRANSPORTOWANIE ?
N: NABBULUM, NABBULU(M) (?) – BYĆ PRZYNIESIONYM
[jako rzeczownik] BYCIE PRZYNIESIONYM
BABANŰ – ZNAJDUJĄCY SIĘ NA ZEWNĄTRZ, ZEWNĘTRZNY
BABILU, BABILU – PRZYNOSZĄCY, NOSZĄCY, DONOSZĄCY; TRAGARZ? DOSTAWCA? SŁUGA?
BABILU – BABILON [nazwa głównego miasta Babilonii]
QERBUM BABILI – W BABILONIE
BABLU, BABLU – PRZYNIESIONY, NIESIONY, DONIESIONY
BABTU – (właściwie:) BRAMA; DZIELNICA MIASTA, OKRĘG BRAMY (okręg administracyjny)
BABU – DRZWI
BABU(M) – BRAMA, WEJŚCIE; MASYW BRAMY (budowla będąca bramą)
BAB EKALLIM – (dosłownie:) BRAMA PAŁACU; ? [jakaś część wątroby zwana „BRAMĄ PAŁACU”]
BAHULATU lub BAULATU – DRUŻYNA, ŻOŁNIERZE, PODDANI (należący do PANA – BELU) [rzeczownik w l.mn.]
BAKA’U(M) [asyr.] lub BAKŰ (M) (i) – PŁAKAĆ, OPŁAKIWAĆ
[jako rzeczownik] PŁAKANIE, OPŁAKIWANIE
ANA x BAKŰ – OPŁAKIWAĆ x (kogoś lub coś)
BAKŰ(M), BAKŰ(M) (i) lub BAKA’U(M) – j.w.
BAKŰ(M), BAKŰ(M) – OPŁAKANY
BAKŰ(M), BAKŰ(M) – PŁACZĄCY, OPŁAKUJĄCY
BALACU (i) – D: BULLUCU – ZEZOWAĆ (wyłupiastymi oczyma), PATRZEĆ ZEZEM; WYGLĄDAĆ, WYPATRYWAĆ (ANA
x – ZA kimś, czymś)
[jako rzeczownik] PATRZENIE ZEZEM, ZEZOWANIE; WYGLĄDANIE, WYPATRYWANIE
BALALU (a/u) – MIESZAĆ, PRZEMIESZAĆ
[jako rzeczownik] MIESZANIE, PRZEMIESZANIE, POMIESZANIE, WYMIESZANIE
DT: BUTALLULU – BYĆ POPLAMIONYM, POWALANYM, POBRUDZONYM (INA x – CZYMŚ)
[jako rzeczownik] BYCIE POPLAMIONYM, BYCIE POWALANYM, BYCIE POBRUDZONYM
BALAŢU – ŻYĆ; OŻYWIAĆ
[jako rzeczownik] ŻYCIE; OŻYWIANIE
BALAŢU(M), BALAŢU(M) (u; asyr. a) – ŻYĆ; BYĆ ZDROWYM; ZDROWIEĆ, ODZYSKIWAĆ ZDROWIE; DAWAĆ ŻYCIE,
OŻYWIAĆ
[jako rzeczownik] ŻYCIE; BYCIE ZDROWYM; ZDROWIENIE, ODZYSKIWANIE ZDROWIA, DOCHODZENIE
DO SIEBIE; DAWANIE ŻYCIA, OŻYWIANIE
D: BULLUŢU(M), BULLUŢU(M) ZACHOWYWAĆ (SIĘ) PRZY ŻYCIU, PODTRZYMYWAĆ ŻYCIE
[jako rzeczownik] ZACHOWYWANIE PRZY ŻYCIU, PODTRZYMYWANIE ŻYCIA
BALAŢU(M) – ŻYCIE
BALAT NAPŠATI – ZDROWIE [nowobab.]
BALI lub BALU(M) – BEZ, BEZ (zezwolenia, zgody)
INA x BALU – BEZ (ZEZWOLENIA) x
BALIKA – POZA TOBĄ
BALILU – MIESZAJĄCY
BALLU – POMIESZANY, WYMIESZANY, ZAMIESZANY
BALIŢU(M), BALIŢU(M) – ŻYJĄCY, EGZYSTUJĄCY; ZDROWIEJĄCY, ODZYSKUJĄCY ZDROWIE; DAJĄCY ŻYCIE,
OŻYWIAJĄCY; OZDROWICIEL? UZDROWICIEL?
BALTU – ? [jakieś ciernie, jakaś ciernista roślina]
BALTU – HONOR
BALŢU(M) – ŻYWY; CAŁY, NIEUSZKODZONY, ZACHOWANY
BALŢUTU – STAN BYCIA ŻYWYM, BYCIE ŻYWYM
[BALU] – [składnik wyrażenia]
ŠIMTU UBILŠU – PRZEZNACZENIE PORWAŁO GO
BALU (a) – PROSIĆ
[jako rzeczownik] PROSZENIE
BALŰ (i) – SPEŁZNĄĆ NA NICZYM, ROZWIEWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] SPEŁZANIE NA NICZYM, ROZWIEWANIE SIĘ
D: BULLŰ (często o ogniu) UGASIĆ
[jako rzeczownik] GASZENIE
BALŰ – ROZWIANY, SPEŁZŁY NA NICZYM, NIEUDANY
BALŰ – ROZWIEWAJĄCY, NIWECZĄCY, UDAREMNIAJĄCY
BALU(M), BALU(M) lub BALI – BEZ (zezwolenia, zgody)
INA x BALU – BEZ (ZEZWOLENIA) x
BALIKA – POZA TOBĄ
BAMÂTU – PASTWISKO; (mała) WYŻYNA
BANA’UM lub BANŰ (M) (i) – BUDOWAĆ, WYKONAĆ, PRODUKOWAĆ, TWORZYĆ, WZNOSIĆ, ZROBIĆ; ZAKOŃ-
CZYĆ; WYDOBYWAĆ; RODZIĆ; WYKAZAĆ, UJAWNIĆ; PLANOWAĆ, PRZEWIDYWAĆ
[jako rzeczownik] BUDOWANIE, WYKONANIE, PRODUKOWANIE, TWORZENIE, WZNOSZENIE, ROBIE-
NIE; ZAKOŃCZENIE; WYDOBYWANIE; RODZENIE; WYKAZANIE, UJAWNIENIE; PLANOWANIE, PRZE-
WIDYWANIE
N: NABNŰ(M) – BYĆ WYKONANYM, ZBUDOWANYM, WZNIESIONYM; BYĆ URODZONYM
[jako rzeczownik] BYCIE WYKONANYM, ZBUDOWANYM, WZNIESIONYM; BYCIE URODZONYM
D: BUNNŰ (M) – (jak w G ale intensywnie); POKRYWAĆ ORNAMENTEM, UPIĘKSZAĆ
[jako rzeczownik] POKRYWANIE ORNAMENTEM, UPIĘKSZANIE
BANIUM – TWORZĄCY
BÂNŰ – TWÓRCA; BUDOWNICZY; RODZIC
BANŰ(M), BANŰ(M), BANŰ(M) (i) lub BANA’UM – BUDOWAĆ, WYKONAĆ, PRODUKOWAĆ, TWORZYĆ, WZNO-
SIĆ, ZROBIĆ; POWODOWAĆ; ZAKOŃCZYĆ; WYDOBYWAĆ; RODZIĆ; WYKAZAĆ, UJAWNIĆ; PLA-
NOWAĆ, PRZEWIDYWAĆ
[jako rzeczownik] BUDOWANIE, WYKONANIE, PRODUKOWANIE, TWORZENIE, WZNOSZENIE, ROBIE-
NIE; ZAKOŃCZENIE; WYDOBYWANIE; RODZENIE; WYKAZANIE, UJAWNIENIE; PLANOWANIE, PRZE-
WIDYWANIE
N: NABNŰ (M), NABNŰ (M), NABNŰ (M) – BYĆ WYKONANYM, ZBUDOWANYM, WZNIESIONYM; BYĆ
URODZONYM
[jako rzeczownik] BYCIE WYKONANYM, ZBUDOWANYM, WZNIESIONYM; BYCIE URODZONYM
D: BUNNŰ (M), BUNNŰ (M), BUNNŰ (M) – (jak w G ale intens.); POKRYWAĆ ORNAMENTEM, UPIĘKSZAĆ
[jako rzeczownik] POKRYWANIE ORNAMENTEM, UPIĘKSZANIE
BANŰ(M) (i) – BYĆ PRZYJEMNYM
[jako rzeczownik] BYCIE PRZYJEMNYM
PANU IBANNŰ – TWARZ ZAJAŚNIEJE? (w obecności przyjaciela) [nowobab.]
BANŰ(M) – PIĘKNY, DOBRY, SZLACHETNY
LA BANÂTI – FATALNY, BRZYDKI, ZGUBNY (czyn)
BANŰ(M), BANŰ(M), BANŰ(M), BANŰ (M) – BUDOWANY, ZBUDOWANY, WYBUDOWANY, WYKONANY, WZNIE-
SIONY, UTWORZONY, ZROBIONY; SPOWODOWANY; ZAKOŃCZONY; WYDOBYTY; URODZONY;
UJAWNIONY, WYKAZANY; ZAPLANOWANY, PRZEWIDZIANY
BANŰ(M), BANŰ(M), BANŰ(M), BANŰ (M) – BUDUJĄCY, WYKONUJĄCY, WZNOSZĄCY, TWORZĄCY, ROBIĄCY; POWO-
DUJĄCY; KOŃCZĄCY; WYDOBYWAJĄCY; RODZĄCY;UJAWNIAJĄCY, WYKAZUJĄCY; PLANUJĄCY, PRZEWI-
DUJĄCY
BAQAMU(M) (a/u) – STRZYC
[jako rzeczownik] STRZYŻENIE
Š: ŠUBQUMU(M) – KAZAĆ STRZYC
[jako rzeczownik] NAKAZANIE STRZYŻENIA
BAQARU(M) (a/u) – ZAPRZECZYĆ, ZAKWESTIONOWAĆ; ODMÓWIĆ (np. prawa); WNOSIĆ SPRZECIW; WNOSIĆ O
WINDYKACJĘ, DOCHODZIĆ WŁASNOŚCI (na kimś)
[jako rzeczownik] ZAPRZECZENIE, ZAKWESTIONOWANIE, PODWAŻENIE; ODMÓWIENIE (prawa);
WNIESIENIE SPRZECIWU, ZAWETOWANIE; WYSTĄPIENIE O WINDYKACJĘ, DOCHODZENIE WŁASNO-
ŚCI (na kimś)
AŠAMMA IBTAQRUNINNI – KUPIŁEM, A NASTĘPNIE ONI DOCHODZILI NA MNIE WŁASNOŚCI
BAQIMU(M) – STRZYŻĄCY, POSTRZYGACZ
BAQIRU(M) – KWESTIONUJĄCY, ZAPRZECZAJĄCY, ODMAWIAJĄCY (prawa); WNOSZĄCY SPRZECIW; DOCHODZĄCY
WŁASNOŚCI, WNOSZĄCY O WINDYKACJĘ
BAQMU(M) – OSTRZYŻONY
BAQQU(M) – KOMAR
BAQRU – SPRZECIW, PROTEST; WINDYKACJA
BAQRU(M) – ZAPRZECZONY, ZAKWESTIONOWANY, OPROTESTOWANY; PODDANY WINDYKACJI, BĄDĄCY
PRZEDMIOTEM DOCHODZENIA WŁASNOŚCI
BARANŰ – BUNTUJĄCY SIĘ
BARAQU (i) – BŁYSKAĆ, BŁYSZCZEĆ; (także przechodnio:) BŁYSZCZEĆ W DÓŁ
[jako rzeczownik] BŁYSKANIE, BŁYSZCZENIE; BŁYSZCZENIE W DÓŁ
BARARITU lub BARARTU – PIERWSZA NOCNA WARTA; CZAS PIERWSZEJ NOCNEJ WARTY (18-22)
BARARTU lub BARARITU – j.w.
BARARU (u) – BYĆ JASNYM
[jako rzeczownik] BYCIE JASNYM
BARBARU lub AHŰ – ZWIERZĘ DRAPIEŻNE, WILK? HIENA?
BARBARU(M) – WILK
BARIQU – BŁYSKAJĄCY, BŁYSZCZĄCY; BŁYSZCZĄCY W DÓŁ
BARRU – JASNY
BARTU(M) – POWSTANIE, BUNT
[BARU] – zob. BURRU
BÂRU – ŁAPAĆ
[jako rzeczownik] ŁAPANIE
BARŰ(M), BARŰ(M) (i) (brj) – WIDZIEĆ; PATRZEĆ, SPOGLĄDAĆ; PRZYGLĄDAĆ SIĘ, SPRAWDZAĆ, WYPRÓBOWY-
WAĆ; KRYTYCZNIE ROZPATRYWAĆ, BADAĆ; PRZEWIDYWAĆ; WRÓŻYĆ
[jako rzeczownik] WIDZENIE; PATRZENIE, SPOGLĄDANIE; PRZYGLĄDANIE SIĘ, SPRAWDZANIE,
PRÓBOWANIE; KRYTYCZNE ROZPATRYWANIE, BADANIE; PRZEWIDYWANIE; WRÓŻENIE
Š: ŠUBRŰ(M) – KAZAĆ PATRZEĆ; POKAZYWAĆ, UKAZYWAĆ, ODSŁANIAĆ, UJAWNIAĆ; POSTANA-
WIAĆ?
[jako rzeczownik] SKŁONIENIE DO PATRZENIA; POKAZYWANIE, UKAZYWANIE, ODSŁANIANIE, UJAW-
NIANIE; POSTANAWIANIE?
ŠT: ŠUTEBRUM – BYĆ PRZEJRZYSTYM
[jako rzeczownik] BYCIE PRZEJRZYSTYM
BARŰ(M), BARŰ(M) (bri) – WIDZIANY, OGLĄDANY; SPRAWDZANY, WYPRÓBOWANY, KRYTYCZNIE ROZPATRZONY,
BADANY, ZBADANY; PRZEWIDZIANY; WYWRÓŻONY
BARŰ(M), BARŰ(M) (bri) – WIDZĄCY, PATRZĄCY, OGLĄDAJĄCY; PRZYGLĄDAJĄCY SIĘ, SPRAWDZAJĄCY, PRÓBUJĄCY,
KRYTYCZNIE ROZPATRUJĄCY, BADAJĄCY; PRZEWIDUJĄCY; WRÓŻĄCY
BARŰ, BARŰ – BADACZ OFIAR; WRÓŻBITA, JASNOWIDZ; KAPŁAN, MAG
BARŰ(M) lub BERŰ (M) (br’) – GŁODOWAĆ, BYĆ GŁODNYM
[jako rzeczownik] GŁODOWANIE, BYCIE GŁODNYM
BARŰ(M) (br’) – GŁODNY
BARŰ(M) (br’) – GŁODUJĄCY
BÂRU(M) (b’r) – ŁOWIĆ (ryby)
[jako rzeczownik] ŁOWIENIE (ryb)
BARU(M) (b’r) – ZŁOWIONY
BARUTU – BADANIE OFIAR
BAŠA’U lub BAŠŰ (M) (i) – BYĆ, ISTNIEĆ, ZNAJDOWAĆ SIĘ; BYĆ TU
[jako rzeczownik] BYCIE, ISTNIENIE, ZNAJDOWANIE SIĘ; BYCIE TU
N: NABŠU(M) – POWSTAWAĆ, ZDĄŻAĆ KU ISTNIENIU; BYĆ POWOŁANYM DO ISTNIENIA, BYĆ ZA-
ISTNIAŁYM
[jako rzeczownik] POWSTAWANIE, ZDĄŻANIE KU ISTNIENIU; BYCIE POWOŁANYM DO ISTNIENIA,
BYCIE ZAISTNIAŁYM
Š: ŠUBŠU(M) – WYWOŁYWAĆ, SPRAWIAĆ
[jako rzeczownik] WYWOŁYWANIE, SPRAWIANIE
BAŠŰ ELI – CIĄŻYĆ NA (o długu)
BAŠALU (i) – BYĆ UGOTOWANYM, UPIECZONYM
[jako rzeczownik] BYCIE UGOTOWANYM, BYCIE UPIECZONYM
D: BUŠŠULU – GOTOWAĆ, SMAŻYĆ, PIEC
[jako rzeczownik] GOTOWANIE, SMAŻENIE, PIECZENIE
BAŠAMU – WOREK, TORBA (Sack)
BAŠAMU (i) – TWORZYĆ, KSZTAŁTOWAĆ, WYTWARZAĆ
[jako rzeczownik] TWORZENIE, KSZTAŁTOWANIE, WYTWARZANIE
[BAŠARU] – zob. BUŠŠURU
BAŠLU – UGOTOWANY, UPIECZONY
BAŠMU – UTWORZONY, STWORZONY, UKSZTAŁTOWANY, WYTWORZONY
BAŠTU(M) – GODNOŚĆ, DOSTOJEŃSTWO
BAŠŰ(M), BAŠŰ(M) (i) lub BAŠA’U – BYĆ, ISTNIEĆ, ZNAJDOWAĆ SIĘ; BYĆ TU
[jako rzeczownik] BYCIE, ISTNIENIE, ZNAJDOWANIE SIĘ; BYCIE TU
N: NABŠU(M) – POWSTAWAĆ, ZDĄŻAĆ KU ISTNIENIU; BYĆ POWOŁANYM DO ISTNIENIA, BYĆ ZA-
ISTNIAŁYM
[jako rzeczownik] POWSTAWANIE, ZDĄŻANIE KU ISTNIENIU; BYCIE POWOŁANYM DO ISTNIENIA,
BYCIE ZAISTNIAŁYM
Š: ŠUBŠU(M) – WYWOŁYWAĆ, SPRAWIAĆ
[jako rzeczownik] WYWOŁYWANIE, SPRAWIANIE
BAŠŰ ELI – CIĄŻYĆ NA (o długu)
BAŠŰ (M), BAŠŰ(M), BAŠŰ(M) – BĘDĄCY, ISTNIEJĄCY, ZNAJDUJĄCY SIĘ; BĘDĄCY TU
BATAQU(M) (a/u) – PRZECINAĆ, ODCINAĆ, PRZERYWAĆ
[jako rzeczownik] PRZECINANIE, ODCINANIE, PRZERYWANIE
N: NABTUQU(M) – PRZERYWAĆ, PRZECINAĆ; PSUĆ SIĘ
[jako rzeczownik] PRZERYWANIE, PRZECINANIE; PSUCIE SIĘ
D: BUTTUQU(M) – ODCINAĆ
[jako rzeczownik] ODCINANIE
DT: BUTATTUQU(M) – BYĆ PRZERWANYM
[jako rzeczownik] BYCIE PRZERWANYM
AWATAM BATAQUM – ZAŁATWIAĆ SPRAWĘ [staroasyr.]
BUTUQTU(M) NABTUQU(M) – PRZERYWAĆ TAMĘ
BATIQU(M) – PRZECINAJĄCY, ODCINAJĄCY, PRZERYWAJĄCY
BATQU(M) – PRZECIĘTY, ODCIĘTY, PRZERWANY
BATU (a/i) – SPĘDZIĆ NOC, PRZENOCOWAĆ
[jako rzeczownik] SPĘDZENIE NOCY, PRZESPANIE SIĘ, PRZENOCOWANIE
BATŰLTU – DZIEWCZYNA
BATŰLU – MŁODZIENIEC
BAŢALU (i) – PRZESTAWAĆ, USTAWAĆ, KOŃCZYĆ
[jako rzeczownik] PRZESTAWANIE, PRZESTANIE, USTANIE, USTAWANIE, KOŃCZENIE
BAŢILTU – SKOŃCZENIE, USTANIE
IRŠŰ BAŢLATI – ODMÓWILI SŁUŻBY
BAŢILU – KOŃCZĄCY, USTAJĄCY
BAŢLU – ZAKOŃCZONY, PORZUCONY (jako przedmiot oddziaływania)
BAULATU lub BAHULATU – (dosłownie: „OPANOWANI”) DRUŻYNA, ŻOŁNIERZE, PODDANI (należący do pana – BELU)
[l.mn.]
[BAZA’U(M)] – zob. BUZZU’U(M)
BELTU(M) – PANI; zob. BELU(M)
l.mn. BELETI
BELU(M), BELU(M) (b’l) – [sum. EN] PAN; WŁAŚCICIEL, POSIADACZ; WŁADCA; (także przydomek boga Marduka)
S.C.: B€L, r.ż. B€LTU, l.mn. B€L€, l.mn.r.ż. B€L€TI
B€L ÂLÂNI – NACZELNIK MIASTA
BEL ALI – KSIĄŻĘ MIASTA
B€L SALÎME – SOJUSZNIK
BEL DABÂBI – PRZECIWNIK
BEL LUMNIM – PRZECIWNIK
BEL AD€ U MAMIT – DOTRZYMUJĄCY UMOWY I PRZYSIĘGI
BEL TERETIM – PEŁNOMOCNIK
BEL AWATIM – OSKARŻYCIEL; PRZECIWNIK W PROCESIE SĄDOWYM
B€L PÂHÂTI, BEL PAHATI – NACZELNIK OKRĘGU
BEL PAHITI – NAMIESTNIK
BEL SIMMI – ZADAJĄCY RANY
B€L HIŢ(Ţ)I – GRZESZNIK, PRZESTĘPCA
BEL ARNI – GRZESZNIK, WINOWAJCA
BEL AŠŠATI – MĄŻ, MAŁŻONEK
BEL HUBULLI – WIERZYCIEL
BEL NARKABATI – WOŹNICA
BEL NIQ€ – SKŁADAJĄCY OFIARĘ, OFIARNIK
B€LU(M) (b’l) lub PELU (e) – PANOWAĆ, BYĆ PANEM
[jako rzeczownik] PANOWANIE, BYCIE PANEM, WŁADANIE
BELU(M) – OPANOWANY, OWŁADNIĘTY
BELUTU – PANOWANIE
BENNU – ? [jakaś choroba]
BERETU – [przymiotnik r.ż.] JASNA, CZYSTA
[jako rzeczownik] JASNOŚĆ, CZYSTOŚĆ
BERU – WYBIERAĆ; BADAĆ, KONTROLOWAĆ, SPRAWDZAĆ
[jako rzeczownik] WYBIERANIE, WYBÓR; BADANIE, KONTROLOWANIE, SPRAWDZANIE
BERU – WYBRANY
BERU – PODWÓJNA GODZINA; MILA
BERU – JASNY, CZYSTY
BERŰ(M) lub BARŰ (M) (br’) – GŁODOWAĆ, BYĆ GŁODNYM
[jako rzeczownik] GŁODOWANIE
BERŰ(M) – GŁODNY
BERŰ(M) – GŁODUJĄCY, GŁODZĄCY SIĘ, UPRAWIAJĄCY GŁODÓWKĘ
BEŠU (e) – ODDALAĆ SIĘ [poet.]
[jako rzeczownik] ODDALANIE SIĘ
BEŠU – ODDALONY [poet.]
BIATU(M) – PRZENOCOWAĆ
[jako rzeczownik] PRZENOCOWANIE
Š: ŠUBUTU – ZEZWOLIĆ NA PRZENOCOWANIE, PRZENOCOWAĆ
[jako rzeczownik] ZEZWOLENIE NA PRZENOCOWANIE; PRZENOCOWANIE
BIBBULU – (wartki) PRZYPŁYW
BIBLU(M), BIBLU(M) – PREZENT ŚLUBNY, PREZENT (zaręczynowy); POWÓDŹ, WYLEW
BIKITU – PŁACZ
BILLITU – (mieszane, wieloskładnikowe) PIWO
BILTU, BILTU – PLON (z pola); DOCHÓD; DANINA, TRYBUT, PODATEK; ŁADUNEK; TALENT (miara ciężaru – ok. 30 kg)
S.C. BILAT
NAŠI BILTI – PODLEGAJĄCY OPODATKOWANIU, PODATNIK
BILU – PROSZONY
BIN lub BINI – WNUK
BINI lub BIN – j.w.
BINU – TAMARYSZEK (?)
BINŰTU, BINŰTU – PĘD, ODROŚL; POTOMEK, WYCHOWANEK; PRODUKT, WYRÓB; KSZTAŁT, FORMA
BIRBIRRU – BLASK PROMIENI
BIRITU – ŚRODEK
BIRIT UMI – POŁUDNIE
(INA) BIRIT – MIĘDZY
BIRITU – KAJDANY, WIĘZY, PĘTA
BIRKU – KOLANO
TARBIT BIRKEIA [przen.] – POTOMEK MOICH LĘDŹWI
BIRMU, BIRMU – KOLOROWA (kolorowo wyszywana) TKANINA NA SUKNIĘ; PSTROKATA TKANINA lub ODZIEŻ
BIRQU, BIRQU – BŁYSKAWICA
BIRTU – TWIERDZA
BIRTUTU – STAN, POŁOŻENIE TWIERDZY
AL BIRTUTI – TWIERDZA
BIRU – POKAZ, OGLĘDZINY (ofiar)
BIRU – ŚRODEK
(INA) BIRI – MIĘDZY
BIŠU(M), BIŠU(M) – MAJĄTEK, MIENIE, WŁASNOŚĆ; MAJĄTEK RUCHOMY, RUCHOMOŚCI; (Amm.:) TOWAR
BITIQTU – USZKODZENIE, SZKODA (szczególnie wyrządzona przez siłę wyższą)
BITRAMU(M) – KOLOROWY, BARDZO KOLOROWY
BITU(M), BITU(M), BITU(M) (bjt) – DOM, CHATA; POKÓJ, POMIESZCZENIE MIESZKALNE; NISZA (dla STATUY –
CALMU); BYT DOMOWY; MAJĄTEK; MIEJSCE, MIEJSCE POBYTU; RODZINA, RÓD; ŚWIĄTYNIA [sum. E]
S.C. BÎT, l.mn. BÎTÂTE, BÎTÂTI
BÎT DŰRÂNI – TWIERDZA, UMOCNIONY REJON, UMOCNIONY OBÓZ, OBÓZ
BÎT NAKKAMÂTI – SKŁAD, SPICHRZ; SKARBIEC
BÎT NICIRTI, BIT NICIRTI – SKARBIEC (dosł. DOM PRZECHOWYWANIA)
BÎT RIDŰTI – DOM NASTĘPSTWA TRONU (HAREM?)
BÎT ŠARRŰTI, ÂL ŠARRŰTI – STOLICA, REZYDENCJA KRÓLEWSKA
MAR ŠARRI RABŰ ŠA BIT RIDŰTI – NAJSTARSZY SYN KRÓLEWSKI = NASTĘPCA TRONU
BIT ILI – ŚWIĄTYNIA (dosł. DOM BOGA)
ALANI BIT-DURANI – MIASTA Z MURAMI OBRONNYMI
BIT TUKLATI – BAZA ZAOPATRZENIOWA
BIT-CERI – NAMIOT
BIT ASAK(K)I – CIEMNICA, WIĘZIENIE
BIT QEBERI – GRÓB
BU”Ű(M), BU’’Ű(M) – SZUKAĆ
[jako rzeczownik] SZUKANIE
Odmiana: Prt: UBA”I, Pf: UBTA”I
BU’ARU(M) – SZCZĘŚCIE, DOBRO
BUÂNU lub RIKSU – STAW, PRZEGUB; ŚCIĘGNO
BUBU’TU – PĘCHERZ
BUBUTU, BUBUTU – GŁÓD, NĘDZA; POTRZEBA; POKARM, JEDZENIE
BUDU(M) – RAMIĘ; STRONA
BUKRU – PIERWORODNY; SYN PIERWORODNY
BULLŰ – (często o ogniu) UGASIĆ; zob BALŰ
[jako rzeczownik] UGASZENIE
BULLŰ – (często o ogniu) UGASZONY, WYGASZONY
BULLŰ(M) – ROZŁOŻONY, ZEPSUTY
BULLUCU – WYGLĄDANY, WYPATRYWANY [również czasownik i rzeczownik; zob. BALACU]
BULLUŢU(M), BULLUŢU(M) [D od BALAŢU] – ZACHOWYWAĆ (SIĘ) PRZY ŻYCIU, PODTRZYMYWAĆ ŻYCIE
[jako rzeczownik] ZACHOWYWANIE ŻYCIA, UTRZYMANIE PRZY ŻYCIU
BULLUŢU(M), BULLUŢU(M) – [jako przymiotnik] ZACHOWANY PRZY ŻYCIU, UTRZYMANY PRZY ŻYCIU, OSZCZĘ-
DZONY? URATOWANY?
BULŢU(M) – ŻYCIE; CZAS ŻYCIA
BULU(M) – BYDŁO (domowe); ZWIERZĘ
BUNNANNŰ lub BUNNANŰ – TWÓR, DZIEŁO; ZEWNĘTRZNA FORMA, POWIERZCHOWNOŚĆ, WYGLĄD
BUNNANŰ lub BUNNANNŰ – j.w.
BUNNŰ (M), BUNNŰ (M), BUNNŰ (M) – BUDOWAĆ Z ROZMACHEM, WYKONYWAĆ lub TWORZYĆ COŚ WIELKIE-
GO, POWODOWAĆ IMPONUJĄCO, ZAKOŃCZYĆ Z HUKIEM; WYDOBYWAĆ NA WIELKĄ SKALĘ; RO-
DZIĆ; WYKAZAĆ, UJAWNIĆ COŚ ZASKAKUJĄCEGO?; PLANOWAĆ czy PRZEWIDYWAĆ COŚ ZNA-
CZĄCEGO; POKRYWAĆ ORNAMENTEM, UPIĘKSZAĆ
[jako rzeczownik] BUDOWANIE Z ROZMACHEM, BUDOWANIE lub TWORZENIE czy POWODOWANIE
CZEGOŚ WIELKIEGO, ZAKOŃCZENIE Z HUKIEM, WYDOBYWANIE NA WIELKĄ SKALĘ; RODZENIE;
WYKAZANIE czy UJAWNIENIE CZEGOŚ ZASKAKUJĄCEGO?; PLANOWANIE czy PRZEWIDYWANIE
CZEGOŚ ZNACZĄCEGO; POKRYWANIE ORNAMENTEM, UPIĘKSZANIE, UPIĘKSZENIE
BUNNŰ (M), BUNNŰ (M), BUNNŰ (M) – ZBUDOWANY Z ROZMACHEM, WYKONANY lub STWORZONY W IMPO=
NUJĄCYM STYLU, SPOWODOWANY W IMPONUJĄCY SPOSÓB, ZAKOŃCZONY Z HUKIEM; URODZONY
W ATMOSFERZE WIELKIEGO WYDARZENIA; UJAWNIONY JAKO COŚ SENSACYJNEGO; ZAPLANO-
WANY lub PRZEWIDZIANY JAKO COŚ ZNACZĄCEGO; POKRYTY ORNAMENTEM, UPIĘKSZONY
BUNU – WYGLĄD, POWIERZCHOWNOŚĆ; WIDOK
BUQUMU(M) – STRZYŻENIE (owiec)
BURAŠU – JAŁOWIEC
BURÂŠU – CYPRYS, PINIA
BURRU – D: WYJAŚNIĆ, WYŚWIETLIĆ (sprawę w sądzie); PODAĆ, WYMIENIĆ, OŚWIADCZYĆ; USTALIĆ
KIMA x [Akk. osoby] BURRU – STWIERDZIĆ WOBEC x
[jako rzeczownik] WYJAŚNIENIE, WYŚWIETLENIE (sprawy w sądzie); PODANIE, WYMIENIENIE,
OŚWIADCZENIE; USTALENIE
BURRU – WYJAŚNIONY, WYŚWIETLONY (w sądzie); PODANY, WYMIENIONY, OŚWIADCZONY; USTALONY
BURRUMU – KOLOROWO NAKRAPIANY, PSTRY; KOLOROWO, PSTRO WYSZYWANY, UTKANY (o ubiorze)
BURTU – (młoda) KROWA
BURTU, BURTU – STUDNIA; ZBIORNIK (na wodę)
BURU – BURU [miara powierzchni]
BURU – GŁÓD
BURU, BURU – STUDNIA, ZBIORNIK (wody)
BŰRU – DZIKI BYCZEK
BUSSURTU(M) – WIEŚĆ, WIADOMOŚĆ
BUŠŠULU – GOTOWAĆ, SMAŻYĆ, PIEC [bezok. D, zob. BAŠALU]
[jako rzeczownik] GOTOWANIE, SMAŻENIE, PIECZENIE
BUŠŠULU – GOTOWANY, SMAŻONY, PIECZONY (mocno, mocniej niż BAŠLU, w tym) ROZGOTOWANY, USMAŻONY NA WIÓR
BUŠŠURU lub PUŠŠURU – D: OGŁOSIĆ, OBWIEŚCIĆ, ZAPOWIADAĆ, KOMUNIKOWAĆ
[jako rzeczownik] OGŁOSZENIE, OBWIESZCZENIE, ZAPOWIADANIE, KOMUNIKOWANIE
BUŠŠURU – OGŁOSZONY, OBWIESZCZONY, ZAPOWIEDZIANY, ZAKOMUNIKOWANY
BUŠŢITU(M) – CZERW DRZEWNY
BUŠU(M) – MAJĄTEK, WŁASNOŚĆ; ŁADUNEK (arki)
BUTALLULU – BYĆ POPLAMIONYM, POWALANYM, POBRUDZONYM (INA x – CZYMŚ); zob. BALALU
[jako rzeczownik] BYCIE POPLAMIONYM, POWALANYM, POBRUDZONYM
BUTATTUQU(M) – BYĆ PRZERWANYM
[jako rzeczownik] BYCIE PRZERWANYM
BUTIQTU lub BUTUQTU(M) – PRZERWANIE, PRZEBICIE GROBLI
BUTUQTU(M) NABTUQU(M) – PRZERWAĆ GROBLĘ
BUTTUQU(M) – ODCINAĆ
[jako rzeczownik] ODCINANIE
BUTTUQU(M) – ODCINANY, ODCIĘTY
BUTUQQŰ – STRATA (w działalności handlowej)
BUTUQTU(M), BUTUQTU(M) lub BUTIQTU – PRZERWANIE, PRZEBICIE GROBLI
BUTUQTU(M) NABTUQU(M) – PRZERWAĆ GROBLĘ
BUZZU’U(M) (bz’) – [tylko D i Dtn] D: ZNĘCAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZNĘCANIE SIĘ
DTN BUTAZZU’U(M): WCIĄŻ NA NOWO, BEZ PRZERWY, USTAWICZNIE ZNĘCAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZNĘCANIE SIĘ BEZ PRZERWY

C
CA’ADU lub CA’JADU – MYŚLIWY
CA’IHU – ŚMIEJĄCY SIĘ
CA’INU(M) – ŁADUJĄCY; TRAGARZ? DOKER?
CA’JADU lub CA’ADU – j.w.
CA’U [asyr.] – NISZCZYĆ (rydwan)
[jako rzeczownik] NISZCZENIE (rydwanu)
CABATU(M) (a) – BRAĆ; BRAĆ DO NIEWOLI; CHWYTAĆ, ŁAPAĆ; PRZYJMOWAĆ, WZIĄĆ; ZAGARNIAĆ, POSIĄŚĆ,
ZAWŁADNĄĆ; DOTKNĄĆ (o klęsce); TWORZYĆ, MIEĆ KSZTAŁT
[jako rzeczownik] BRANIE; BRANIE DO NIEWOLI; CHWYTANIE, ŁAPANIE; PRZYJMOWANIE, WZIĘCIE;
ZAGARNIANIE, WEJŚCIE W POSIADANIE, ZAWŁADNIĘCIE; DOTKNIĘCIE (klęską); TWORZENIE,
POSIADANIE KSZTAŁTU
GT: CITBUTU(M) – CHWYTAĆ SIĘ NAWZAJEM, CHWYTAĆ JEDEN DRUGIEGO; ZRASTAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] CHWYTANIE SIĘ NAWZAJEM; CHWYTANIE JEDEN DRUGIEGO; ZRASTANIE SIĘ
N: NACBUTU(M) – BYĆ CHWYCONYM, BYĆ BRANYM, BYĆ WZIĘTYM; BYĆ W POSIADANIU
[jako rzeczownik] BYCIE CHWYCONYM, BYCIE BRANYM, BYCIE WZIĘTYM; BYCIE W POSIADANIU
D: CUBBUTU(M) – ROBIĆ ZŁAPANYM, PRZYCZYNIĆ SIĘ DO ZŁAPANIA, SPOWODOWAĆ ZŁAPANIE
[jako rzeczownik] SPOWODOWANIE ZŁAPANIA, PRZYCZYNIENIE SIĘ DO ZŁAPANIA
Š: ŠUCBUTU(M) – KAZAĆ ŁAPAĆ; OSIEDLAĆ (z ŠUBTA); POSTAWIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE ZŁAPANIA; OSIEDLANIE; POSTAWIENIE
ŠT: ŠUTACBUTU(M) – KAZAĆ SIĘ WZAJEMNIE CHWYCIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE WZAJEMNEGO SCHWYTANIA SIĘ
PANI x CABATUM – STANĄĆ NA PRZEDZIE, NA CZELE
ŠEPI CABATU(M) – OBEJMOWAĆ NOGI; PODDAWAĆ SIĘ; ZABIERAĆ (do sędziego)
KUSSIU ŠUCBUTU – KAZAĆ WSTĄPIĆ NA TRON
ITTI x ŠUTACBUTUM – KAZAĆ SIĘ PRZYŁĄCZYĆ DO x
AB(B)UTA CABATU – ZAPEWNIAĆ WSTAWIENIE SIĘ; PRZECIĄGAĆ NA STRONĘ (czyjąś)
ANA EŠŠUTI CABATU – REORGANIZOWAĆ
HARRANA lub URHA CABATU – OBRAĆ DROGĘ (również eliptycznie)
MEHRET UMMANI CABATU – STANĄĆ NA FRONCIE ODDZIAŁU
MUCÂ CABATU – ZAGRODZIĆ, ZABLOKOWAĆ WYJŚCIE
(W)ARKATI CABATU – NASTĘPOWAĆ, IŚĆ ZA
CABITANU – SIEPACZ
CABITU – GAZELA
CABITU(M) – TRZYMAJĄCY; CĘGI? [jakieś narzędzie]
CABTU(M) – ZŁAPANY; JENIEC
CABU – WOJOWNIK; (w l.mn.) LUDZIE
[CABŰ(M)] – zob. CUBBŰ (M)
CABU(M) – GRUPA LUDZI; GRUPA PRACUJĄCYCH; ODDZIAŁ; CZŁOWIEK (zwykle w l.mn. w znaczeniu:) LUDZIE lub
MIESZKAŃCY
l.mn. CABE
CAB HUBŠI – PRACOWNIK? CIURA?
CAB TAHAZI lub CAB TIDUKI – ŻOŁNIERZ
CAB QASTI – ŁUCZNIK
CAHARU – BYĆ MAŁYM; STAĆ SIĘ MAŁYM
[jako rzeczownik] BYCIE MAŁYM; STAWANIE SIĘ MAŁYM
CAHARU(M) (i) – zob. CEHERU(M)
CAHATU – WYCISKAĆ
[jako rzeczownik] WYCISKANIE
CAHITU – WYCISKAJĄCY
CAHRU lub CIHRU – SZKRAB, MALEC, MALUCH
CAHTU – WYCISKANY, WYCIŚNIĘTY
CAHU (a/i) – ŚMIAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ŚMIANIE SIĘ, ŚMIECH
CALALU (a) – KŁAŚĆ SIĘ, POŁOŻYĆ SIĘ; UPADAĆ (o mieście)
[jako rzeczownik] KŁADZENIE SIĘ, POŁOŻENIE SIĘ; UPADANIE (o mieście)
[CALALU] – zob. CULLULU
(CALALU) – OSŁONIĆ; ZABEZPIECZYĆ
[jako rzeczownik] OSŁONIENIE; ZABEZPIECZANIE
CALAMU(M) (i) – BYĆ CIEMNYM, BYĆ CZARNYM
[jako rzeczownik] BYCIE CIEMNYM, BYCIE CZARNYM
CALILU – KŁADĄCY SIĘ; UPADAJĄCY (o mieście)
(CALILU) – OSŁANIAJĄCY; ZABEZPIECZAJĄCY
CALIPTU lub CALPU – KRZYWY; PRZEKUPNY, SPRZEDAJNY
CALLU – POŁOŻONY, KŁADZIONY; UPADŁY (o mieście)
CALMU – CZARNY, CIEMNY; BRUDNY, NIECZYSTY
r.ż. CALIMTU, l.mn. CALMÂTI
CALMÂT QAQQADI – SEMICI (dosł. CZARNOGŁOWI)
CALMU – OBRAZ, WIZERUNEK
CALMU – PRZEDSTAWIENIE, WYOBRAŻENIE; STATUA, POSĄG
CALPATU – [jako przymiotnik r.ż.] KRZYWA; PRZEKUPNA, SPRZEDAJNA
[jako rzeczownik] POKRZYWIENIE, KRZYWIZNA; PRZEKUPNOŚĆ, SPRZEDAJNOŚĆ
CALPU lub CALIPTU – KRZYWY; PRZEKUPNY, SPRZEDAJNY
CALTU lub CELTU, CILTU, CASSU – BITWA, BÓJ, WALKA; WRÓG; WROGOŚĆ
CALTU EP€ŠU – WALCZYĆ (przeciwko komuś); WYDAĆ BITWĘ, DOPROWADZIĆ DO BITWY
[CALŰ] – zob. CULLU
CALŰ (i) [asyr.] – RZUCAĆ, KŁAŚĆ
[jako rzeczownik] RZUCANIE, KŁADZENIE
CALŰ [asyr.] – RZUCONY, POŁOŻONY, KŁADZIONY
CALŰ [asyr.] – RZUCAJĄCY, KŁADĄCY
CALULU lub CULULU – OBRONA, OSŁONA; CIEŃ
CAMADU(M), CAMADU(M) (i) – ZAPRZĘGAĆ; WIĄZAĆ; PRZYGOTOWYWAĆ, SZYKOWAĆ
[jako rzeczownik] ZAPRZĘGANIE; WIĄZANIE; PRZYGOTOWYWANIE, (U)SZYKOWANIE, PRZYGOTOWA-
NIE
[CAMŰ] – zob. CUMMU
CAMŰ – SPRAGNIONY
CANU lub ZANU (a) – NAPEŁNIAĆ; SPOWODOWAĆ NABRZMIENIE, DOPROWADZIĆ DO NABRZMIENIA,
OPUCHLIZNY
[jako rzeczownik] NAPEŁNIENIE, NAPEŁNIANIE; POWODOWANIE NABRZMIENIA, OPUCHLIZNY
CANU – NAPEŁNIONY; NABRZMIAŁY, OPUCHNIĘTY
CAPPU – PLEJADY [gwiazdozbiór]
CAPRATU lub ZAPRATU – [przymiotnik r.ż.] ZŁA; KIEPSKA, NIEPOMYŚLNA; BRZYDKA, SZPETNA, SZKARADNA
[jako rzeczownik] ZŁY albo KIEPSKI STAN RZECZY; BRZYDOTA, SZPETOTA, SZKARADNOŚĆ
CAPRU lub ZAPRU – ZŁY; KIEPSKI, NIEPOMYŚLNY, ZŁY; BRZYDKI, SZPETNY, SZKARADNY
CAPURTU lub ZAPURTU – NIESZCZĘŚCIE; MĘKA, KATUSZE
CARAHU (a/u) – KRZYCZEĆ, WRZESZCZEĆ
[jako rzeczownik] KRZYCZENIE, WRZESZCZENIE; KRZYK, WRZASK
CARAHU (i; u) – ŻARZYĆ SIĘ, ROZŻARZAĆ, PŁONĄĆ
[jako rzeczownik] ŻARZENIE SIĘ, ROZŻARZANIE SIĘ, ROZPALANIE SIĘ
CARAMU(M) (i) – STARAĆ SIĘ, ZADAĆ SOBIE TRUD
[jako rzeczownik] STARANIE SIĘ, ZADAWANIE SOBIE TRUDU
CARAPU(M) (a/u) – BARWIĆ (NA CZERWONO)
D: CURRUPU(M) – j.w.
[jako rzeczownik] BARWIENIE (NA CZERWONO)
CARARU (u) – ZABŁYSNĄĆ, ZAJAŚNIEĆ; ŚWIECIĆ; ISKRZYĆ SIĘ
CARHU – WYKRZYCZANY, WYWRZESZCZANY
CARHU – ROZŻARZONY, ROZPALONY
CARIHU – KRZYCZĄCY, WRZESZCZĄCY; KRZYKACZ? AWANTURNIK?
CARIHU – ŻARZĄCY SIĘ, ROZŻARZAJĄCY SIĘ; PŁONĄCY
CARIMU(M) – STARAJĄCY SIĘ, ZADAJĄCY SOBIE TRUD, TRUDZĄCY SIĘ
CARIPU(M) – BARWIĄCY, MALUJĄCY (NA CZERWONO); FARBIARZ? MALARZ?
CARMU(M) – WYSTARANY, OSIĄGNIĘTY Z TRUDEM
CARPU(M) – ZABARWIONY, POMALOWANY (NA CZERWONO)
CARPU lub KASPU – SREBRO
CASSU lub CELTU, CILTU, CALTU – BITWA, BÓJ, WALKA; WRÓG; WROGOŚĆ
CALTU EP€ŠU – WALCZYĆ (przeciwko komuś); WYDAĆ BITWĘ, DOPROWADZIĆ DO BITWY
[CEBŰ(M)] (cb’) – zob. ŠUTECBŰ (M)
CEHERU(M) (i) – BYĆ MAŁYM; BYĆ NIEWIELKIM, NIEZNACZNYM (o cenie, liczbie)
[jako rzeczownik] BYCIE MAŁYM, NIEWIELKIM, NIEZNACZNYM
CEHHERU – MAŁY, MAŁOLETNI
CEHHERUTU – MŁODZI LUDZIE, MŁODZIEŃCY; SŁUŻĄCY [l.mn.]
CEHRU(M) – MAŁY; MŁODY, DZIECINNY; DZIECKO
CEHER RABI – MAŁY I WIELKI = WSZYSCY
CELLU(M) lub CELU(M) – ŻEBRO; STRONA
CELTU lub CALTU, CILTU, CASSU – BITWA, BÓJ, WALKA; WRÓG; WROGOŚĆ
CALTU EP€ŠU – WALCZYĆ (przeciwko komuś); WYDAĆ BITWĘ, DOPROWADZIĆ DO BITWY
CELU – SPIERAĆ SIĘ, KŁÓCIĆ
[jako rzeczownik] SPIERANIE SIĘ, KŁÓCENIE SIĘ; SPÓR? KŁÓTNIA?
CELU – SKŁÓCONY
C€LU – KŁÓCĄCY SIĘ, SPIERAJĄCY SIĘ; KŁÓTNIK? UCZESTNIK SPORU? PROWADZĄCY SPÓR?
CELU(M) lub CELLU(M) – ŻEBRO; STRONA
CELŰTU – WROGOŚĆ
CENU – DROBNIEJSZY INWENTARZ; OWCE [l.mn.]; (Łyczkowska:) BYDŁO
CENU – ZŁY, LICHY, MARNY
CENŰ(M) – PRZESTĘPSTWO
C€NU(M) (c’n) – ŁADOWAĆ
[jako rzeczownik] ŁADOWANIE
CENU(M) – ZAŁADOWANY
CER – NA, NAD, DLA
CER lub CIR – PRZECIW, NA, NAD
CERRETU – WODZE, LEJCE, CUGLE
CERU – POLE; CERU [imię boga pól i zwierząt polnych]
CERU(M), CERU(M) – PLECY, GRZBIET; KRĘGOSŁUP
CERU(M), CERU(M) lub ERRU – WĄŻ
CERU(M) – WOLNE POLE; RÓWNINA, PŁASZCZYZNA; STEP, PUSTYNIA; ZAPLECZE; WNĘTRZE KRAJU
ŠA CERIM – MIESZKANIEC (MIESZKAŃCY) STEPU lub PUSTYNI
ANA CERIJA – PRZEDE MNIE, DO MNIE
ICCER [=IN(A) CER] [staroasyr.] – W DEBET, NA POCZET (rachunku)
ANA CER [średnioasyr.] – WZGLĘDEM, CO DO, ODNOŚNIE
CETU lub CITU – ATMOSFERA, ŚWIEŻE POWIETRZE; POGODA
CIBATUM – PODATEK
CIBITTU(M), CIBITTU(M) – WIĘZIENIE; NIEWOLA; (także) JENIEC
CIBTU(M) – PROCENT; NAROŚL [termin dotyczący wróżb z wątroby]
l.mn. CIBATUM
CIBUTU – ŻYCZENIE, MARZENIE
CIBŰTU(M) – PRZEDSIĘWZIĘCIE, INTERES; ZAMIAR, PROJEKT; ŻYCZENIE
l.mn. CIBIATUM
ŠIPIR CIBUTI – FUNKCJA ŻĄDANA (przezeń)
CIDUNNAJJA – SYDOŃCZYK [mieszkaniec miasta Sydon]
CIHRU lub CAHRU – SZKRAB, MALEC, MALUCH
CIHTU(M) – ŚMIECH; WESOŁOŚĆ, RADOŚĆ
CIHU – WYŚMIANY?
CILLANŰ – OCIENIONY, ZACIENIONY
CILLU, CILLU – CIEŃ; OSŁONA
ŠA CILLI – BALDACHIM
CILLŰ(M) – IGŁA
CILTU lub CELTU, CALTU, CASSU – BITWA, BÓJ, WALKA; WRÓG; WROGOŚĆ
CALTU EP€ŠU – WALCZYĆ (przeciwko komuś); WYDAĆ BITWĘ, DOPROWADZIĆ DO BITWY
CIMDATU(M), CIMDATU(M) – NAKAZ KRÓLEWSKI; DECYZJA; ZBIÓR PRAW, STATUT; zob. CIMITTU
CIMDU lub CINDU – UPRZĄŻ
CIMITTU – WYKAZ CEN (regulowanych przez państwo) (?); UPRZĄŻ
SICE CIMDAT lub SICE CINDAT – KONIE POCIĄGOWE
CIMITTI RUKUBI – ZAPRZĘGNIĘTY DO WOZU
CINDU lub CIMDU – UPRZĄŻ
CIPTU – PROCENTY, OPROCENTOWANIE; DOCHÓD
INA MUHHI RABU – WZROSNĄĆ (wyrażenie odnoszone też do CIPTU)
CIR lub CER – PRZECIW, NA, NAD
CIRATU – WIELKA, WZNIOSŁA
[jako abstrakt] WIELKOŚĆ, WZNIOSŁOŚĆ
CIRHU – BLASK; PŁOMIEŃ
CIRPU – FARBOWANA WEŁNA
CIRRU lub CIRU – WĄŻ; = CERU
CIRU lub CIRRU – j.w.
CIRU – WIELKI, WZNIOSŁY
CIRU – WYSOKI, PODWYŻSZONY
CITBUTU(M) – CHWYTAĆ SIĘ NAWZAJEM, CHWYTAĆ JEDEN DRUGIEGO; ZRASTAĆ SIĘ [bezok. GT; zob. CABATU]
[jako rzeczownik] WZAJEMNE CHWYTANIE SIĘ; ZRASTANIE SIĘ
CITTU, CITTU lub CITU(M) – WYJŚCIE; WEJŚCIE; WYJŚCIE, ODEJŚCIE; WYDANIE, ROZTRWONIENIE, STRATA;
ZAGINIĘCIE, UTRATA; WYRÓB, WYTWÓR; POTOMEK; KIEŁEK; LATOROŚL
s.c. CÎT, l.mn. CIÂTI, CÂTI
ANA CITIM ŠUCŰM – WYCHODZIĆ; ODDAĆ; ZDAĆ?
CÎT ŠAMŠI – WSCHÓD SŁOŃCA; WSCHÓD [strona świata]
CÎT ARHI – NÓW
CÎT LIBBI – RODZONE DZIECKO
CITU lub CETU – ATMOSFERA, ŚWIEŻE POWIETRZE; POGODA
CITU(M), CITU(M) lub CITTU – WYJŚCIE; WEJŚCIE; WYJŚCIE, ODEJŚCIE; WYDANIE, ROZTRWONIENIE, STRATA;
ZAGINIĘCIE, UTRATA; WYRÓB, WYTWÓR; LATOROŚL
s.c. CÎT, l.mn. CIÂTI, CÂTI
ANA CITIM ŠUCŰM – WYCHODZIĆ; ODDAĆ; ZDAĆ?
CÎT ŠAMŠI – WSCHÓD SŁOŃCA; WSCHÓD [strona świata]
CÎT ARHI – NÓW
CÎT LIBBI – RODZONE DZIECKO
CŰ lub ZŰ (c”) – NAWÓZ; EKSKREMENTY, ODCHODY, KAŁ; MOCZ
CUBATU – ODZIEŻ; TKANINA
CUBATU(M) – ODZIENIE, ODZIEŻ [l.p. i l.mn.]
CUBBŰ(M) – D: SPOGLĄDAĆ, OGLĄDAĆ
[jako rzeczownik] SPOGLĄDANIE, OGLĄDANIE
CUBBU(M) – OGLĄDANY, OBSERWOWANY

CUBBUTU(M) – ROBIĆ ZŁAPANYM, PRZYCZYNIĆ SIĘ DO ZŁAPANIA, SPOWODOWAĆ ZŁAPANIE
[jako rzeczownik] PRZYCZYNIENIE SIĘ DO ZŁAPANIA, SPOWODOWANIE ZŁAPANIA, KIEROWANIE
ŁAPANIEM
CUBBUTU(M) – ZŁAPANY (za sprawą kogoś celowo działającego)
CUCŰ – TRZCINA, ZAROŚLA TRZCINOWE; POROŚNIĘTE TRZCINĄ ŻUŁAWY RZECZNE
CUHARU(M) – CHŁOPIEC; MŁODY CZŁOWIEK; SŁUŻĄCY
CUHRU – DZIECIŃSTWO
CUHU – BAWIENIE SIĘ, IGRY, ZABAWA
CULLU – D: BŁAGAĆ, PROSIĆ
[jako rzeczownik] BŁAGANIE, PROSZENIE
CULLULU – D: POKRYWAĆ DACHEM, ZADASZAĆ [D]
[jako rzeczownik] POKRYWANIE DACHEM, ZADASZANIE
CULULU lub CALULU – OBRONA, OSŁONA; CIEŃ
CUMBU – WÓZ CIĘŻAROWY
CUMLALŰ – ? [jakaś aromatyczna roślina będąca bardzo często surowcem wyjściowym do wyrobu perfum] [słowo obcego pocho-
dzenia]
CUMMIRATU(M) – ŻYCZENIE, ZAMIARY [l.mn.] [r.ż.]; zob. CUMMIRTU
CUMMIRTU – ŻYCZENIE
CUMMU – D: CZYNIĆ SPRAGNIONYM, SPOWODOWAĆ PRAGNIENIE [D]
[jako rzeczownik] POWODOWANIE PRAGNIENIA; ODMAWIANIE NAPOJU?
CUMMU – POZBAWIONY MOŻLIWOŚCI ZASPAKAJANIA PRAGNIENIA
CUMMŰ – PRAGNIENIE
CUMU(M) – PRAGNIENIE

D
DA’ANU – SĘDZIA
DA’ANUTU lub DAIANUTU – GODNOŚĆ, STANOWISKO SĘDZIEGO
DA’IKU(M) – ZABIJAJĄCY
DA’ILU(M), DA’ILU(M) (u; a/u) – BIEGAJĄCY, BIEGNĄCY; BIEGACZ? GONIEC?
DA’INU(M) – OSĄDZAJĄCY, SĄDZĄCY, WYDAJĄCY, OGŁASZAJĄCY WYROK
DA’IŠU – MŁÓCĄCY; TŁUCZĄCY
DA’MATU – CIEMNA WEŁNA
DA’MU – CIEMNY; MĘTNY
DABABU(M) (u) – MÓWIĆ, OMAWIAĆ, OPOWIADAĆ; PRAWOWAĆ SIĘ, ZASKARŻYĆ DO SĄDU
[jako rzeczownik] MÓWIENIE, OMAWIANIE, OPOWIADANIE; PRAWOWANIE SIĘ, SKARŻENIE DO SĄDU,
WYTACZANIE SPRAWY SĄDOWEJ
x [Akk. rzeczy] ITTI y DABABUM – OPOWIADAĆ x (coś) y (komuś)
ŢABUTA DABABU – UZGODNIĆ DOBRY STOSUNEK (?)
DENU DABABU – WNIEŚĆ SKARGĘ
DABBU(M) – OMÓWIONY, OPOWIEDZIANY; ZASKARŻONY DO SĄDU, POZWANY PRZED SĄD
DABDŰ lub TAPDŰ – SKŁAD, MAGAZYN [Niederlage]
DABIBU(M) – MÓWIĄCY, OPOWIADAJĄCY, MÓWCA? REFERENT? SKARŻĄCY DO SĄDU, POZYWAJĄCY PRZED SĄD,
POWÓD
DACŰ(M) (d’c) (a) – GNĘBIĆ; ZMUSZAĆ
[jako rzeczownik] GNĘBIENIE, ZMUSZANIE
DACŰ(M) – ZGNĘBIONY; ZMUSZONY; OFIARA PRZEMOCY
DACŰ(M) – GNĘBIĄCY; ZMUSZAJĄCY; GNĘBICIEL? PRZEŚLADOWCA?
DADMU lub ŢAŢMU – SIEDZIBA LUDZKA, MIEJSCE ZAMIESZKANE; MIEJSCE; KRAJE, OSIEDLA, MIASTA, PUNKTY
ZASIEDLONE
l.mn. DADMŰ, ŢAŢMŰ, DADMI, ŢAŢMI, DADM€, ŢAŢM€
ŠŰT DADMI, NÎŠE DADMI – MIESZKANIEC; LUDZIE; LUDZKOŚĆ
DADMU- [l.mn.] MIEJSCE ZAMIESZKANIA
DAGALU (a/u) – PATRZEĆ, SPOGLĄDAĆ
[jako rzeczownik] PATRZENIE, SPOGLĄDANIE
PAN(I) x DAGALU – PODLEGAĆ x, BYĆ DO USŁUG x; USŁUCHAĆ x, BYĆ POSŁUSZNYM x; CZEKAĆ NA x
DAGGASSU – BRYŁA KAMIENNA [sum.]
DAGILU – OGLĄDAJĄCY, OBSERWUJĄCY
DAGLU – OGLĄDANY, OBSERWOWANY
DAIANUTU lub DA’ANUTU – GODNOŚĆ, STANOWISKO SĘDZIEGO
DA’IKU(M) – ZABIJAJĄCY; BIJĄCY; ZABÓJCA? OPRAWCA?
DAJJANU(M) – SĘDZIA
DAKAŠU(M) (a/u) – WYPCHNĄĆ; NABRZMIEĆ
[jako rzeczownik] WYPYCHANIE; NABRZMIEWANIE
GT: DITKUSU(M) – NABRZMIEĆ Z OBU STRON
[jako rzeczownik] NABRZMIEWANIE Z OBU STRON
DAKISU(M) – WYPYCHAJĄCY; NABRZMIEWAJĄCY, PUCHNĄCY?
DAKSU(M) – WYPCHNIĘTY; NABRZMIAŁY
DAKU – ZNISZCZYĆ, ZBURZYĆ
[jako rzeczownik] NISZCZENIE, BURZENIE
DÂKU(M) (u) – ZABIJAĆ, BIĆ
[jako rzeczownik] ZABIJANIE, BICIE
N: NADKU(M) – BYĆ ZABITYM
[jako rzeczownik] BYCIE ZABITYM
Š: ŠUDKU(M) – KAZAĆ ZABIĆ
[jako rzeczownik] SPOWODOWANIE ZABICIA, SKAZANIE NA ŚMIERĆ
DAKU(M) – ZABITY; POBITY, ZBITY
DALAHU (a/[u]) – POMIESZAĆ, ZAMIESZAĆ, ZMĄCIĆ (np. wodę, spokój)
[jako rzeczownik] MIESZANIE, MĄCENIE; ZAKŁÓCANIE
DALALU (a/u) – SŁAWIĆ, CHWALIĆ, WYCHWALAĆ, ROZSŁAWIAĆ; BYĆ POKORNYM, POSŁUSZNYM, ODDANYM
[jako rzeczownik] SŁAWIENIE, CHWALENIE, ROZSŁAWIANIE, WYCHWALANIE; BYCIE POKORNYM,
POSŁUSZNYM, ODDANYM
DALAPU (i; u) – BYĆ PODNIECONYM, WZBURZONYM, NIESPOKOJNYM; BYĆ BEZSENNYM
[jako rzeczownik] BYCIE PODNIECONYM, WZBURZONYM, NIESPOKOJNYM; POZOSTAWANIE W STANIE
PODNIECENIA, WZBURZENIA, NIEPOKOJU; BYCIE BEZSENNYM
DALHU – MĘTNY (o wodzie)
DALIHTU – NIEPOKÓJ
DALIHU – MIESZAJĄCY, MĄCĄCY; ZAKŁÓCAJĄCY (spokój)
DALÎLU – SŁAWA, CHWAŁA, CZEŚĆ; POSŁUSZEŃSTWO, ODDANIE; WYCHWALANIE, GLORYFIKACJA
S.C. DALÎL
INA EPEŠ PI MUTALLI – OGŁOSZENIE CHWAŁY
DALILU – CHWALĄCY, WYCHWALAJĄCY, SŁAWIĄCY; POCHLEBCA?
DALLU – ROZSŁAWIONY. POCHWALONY; POKORNY, POSŁUSZNY, ODDANY
DALPU – WZBURZONY, NIESPOKOJNY
DALTU – SKRZYDŁO BRAMY; DRZWI, ODRZWIA
S.C. DALAT
DÂLU(M), DÂLU(M) (u; a/u) – BIEGAĆ, BIEC
[jako rzeczownik] BIEGNIĘCIE, BIEGANIE
DAMAMU (u) – LAMENTOWAĆ, BIADAĆ
[jako rzeczownik] LAMENTOWANIE, BIADANIE
DAMAQU – BYĆ DOBRYM; WYŚWIADCZYĆ ŁASKĘ
[jako rzeczownik] BYCIE DOBRYM; WYŚWIADCZENIE ŁASKI, OBDARZENIE ŁASKĄ; UŁASKAWIENIE?
DAMAQU(M) (i) – BYĆ DOBRYM, POMYŚLNYM; POZOSTAWAĆ DOBRYM; MIEĆ POWODZENIE
[jako rzeczownik] BYCIE DOBRYM, POMYŚLNYM; POSIADANIE POWODZENIA
D: DUMMUQU(M) – CZYNIĆ DOBRO
[jako rzeczownik] CZYNIENIE DOBRA
DAMIMU – LAMENTUJĄCY, BIADAJĄCY; ŻAŁOBNIK?
DAMIQTU – DOBRO; DOBRODZIEJSTWO, ŁASKA; POBOŻNOŚĆ; PRAWDA; SZCZĘŚCIE, POMYŚLNOŚĆ; PIĘKNOŚĆ,
PIĘKNO; zob. DAMQU
l.mn. DAMKÂTI
DAMIQU – ŚWIADCZĄCY ŁASKĘ; DOBROCZYŃCA?
DAMIQU(M) – MAJĄCY POWODZENIE
DAMMU – ŻAŁOWANY, BĘDĄCY POWODEM LAMENTU
DAMQU(M) lub DE’IKTU – DOBRY (zarówno w sensie materialnym jak i etycznym)
r.ż. DAMIQTUM
DAMQU – DOBRY; OBDARZONY ŁASKĄ; TEN, KTÓRY DOZNAŁ DOBRA
DAMU – DAMU [imię boga zdrowia?]
DAMU(M) – KREW; MORDERSTWO
AMIR DAMI – KRWIOŻERCZY
DANANU – MOC, SIŁA
DANANU – BYĆ MOCNYM, SILNYM; STAĆ SIĘ MOCNYM, SILNYM; WZMÓC, NASILIĆ
[jako rzeczownik] BYCIE MOCNYM, SILNYM; STANIE SIĘ MOCNYM, SILNYM; UMOCNIENIE SIĘ?
WZMAGANIE, NASILANIE
DANANU(M), DANANU(M) (i) – BYĆ SILNYM, MOCNYM
[jako rzeczownik] BYCIE SILNYM< BYCIE MOCNYM
D: DUNNUNU(M), DANNUNU(M) [asyr.] CZYNIĆ MOCNYM, UMACNIAĆ, NA NOWO CZYNIĆ MOCNYM;
NA STAŁE UZGADNIAĆ
[jako rzeczownik] CZYNIENIE MOCNYM, UMACNIANIE, UMACNIANIE NA NOWO; UZGADNIANIE NA
STAŁE
RT: OKAZYWAĆ SIĘ SILNIEJSZYM, MIERZYĆ ZE SOBĄ SIŁY
[jako rzeczownik] OKAZYWANIE SIĘ SILNIEJSZYM, MIERZENIE SIŁ ZE SOBĄ
DANDANNU – POTĘŻNY, PRZEMOŻNY
DANINU – WZMAGAJĄCY, NASILAJĄCY,
DANNATU – GŁÓD, NĘDZA
DANNATU(M), DANNATU(M) – CIĘŻKIE POŁOŻENIE, TRUDNOŚCI, BIEDA, KLĘSKA; TWIERDZA; POTĘGA, SIŁA
(zbrojna)
DANNIŠ – BARDZO; MOCNO, SILNIE
DANNIŠ lub MAGAL – BARDZO
DANNU – BECZKA
l.mn. DANNUTU
DANNU – SILNY, MOCNY, UMOCNIONY; WZMOŻONY, NASILONY
DANNU(M) – SILNY, MOCNY, POTĘŻNY, WŁADNY; MOCNY, UMOCNIONY, OBWAROWANY; CIĘŻKI (o winie); WY-
CIEKŁY (o krwi)
r.ż. DANNATUM
ÂLÂNI DANNŰTI – OBWAROWANE MIASTA, TWIERDZE
DANNUNU(M) – UMACNIAĆ; zob. DANANU(M)
[jako rzeczownik] UMACNIANIE
DANNUTU – SIŁA, MOC
AL DANNUTI – TWIERDZA
DÂNU(M) (din) – SĄDZIĆ, OSĄDZIĆ, WYDAĆ WYROK, OGŁASZAĆ WYROK
[jako rzeczownik] SĄDZENIE, OSĄDZENIE, WYDANIE WYROKU, OGŁOSZENIE WYROKU
DINAM DÂNUM – SĄDZIĆ, WYMIERZAĆ SPRAWIEDLIWOŚĆ
DÂNU(M) – OSĄDZONY, ZASĄDZONY, WYDANY, OGŁOSZONY (wyrok)
DAPPU(M) – KROPLA
DARARU (u) – OPADAĆ (o wodzie)
[jako rzeczownik] OPADANIE (wody)
DARIRU – OPADAJĄCY (o wodzie)
DARIŠ – zob. DARŰ (M)
DARIŠAM – zob. DARU(M)
DARITU(M) – OKRES, PRZECIĄG CZASU
ANA DARIATIM – NA ZAWSZE
DARKATU – NASTĘPNE POKOLENIE, POTOMNOŚĆ
DARU – DŁUGO; WIECZNIE
ANA DAR – NA ZAWSZE
DARŰ(M) lub DARIU(M) – TRWAŁY, WIECZNY
DARIŠ UMIM – NA ZAWSZE
DARIŠ, ANA DARI(Š), DARIŠAM – NA ZAWSZE
ANA DARIŠ UMI – NA ZAWSZE
DAŠŠUPU – SŁODKI JAK MIÓD
DAŠU (a/i) – MŁÓCIĆ; TŁUC
[jako rzeczownik] MŁÓCENIE; TŁUCZENIE
DAŠU – MŁÓCONY, WYMŁÓCONY; POTŁUCZONY, STŁUCZONY
DATU(M) [staroasyr.] lub DI’ATU(M) – WIEDZA, ZNAJOMOŚĆ RZECZY
DI’ATAM ŠÂLUM, DATAM ŠÂLUM – DOWIADYWAĆ SIĘ (O)
DE’IKU – KAŻĄCY POWSTAĆ; ZWOŁUJĄCY; BUDZĄCY; PRZESZKADZAJĄCY; WZNIECAJĄCY (walkę); ZRZUCAJĄCY
DE’IQTU lub DAMQU(M) – DOBRY (zarówno w sensie materialnym jak i etycznym)
DEKŰ (i) – POZWOLIĆ NA POWSTANIE, KAZAĆ POWSTAĆ; ZWOŁYWAĆ; BUDZIĆ, OBUDZIĆ; PRZESZKODZIĆ;
WZNIECAĆ (walkę); ZRZUCAĆ
[jako rzeczownik] SPOWODOWANIE, NAKAZANIE POWSTANIA; ZWOŁYWANIE; BUDZENIE,
OBUDZENIE; PRZESZKADZANIE; WZNIECANIE (walki); ZRZUCANIE
IDEŠU DEKŰ – ODDAWAĆ SIĘ, POŚWIĘCAĆ SIĘ
DEKŰ – SKŁONIONY DO POWSTANIA;ZWOŁANY; OBUDZONY; UDAREMNIONY; WZNIECONY (o walce); ZRZUCONY
DEKŰ – POZWALAJĄCY NA POWSTANIE, KAZĄCY POWSTAĆ; ZWOŁUJĄCY; BUDZĄCY; PRZESZKADZAJĄCY; WZNIECA-
JĄCY (walkę); ZRZUCAJĄCY
DEKŰ – SIERŻANT?
DENU(M) lub DINU(M) – WYROK, DECYZJA; PROCES, SPRAWA SĄDOWA, ZATARG SĄDOWY
l.mn. DINATU
DINAM ŠUHUZUM – UZNAĆ PRAWO WSZCZĘCIA PROCESU SĄDOWEGO, WSZCZĄĆ PROCES SĄDOWY
(na czyjeś życzenie)
DINAM DÂNUM – SĄDZIĆ, WYMIERZAĆ SPRAWIEDLIWOŚĆ
DI’ATU(M) lub DATU(M) – WIEDZA, ZNAJOMOŚĆ RZECZY
DI’ATAM ŠALUM, DI’ATAM ŠALUM – DOWIADYWAĆ SIĘ (O)
DI’U lub DIHU – ZARAZA, EPIDEMIA
DI’U – CHOROBA GŁOWY
DIHU lub DI’U – ZARAZA, EPIDEMIA
DIKTU – ZABIJANIE
DIKTA DAKU (a/u) – WYCINAĆ W PIEŃ
DILIPTU – WZBURZENIE, PODNIECENIE, NIEPOKÓJ, BEZSENNOŚĆ
DIMMU (d’m) – SŁUP, OBELISK; KOŁEK DO TRZEPANIA BIELIZNY
DIMTU – ŁZA
DIMTU – SŁUP, FILAR, KOLUMNA; WIEŻA, BASZTA
DINU(M), DINU(M) lub DENU(M) – WYROK, DECYZJA; PROCES, SPRAWA SĄDOWA, ZATARG SĄDOWY; SĄD
l.mn. DINATU
DINAM ŠUHUZUM – UZNAĆ PRAWO WSZCZĘCIA PROCESU SĄDOWEGO, WSZCZĄĆ PROCES SĄDOWY
(na czyjeś życzenie)
DINAM DÂNUM – SĄDZIĆ, WYMIERZAĆ SPRAWIEDLIWOŚĆ
DIPARU – POCHODNIA [sum.]
l.mn. DIPARATU
DIQARU, DIQARU – ? [jakieś naczynie] [gliniane – wg Lipina]
DIŠPU – MIÓD
DIŠPU lub LALLARU – MIÓD
DIŠŰ – LICZNI [l.mn.]
DIŠU(M) – TRAWA; OBROK
DITALLIŠ – JAK POPIÓŁ [młodobab.], zob. DITALLU
DITALLU – POPIÓŁ [młodobab.]
DITALLIŠ – JAK POPIÓŁ
DUDITTU – KLEJNOT (zawieszony na piersi)
l.mn. DUDINATI
DULUHHU – NIEPORZĄDEK, BEZŁAD
DUMAMU – LAMENT, BIADANIE, NARZEKANIE
DUMMUQU(M) – OBDARZONY DOBREM
DUMQU – zob. DAMIQTU
DUMQU lub DUNQU – ŁASKA
DUNNAMŰ – SŁABY, MIZERNY
DUNNU – SIŁA, PRZEMOC
DUNQU – zob. DAMIQTU
DUNQU lub DUMQU – ŁASKA
DUPPU – TABLICZKA (gliniana); ZAPISANA UMOWA, DOKUMENT [sum.]
DUP-ŠIMATI – TABLICZKA LOSU
DUPPURU lub TUPPURU – POZOSTAWAĆ Z DALA, ODDALAĆ SIĘ [nieprzech.]; WYPĘDZAĆ [przech.]
[jako rzeczownik] POZOSTAWANIE Z DALA, ODDALANIE SIĘ; WYPĘDZANIE
DUPPURU – POZOSTAŁY Z DALA, ODDALONY; WYPĘDZONY
DUPPUSSŰ – DRUGI, MNIEJSZY RANGĄ; MŁODSZY
DUPŠARRU – PISARZ
DUPŠIKKU lub KUDURRU – OBOWIĄZEK PRACY, PRZYMUS PRACY
DŰRU – WIECZNOŚĆ
ANA DURI DARI – NA WIEKI, WIECZYŚCIE
DURU(M) – TRWAŁOŚĆ
DURU(M), DURU(M) – UMOCNIONA SIEDZIBA, UMOCNIENIE, TWIERDZA; WAŁ, MUR OBRONNY, MUR MIEJSKI;
ŚCIANA
BÎT DŰRÂNI – TWIERDZA
DUŠŠUPU(M) – SŁODKI, SŁODKI JAK MIÓD
DUŠŰ – SUROWA SKÓRA [sum.]

E
E – PO [sum]
1 GAN-e – PO JEDNYM GANIE
€ – NIE (z czasownikami 2 os. l.p. Prt)
€ lub Î – NUŻE! ŚMIAŁO! [sum.]
E (przed spółgłoską) – NIE CHCĘ [partykuła przed życzeniem negatywnym]
E’ELU(M) – WIĄZAĆ
[jako rzeczownik] WIĄZANIE
E’ILTU lub EHILTU – ZOBOWIĄZANIE DŁUŻNE
E’ILU(M) – WIĄŻĄCY
E’LU(M) – ZWIĄZANY
EA – EA [imię boga mądrości]
EBBU(M) – JASNY, CZYSTY; WYBRANY, GODNY ZAUFANIA
EBEBU(M) (i) – BYĆ CZYSTYM; DOKONYWAĆ OCZYSZCZAJĄCEJ PRZYSIĘGI
[jako rzeczownik] BYCIE CZYSTYM; DOKONYWANIE PRZYSIĘGI OCZYSZCZAJĄCEJ
D: UBBUBU(M) – OCZYSZCZAĆ, OCZYSZCZAĆ SIĘ (przez przysięgę; Amm. IV3)
[jako rzeczownik] OCZYSZCZANIE; OCZYSZCZANIE SIĘ (przez przysięgę)
EBERU (i) – PRZEKRACZAĆ
[jako rzeczownik] PRZEKRACZANIE
[EBERU] – zob. UBBURU
EBIBU(M) – PRZYSIĘGAJĄCY W CELU OCZYSZCZENIA SIĘ; OCZYSZCZAJĄCY, CZYSZCZĄCY SIĘ
EBIRU – PRZEKRACZAJĄCY
EBRU – PRZEKROCZONY
EBURU – URODZAJ
EBURU(M), EBURU(M) – ŻNIWA; PLON; CZAS ŻNIW; LATO; {w l.mn.) ZBIORY ŻNIWNE
ECDU(M) – SPRZĄTNIĘTY Z POLA; PLON?
ECEDU(M) – ŻNIWA
ECEDU(M) (i) – SPRZĄTAĆ Z POLA
[jako rzeczownik] SPRZĄTANIE Z POLA, ZBIERANIE PLONÓW, ŻNIWOWANIE
ECEMTU – KOŚĆ
ECENU(M) (i) – WĄCHAĆ; ZNOSIĆ, WYTRZYMYWAĆ
[jako rzeczownik] WĄCHANIE; ZNOSZENIE, WYTRZYMYWANIE
ECEPU (i) – PODWAJAĆ; MNOŻYĆ, UWIELOKROTNIAĆ
[jako rzeczownik] PODWAJANIE; MNOŻENIE, ZWIELOKROTNIANIE
ECERU (i) – WYZNACZYĆ; NAZNACZYĆ, NARYSOWAĆ; RYSOWAĆ
[jako rzeczownik] WYZNACZANIE; ZAZNACZANIE, NARYSOWANIE; RYSOWANIE
ECIDU(M) – SPRZĄTAJĄCY Z POLA, ZBIERAJĄCY PLON, ŻNIWIARZ
ECINU(M) – WĄCHAJĄCY; ZNOSZĄCY, WYTRZYMUJĄCY
ECIPU – PODWAJAJĄCY; MNOŻĄCY, ZWIELOKRATNIAJĄCY
ECIRU – WYZNACZAJĄCY; ZAZNACZAJĄCY, ZARYSOWUJĄCY; RYSUJĄCY; RYSOWNIK?
ECNU(M) – OBWĄCHIWANY; ZNOSZONY, WYTRZYMYWANY
ECPU – PODWOJONY; POMNOŻONY, ZWIELOKROTNIONY
ECRU – WYZNACZONY; NAZNACZONY, ZARYSOWANY; NARYSOWANY
ECU [asyr.] lub ICU(M) – NIELICZNY, W MAŁEJ LICZBIE
EDDETTU – ? [jakiś kolczasty krzew?]
EDDU(M) – SPICZASTY
EDEDU(M) – BYĆ SPICZASTYM [tylko St]
[jako rzeczownik] BYCIE SPICZASTYM
EDELU(M) (i) – ZAMYKAĆ
[jako rzeczownik] ZAMYKANIE
EDEQU (i) – UBIERAĆ (kogoś w coś)
[jako rzeczownik] UBIERANIE
ED€RU (’dr) lub ADARU (a/u) – G i N (NENDURU): BAĆ SIĘ, PRZESTRASZYĆ SIĘ, LĘKAĆ SIĘ (czegoś – Akk); ULEGAĆ
ZAĆMIENIU (o ciele niebieskim)
[jako rzeczownik] BANIE SIĘ, PRZESTRASZENIE SIĘ, LĘKANIE SIĘ; ULEGANIE ZAĆMIENIU
GTN: ITEDDURU – BAĆ SIĘ WCIĄŻ NA NOWO, STALE
[jako rzeczownik] BEZUSTANNE BANIE SIĘ, TRWANIE W STRACHU
ŠT(N): ŠUTEDURU, ŠUTEDDURU – SMUCIĆ SIĘ, BYĆ SMUTNYM; BYĆ OMROCZONYM
[jako rzeczownik] BYCIE SMUTNYM, SMUCENIE SIĘ; BYCIE ZAMROCZONYM
EDERU(M) (i) lub ADARU – OBEJMOWAĆ SIĘ, WZIĄĆ W OBJĘCIA
[jako rzeczownik] OBEJMOWANIE SIĘ, BRANIE W OBJĘCIA
N: NENDURU(M) – OBEJMOWAĆ SIĘ (wzajemnie)
[jako rzeczownik] OBEJMOWANIE SIĘ (wzajemne)
ED€ŠU (i) (’dš) – BYĆ LUB STAWAĆ SIĘ NOWYM, ODNOWIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BYCIE, STAWANIE SIĘ NOWYM, ODNAWIANIE SIĘ
D: UDDUŠU – ODNOWIĆ, ODBUDOWAĆ, WYBUDOWAĆ NA NOWO, RESTAUROWAĆ
[jako rzeczownik] ODNOWIENIE, ODBUDOWYWANIE, WYBUDOWANIE NA NOWO, RESTAUROWANIE
EDIKU(M) – KOSZYKARZ
EDILU(M) – ZAMYKAJĄCY
EDIQU – UBIERAJĄCY (kogoś w coś)
EDIRU – BOJĄCY SIĘ, OGARNIĘTY STRACHEM, LĘKAJĄCY SIĘ; ULEGAJĄCY ZAĆMIENIU (o ciele niebieskim)
EDIRU(M) – OBEJMUJĄCY, BIORĄCY W OBJĘCIA
EDIŠ – SAM (JEDEN)
EDIŠU – ODNAWIAJĄCY SIĘ
EDLU(M) – ZAMKNIĘTY
EDLU lub EŢLU, EŢELLU, ETELLU – MĄŻ, MĘŻCZYZNA; CZŁOWIEK; BOHATER; PAN, WŁADCA, WŁAŚCICIEL,
GOSPODARZ; „WŁADCA” [jeden z przydomków boga Marduka); (później:} NIEWOLNIK
ETEL ŠARRI – WŁADCA KRÓLÓW
EDQU – UBRANY (przez kogoś w coś)
EDRU – PRZESTRASZONY; BĘDĄCY W TRAKCIE ZAĆMIENIA (o ciele niebieskim)
EDRU(M) – OBJĘTY, ZNAJDUJĄCY SIĘ W OBJĘCIACH, W UŚCISKU
EDŠU – ODNOWIONY; NOWY
EDŰ lub IDŰ, IDŰ (M), IDA’UM – ZNAĆ, ROZUMIEĆ, WIEDZIEĆ; DOWIADYWAĆ SIĘ, DOWIEDZIEĆ SIĘ; ZBADAĆ,
POZNAWAĆ; POZNAĆ (kobietę); ZOBACZYĆ, WYBRAĆ
[jako rzeczownik] ROZUMIENIE, POZNANIE, DOWIEDZENIE SIĘ, DOWIADYWANIE SIĘ; BADANIE; PO-
ZNANIE {kobiety}; ZOBACZENIE, WYBRANIE
D: UDDŰ – INFORMOWAĆ, OKREŚLAĆ, CZYNIĆ ZNANYM; BYĆ ROZPOZNAWALNYM
[jako rzeczownik] INFORMOWANIE, OKREŚLANIE, ZAPOZNAWANIE; BYCIE ROZPOZNAWALNYM
Š: ŠUDŰ – KAZAĆ WIEDZIEĆ, ZAWIADOMIĆ, POINFORMOWAĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE ZDOBYCIA WIEDZY, ZAWIADOMIENIE, POINFORMOWANIE
INA IDU – ZA WIEDZĄ
(często w listach:) NUDA – WIEMY
EDU – KTOŚ; (z zaprzeczeniem) NIKT
EGDU lub EQDU, EKDU – AROGANCKI, ZUCHWAŁY, PORYWCZY; WŚCIEKŁY, SZALONY
EGIRRU – MYŚL, IDEA, PLAN; MYŚLENIE; WYJAŚNIENIE; ZNACZENIE [sum.]
l.mn. EGIRRŰ
EGŰ(M) – BYĆ LENIWYM, STAĆ SIĘ LENIWYM
[jako rzeczownik] BYCIE LENIWYM, STAWANIE SIĘ LENIWYM
EGŰ(M) (’gu) – MĘCZYĆ SIĘ; BYĆ OPIESZAŁYM; BYĆ lub STAWAĆ SIĘ NIEDBAŁYM, NIEUWAŻNYM, NIEOSTROŻ-
NYM, ZMĘCZONYM, ZNUŻONYM, NIECHLUJNYM; (St) BYĆ OMINIĘTYM
[jako rzeczownik] MĘCZENIE SIĘ; BYCIE OPIESZAŁYM; BYCIE, STAWANIE SIĘ NIEDBAŁYM, NIEUWAŻ-
NYM, NIEUWAŻNYM, NIEOSTROŻNYM, ZMĘCZONYM, ZNUŻONYM, NIECHLUJNYM; BYCIE OMINIĘ-
TYM
GT: (to samo ze znaczeniem zwrotnym)
M€GŰTU – NIEDBAŁOŚĆ, NIECHLUJSTWO
ANA x EGŰ – MINĄC SIĘ Z x
EGŰ(M) – LENIWY
EGŰ(M) – ZMĘCZONY, OPIESZAŁY; NIEDBAŁY, NIEUWAŻNY, NIEOSTROŻNY, ZMĘCZONY, ZNUŻONY, NIECHLUJNY;
OMINIĘTY
EGUBBŰ – KROPIELNICA, NACZYNIE DO WODY ŚWIĘCONEJ [sum.]
EHILTU [starobab.] lub E’ILTU – ZOBOWIĄZANIE DŁUŻNE
EKA lub EKAMA – GDZIE?
EKALLITU – DAMA DWORU, DAMA Z PAŁACU
EKALLU(M) – PAŁAC; SIEDZIBA ADMINISTRACJI KRÓLEWSKIEJ [KH]; (przenośnie:) POTĘŻNA BUDOWLA
BAB EKALLIM – BRAMA PAŁACU, WEJŚCIE DO PAŁACU; „BRAMA PAŁACU” [nazwa części wątroby]
EKAMA lub EKA – GDZIE?
EKCU lub AKCU – DZIKI, NIEOPANOWANY
EKDU lub EQDU, EGDU – AROGANCKI, ZUCHWAŁY, PORYWCZY; WŚCIEKŁY, SZALONY
EKEMU(M) (i) – ZABIERAĆ, KONFISKOWAĆ; BRAĆ DO NIEWOLI; (St) BYĆ ZMARNIAŁYM
[jako rzeczownik] ZABIERANIE, KONFISKOWANIE; BRANIE DO NIEWOLI; BYCIE ZMARNIAŁYM
EKIMU(M) – ZABIERAJĄCY, KONFISKUJĄCY; BIORĄCY DO NIEWOLI; GRABIEŻCA?
EKKEMU lub IKKIMU – PORYWACZ [nazwa demona]
EKLETU lub IKLITU – CIEMNOŚĆ
EKLETU(M) – CIEMNOŚĆ, MROK
EKMU(M) – ZABRANY, SKONFISKOWANY; WZIĘTY DO NIEWOLI; ZMARNIAŁY
EKŰ lub AKŰ – SIEROTA NIE MAJĄCY OJCA (obraźliwe); BIEDAK, UBOGI, CIERPIĄCY BIEDĘ; ZŁAMANY, ZMAR-
NOWANY
r. ż AKŰTU, EKŰTU
EKURRU – ŚWIĄTYNIA [sum.]; [także nazwa własna świątyni Aszura Eszara – Lipin]
ELA – POZA
ELÂNIŠ – KU GÓRZE
ELANU – = ELENŰ (M)
ELCU(M) – UCIESZONY, URADOWANY
ELECU(M) (i) – CIESZYĆ SIĘ, RADOWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] CIESZENIE SIĘ, RADOWANIE SIĘ
D: ULLUCU(M) – DOPROWADZAĆ DO RADOŚCI, RADOWAĆ, CIESZYĆ
[jako rzeczownik] DOPROWADZANIE DO RADOŚCI, RADOWANIE, CIESZENIE
ELELU (i) – BYĆ CZYSTYM
[jako rzeczownik] BYCIE CZYSTYM
[ELELU] – zob. ULLULU
ELEN lub ELENU – NA
ELENITU – zob. ELENU
ELENITU – (jakiegoś rodzaju) CZARY
ELENU lub ELEN – NA
ELENŰ lub ELENITU – WYŻSZY
ELENŰ(M) – POWYŻEJ, NAD, U GÓRY
ANA ELENŰM – DO GÓRY
ELENUMMA – JESZCZE, OPRÓCZ TEGO
ELEPPU(M), ELEPPU(M) lub 'ALAPPUM – STATEK, ŁÓDŹ [r.ż.]
ELEPU – DRAPAĆ
[jako rzeczownik] DRAPANIE
GT: ETLUPU – STALE SIĘ DRAPAĆ
[jako rzeczownik] DRAPANIE SIĘ BEZ USTANKU
ELI, ELI – NA, NAD; PRZEZ; PRZECIW; POD, PRZY, OBOK; syn. MUHHI
ELIŠU – NA NIM, NAD NIM; U NIEGO (mieć dług)
ELIŠA – NA NIEJ, NAD NIĄ
ELŠUNU = ELIŠUNU
INA ELI – POD, PRZY, OBOK
ELI ŠA – WIĘCEJ NIŻ
ELI’AT – POZA
ELICU(M) – CIESZĄCY SIĘ, RADUJĄCY SIĘ
ELIPPU – STATEK; ŁÓDKA
ELIPU – DRAPIĄCY
ELIŠ – U GÓRY, W GÓRZE, NA GÓRZE
ELLAMU – PRZED
ELLATU – SIŁY ZBROJNE (szczególnie w liczbie mnogiej)
ELLETU lub ELLU(M) – CZYSTY, NIESKAZITELNY, JASNY; BŁYSZCZĄCY, LŚNIĄCY; (przenośnie:) ŚNIEG
ELLU(M), ELLU(M) lub ELLETU – j.w.
ELPU – PODRAPANY, ZADRAPANY
ELŰ (’lj) – WYSOKI, GÓRNY
l.mn. ELŰTI
ISSI… ELITA – ONA GŁOŚNO KRZYCZAŁA
ELATI – NA GÓRZE
ELŰ(M), ELŰ(M) (i) (’li) – IŚĆ DO GÓRY, KIEROWAĆ SIĘ DO GÓRY; BYĆ WYSOKIM; WYNURZAĆ SIĘ, POJA-
WIAĆ SIĘ; WŁAZIĆ; WCHODZIĆ (z ANA lub Akk.); WZEJŚĆ; WYCHODZIĆ, WYJŚĆ; WYPŁYWAĆ, WY-
NURZYĆ SIĘ; SKIEROWAĆ SIĘ; UJŚĆ, UCIEC
[jako rzeczownik] WCHODZENIE NA GÓRĘ, KIEROWANIE SIĘ DO GÓRY; BYCIE WYSOKIM; WYNURZA-
NIE SIĘ, POJAWIANIE SIĘ; WŁAŻENIE; WCHODZENIE; WZEJŚCIE; WYCHODZENIE, WYJŚCIE; WYPŁY-
WANIE, WYNURZANIE SIĘ; KIEROWANIE SIĘ; UCHODZENIE, UCIEKANIE
GT: jak G; PONIEŚĆ STRATĘ, STRACIĆ (wpłacone pieniądze); WYCHODZIĆ
[jako rzeczownik] jak G, a ponadto PONIESIENIE STRATY, STRACENIE (pieniędzy); WYCHODZENIE
D ULLŰ(M), ULLŰ(M): PODNOSIĆ, PODWYŻSZYĆ
[jako rzeczownik] PODNOSZENIE, PODWYŻSZENIE
Š: ŠULŰ(M), ŠULŰ(M): KAZAĆ PRZYBYĆ NA GÓRĘ, KAZAĆ PODNIEŚĆ; PODNIEŚĆ, PODNOSIĆ; CZY-
NIĆ WYSOKIM, PODWYŻSZYĆ; PODNIEŚĆ WYSOKO; (także:) ODDALIĆ, ZABRAĆ SPRZĄTNĄĆ,
USUNĄĆ; WYDOBYĆ (zatopiony statek; KH); ZOSTAWIĆ JAKO ZAŁOGĘ, GARNIZON
[jako rzeczownik] WEZWANIE DO WEJŚCIA NA GÓRĘ, NAKAZANIE WEJŚCIA DO GÓRY, POLECENIE,
NAKAZANIE PODNIESIENIA; PODNIESIENIE, PODNOSZENIE; PODWYŻSZENIE; PODNIESIENIE WYSO-
KO; (także) ODDALENIE; ZABRANIE, SPRZĄTNIĘCIE, USUNIĘCIE; WYDOBYCIE, PODNIESIENIE (zato-
pionego statku); POZOSTAWIENIE JAKO ZAŁOGI, GARNIZONU
ŠT: WZNOSIĆ, WZNIEŚĆ, NIEŚĆ DO GÓRY
[jako rzeczownik] WZNOSZENIE, WZNIESIENIE, NIESIENIE DO GÓRY
INA x ELŰ – TRACIĆ x (o rzeczy)
LA KATI ŠARRI ELŰ [nowobab.] – WYMKNĄĆ SIĘ RĘCE KRÓLA
NAPARKAM UL ELLI – NIE MOGĘ SKOŃCZYĆ
Odmiana 3 os. l.p. Prs: ILLI, (z V.) ILLIAM, Prt: ILI, Pf: ITELI, Tryb rozk. Š: ŠULI
EMA – WSZĘDZIE GDZIE
EMA – GDZIE [określenie miejsca]
EMEDU(M), EMEDU(M) (i) – G (z Akk): OPIERAĆ SIĘ NA; POSTAWIĆ (coś na czymś); USTAWIĆ SIĘ, STANĄĆ; NAŁO-
ŻYĆ (z 2 Akk. – komuś coś); SCHOWAĆ SIĘ, ZASZYĆ; UDERZYĆ SIĘ (o coś)
[jako rzeczownik] OPIERANIE SIĘ (na czymś); POSTAWIENIE (czegoś na czymś); USTAWIANIE SIĘ, STANIĘ-
CIE; NAŁOŻENIE (komuś czegoś); SCHOWANIE SIĘ, ZASZYCIE SIĘ; UDERZENIE SIĘ (o coś)
N: NENMUDU(M), NENMUDU(M) OPIERAĆ SIĘ O SIEBIE, SKUPIĆ SIĘ BLISKO SIEBIE; SPOTYKAĆ SIĘ,
SCHODZIĆ SIĘ; ZNISZCZYĆ SIĘ
[jako rzeczownik] OPIERANIE SIĘ O SIEBIE, PODPIERANIE SIĘ WZAJEMNE; SKUPIENIE SIĘ BLISKO
SIEBIE; SPOTYKANIE SIĘ, SCHODZENIE SIĘ; ZNISZCZENIE SIĘ
ŠADAŠU EMEDU – (eliptycznie) ZASZYĆ SIĘ W SWEJ OSTATNIEJ KRYJÓWCE; (parafrastycznie) ZNIKNĄĆ,
PRZEPAŚĆ BEZ WIEŚCI
EMEDU ANA – WYLĄDOWAĆ, PRZYBIĆ
EMDU(M), EMDU(M) – OPARTY NA, POSTAWIONY NA; USTAWIONY, WSTRZYMANY (w ruchu); NAŁOŻONY NA COŚ;
SCHOWANY, ZASZYTY; UDERZONY O COŚ
EMIDU(M), EMIDU(M) – OPIERAJĄCY SIĘ NA, STOJĄCY NA; USTAWIAJĄCY SIĘ, PRZYSTAWAJĄCY, STAJĄCY; NAKŁADA-
JĄCY COŚ; CHOWAJĄCY SIĘ, ZASZYWAJĄCY SIĘ; UDERZAJĄCY SIĘ O COŚ
EMITTU lub IMITTU – GRZYWNA; KARA; PODATEK
EMQU – MĄDRY, ROZUMNY
EMŰ (i) lub EWŰ – STAWAĆ SIĘ, BYĆ
[jako rzeczownik] STAWANIE SIĘ, BYCIE, BYT, ISTNIENIE
Š: ŠUMŰ – ROBIĆ, CZYNIĆ
[jako rzeczownik] ROBIENIE, TWORZENIE, STWARZANIE
EMŰ – STWORZONY, UCZYNIONY, UTWORZONY
EMU(M) – TEŚĆ
EMUQU, EMUQU – zob. 'EMŰQU
ENANNA – TERAZ
ENBU – OWOC; (metafor.) KSIĘŻYC
ENENNA lub ENINNA – TERAZ
ENENNAMA lub ENINNAMA – WRESZCIE TERAZ
ENEQU (i) – SSAĆ
[jako rzeczownik] SSANIE
ENEŠU (i) – BYĆ SŁABYM
[jako rzeczownik] BYCIE SŁABYM
ENETTU(M) – GRZECH
ENGURRU lub APŠU – OTCHŁAŃ WODNA
ENGURRU – OTCHŁAŃ WODNA = APSU
ENINNA lub ENENNA – TERAZ
ENINNAMA lub ENENNAMA – WRESZCIE TERAZ
ENIQU – SSAJĄCY; NIEMOWLĘ? OSESEK? KARMIONE ZWIERZĄTKO?
EN.LIL, EN.LIL – ENLIL [główny bóg panteonu sumeryjskiego] [sum.]
ENNITTU – GRZECH
ENQU – WYSSANY
ENŠU – SŁABY
ENTU – ENTU [kapłanka wyższej rangi] [sum.]
ENU[nowobab.] lub INU(M), ENU(M) – OKO; ŹRÓDŁO [r.ż.]
l.mn. INATUM, ENATUM
ENŰ (i) – ZMIENIAĆ, PRZEOBRAŻAĆ
[jako rzeczownik] ZMIENIANIE, PRZEOBRAŻANIE
[ENŰ] – zob. UTNENNU
ENU – UGINAĆ, UCISKAĆ, POKONYWAĆ
[jako rzeczownik] UGINANIE, UCISKANIE; POKONYWANIE
ENU – ZMIENIONY, PRZEOBRAŻONY
ENU – UGIĘTY, UCIŚNIĘTY, POKONANY
ENU(M) [asyr.] lub INU(M), ENU – OKO; ŹRÓDŁO [r.ż.]
l.mn. INATUM, ENATUM
ENUMA – (WÓWCZAS, SKORO TYLKO) JAK; POTEM KIEDY; TERAZ; GDZIE
ENZU(M) – KOZA
EPAŠU(M) [asyr.] lub EPEŠU(M) – ROBIĆ, WYKONAĆ, ZREALIZOWAĆ; DOKONAĆ, SPRAWIĆ; TWORZYĆ; BUDO-
WAĆ, WZNOSIĆ; ODBUDOWAĆ; POSTĘPOWAĆ; PODEJMOWAĆ, PRZEDSIĘBRAĆ; RODZIĆ, WYDAWAĆ
NA ŚWIAT; TRAKTOWAĆ (kogoś); OTWORZYĆ (usta); UPRAWIAĆ (pole), UPRAWIAĆ, SADZIĆ (rośliny)
[jako rzeczownik] ROBIENIE, WYKONYWANIE, REALIZOWANIE; DOKONYWANIE, SPRAWIANIE; TWO-
RZENIE; BUDOWANIE, WZNOSZENIE; ODBUDOWYWANIE; POSTĘPOWANIE; PODEJMOWANIE,
PRZEDSIĘBRANIE; RODZENIE, WYDAWANIE NA ŚWIAT; TRAKTOWANIE (kogoś); OTWARCIE (ust);
UPRAWIANIE (pola); UPRAWIANIE, SADZENIE (roślin)
GT ETPUŠU(M): (to samo co G ze znaczeniem zwrotnym)
[jako rzeczownik] ROBIENIE SOBIE NAWZAJEM; POSTĘPOWANIE WOBEC SIEBIE, TRAKTOWANIE SIE-
BIE
GTN ITEPPUŠU(M): ZROBIĆ, STWORZYĆ, DOKONAĆ; NAROBIĆ, NAWYRABIAĆ, NAWYPRAWIAĆ
[jako rzeczownik] ZROBIENIE, STWORZENIE; NAROBIENIE, NAWYRABIANIE, NAWYPRAWIANIE
D: UPPUŠU(M) (to samo co G ze wzmocnionym znaczeniem); OWŁADNĄĆ, ZAWŁADNĄĆ, ZDOBYĆ
[jako rzeczownik] OWŁADNIĘCIE, OPANOWANIE, ZDOBYCIE, ZAWŁADNIĘCIE
HARRANAM EPAŠUM [staroasyr.] – PODEJMOWAĆ PODRÓŻ HANDLOWĄ
DENU EPAŠU – ROZSTRZYGNĄĆ SPRAWĘ SĄDOWĄ
BELUTU EPPUŠU – PANOWAĆ, SPRAWOWAĆ WŁADZĘ
UPPIŠ x ILQE (ISSEQE) – x KUPIŁ
EPEQU(M) (i) – ZARASTAĆ; OBEJMOWAĆ
[jako rzeczownik] ZARASTANIE; OBEJMOWANIE
D UPPUQU(M): OBROSNĄĆ, ZARASTAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] OBRASTANIE, ZARASTANIE SIĘ
EPERU – KURZ, PYŁ
EPEŠU (u) (’pš) – MYŚLEĆ, SĄDZIĆ (coś o czymś); LICZYĆ
[jako rzeczownik] MYŚLENIE, SĄDZENIE; LICZENIE
EP€ŠU (’pš) – ZACZAROWAĆ; OCZAROWAĆ, ZACHWYCIĆ
[jako rzeczownik] ZACZAROWANIE; OCZAROWANIE, ZACHWYCENIE
EPEŠU (a/u i inne) – (bez dopełnienia) DZIAŁAĆ, POSTĘPOWAĆ; (z dopełnieniem w Akk.) ROBIĆ, WYKONYWAĆ, CZYNIĆ;
(także) BUDOWAĆ; (z podwójnym Akk. rzeczy) ROBIĆ COŚ Z CZEGOŚ; (z Akk. osoby i rzeczy) KOMUŚ COŚ
ZROBIĆ; CZAROWAĆ
QABLU EPEŠU – WALCZYĆ
TAHAZU EPEŠU – TOCZYĆ BITWĘ
CIBUTU EPEŠU – WYRAŻAĆ ŻYCZENIE
ARDUTU EPEŠU – BRAĆ W NIEWOLĘ
ISINNU EPEŠU – ŚWIĘTOWAĆ, CZCIĆ ŚWIĘTO
NIQE EPEŠU – SKŁADAĆ OFIARĘ
BITA EPEŠU – ZAKŁADAĆ RODZINĘ
PAŠU EPEŠU – OTWORZYĆ MU USTA
EPEŠU – CZAROWNIK
EPEŠU(M), EPEŠU(M) (u; a/u i inne), EPAŠU(M) – ROBIĆ, WYKONAĆ, ZREALIZOWAĆ; DOKONAĆ, SPRAWIĆ; TWO-
RZYĆ; BUDOWAĆ, WZNOSIĆ; ODBUDOWAĆ; POSTĘPOWAĆ; PODEJMOWAĆ, PRZEDSIĘBRAĆ; RODZIĆ,
WYDAWAĆ NA ŚWIAT; TRAKTOWAĆ (kogoś); OTWORZYĆ (usta); UPRAWIAĆ (pole), UPRAWIAĆ, SA-
DZIĆ (rośliny)
[jako rzeczownik] ROBIENIE, WYKONYWANIE, REALIZOWANIE; DOKONYWANIE, SPRAWIANIE; TWO-
RZENIE; BUDOWANIE, WZNOSZENIE; ODBUDOWYWANIE; POSTĘPOWANIE; PODEJMOWANIE,
PRZEDSIĘBRANIE; RODZENIE, WYDAWANIE NA ŚWIAT; TRAKTOWANIE (kogoś); OTWARCIE (ust);
UPRAWIANIE (pola); UPRAWIANIE, SADZENIE (roślin)
GT ETPUŠU(M): (to samo co G ze znaczeniem zwrotnym)
[jako rzeczownik] ROBIENIE SOBIE NAWZAJEM; POSTĘPOWANIE WOBEC SIEBIE, TRAKTOWANIE SIE-
BIE
GTN ITEPPUŠU(M): ZROBIĆ, STWORZYĆ, DOKONAĆ; NAROBIĆ, NAWYRABIAĆ, NAWYPRAWIAĆ
[jako rzeczownik] ZROBIENIE, STWORZENIE; NAROBIENIE, NAWYRABIANIE, NAWYPRAWIANIE
D: UPPUŠU(M) (to samo co G ze wzmocnionym znaczeniem); OWŁADNĄĆ, ZAWŁADNĄĆ, ZDOBYĆ
[jako rzeczownik] OWŁADNIĘCIE, OPANOWANIE, ZDOBYCIE, ZAWŁADNIĘCIE
HARRANAM EPAŠUM [staroasyr.] – PODEJMOWAĆ PODRÓŻ HANDLOWĄ
DENU EPAŠU – ROZSTRZYGNĄĆ SPRAWĘ SĄDOWĄ
BELUTU EPPUŠU – PANOWAĆ, SPRAWOWAĆ WŁADZĘ
UPPIŠ x ILQE (ISSEQE) – x KUPIŁ
MIMMA LA TEPPUŠ – NIE POWINIENEŚ NIC ROBIĆ
EPINNU – PŁUG, PŁUG SIEWNY; KASJOPEA? [nazwa jakiejś gwiazdy, może Kasjopei] [sum.]
EPIQU(M) (i) – ZARASTAJĄCY; OBEJMUJĄCY
EPIŠTU – POSTĘPOWANIE; CZYN; DZIEŁO
S.C. EPŠET, l.mn. EPŠETU
EPIŠTU – CZARY; CZAROWNICA
EPIŠU – MYŚLĄCY, SĄDZĄCY (coś o czymś), MYŚLICIEL? LICZĄCY, RACHMISTRZ?
EPIŠU (’pš) – CZARUJĄCY; CZAROWNIK? OCZAROWUJĄCY, ZACHWYCAJĄCY; UWODZICIEL?
EPIŠU(M), EPIŠU(M), EPIŠU(M) – ROBIĄCY, WYKONUJĄCY, SPRAWIAJĄCY, TWORZĄCY; BUDUJĄCY, WZNOSZĄCY;
POSTĘPUJĄCY; PODEJMUJĄCY; RODZĄCY, WYDAJĄCY NA ŚWIAT; OTWIERAJĄCY (usta), UPRAWIAJĄCY
(pole); SADZĄCY (rośliny); ROBOTNIK? PRACOWNIK? SPRAWCA? TWÓRCA? BUDOWNICZY? SIEWCA?
EPPERU – OSŁABIENIE; BIEDA
EPQU(M) (i) – ZAROŚNIĘTY, OBROŚNIĘTY; OBJĘTY
EPRU – ZIEMIA; KURZ, PYŁ
S.C. EPER
EPRU – WYŻYWIENIE, WIKT
S.C. EPER
EPŠU lub IPŠU (’pš) – PRACA, ZAJĘCIE; BUDOWA; CZARY
EPŠU – POMYŚLANY; LICZONY, POLICZONY
EPŠU(M), EPŠU(M), EPŠU(M) – ZROBIONY, WYKONANY, SPRAWIONY, UTWORZONY; WYBUDOWANY, ZBUDOWANY,
WZNIESIONY; PODJĘTY; URODZONY, WYDANY NA ŚWIAT; OTWIERANY (o ustach), UPRAWIANY (o polu);
ZASADZONY (o roślinie)
EPŰ (i) – PIEC
[jako rzeczownik] PIECZENIE
EPU – UPIECZONY
EQDU lub EKDU, EGDU – AROGANCKI, ZUCHWAŁY, PORYWCZY; WŚCIEKŁY, SZALONY
EQLU(M) – POLE; OBSZAR, TEREN
l.mn. EQLETU, EQLATU [asyr.]
REŠ EQLIM – CEL
ERAŠU(M) [staroakad.] (a/u) lub EREŠU(M), 'ARAŠUM – UPRAWIAĆ (pole); SIAĆ
[jako rzeczownik] UPRAWIANIE (pola); SIANIE
GTN ITERRUŠU(M): UPRAWIAĆ KILKUKROTNIE
[jako rzeczownik] WIELOKROTNE, STAŁE UPRAWIANIE
ERBA – CZTERDZIEŚCI
ERBEŠERŰ – CZTERNASTY
ERBETTUM lub ARBA’U, IRBITTU, ERBŰ (M) – CZTERY [r.ż.]
S.A.: ERBE, ERBET, r.m. ERBŰ(M)
ANA ERBIŠU – CZTERY RAZY
ŠAR ERBETTIM – W CZTERECH STRONACH ŚWIATA; WSZĘDZIE
ERBET NACMADI – CZWÓRKA, ZAPRZĘG CZTEROKONNY
ERBU – [składnik zwrotu]
EREB ŠAMŠI – ZACHÓD (strona świata)
ERBŰ(M) lub ARBA’U, IRBITTU, ERBETTUM – CZTERY
S.A.: ERBE, ERBET, ERBA r.ż. ERBETTUM
ANA ERBIŠU – CZTERY RAZY
ŠAR ERBETTIM – W CZTERECH STRONACH ŚWIATA; WSZĘDZIE
ERBET NACMADI – CZWÓRKA, ZAPRZĘG CZTEROKONNY
ERBU(M) – DANINA, DOCHÓD
ERBŰ(M) – SZARAŃCZA
ERCETU(M) – OBSZAR, KRAJ; ZIEMIA, GRUNT; ŚWIAT PODZIEMNY
EREBU, EREBŰ lub ARBU, ARIBU, ERIBU – SZARAŃCZA; STADO SZARAŃCZY
EREBU(M) (u) – WCHODZIĆ, WSTĘPOWAĆ (z Akk. miejsca); WTARGNĄĆ
[jako rzeczownik] WCHODZENIE, WSTĘPOWANIE; WTARGNIĘCIE
GT ETRUBU(M): WEJŚĆ NA ZAWSZE
[jako rzeczownik] WCHODZENIE NA ZAWSZE, PRZYBYCIE NA STAŁE
GTN ITERRUBU(M): CZĘSTO ODWIEDZAĆ
[jako rzeczownik] REGULARNE ODWIEDZANIE
Š ŠURUBU(M): WPUŚCIĆ, KAZAĆ WEJŚĆ, WNIKNĄĆ, WTARGNĄĆ; PRZEPUSZCZAĆ; PUSZCZAĆ PŁA-
ZEM?
[jako rzeczownik] NAKAZANIE, POLECENIE WEJŚCIA; WNIKNIĘCIE, WTARGNIĘCIE; PRZEPUSZCZANIE;
PUSZCZANIE PŁAZEM? DAROWANIE?
ŠTN ŠUTERRUBU(M): WCHODZIĆ WCIĄŻ NA NOWO, RAZ PO RAZ
[jako rzeczownik] WCHODZENIE RAZ PO RAZ, CZĘSTE
ANA LIBBIM EREBU(M) – PASOWAĆ (do czegoś); WKRACZAĆ
EREPU(M) (u) – CHMURZYĆ SIĘ
[jako rzeczownik] CHMURZENIE SIĘ
EREŠU – ŻYWICA Z DRZEWA; PRZYJEMNY, MIŁY ZAPACH
EREŠU – ZASZCZEPIAĆ
[jako rzeczownik] ZASZCZEPIANIE
EREŠU(M) (i) lub 'ARAŠUM, ERAŠU(M) – UPRAWIAĆ (pole); SIAĆ
[jako rzeczownik] UPRAWIANIE (pola); SIANIE
GTN ITERRUŠU(M): UPRAWIAĆ KILKUKROTNIE
[jako rzeczownik] WIELOKROTNE, STAŁE UPRAWIANIE
EREŠU(M), EREŠU(M) (i) lub 'ARAŠUM – ŻYCZYĆ, ŻĄDAĆ, WYMAGAĆ; PROSIĆ, WYPRASZAĆ, (z podwójnym Akk.
osoby i rzeczy) PROSIĆ (kogoś o coś)
[jako rzeczownik] ŻYCZENIE, ŻĄDANIE, WYMAGANIE; WYPRASZANIE, PROSZENIE
ERIATI – CIĘŻARNE KOBIETY
ERIBU, ERIBŰ lub ARBU, ARIBU, EREBU – SZARAŃCZA; STADO SZARAŃCZY
ERIBU(M) – WSTĘPUJĄCY, WCHODZĄCY
ERIJATU – TRĄBA POWIETRZNA (szczególnie w zimnej porze roku) [l.mn.]
ERIMMATU – NASZYJNIK
ERINNU – CEDR [sum.]
ERINU lub ERNU – CEDR
ERIPU(M) – CHMURZĄCY SIĘ
ERIQQU – WÓZ (do przewozu ciężarów) [rzeczownik występujący w obu rodzajach: męskim i żeńskim]
ERIŠTU(M) – ŻYCZENIE, ŻĄDANIE; POTRZEBA, ŻYCZENIE; ? [pewna cecha wątroby]
S.C. ERŠAT
ERIŠU- ZASZCZEPIAJĄCY
ERIŠU(M), ERIŠU(M) – ŻADAJĄCY, ŻYCZĄCY, WYMAGAJĄCY; PROSZĄCY; SUPLIKANT? INTERESANT?
ERIŠU(M), ERIŠU(M), ERIŠU(M) – UPRAWIAJĄCY (pole), ROLNIK? SIEJĄCY, SIEWCA?
ERITU – CIĘŻARNA KOBIETA
ERNU lub ERINU – CEDR
ERPITU lub IRPITU, URPATU – CHMURA, OBŁOK
ERPU(M) – ZACHMURZONY
ERREŠU – UPRAWIAJĄCY (pole), GOSPODARUJĄCY (na polu); GOSPODARZ (pola)
ERREŠUTU – UPRAWA
ERRU lub CERU(M) – WĄŻ
ERRU(M) – JELITO; (w l.mn.) WNĘTRZNOŚCI
ERŠU – ZASZCZEPIONY
ERŠU – UPRAWIONY
ERŠU(M), ERŠU(M) – ŻĄDANY, POŻĄDANY, WYMAGANY; WYPROSZONY
ERŰ lub ARŰ – ORZEŁ
ERŰ (i) – BYĆ W CIĄŻY
[jako rzeczownik] BYCIE W CIĄŻY
ERŰ – MIEDŹ
ERU – MIEDŹ; BRĄZ
€RU(M) – CZUWAĆ
[jako rzeczownik] CZUWANIE
ESEHU(M) (i) – PRZYDZIELIĆ
[jako rzeczownik] PRZYDZIELANIE
ESEPU (i) – SZUFLOWAĆ; ZAMIATAĆ NA KUPĘ
[jako rzeczownik] SZUFLOWANIE; ZAMIATANIE NA KUPĘ
ESERU(M) (i) – ZAMYKAĆ; UNIERUCHOMIĆ? TRZYMAĆ NA UWIĘZI?; ZAFASCYNOWAĆ, PRZYKUĆ (czyjąś uwagę);
(z Akk. osoby) ŚCIĄGAĆ OD (od kogoś pieniądze)
[jako rzeczownik] ZAMYKANIE; UNIERUCHAMIANIE? TRZYMANIE NA UWIĘZI? ZAFASCYNOWANIE,
PRZYKUWANIE (uwagi), ŚCIĄGANIE (należności), EGZEKWOWANIE
D USSURU(M): ZAMYKAĆ
[jako rzeczownik] ZAMYKANIE
DT UTESSURU(M): BYĆ ZAMKNIĘTYM
[jako rzeczownik] BYCIE ZAMKNIĘTYM
ESIHU(M) – PRZYDZIELAJĄCY
ESIPU – SZUFLUJĄCY; ZAMIATAJĄCY NA KUPĘ
ESIRU(M) – ZAMYKAJĄCY; UNIERUCHAMIAJĄCY? TRZYMAJĄCY NA UWIĘZI? FASCYNUJĄCY, PRZYKUWAJĄCY UWAGĘ;
ŚCIĄGAJĄCY, EGZEKWUJĄCY (należności); POBORCA?
ESHU(M) – PRZYDZIELONY
ESPU – ZAMIECIONY NA KUPĘ
ESRU(M) – ZAMKNIĘTY, UNIERUCHOMIONY? TRZYMANY NA UWIĘZI? ZAFASCYNOWANY; ŚCIĄGNIĘTY (o należności)
€Š – DOKĄD
EŠER – DZIESIĘĆ
EŠERTU lub EŠRU – DZIESIĘĆ [r.ż.]
EŠERU(M) (i) lub [AŠARU] – BYĆ W PORZĄDKU, BYĆ DOKŁADNIE; IŚĆ WPROST, IŚĆ PROSTO; RZUCAĆ SIĘ (na
kogoś, coś np. z bronią); (o ziemiopłodach) ROSNĄĆ, ROZWIJAĆ SIĘ; BYĆ PROSTYM, BYĆ RÓWNYM; WY-
PROSTOWAĆ; BŁOGOSŁAWIĆ
[jako rzeczownik] BYCIE W PORZĄDKU, BYCIE DOKŁADNYM; CHODZENIE, POSUWANIE SIĘ WPROST,
DO PRZODU; RZUCANIE SIĘ (na kogoś np. z bronią); WZRASTANIE, ROZWIJANIE SIĘ (o ziemiopłodach);
BYCIE PROSTYM, BYCIE RÓWNYM; PROSTOWANIE; BŁOGOSŁAWIENIE
Š UŠŠURU(M): DOPROWADZAĆ DO PORZĄDKU, PORZĄDKOWAĆ; POKRZEPIAĆ
[jako rzeczownik] DOPROWADZANIE DO PORZĄDKU, PORZĄDKOWANIE; POKRZEPIANIE
ŠT ŠUTEŠURU(M): KAZAĆ BYĆ PRAWEM; ZAPROWADZAĆ ŁAD, UTRZYMYWAĆ W PORZĄDKU
[jako rzeczownik] USTANOWIENIE PRAWEM; ZAPROWADZENIE ŁADU, UTRZYMYWANIE W PORZĄDKU
EŠERUM ANA PANI – PODCHODZIĆ KU
HARRANA EŠERU lub HARRANA ŠUTEŠURU – MASZEROWAĆ PROSTO (PRZED SIEBIE)
EŠGALLU – PAŁAC [poet.]
EŠIRTU – ŚWIĄTYNIA
EŠIRU(M) – IDĄCY, POSUWAJĄCY SIĘ NA WPROST; RZUCAJĄCY SIĘ (na kogoś); ROSNĄCY, WZRASTAJĄCY (o roślinie);
PROSTUJĄCY; BŁOGOSŁAWIĄCY
EŠITU – ZAMIESZANIE, CHAOS
EŠRA – DWADZIEŚCIA
EŠRA MANA KASPAM – 20 MIN SREBRA
EŠRU lub EŠERTU – DZIESIĘĆ
r.ż. EŠERTU
EŠRU – DZIESIĄTY
r.ż. EŠURTUM
EŠRŰ – DWUDZIESTY
EŠRU(M) – PORZĄDNY; DOKŁADNY; WYROSŁY, ROZWINIĘTY, ROZKWITŁY; PROSTOWANY; BŁOGOSŁAWIONY
EŠŠEŠU- ŚWIĘTO [sum.]
UMU EŠŠEŠU – ŚWIĄTECZNY DZIEŃ MIESIĄCA
EŠŠU – NOWY
EŠŠUTU – NOWOŚĆ, COŚ NOWEGO
EŠŰ (i) – MIESZAĆ, GMATWAĆ, MĄCIĆ
[jako rzeczownik] MIESZANIE, GMATWANIE, MĄCENIE
EŠŰ – ZAMIESZANY, POGMATWANY, ZAMĄCONY
EŠU lub UŠU – DRZEWO HEBANOWE
ETELLU lub EDLU, EŢLU, EŢELLU – MĄŻ, MĘŻCZYZNA; CZŁOWIEK; BOHATER; PAN, WŁADCA, WŁAŚCICIEL,
GOSPODARZ; „WŁADCA” [jeden z przydomków boga Marduka); (później:} NIEWOLNIK
ETEL ŠARRI – WŁADCA KRÓLÓW
ETEQU – POSUWAĆ SIĘ (NAPRZÓD)
[jako rzeczownik] POSUWANIE SIĘ (NAPRZÓD)
ETEQU(M) (i) – PRZEKRACZAĆ, PRZECHODZIĆ; WYSTAWAĆ NAD; MIJAĆ (o terminie)
[jako rzeczownik] PRZEKRACZANIE, PRZECHODZENIE; WYSTAWANIE NAD; MIJANIE (terminu)
MAMITA ETEQU – ZŁAMAĆ PRZYSIĘGĘ
ETIQU – POSUWAJĄCY SIĘ (NAPRZÓD)
ETIQU(M) – PRZEKRACZAJĄCY, PRZECHODZĄCY; WYSTAJĄCY NAD; MIJAJĄCY, UPŁYWAJĄCY (termin)
ETQU(M) – PRZEKROCZONY; WYSTAWIONY, WYSUNIĘTY NAD; UBIEGŁY (termin)
EŢELLU lub EDLU, EŢLU, ETELLU – MĄŻ, MĘŻCZYZNA; CZŁOWIEK; BOHATER; PAN, WŁADCA, WŁAŚCICIEL,
GOSPODARZ; „WŁADCA” [jeden z przydomków boga Marduka); (później:} NIEWOLNIK
ETEL ŠARRI – WŁADCA KRÓLÓW
EŢERU (i) – OCALAĆ, RATOWAĆ
[jako rzeczownik] OCALANIE, RATOWANIE
INA x EŢERU – RATOWAĆ Z (jakiejś sytuacji)
EŢERU – OCALAĆ, RATOWAĆ, BRONIĆ
[jako rzeczownik] OCALANIE, RATOWANIE, BRONIENIE
EŢIRU, EŢIRU – OCALAJĄCY, RATUJĄCY, BRONIĄCY; OBROŃCA? RATOWNIK?
EŢIMMU – WIDMO, DUCH, MARA; DUCH ZMARŁEGO [sum.]
EŢLU lub EDLU, EŢELLU, ETELLU – MĄŻ, MĘŻCZYZNA; CZŁOWIEK; BOHATER; PAN, WŁADCA, WŁAŚCICIEL,
GOSPODARZ; „WŁADCA” [jeden z przydomków boga Marduka); (później:} NIEWOLNIK
ETEL ŠARRI – WŁADCA KRÓLÓW
EŢRU, EŢRU – OCALONY, URATOWANY, OBRONIONY
EŢŰ (i) (’t’) – OWIJAĆ, ZAWIJAĆ, OTULAĆ; POKRYWAĆ, ZAKRYWAĆ; OTACZAĆ CAŁĄ CHMARĄ; BYĆ CIEMNYM,
MROCZNYM
EŢŰ – OWINIĘTY, ZAWINIĘTY, OTULONY; POKRYTY, ZAKRYTY; OTOCZONY CALĄ CHMARĄ; CIEMNY, MROCZNY
EŢUTU – CIEMNOŚĆ
EWŰ (i) lub EMŰ – STAWAĆ SIĘ, BYĆ
[jako rzeczownik] STAWANIE SIĘ, BYCIE
Š: ROBIĆ, CZYNIĆ
[jako rzeczownik] ROBIENIE, CZYNIENIE
EZBU(M) – PORZUCONY, RZUCONY, OPUSZCZONY
EZEBU(M) (i) – PORZUCAĆ, RZUCIĆ, ZOSTAWIAĆ, OPUSZCZAĆ
[jako rzeczownik] PORZUCANIE, RZUCANIE, OPUSZCZANIE
Š=ŠT ŠUZUBU(M), ŠUTEZUBU(M): PRZYMUSIĆ; SPORZĄDZIĆ (dokument); RATOWAĆ (życie)
[jako rzeczownik] PRZYMUSZENIE; SPORZĄDZENIE, WYSTAWIENIE (dokumentu); RATOWANIE (życia)
AŠŠATA EZEBU – BRAĆ ROZWÓD Z ŻONĄ
KUNUKKA EZEBU lub ŢUPPA EZEBU – SPORZĄDZIĆ, WYSTAWIĆ DOKUMENT (KUNUKKA – DOKU
MENT Z PIECZĘCIĄ)
KUNUKKA (ŢUPPA) ŠUZUBU – SPORZĄDZIĆ DOKUMENT
NAPIŠTA ŠUZUBU – RATOWAĆ ŻYCIE
EZERU (i) – KLĄĆ, PRZEKLINAĆ
[jako rzeczownik] PRZEKLINANIE, RZUCANIE PRZEKLEŃSTW
EZEZU (i) – ROZZŁOŚCIĆ SIĘ (z Akk. – NA)
[jako rzeczownik] ZŁOSZCZENIE SIĘ
EZIBU(M) – PORZUCAJĄCY, RZUCAJĄCY, OPUSZCZAJĄCY
EZIRU – KLNĄCY, PRZEKLINAJĄCY
EZIZU – ZŁOSZCZĄCY SIĘ
EZRU – PRZEKLEŃSTWO
EZUZZU(M) – ZŁOŚĆ
EZZU – WŚCIEKŁY, ZŁY, ROZZŁOSZCZONY

G
GABBU – CAŁOŚĆ
GABDIBBU – KRĄG BLANKÓW, GÓRNA KRAWĘDŹ BUDOWLI [sum.]
GABRU lub MIHRU – ODPOWIEDNI; RÓWNY; KOPIA itp.
GABRŰ – RYWAL [sum.]
GABRU lub MAHIRU – RÓWNY URODZENIEM
GADU – WESPÓŁ Z, WRAZ Z
GAGU – PIERŚCIEŃ?
GAGŰ – GAGU [rodzaj klasztoru lub kolegium stanowiącego czasem aż część miasta] [sum.]
[GALABU] – zob. GULLUBU
GALATU (u) – BAĆ SIĘ, LĘKAĆ; TRZĄŚĆ SIĘ (ze strachu)
[jako rzeczownik] BANIE SIĘ, LĘKANIE SIĘ; TRZĘSIENIE SIĘ (ze strachu)
GALITTU lub GALTU – OKROPNY, PRZERAŻAJĄCY
GALITU – BOJĄCY, LĘKAJĄCY SIĘ; TRZĘSĄCY SIĘ (ze strachu)
GALLABU – GOLIBRODA
GALLATU – ? [epitet o niejasnym znaczeniu odnoszący się jakoś do TAMTU – morza]; zob. GALATU
GALLU [nowobab.] lub KALLU – SŁUGA; NIEWOLNIK; POMOCNIK itd.
GALLŰ – DIABEŁ, CZART [sum.]
GALTU lub GALITTU – OKROPNY, PRZERAŻAJĄCY
GAMALU (i) – CHRONIĆ, OCHRANIAĆ
[jako rzeczownik] CHRONIENIE, OCHRANIANIE
GAMARU(M), GAMARU(M) (a/u) – DOPROWADZIĆ DO KOŃCA, DOKOŃCZYĆ; ZAKOŃCZYĆ, SPEŁNIĆ, WYPEŁNIĆ;
BYĆ ZAKOŃCZONYM; ZNISZCZYĆ, ZNIWECZYĆ
[jako rzeczownik] DOPROWADZENIE DO KOŃCA, DOKOŃCZENIE; ZAKOŃCZENIE; SPEŁNIENIE, WY-
PEŁNIENIE; BYCIE ZAKOŃCZONYM; ZNISZCZENIE, ZNIWECZENIE
GT GITMURU(M), GITMURU(M): DOKONAĆ; PRZEPROWADZAĆ, ODBYĆ (coś w czasie)
[jako rzeczownik] DOKONANIE; PRZEPROWADZANIE, ODBYCIE (czegoś w czasie)
D GUMMURU(M) lub GAMMURU(M) {asyr.}: CZYNIĆ KOMPLETNYM, ZUPEŁNYM, DOPEŁNIĆ, UZU-
PEŁNIĆ; ZAKOŃCZYĆ; ZADAWALAĆ
[jako rzeczownik] CZYNIENIE KOMPLETNYM, ZUPEŁNYM, DEPEŁNIANIE, UZUPEŁNIANIE; KOŃCZENIE;
ZADAWALANIE
INA x GAMARU – UPORAĆ SIĘ Z x
GAMILU – CHRONIĄCY, OCHRANIAJĄCY
GAMIRU(M), GAMIRU(M) (a/u) – DOPROWADZAJĄCY DO KOŃCA, KOŃCZĄCY; SPEŁNIAJĄCY, WYPEŁNIAJĄCY;
NISZCZĄCY, NIWECZĄCY
GAMLU – CHRONIONY, OCHRANIANY
GAMMALU – WIELBŁĄD [zapożyczenie z zachodniosemickiego]
GAMMURU(M) -[asyr.]; zob. GAMARU(M)
GAMRU(M) – DOKONANY, SKOŃCZONY, DOPROWADZONY DO KOŃCA; ZUPEŁNY, CAŁKOWITY; DOKŁADNY,
SZCZEGÓŁOWY; CAŁY; WSZYSCY, WSZYSTKO, W CAŁOŚCI
S.C. GAMIR
UMU GAMRUTUM – DNI SĄ DOKONANE
ANA ŠIM GAMER – ZA PEŁNĄ CENĘ
ANA GAMRI(M) – KOMPLETNIE, ZUPEŁNIE, CAŁKOWICIE
GANA lub AGANA – NUŻE! UWAGA! (wł. UWAŻAJ!) [wykrzyknik]
GAPPU lub AGAPPU – SKRZYDŁO
GAPŠU – MASOWY; OBSZERNY; POTĘŻNY; por. GIPŠU
GARARU (a/u) – UKŁADAĆ SIĘ W FALE, FALOWAĆ
[jako rzeczownik] UKŁADANIE SIĘ W FALE, FALOWANIE
GARIRU – UKŁADAJĄCY SIĘ W FALE, FALUJĄCY
GARRU – POFALOWANY
GARŰ (i) lub GERŰ – UZNAWAĆ, POCZYTYWAĆ, UWAŻAĆ
{jako rzeczownik] UZNAWANIE, POCZYTYWANIE, UWAŻANIE
GARŰ – WRÓG, NIEPRZYJACIEL [imiesłów]
GARURU – FALOWANIE (wody)
GAŠIŠU(M) – PAL, SŁUP, DRĄG
INA GAŠIŠIM ŠAKANUM – WBIJAĆ NA PAL
GAŠRU – SILNY, MOCNY
GEGUNŰ(M) – WYSOKA ŚWIĄTYNIA; WIEŻA ŚWIĄTYNNA
GERRU(M) – PODRÓŻ, PODRÓŻ HANDLOWA; DROGA; WYPRAWA
l.mn. GERRETU
GERŰ (i) lub GARŰ – UZNAWAĆ, POCZYTYWAĆ, UWAŻAĆ
{jako rzeczownik] UZNAWANIE, POCZYTYWANIE, UWAŻANIE
GILGILDÂNU – SOWA? [jakiś ptak gnieżdżący się w wąwozach, rozpadlinach]; zob. SUDINNU
GIMILLU – OCHRONA, OCHRANIANIE
GIMILLI x TURRU – MŚCIĆ SIĘ, ODPŁACAĆ x
GIMILLUM – DOBRODZIEJSTWO
GIMIRTU – CAŁOŚĆ, OGÓŁ
GIMRU – POWSZECHNOŚĆ; CAŁOKSZTAŁT, OGÓŁ; WSZYSCY, WSZYSTKO, W CAŁOŚCI; CAŁY
s.c. GIMRI [poet.], l.mn. GIMRETU, s.c. GIMIR, l.pdw. GIMRÂ, l.mn. GEMRŰTI (?), r.ż. GIMIRTU, s.c. r.ż.
GIMRAT, l.mn. r.ż. GIMRÂTI (?)
ANA PÂT GIMRI – W CAŁOŚCI
GIMIR IC€ – DRZEWA WSZELKIEGO RODZAJU
GINÂ – STALE, CIĄGLE [sum.]; zob. GINU (N)
KIMA ŠA GIN€ – JAK ZWYKLE
GINŰ – WIECZNIE, ZAWSZE; (w l.mn.) STAŁE, REGULARNE SKŁADANIE OFIAR; OKRESOWA OFIARA [sum.?]; zob.
GINA
l.mn. GINŰ, GIN€
ANA GIN€ lub INA GIN€ – NA ZAWSZE, NA WIECZNOŚĆ; REGULARNIE
GIPŠU – MASA, WIELE; por. GAPŠU
GIPŠUTU – MASOWOŚĆ
GIRRANU – SKARGA, BIADANIE, LAMENT [sum.]
GIRRU = GERRU
GIRRU – OGIEŃ
GIRRU – LEW? TYGRYS?
GIRSEQU – DWORZANIN [sum.]
GIŠ – GILGAMESZ [imię herosa]
GIŠIMMARU – PALMA DAKTYLOWA [sum.]
GIŠRU – MOST
GITMALU, GITMALU – DOSKONAŁY; JEDNORODNY, JEDNOLITY
GIZILLŰ – POCHODNIA, ŻAGIEW [sum.]
GUGALLU lub AŠAREDU – GŁÓWNY
GUGALLU – GUGALLU [urzędnik zajmujący się regulacją wody] [sum.]
GUHLU – ANTYMON
GULA – GULA [imię bogini zdrowia?]
GULLUBU – GOLIĆ
[jako rzeczownik] GOLENIE
GULLUBU – OGOLONY
GUMAHHU – „WIELKI BYK”, BYK OFIARNY [sum.]
GUMMURU(M) – KOMPLETNY, ZUPEŁNY, DOPEŁNIONY, UZUPEŁNIONY; ZAKOŃCZONY; ZADOWOLONY
GUNATUM – GUNATUM [nazwa miejscowości położonej w Babilonii]
GUQQANŰ – ? [rodzaj ofiary] [sum.]
GUŠURU – BELKA
GUZALŰ – „NOSICIEL TRONU” [nazwa urzędnika działającego także wśród bogów] [sum.]

H
HA’ALTU lub HAJALTU – ODDZIAŁ WOJSKA, HUFIEC
HA’AŢU lub HAJAŢU – SZPICEL
HA’ILU – KAPIĄCY, KROPIĄCY
HA’IQU – ŚCIŚLE PRZYLEGAJĄCY
HA’IRU lub HAWIRU(M) – KOCHANEK, AMANT; (pierwszy) MAŁŻONEK
HA’IRU, HA’IRU – WYBIERAJĄCY, OBIERAJĄCY, DOBIERAJĄCY (zwłaszcza kandydatkę na żonę); WYPATRUJĄCY
HA’IŠU – PRZYSPIESZAJĄCY
HÂ’IŢU(M) (hit) – PILNUJĄCY, NADZORUJĄCY; ŚLEDZĄCY, BADAJĄCY, ODKRYWAJĄCY; KONTROLUJĄCY PODCZAS
PRZECHADZANIA SIĘ
HABALU (a/u) – SZKODZIĆ, KRZYWDZIĆ; RABOWAĆ, GRABIĆ; (KH:) POZBAWIAĆ PRAWA
[jako rzeczownik] SZKODZENIE, KRZYWDZENIE; RABOWANIE, GRABIENIE; POZBAWIANIE PRAWA
HABALU(M) – GWAŁT, PRZEMOC, UCISK; BEZPRAWIE; NIESZCZĘŚCIE
HABATTU – RURA ODPŁYWOWA, RURA KANALIZACYJNA
l.mn. HABANATU
HABATU(M) (a/u) – RABOWAĆ, PLĄDROWAĆ
[jako rzeczownik] RABOWANIE, PLĄDROWANIE
DT HUTABBUTU(M): BYĆ RABOWANYM
[jako rzeczownik] BYCIE RABOWANYM
HABATU(M) (a/u) – PRZEWĘDROWAĆ, PRZEJECHAĆ
[jako rzeczownik] PRZEWĘDROWANIE, PRZEJECHANIE
HABBATU – ROZBÓJNIK, BANDYTA
HABBILU – RABUŚ, ROZBÓJNIK, ZBÓJ
HABBURRU – ŁODYGA TRZCINY; SADZONKA [sum.]
HABILU(M) – ZŁOCZYŃCA, ROZBÓJNIK
HABITU(M) – PRZEJEŻDŻAJĄCY
HABLU – POKRZYWDZONY; ZRABOWANY, ZAGRABIONY; POZBAWIONY PRAWA
HABTU – OBRABOWANY, OGRABIONY
HABTU(M) – PRZEJECHANY
[HABU] – zob. HUBBU
HABŰ – CZERPAĆ, NABIERAĆ
[jako rzeczownik] CZERPANIE, NABIERANIE
HACABU (a/u) – ODCINAĆ, UCINAĆ (rurę)
[jako rzeczownik] ODCINANIE, UCINANIE (rury)
HACBU – ODCIĘTY, UCIĘTY (o rurze)
HACCINNU – SIEKIERA
HACIBU – ODCINAJĄCY, UCINAJĄCY (rury)
HADADU (u) – ZGINAĆ SIĘ, GIĄĆ
[jako rzeczownik] ZGINANIE SIĘ, GIĘCIE
HADDU – ZGIĘTY, UGIĘTY
HADIDU – ZGINAJĄCY SIĘ, GNĄCY
HADIŠ – RADOŚNIE
HADITU – ZAZDROŚNICA
HADŰ – ZAZDROŚNIK
HADŰ(M) – RADOŚĆ
HADŰ(M) (u) – CIESZYĆ SIĘ
[jako rzeczownik] CIESZENIE SIĘ
GTN HITADDU(M): BEZ PRZERWY, WCIĄŻ NA NOWO CIESZYĆ SIĘ
[jako rzeczownik] CIESZENIE SIĘ BEZ USTANKU
ANA x HADŰ – CIESZYĆ SIĘ NA x
HADŰ(M) – CIESZĄCY SIĘ
HAJALTU lub HA’ALTU – ODDZIAŁ WOJSKA, HUFIEC
HAJAŢU lub HA’AŢU – SZPICEL
HAKAMU (i) – ROZUMIEĆ
[jako rzeczownik] ROZUMIENIE
HAKIMU – ROZUMIEJĄCY; MĘDRZEC?
HAKMU – ZROZUMIANY
HALACU(M) (a/u) – WYCISNĄĆ
[jako rzeczownik] WYCIŚNIĘCIE
HALALU (a/u) – TKWIĆ (w czymś)?
[jako rzeczownik] TKWIENIE
I’ALLALUŠU (N) – (KH:) ONI MU NARZUCILI
HALAPU (u) – BYĆ ODZIANYM, BYĆ UBRANYM; BYĆ WYPOSAŻONYM
[jako rzeczownik] BYCIE ODZIANYM, BYCIE UBRANYM; BYCIE WYPOSAŻONYM
HALAQU(M) (i) – GINĄĆ, ZGINĄĆ; MARNIEĆ; DAWAĆ ZA WYGRANĄ; UCIEC; (St:) NIE BYĆ, NIE ISTNIEĆ
[jako rzeczownik] GINIĘCIE, MARNIENIE; DAWANIE ZA WYGRANĄ, REZYGNOWANIE; UCIEKANIE
D HULLUQU(M): RUJNOWAĆ, NISZCZYĆ
[jako rzeczownik] RUJNOWANIE, NISZCZENIE
INA x HALAQU – UCIEC Z x
HALCU – CZYSTY (o oleju)
HALCU – TWIERDZA; ? (Zernierungswerk)
RAB HALCI – KOMENDANT TWIERDZY
HALHALLATU – KOCIOŁ? [niejasne, jakiś instrument muzyczny, może kocioł]
HALICU(M) – WYCISKAJĄCY; OLEJARZ? PRODUCENT OLEJU?
HALILU – TKWIĄCY?
HALIQTU(M) – UTRACONY MAJĄTEK; UTRACONE DOBRO, UTRACONA RZECZ; por. HALQU
HALIQTUM – zob. HALQU(M)
HALIQU(M) – GINĄCY, MARNIEJĄCY; DAJĄCY ZA WYGRANĄ, REZYGNUJĄCY; UCIEKAJĄCY
HALLU – WETKNIĘTY
HALLU(M) – UDO
HALLUPTU – EKWIPUNEK
HALPU – ODZIANY, UBRANY; WYPOSAŻONY
HALPŰ – MRÓZ
HALQU(M) – STRACONY, ZGUBIONY; ZAGINIONY; ZBIEGŁY
r.ż. HALIQTUM
HALU (a/u) – KAPAĆ, KROPIĆ
[jako rzeczownik] KAPANIE, KROPIENIE
HALU – SKAPNIĘTY
HALŰ – BŁYSZCZEĆ, LŚNIĆ
[jako rzeczownik] BŁYSZCZENIE, LŚNIENIE
HALŰ – NABŁYSZCZONY, WYPOLEROWANY, DOPROWADZONY DO LŚNIENIA
HALŰ – BŁYSZCZĄCY, LŚNIĄCY
HAMAŠU (a/u) – MIAŻDŻYĆ, KRUSZYĆ
[jako rzeczownik] MIAŻDŻENIE, KRUSZENIE
HAMAŢU (a/u, u) – ŻARZYĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ŻARZENIE SIĘ
HAMAŢU (u) – SPIESZYĆ SIĘ, POSPIESZAĆ
[jako rzeczownik] SPIESZENIE SIĘ, POSPIESZANIE
HAMIŠŠERET – PIĘTNAŚCIE [r.ż.]
HAMIŠTU lub HANŠU, HAMŠU(M) – PIĘĆ; PIĄTY
r.ż. HAMUŠTUM, s.a. HAMIŠ, HAMŠAT
ADI HAMŠIŠU – PIĘCIOKROTNIE
HAMŠAT UMU – PIĘĆ DNI
UMUM HAMŠUM – PIĄTY DZIEŃ
HAMIŠU – MIAŻDŻĄCY, KRUSZĄCY
HAMIŢU – ŻARZĄCY SIĘ
HAMIŢU – SPIESZĄCY SIĘ, POSPIESZAJĄCY
HAMMŰ(M) – BUNTOWNIK
HAMMURAPI [zachodniosemickie] – HAMMURABI [imię króla Babilonu]
HAMŠA lub HANŠA – PIĘĆDZIESIĄT
HAMŠATU – JEDNA PIĄTA [ułamek]
HAMŠU – ZMIAŻDŻONY, POKRUSZONY
HAMŠU(M) lub HANŠU, HAMIŠTU – PIĘĆ; PIĄTY
r.ż. HAMUŠTUM, HAMIŠTUM, s.a. HAMIŠ, HAMŠAT
ADI HAMŠIŠU – PIĘCIOKROTNIE
HAMŠAT UMU – PIĘĆ DNI
UMUM HAMŠUM – PIĄTY DZIEŃ
HAMŢU – WYŻARZONY, WYPALONY
HAMŢU – PRZYSPIESZONY
HAMŰ – JĘCZEĆ, STĘKAĆ (?)
[jako rzeczownik] JĘCZENIE, STĘKANIE
HAMŰ – JĘCZĄCY, STĘKAJĄCY (?)
HANAMU(M) (i) – KWITNĄĆ
[jako rzeczownik] KWITNIENIE
HANIMU(M) – KWITNĄCY
HANNÎMMA lub ANNIMMA – TAK SAMO, ZGODNIE Z; zob. ANNIU lub HANNIU
HANNIU[nowoasyr.] lub ANNŰ (M), ANNIAM, ANNIM – TEN
(H)ANNÎMMA – TAK SAMO, ZGODNIE Z
ANA MUHHI ANNITI [środkowobab.] – W DODATKU, PRÓCZ TEGO
ANNITKA – TO OD CIEBIE
HANŠA lub HAMŠA – PIĘĆDZIESIĄT
HANŠU lub HAMŠU(M), HAMIŠTU – PIĘĆ; PIĄTY
r.ż. HAMUŠTUM, s.a. HAMIŠ, HAMŠAT
ADI HAMŠIŠU – PIĘCIOKROTNIE
HAMŠAT UMU – PIĘĆ DNI
UMUM HAMŠUM – PIĄTY DZIEŃ
HANŢIŠ lub HANŢU – POSPIESZNIE, PRĘDKO
HANŢU – ŻARZĄCY SIĘ
HANŢU lub HANŢIŠ – POSPIESZNIE, PRĘDKO
[HAPADU] – zob. HUPPUDU
HAPATU(M) (i) – BYĆ SILNYM, BYĆ POTĘŻNYM
[jako rzeczownik] BYCIE SILNYM, BYCIE POTĘŻNYM
HAPTU(M) – SILNY, POTĘŻNY
HAQU (a, i) – ŚCIŚLE PRZYLEGAĆ
[jako rzeczownik] PRZYLEGANIE ŚCIŚLE
ANA x HAQU – PRZYLEGAĆ ŚCIŚLE DO x
HAQU – ŚCIŚLE PRZYLEGŁY
HARABU (u) – BYĆ PUSTYNNYM; BYĆ OPUSTOSZAŁYM
[jako rzeczownik] BYCIE PUSTYNNYM; BYCIE OPUSTOSZAŁYM
HARACU (a/u) – WYCOFAĆ SIĘ?; ZDJĄĆ?
[jako rzeczownik] WYCOFANIE SIĘ? ZDJĘCIE?
INA x HARACU – WYCOFAĆ SIĘ Z x
HARARU(M) (a/u) – ROBIĆ BRUZDY, RYĆ; WYDRĄŻYĆ; MARSZCZYĆ
[jako rzeczownik] ROBIENIE BRUZD, RYCIE; WYDRĄŻENIE; MARSZCZENIE
HARBU – RUINA
HARBUTU(M) – SPUSTOSZENIE
HARBUTAM ALAKUM – STAWAĆ SIĘ PUSTYM, PUSTOSZEĆ
HARCU – WYCOFANY? ZDJĘTY?
HARICU – WYCOFUJĄCY SIĘ? ZDEJMUJĄCY?
HARIRU(M) – RYJĄCY, ROBIĄCY BRUZDY, ORACZ? DRĄŻĄCY; MARSZCZĄCY
HARRANU – DROGA; MARSZ; PRZEDSIĘWZIĘCIE; HANDEL
HARRANU(M) – DROGA; PODRÓŻ, PODRÓŻ HANDLOWA; KARAWANA; WYPRAWA, KAMPANIA; ULICA; (KH:)
ODPRAWA PIENIĘŻNA [r.ż.]
ALIK HARRANIM – PODRÓŻNY; OSOBA WYTYCZAJĄCA POLA, MIERNICZY
INA PANITIM HARRANIŠU – W JEGO WCZEŚNIEJSZEJ WYPRAWIE
HARRU – STRUGA
HARRU(M) – ZRYTY, POBRUŻDŻONY; WYDRĄŻONY; POMARSZCZONY
HARU, HARU (a, i) (hjr) – WYBRAĆ, OBIERAĆ, DOBIERAĆ (zwłaszcza wybrać żonę); WYPATRZEĆ, UJRZEĆ
[jako rzeczownik] WYBRANIE (zwłaszcza żony), OBIERANIE, DOBIERANIE; WYPATRZENIE, UJRZENIE
HARU, HARU – WYBRANY, OBRANY, DOBRANY (zwłaszcza o kandydatce na żonę); WYPATRZONY, UJRZANY
HARŰ (i) lub HERŰ – KOPAĆ
[jako rzeczownik] KOPANIE
HARŰ – SKOPANY
HARŰ – KOPIĄCY; KOPACZ?
HASASU (a/u) – ZAPAMIĘTAĆ, PAMIĘTAĆ; BYĆ PAMIĘTNYM; MYŚLEĆ, WYMYŚLAĆ, ROZWAŻAĆ
[jako rzeczownik] ZAPAMIĘTANIE, PAMIĘTANIE; BYCIE PAMIĘTNYM; MYŚLENIE, ROZWAŻANIE
HASASU(M) – UWAŻAĆ, BYĆ CZUJNYM, STRZEC SIĘ
[jako rzeczownik] UWAŻANIE, BYCIE CZUJNYM, STRZEŻENIE SIĘ
HASISSU lub HASISU – ROZUM, ROZSĄDEK
HASISU lub HASISSU – j.w.
HASISU – ZAPAMIĘTUJĄCY, PAMIĘTAJĄCY; MYŚLĄCY, WYMYŚLAJĄCY, ROZWAŻAJĄCY
HASISU(M) – UWAŻAJĄCY, STRZEGĄCY SIĘ
HASSU – ROZTROPNY, ROZSĄDNY, MĄDRY
HASSU(M) – UWAŻNY, CZUJNY, OSTROŻNY
HAŠADU – KOCHAĆ, MIŁOWAĆ
[jako rzeczownik] KOCHANIE, MIŁOWANIE
HAŠAHU(M), HAŠAHU(M) (i) (a/u) – POTRZEBOWAĆ, PRAGNĄĆ, POŻĄDAĆ; ŻYCZYĆ
[jako rzeczownik] POTRZEBOWANIE, PRAGNIENIE, POŻĄDANIE; ŻYCZENIE
HAŠALU(M) (a/u) – TŁUC
[jako rzeczownik] TŁUCZENIE
GTN HITAŠŠULU(M): MLEĆ ZBOŻE
[jako rzeczownik] MIELENIE ZBOŻA
HAŠDU – KOCHANY, MIŁOWANY
HAŠHU(M), HAŠHU(M) – POTRZEBOWANY, UPRAGNIONY, POŻĄDANY
HAŠIDU – KOCHAJĄCY, MIŁUJĄCY
HAŠIHU(M), HAŠIHU(M) – POTRZEBUJĄCY, PRAGNĄĆY, POŻĄDAJĄCY; ŻYCZĄCY
HAŠILU(M) – TŁUKĄCY
HAŠLU(M) – POTŁUCZONY
HAŠTU – WILCZY DÓŁ
HAŠU (a, i) – SPIESZYĆ SIĘ
[jako rzeczownik] SPIESZENIE SIĘ
HAŠŰ(M) – PŁUCA
HAŠUTU – MACIERZANKA; TYMIAN
HATANUM – SZWAGIER
HATTU – OKROPNOŚCI
HATU(M) – PANIKA, POSTRACH
HAŢAMU – ZAŁOŻYĆ KAGANIEC
[jako rzeczownik] ZAŁOŻENIE KAGAŃCA
HAŢIMU – ZAKŁADAJĄCY KAGANIEC
HAŢMU – OKIEŁZNANY ZA POMOCĄ KAGAŃCA
HAŢŢU – BERŁO [r.ż.]
HAŢŰ (i) (hti) – ZGRZESZYĆ, ZAWINIĆ
[jako rzeczownik] ZGRZESZENIE, ZAWINIENIE
HAŢŰ – GRZESZĄCY, POPEŁNIAJĄCY WINĘ; GRZESZNIK? WINOWAJCA?
HÂŢU(M) (hit) – PILNOWAĆ, NADZOROWAĆ; ŚLEDZIĆ, BADAĆ, ODKRYWAĆ; KONTROLOWAĆ PRZECHADZAJĄC
SIĘ
[jako rzeczownik] PILNOWANIE, NADZOROWANIE; ŚLEDZENIE, BADANIE, ODKRYWANIE; KONTRO-
LOWANIE PODCZAS PRZECHADZKI
GTN: PILNOWAĆ WCIĄŻ NA NOWO, STALE
[jako rzeczownik] PILNOWANIE BEZ USTANKU
HÂŢU(M) – PILNOWANY, NADZOROWANY; ŚLEDZONY, BADANY, ODKRYWANY; KONTROLOWANY PRZEZ KOGOŚ
PRZECHADZAJĄCEGO SIĘ
HAWIRU(M), HAWIRU(M) lub HA’IRU – KOCHANEK, AMANT; (pierwszy) MAŁŻONEK
HAZANNU lub QEPU – NACZELNIK MIASTA
HEGALLU – OBFITOŚĆ [sum.]
HEPŰ(M), HEPŰ(M) (e) (hpi) – ROZBIJAĆ, TŁUC (tabliczkę, dokument); PRZEPOŁAWIAĆ, DZIELIĆ NA PÓŁ
[jako rzeczownik] ROZBIJANIE (tabliczki), UNIEWAŻNIANIE (dokumentu); PRZEPOŁAWIANIE, DZIELENIE
NA PÓŁ
N NAHRŰ(M): BYĆ ROZBITYM; BYĆ PRZEPOŁOWIONYM, BYĆ PODZIELONYM NA POŁOWY
[jako rzeczownik] BYCIE ROZBITYM; BYCIE PRZEPOŁOWIONYM, BYCIE PODZIELONYM NA POŁOWY
HEPŰ(M), HEPŰ(M) – ROZBITY, POTŁUCZONY (tabliczka), UNIEWAŻNIONY (dokument); PRZEPOŁOWIONY, PODZIELONY
NA PÓŁ
HEPŰ(M), HEPŰ(M) – ROZBIJAJĄCY, TŁUKĄCY (tabliczkę), UNIEWAŻNIAJĄCY (dokument); PRZEPOŁAWIAJĄCY, DZIE-
LĄCY NA PÓŁ
HERŰ (i) lub HARŰ – KOPAĆ
[jako rzeczownik] KOPANIE
HERŰ – WYKOPANY, SKOPANY
HERŰ – KOPIĄCY
HETU – GZYMS, WYSTĘP
HIBILTU(M) – SZKODA, STRATA
HICBU(M) – DOCHÓD
HIDŰTU(M) – ŚWIĘTO RADOŚCI; RADOŚĆ
HIMETU – MASŁO
HIMETU – MASŁO; ŚMIETANA
HINIŠANNUM – [staroas.] rodzaj naczynia: CZERPAK? (zapożyczenie z hetyckiego słowa oznaczającego czerpak]
HINQU – PRZEŁOM RZEKI
HIRITU – KANAŁ; zob. NARU
HIRTU lub AŠŠATU(M) – MAŁŻONKA, ŻONA (pierwsza)
HIŠIHTU – TO, CO POTRZEBNE; POTRZEBA; ŻĄDANIE
HIŠŠANNUM – [staroas.] SŁUP, PAL [zapożyczenie z hetyckiego]
HITMUŢIŠ – POSPIESZNIE, W POŚPIECHU, NAPRĘDCE
HIŢŢU lub HIŢU (ht’) – GRZECH; PRZEWINIENIE, PRZESTĘPSTWO, WINA; KARA; GRZYWNA; GRZESZNIK; PRZE-
STĘPCA; BUNTOWNIK
l.mn. HÎŢŰ, HIŢÂTE, HIŢÂNI
HIŢU lub HIŢŢU (ht’) – j.w.
HIŢITU – GRZECH; BŁĄD; DŁUG
HUBBU – OCZYSZCZAĆ
[jako rzeczownik] OCZYSZCZANIE
HUBBU – OCZYSZCZONY
HUBBULU – POZBAWIAJĄCY PRAWA
HUBTU – RABUNEK, GRABIEŻ; ZDOBYCZ, ŁUP; JENIEC WOJENNY
HUBULLU, HUBBULU – PROCENT; POŻYCZKA
BEL HUBULLU – WIERZYCIEL
HUBULLUM – ZOBOWIĄZANIA CZYNSZOWE
HUCANNU – PASEK NA BRZUCH
HUDDUDU – ZGIĘTY
HUHARU – PUŁAPKA NA PTAKI [sum.]
HULIJAM – HEŁM [słowo obcego pochodzenia]
HULQU – ZAGINIONE DOBRO
HULUKANNUM – [staroas.] WÓZ DWUKÓŁKA [zapożyczenie z protohetyckiego (hatyckiego)]
HUMUCCIRU(M) – SZCZUR
HUPPUDU – POPSUĆ (wzrok)
[jako rzeczownik] POPSUCIE WZROKU
HUPPUDU – POPSUTY (wzrok)
HURACU(M) – ZŁOTO
HURBAŠU – BOJAŹŃ, STRACH, GROZA
HURGULLU – RYGIEL [sum.]
HURHUMMATU – PĘCHERZYKI W WODZIE
HURIBTU – PUSTYNIA
HURRU – DZIURA; PIECZARA PODZIEMNA; WĄWÓZ GÓRSKI
ANA HURRI PIŠU – Z GŁĘBI GARDŁA
HURSANU lub HURŠANU – GÓRY; WYŻYNA [l.mn.] [sum.]
HURŠANU lub HURSANU – j.w.
HUŠAHHU(M) – GŁÓD, KLĘSKA GŁODU
HUŠAHU – GŁÓD, KLĘSKA GŁODU
HUTENNŰ – OSZCZEP
HUŢARU – LASKA

I
Î lub € – NUŻE! ŚMIAŁO! [sum.]
Î – NIE [z czasownikami w 1 os. l.mn. Prt]; zob. E
-I lub -IA, -JA – MÓJ, MOJA
Odmiana
-I, -A, -JA – MÓJ, MOJA -NI, -ANI, -ANU, -ANA – NASZ
-A, -NI, -NE, -NU – MI -NÂŠI, -NÂŠU – NAM
-NI, -NU – MNIE -NIATI, -NÂTI – NAS
-IA lub -I, -JA – j.w.
IBBI-SIN – IBBISIN [imię króla z III dynastii z Ur]
IBBŰ lub IMBŰ – STRATA, UBYTEK; SZKODA, USZKODZENIE [sum.]
IBILU – WIELBŁĄD; por. arabskie 'IBILUN
IBRU(M), IBRU(M) – TOWARZYSZ, PRZYJACIEL; (KH:) CZŁOWIEK RÓWNEJ RANGI
ICCURU – PTAK
l.mn. ICCURATU
ICU – DRZEWO; DREWNO
ICU(M) lub ECU – NIELICZNY, W MAŁEJ LICZBIE
r.ż. IŠTU(M)
IDA’’U(M) – BYĆ CIEMNYM
IDA’UM [staroak. i staroas.] lub EDU, IDŰ (M), IDU – ZNAĆ, ROZUMIEĆ, WIEDZIEĆ; DOWIADYWAĆ SIĘ; ZBADAĆ,
POZNAWAĆ; POZNAĆ (kobietę); ZOBACZYĆ, WYBRAĆ
[jako rzeczownik] ZNANIE, ROZUMIENIE, WIEDZENIE; DOWIADYWANIE SIĘ; ZBADANIE, POZNAWANIE;
POZNANIE (kobiety); ZOBACZENIE, WYBRANIE
D: INFORMOWAĆ, OKREŚLAĆ, CZYNIĆ ZNANYM; BYĆ ROZPOZNAWALNYM
[jako rzeczownik] INFORMOWANIE, OKREŚLANIE, CZYNIENIE ZNANYM; BYCIE ROZPOZNAWALNYM
Š: KAZAĆ WIEDZIEĆ, ZAWIADOMIĆ, POINFORMOWAĆ
[jako rzeczownik] ZAWIADOMIENIE, POWIADOMIENIE, POINFORMOWANIE
INA IDŰ – ZA WIEDZĄ
(często w listach:) NŰDÂ – WIEMY
IDDU lub IDU(M) – RAMIĘ; RĘKA; DŁOŃ; SKRZYDŁO; STRONA, BOK, SKRAJ; MIEDZA; SIŁA, MOC, POTĘGA; {w
l.mn.:) SIŁYWOJSKOWE, ŻOŁNIERZE; CUDOWNE SIŁY?; CUDO; WRÓŻBA, ZNAK (ŠAME – ZIEMI, IRCITI
– ZIEMI, SIN – KSIĘŻYCA); zob. IDI
S.C. ID, l.pdw. IDÂ, IDÂN, l.mn. IDÂTI, IDDÂTI
IDAT ÂLÂNI – OKOLICE
IDDŰ – ASFALT [słowo obcego pochodzenia]
IDI – PO STRONIE, OD STRONY; zob. IDU(M)
IDIRTU – SMUTEK
IDQU – BARANIA SKÓRA
IDŰ – [l.mn.] ZAPŁATA, CZYNSZ
IDŰ lub EDŰ, IDŰ (M), IDA’UM – ZNAĆ, ROZUMIEĆ, WIEDZIEĆ; DOWIADYWAĆ SIĘ, DOWIEDZIEĆ SIĘ; ZBADAĆ,
POZNAWAĆ; POZNAĆ (kobietę); ZOBACZYĆ, WYBRAĆ
[jako rzeczownik] ZNANIE, ROZUMIENIE, WIEDZENIE; DOWIADYWANIE SIĘ; ZBADANIE, POZNAWANIE;
POZNANIE (kobiety); ZOBACZENIE, WYBRANIE
D UDDU?: INFORMOWAĆ, OKREŚLAĆ, CZYNIĆ ZNANYM; BYĆ ROZPOZNAWALNYM
[jako rzeczownik] INFORMOWANIE, OKREŚLANIE, CZYNIENIE ZNANYM; BYCIE ROZPOZNAWALNYM
Š ŠUDU?: KAZAĆ WIEDZIEĆ, ZAWIADOMIĆ, POINFORMOWAĆ
[jako rzeczownik] ZAWIADOMIENIE, POWIADOMIENIE, POINFORMOWANIE
INA IDŰ – ZA WIEDZĄ
(często w listach:) NŰDÂ – WIEMY
IDU – ZNANY, ROZUMIANY; ZBADANY, POZNANY (w tym o kobiecie); ZOBACZONY, UJRZANY, WYBRANY
IDU(M) (’jd} lub EDU, IDU, IDA’UM – j.w.
IDU(M) lub IDDU – RAMIĘ; RĘKA; DŁOŃ; SKRZYDŁO; STRONA, BOK, SKRAJ; MIEDZA; SIŁA, MOC, POTĘGA; {w
l.mn.:) SIŁYWOJSKOWE, ŻOŁNIERZE; CUDOWNE SIŁY?; CUDO; WRÓŻBA, ZNAK (ŠAME – ZIEMI, IRCITI
– ZIEMI, SIN – KSIĘŻYCA); zob. IDI
S.C. ID, l.pdw. IDÂ, IDÂN, l.mn. IDÂTI, IDDÂTI
IDAT ÂLÂNI – OKOLICE
ALIK IDIŠU – IDĄCY PRZY JEGO BOKU = POMOCNIK
IGARU(M), IGARU(M) – ŚCIANA, MUR [sum.]
l.mn. IGARU, IGARATU
IGIGALLU – MĄDRY; MĘDRZEC
IGIGU – IGIGU [zbiorowa nazwa wielkich bogów] [l.mn.]
IGISŰ – DANINA, PODATEK; ODDANIE TRYBUTU [sum.]
IGRU – NAJEM
ANA IGRI – NALEŻNOŚĆ ZA NAJEM
IKKARUM – ROLNIK
l.mn. IKKARATUM
IKKIBU – ZBRODNIA; OKROPNOŚĆ, OKRUCIEŃSTWO [sum.]
IKKIMU lub EKKEMU – PORYWACZ [nazwa demona]
IKLITU lub EKLETU – CIEMNOŚĆ
IKRIBU – HOŁD; MODLITWA
IKU – MAŁY RÓW [sum.]
IKŰ – IKU [miara powierzchni, ok. 3600 metrów kwadratowych] = 100 SAR [sum.]
ILITTU(M), ILITTU(M) – POTOMEK; PRODUKT
ILKU(M), ILKU(M) – SŁUŻBA LENNA [chyba nazwa jakiejś funkcji]; POWINNOŚĆ LENNA, LENNO
ILKU AHŰ – (jakiegoś rodzaju) LENNO
BIT ILKIM – DOM OTRZYMANY WRAZ Z LENNEM
ILLATU = ELLATU
ILLATU – CIESZENIE SIĘ; WYKRZYKIWANIE Z RADOŚCI
ILLIBBI = INA LIBBI [staroasyr.] – WEWNĄTRZ, WŚRÓD
ILLIDIŠ = INA LIDIŠ – POJUTRZE
ILLURTU – KAJDANY, PĘTA, WIĘZY [poet.]
ILTANU lub IŠTANU – PÓŁNOC [strona świata]
ILTE- lub IŠTI(-), IŠTU, ISSI – Z
IŠTU AHA’IŠ [średnioasyr.] – WSPÓLNIE, RAZEM Z
ILTENŠERŰ lub IŠTENŠERŰ – JEDENASTY
ILTU(M) – BOGINI; DEMON RODZAJU ŻEŃSKIEGO
ILU(M), ILU(M) – BÓG
IL(U) ALI – BÓG MIASTA
ILUTU – BÓSTWO
IMBARU – MGŁA [sum.]
IMBARU lub ZU – HURAGAN
IMBŰ lub IBBŰ – STRATA, UBYTEK; SZKODA, USZKODZENIE [sum.]
IMERU(M), IMERU(M) – OSIOŁ; ŁADUNEK DLA OSŁA [miara objętości wynosząca ok. 100 l]
RAKIB IMERIM – JEŹDZIEC NA OŚLE; ODDZIAŁ JEŹDŹCÓW NA OSŁACH
IMER BILTI – ŁADUNEK OSŁA
IMHULLU – „ZŁY WIATR” [sum.]
IMITTU lub EMITTU – GRZYWNA; KARA; PODATEK
IMITTU(M), IMITTU(M) lub IMNU – PRAWA STRONA; PRAWICA; NA PRAWO
KAKKI IMITTIM – BROŃ (DZIERŻONA W) PRAWICY; „BROŃ PRAWICY” [cecha wątroby]
IMITTA(M) – PO PRAWEJ STRONIE; NA PRAWO
IMMERU(M) – OWCA; OWCA OFIARNA
IMMER NIQU – OWCA OFIARNA
IMNU lub IMITTU(M) – PRAWA STRONA; PRAWICA; NA PRAWO
KAKKI IMITTIM – BROŃ (DZIERŻONA W) PRAWICY; „BROŃ PRAWICY” [cecha wątroby]
IMITTA(M) – PO PRAWEJ STRONIE; NA PRAWO
IMTU – ŚLINA [r.ż.]
IN [staroakad. i często staroasyr.] lub INA – [miejscowo:] W, WŚRÓD, PRZED, Z, DO; [czasowo:] W CIĄGU, W CZASIE,
W TEJ CHWILI CO; [instrumentalnie:] ZA POMOCĄ, Z, PRZEZ; [przyczynowo:] Z POWODU, ZE WZGLĘDU
NA; [z bezokolicznikiem albo zastępuje zdanie czasowe i jest tłumaczone przez:] KIEDY, SKORO TYLKO [albo
bezokolicznik użyty jest jako rzeczownik]
INA PANI lub INA MAHAR – PRZED
(W)ACŰ INA – WYCHODZIĆ Z
ELŰ INA – WZNOSIĆ SIĘ Z; (GT:) TRACIĆ x
HALAQU INA – UCIEC Z
MAHARU INA QATI – PRZYJĄĆ OD (kogoś)
TEBŰ INA – WSTAĆ OD, WSTAĆ Z
INA LIBBI – PRZEZ [instrumentalnie]
INA LA M€ – Z POWODU BRAKU WODY
INA ABNIM RABITIM – STOSOWNIE DO
INA BALUM – BEZ POROZUMIENIA (KH)
INA IDŰ – ZA WIEDZĄ
INA, INA lub IN – j.w.
INANNA – TERAZ
ADI INANNA – DOTĄD, DOTYCHCZAS
INBU(M) – OWOC; SŁODYCZ, WDZIĘK
INCABTU – KOLCZYK
INHU – WESTCHNIENIE
INU(M) lub ENU(M), ENU – OKO; ŹRÓDŁO [r.ż.]
l.mn. INATUM, ENATUM
INUMA – KIEDY, GDY; WTEDY GDY, SKORO TYLKO; W CZASIE KIEDY
INUMI – W DZIEŃ, GDY…
INUMIŠUMA – WÓWCZAS
IPRU – UTRZYMANIE; KOSZT; ŻYWIENIE
IPŠU lub EPŠU (’pš) – PRACA, ZAJĘCIE; BUDOWA; CZARY
IPŠU – CZYNIENIE, ROBIENIE; CZYN, WYSTĘPEK, POSTĘPEK
IPIŠ PÎM – WYPOWIEDŹ, MOWA
IPŠIŠ PIŠUNU (poet.) – DLA OTWARCIA ICH UST = DLA ICH WYPOWIEDZI
IPŠU – OCZAROWYWANIE, ZACHWYCANIE; ZACZAROWANIE; CZARODZIEJSTWO
IPŢERU – WYKUP, OKUP
IRBITTU lub ARBA’U, ERBU(M), ERBETTUM – CZTERY
S.A.: ERBE, ERBET
ANA ERBIŠU – CZTERY RAZY
ŠAR ERBETTIM – W CZTERECH STRONACH ŚWIATA; WSZĘDZIE
ERBET NACMADI – CZWÓRKA, ZAPRZĘG CZTEROKONNY
IRCITU – ZIEMIA; PIEKŁO
IRCIT LA TARI – PIEKŁO
IRIMU(M) – PERŁA? [jakiś klejnot]
IRNITTU – OBIEKT, PRZEDMIOT ŻYCZENIA czy PRAGNIENIA; TRIUMF
IRPITU lub ERPITU, URPATU – CHMURA, OBŁOK
IRPU – POCHMURNY (o niebie)
IRŠU – ŁÓŻKO; LEGOWISKO
IRTU(M), IRTU(M) – PIERŚ [r.ż.]
MILI IRTIM – SUKCES; ODWAGA
ANA IRTI – PRZECIW
ISI – Z; = ISSI
I.SI.IN.NA – ISIN [nazwa miasta, jednego z głównych ośrodków pd. Mezopotamii, a także państwa konkurującego z Babilonem]
ISINNU – ŚWIĘTO [sum.]
ISSI lub IŠTI(-), IŠTU, ILTE- – Z
IŠTU AHA’IŠ [średnioasyr.] – WSPÓLNIE, RAZEM Z
ISSU [nowoasyr.] lub IŠTU, IŠTUM, ULTU – [miejscowo:] Z, OD, PRZY, POD, U, NA; [czasowo:] OD, PO, PO TYM JAK; [jako
spójnik:] GDY, SKORO; por. ULTU
ISSU LIBBI – Z
ISSU PAN – OD?
ULTU LIBBI – Z WEWNĄTRZ; PO, PO TYM JAK
ISSU lub IŠTU, IŠTUM(MA), ULTU – [subj:] GDY, SKORO, KIEDY; OD TEGO CZASU, ODTĄD
ISSU BET – OD
ISU(M) – SZCZĘKA
IŠARIŠ – W SPRAWIEDLIWY SPOSÓB; JAK NALEŻY
IŠARTU – PRAWO [poet.]
IŠARU – PROSTY; SPRAWIEDLIWY
IŠATU(M) – OGIEŃ
l.mn. IŠTATATUM
IŠATUM AKALUM – PALIĆ SIĘ (o czymś)
IŠDU(M) – PODSTAWA, FUNDAMENT; GRUNT, NA KTÓRYM COŚ STOI; DOLNA CZĘŚĆ; PEWNOŚĆ
l.pdw. IŠDAN
IŠID ŠAME – GŁĘBIA NIEBIOS
IŠERTU(M) – ŚWIĄTYNIA
IŠHILCU – SKORUPA (GLINIANA)
IŠHIULUM – [staroas.] UMOWA, KONTRAKT [zapożyczenie z hetyckiego]
IŠIPPU – KAPŁAN DOKONUJĄCY OCZYSZCZEŃ [sum.]
IŠIPPUTU – KAPŁAŃSTWO OCZYSZCZAJĄCE; KASTA KAPŁANÓW DOKONUJĄCYCH OCZYSZCZEŃ
IŠPARU – TKACZ
IŠPATU – KOŁCZAN
IŠPATALU lub IŚPATTALU – (staroas] ZAJAZD, OBERŻA, dosł. NOCLEGOWNIA [zapożyczenie z hetyckiego]
IŠPATTALU lub IŚPATALU – (staroas] ZAJAZD, OBERŻA, dosł. NOCLEGOWNIA [zapożyczenie z hetyckiego]
IŠPIKKU – SPICHRZ
IŚPURUZZINNUM – [sraroas.] BELKA [zapożyczenie z hetyckiego]
IŠŠAKKU – KSIĄŻĘ BĘDĄCY KAPŁANEM, KAPŁAN BĘDĄCY WŁADCĄ [sum.]
IŠŠI lub ŠI, ŠIT – ONA; TA, DANA, WSPOMNIANA
Odmiana w wersji starobabilońskiej i staroasyryjskiej
l.p. l.mn.
N: ŠI, ŠIT ŠINA
G/A: ŠIATI, ŠUATI, ŠATU ŠINATI
D: ŠIAŠIM, ŠUAŠIM, ŠAŠIM ŠINAŠI(M)
Wersje młodsze:
ŠI, ŠIT, (IŠŠI) ŠINA, ŠINI, (IŠŠINI)
ŠUATI, ŠUWATI, ŠIATI, (ŠUATU) ŠÂTINA, ŠINATI, ŠUATINA
ŠAŠI, ŠAŠA, ŠUAŠA ŠÂŠINA
IŠŠU(M) – KOBIETA; ŻONA
IŠTANU lub ILTANU – PÓŁNOC [strona świata]
IŠTAR lub IŠTARTU – ISZTAR [imię bogini życia i wojny]
Pisownia: iš-tar-ri, iš-ta-ri, iš-tar-tum, iš-tar-ta-šu
IŠTARTU lub IŠTAR – j.w.
IŠTENIŠ lub IŠTINIŠ – RAZEM, WSPÓLNIE; NA JEDEN RAZ
IŠTENŠERET – JEDENAŚCIE [liczebnik rodzaju żeńskiego]
IŠTENŠERŰ lub ILTENŠERŰ – JEDENASTY
IŠTENU(M) – JEDEN; PIERWSZY; POJEDYNCZY
r.ż. IŠTETUM, s.a. IŠTEN, IŠTIAT, IŠTET
AŠAR IŠTEN – W JEDNYM MIEJSCU
IŠTEŠŠU – JEDEN RAZ
ANA IŠTEŠŠU – DLA JEDNEGO RAZU
IŠTETUM – JEDNA; PIERWSZA; POJEDYNCZA; zob. IŠTENU(M)
IŠTI(-) lub IŠTU, ISSI, ILTE- – Z
IŠTU AHA’IŠ [średnioasyr.] – WSPÓLNIE, RAZEM Z
IŠTINIŠ lub IŠTENIŠ – RAZEM, WSPÓLNIE; NA JEDEN RAZ
IŠTINUM – JEDEN
IŠTU [średnioasyr.] lub IŠTI(-), ISSI, ILTE- – Z
IŠTU AHA’IŠ [średnioasyr.] – WSPÓLNIE, RAZEM Z
IŠTU lub IŠTUM(MA), ULTU, ISSU – [subj:] GDY, SKORO, KIEDY; SKORO TYLKO; OD TEGO CZASU, ODTĄD, OD
ISSU BET – OD
IŠTU lub IŠTUM, ULTU, ISSU – [miejscowo:] Z, OD, PRZY, POD, U, NA; [czasowo:] OD, PO, PO TYM JAK; [jako spójnik:]
GDY, SKORO; por. ULTU
ISSU LIBBI – Z
ISSU PAN – OD?
ULTU LIBBI – Z WEWNĄTRZ; PO, PO TYM JAK
IŠTUM [staroakad.] lub IŠTU, ULTU, ISSU – j.w.
IŠTUM(MA) [staroakad.] lub IŠTU, ULTU, ISSU – [subj:] GDY, SKORO, KIEDY; OD TEGO CZASU, ODTĄD
ISSU BET – OD
IŠŰ(M), IŠŰ(M) (i, u) (jšu) – MIEĆ; MIEĆ ROSZCZENIE
[jako rzeczownik] POSIADANIE; WYSTĘPOWANIE Z ROSZCZENIEM
Odmiana G (tzw. Stativ przedrostkowy):
IŠU – MAM
TIŠU – MASZ
IŠU – MA
x (Akk. rzeczy) ELI y (imię osoby) IŠŰ – MIEĆ W STOSUNKU DO y ROSZCZENIE DOTYCZĄCE x
ITALLUKU – CHODZIĆ TAM I Z POWROTEM
[jako rzeczownik] CHODZENIE TAM I Z POWROTEM
ITBARU – PRZYJACIEL
ITBULUM – [bezok. GT] zob. WABALUM; [jako czasownik] ZABIERAĆ, ODBIERAĆ
[jako rzeczownik] ZABIERANIE, ODBIERANIE
ITBULUM – ZABRANY, ODEBRANY
ITI lub ITTI – Z, RAZEM Z, W JEDNYM RZĘDZIE Z
ITINGALLŰ – GŁÓWNY BUDOWNICZY [sum.]
ITINNU(M) – BUDOWNICZY
ITKURU – PORÓŻNIONY, ZWAŚNIONY, POGNIEWANY
ITPEŠU – MĄDRY
ITPEŠATU – MĄDRA
[jako abstrakt] MĄDROŚĆ
ITTI, ITTI – Z; ZA ZGODĄ; Z APROBATĄ; OD
ITTIJA – ZE MNĄ
ITTI ILI MAGIR – ON JEST PRZYJĘTY PRZEZ BOGA
LEQŰ ITTI – BRAĆ OD
ITTI lub ITI, ITTU – Z, RAZEM Z, WRAZ Z, W JEDNYM RZĘDZIE Z
ITTU – WRÓŻBA
l.mn. ITTATU
ITTU – STRONA; GRANICA
l.mn. ITATU
ITTU lub ITI, ITTI – Z, RAZEM Z, W JEDNYM RZĘDZIE Z
ITTU – TWARZ; ZNAK; SMOŁA, ROPA NAFTOWA
ITTU lub ITU – STRONA
ITU lub ITTU – j.w.
ITŰ(M) – GRANICA; MIEDZA; STRONA; OBSZAR; SĄSIAD; SĄSIEDNI; POGRANICZNY [r.ż.]
l.mn. ITATUM, s.c. IT, l.pdw. ITÂ, l.mn. IT€, ITÂNI, ITANNI, ITIÂTI, ITÂTI
ITÂT – DOOKOŁA, NAOKOŁO, WOKÓŁ
ITULU(M) – LEŻEĆ; UPRAWIAĆ SEKS, MIEĆ STOSUNEK PŁCIOWY (o ludziach)
[jako rzeczownik] LEŻENIE; UPRAWIANIE SEKSU, BYCIE W TRAKCIE STOSUNKU PŁCIOWEGO (o lu-
dziach)
Prt: ITTIL – KŁADŁ SIĘ, Pf: ITTATIL – POŁOŻYŁ SIĘ
IŢRU – SÓL (uzyskana przez odparowanie?)
IZBU(M) – POTWOREK, NIENORMALNY PŁÓD
IZUZZU, IZUZZU – zob. NAZAZU(M)
IZUZZU(M) – zob. NAZAZU

J
-JA lub -I, -IA – MÓJ, MOJA
-I, -A, -JA – MÓJ, MOJA -NI, -ANI, -ANU, -ANA – NASZ
-A, -NI, -NE, -NU – MI -NÂŠI, -NÂŠU – NAM
-NI, -NU – MNIE -NIATI, -NÂTI – NAS
JA’UM lub JŰ(M) – MÓJ; TO, CO MOJE
r.ż. JATTUM, l.mn.r.m. NUM, NIA’UM, l.mn.r.ż. NUTTUM, NIA’TUM
JABLIJA – JABLIJA [miejscowość wymieniona w dokumencie starobabilońskim]
IARAHHU lub IARAHU – RUBIN? [słowo obcego pochodzenia]
IARAHU lub IARAHHU – j.w.
JÂŠIM – zob. ANAKU
JATTUM – zob. JU(M)
IATU – zob. ANAKU
JŰ(M) lub JA’UM – MÓJ; TO, CO MOJE
r.ż. JATTUM, l.mn.r.m. NŰM, NIA’UM, l.mn.r.ż. NUTTUM, NIA’TUM
-IUM lub –UM – [końcówka określająca nazwy ludów]; por. AŠŠURIUM

K
-KA, -KA – TWÓJ [zaimek rodzaju męskiego]
Odmiana:
l.p. G: -KA – TWÓJ l.mn. G: -KUNU, -KUN – WASZ
D: -KUM – TWOJEMU D: -KUNUŠI(M), -KUNUTI – WASZEMU
A: -KA – TWOJEGO A: -KUNUTI, -KUNU – WASZEGO
KA’AMANU lub KAIAMANU – TRWAŁY; NORMALNY
KABASU (a/u) – WCHODZIĆ, WSTĘPOWAĆ; DEPTAĆ, NADEPTYWAĆ
[jako rzeczownik] WCHODZENIE, WSTĘPOWANIE; DEPTANIE, NADEPTYWANIE
KABATU(M) (i) – BYĆ CIĘŻKIM, WAŻKIM
[jako rzeczownik] BYCIE CIĘŻKIM, BYCIE WAŻKIM
KABISU – WCHODZĄCY, WSTĘPUJĄCY; DEPTAJĄCY, NADEPTUJĄCY; TRATUJĄCY?
KABITTU – („CIĘŻKA”) WĄTROBA [w przeciwieństwie do „lekkiej” żółci]; (przenośnie:) SERCE, DUSZA, CHARAKTER
KABITTU(M) – CIĘŻKA; zob. KABTU
KABSU – TEN, DO KTÓREGO WSTĄPIONO; DEPTANY, NADEPNIĘTY; STRATOWANY?
KABTU(M) – CIĘŻKI (zarówno o wadze, ciężarze, jak i o karze czy grzechu); WAŻKI, WAŻNY, WIELKI; POTĘŻNY
r.ż. KABITTUM
KACARU (a/u) lub QACARU – WIĄZAĆ, ZAWIĄZYWAĆ; SPAJAĆ, ŁĄCZYĆ; OBMYŚLAĆ, PLANOWAĆ
[jako rzeczownik] WIĄZANIE, ZAWIĄZYWANIE; SPAJANIE, ŁĄCZENIE; OBMYŚLANIE, PLANOWANIE
UŠMANNA KACARU – ROZBIJAĆ (UMOCNIONY) OBÓZ
CABE (ITTI) KACARU – WYPOSAŻAĆ, EKWIPOWAĆ
KACARU – WIĄZAĆ; BUDOWAĆ
[jako rzeczownik] WIĄZANIE; BUDOWANIE
KACIRU – WIĄŻĄCY; BUDUJĄCY
KACIRU lub QACIRU – WIĄŻĄCY, ZAWIĄZUJĄCY; SPAJAJĄCY, ŁĄCZĄCY; OBMYŚLAJĄCY, PLANUJĄCY; STRATEG?
KACRU – ZWIĄZANY; ZBUDOWANY
KACRU – ZWIĄŻANY, ZAWIĄZANY; SPOJONY, POŁĄCZONY; OBMYŚLONY, ZAPLANOWANY
KACŰ – BYĆ ZIMNYM
[jako rzeczownik] BYCIE ZIMNYM
KACŰ – ZIMNY
KAIAMANU lub KA’AMANU – TRWAŁY; NORMALNY
KAJJANU(M) – NORMALNY
KAJJANATU(M) – NORMALNA
[jako abstarkt] NORMALNOŚĆ
KAKKABU – GWIAZDA
KAKKU(M) – BROŃ; WALKA, POTYCZKA; „BROŃ” [cecha wątroby]
KAKKI IMITTIM – „BROŃ PRAWICY” [cecha wątroby]
[KALALU] – zob. ŠUKLULU
KALAMA, KALAMA lub KALAMU – KAŻDY (RODZAJ); KAŻDY, KAŻDEGO RODZAJU; WSZYSCY; WSZYSTKO, W
CAŁOŚCI
KALAMU lub KALAMA – KAŻDY (RODZAJ); KAŻDY, KAŻDEGO RODZAJU
[KALAMU] – zob. KULLUMU
KALBU(M) – PIES
r.ż. KALBATUM – SUKA
KALIŠ – CAŁKOWICIE, ZUPEŁNIE; RAZEM, OGÓŁEM
KALLAPU – SAPER
KALLATU – SYNOWA; PANNA MŁODA
KALLU [nowobab.] lub GALLU – SŁUGA; NIEWOLNIK; POMOCNIK itd.
KALŰ, KALŰ (a) – (przech.) PRZESZKADZAĆ; WSTRZYMYWAĆ, POWSTRZYMYWAĆ; ZAMYKAĆ; UWIĘZIĆ;
(nieprzech., eliptycznie) PUSZCZAĆ, PONIECHAĆ
[jako rzeczownik] PRZESZKADZANIE; WSTRZYMYWANIE, POWSTRZYMYWANIE; ZAMYKANIE; UWIĘ-
ZIENIE; PUSZCZANIE, PONIECHANIE
N NAKLŰ, NAKLŰ: BYĆ lub ZOSTAWAĆ WSTRZYMANYM; POZOSTAWIAĆ, PONIECHAĆ
[jako rzeczownik] BYCIE, ZOSTANIE WSTRZYMANYM; POZOSTAWIANIE, PONIECHANIE
KALŰ, KALŰ – WSTRZYMANY, POWSTRZYMANY; ZAMKNIĘTY; UWIĘZIONY; PUSZCZONY, PONIECHANY
KALŰ, KALŰ – PRZESZKADZAJĄCY; WSTRZYMUJĄCY, POWSTRZYMUJĄCY; ZAMYKAJĄCY; WIĘŻĄCY;PUSZCZAJĄCY,
PONIECHAJĄCY
KALŰ – KAPŁAN MAJĄCY ZWIĄZEK Z POKUTĄ (Sühnepriester) [sum.]
KALŰ(M), KALŰ(M) – WSZYSCY; WSZYSTKO; W CAŁOŚCI; CAŁOŚĆ, CAŁOKSZTAŁT
s.c. KAL, KALI, KALA
MATUM KALUŠA – CAŁY KRAJ
KAL PANIKA – CAŁOŚĆ TWOJEJ PRZEDNIEJ CZĘŚCI = WSZYSTKO, CO PRZED TOBĄ
KALIŠA – WSZYSTKIE, CO; WSZYSTKIE, KTÓRE
KAL ŰMI – CAŁY DZIEŃ
[KÂLU(M)] – zob. KULLU(M)
KAMALU (i) – GNIEWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] GNIEWANIE SIĘ
KAMANU – BUŁKA
KAMARU – BYĆ CIĘŻKIM, WIELE WAŻĄCYM; OBCIĄŻYĆ; CISNĄĆ, PRZYCISNĄĆ, UCISNĄĆ; UCISKAĆ, GNĘBIĆ;
POKONAĆ, OBALIĆ, ROZGROMIĆ; OPANOWYWAĆ
[jako rzeczownik] BYCIE CIĘŻKIM, WIELE WAŻĄCYM; OBCIĄŻANIE; CIŚNIĘCIE, PRZYCISKANIE, UCI-
SKANIE, GNĘBIENIE; POKONANIE, OBALENIE, ROZGROMIENIE; OPANOWANIE, OPANOWYWANIE
D KUMMURU: OBALIĆ
[jako rzeczownik] OBALENIE
KAMARU – SIEĆ
KAMARU(M) – ? [gatunek ryby]
KAMASU (i) – SCHYLAĆ SIĘ, POCHYLAĆ SIĘ; KLĘKAĆ; (St:) ZATRZYMYWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] SCHYLANIE SIĘ, POCHYLANIE SIĘ; KLĘKANIE; ZATRZYMYWANIE SIĘ
D KUMMUSU: SCHYLAĆ SIĘ, POCHYLAĆ SIĘ; KLĘKAĆ
KAMASU(M) (i) – ZBIERAĆ, SKUPIAĆ, GROMADZIĆ
[jako rzeczownik] ZBIERANIE, SKUPIANIE, GROMADZENIE
KAMATU lub KAWATU – MUR ZEWNĘTRZNY
KAMEŠ lub KAMIŠ – JAK SKRĘPOWANY, JAK ZWIĄZANY, BEZ SWOBODY [przysłówek]
KAMILU – GNIEWAJĄCY SIĘ
KAMIRU – OBCIĄŻAJĄCY; CISNĄCY, PRZYCISKAJĄCY, UCISKAJĄCY; GNĘBIĄCY; POKONUJĄCY, OBALAJĄCY, GRO-
MIĄCY; OPANOWUJĄCY
KAMISU – SCHYLAJĄCY SIĘ, POCHYLAJĄCY SIĘ; KLĘKAJĄCY; ZATRZYMUJĄCY SIĘ?
KAMISU(M) – ZBIERAJĄCY, SKUPIAJĄCY, GROMADZĄCY
KAMIŠ lub KAMEŠ – j.w.
KAMRU – CIĘŻKI, WIELE WAŻĄCY; OBCIĄŻONY; ŚCIŚNIĘTY, UCIŚNIĘTY, PRZYCIŚNIĘTY, ZGNĘBIONY, POGNĘBIONY;
POKONANY, OBALONY, ROZGROMIONY; OPANOWANY
KAMRU – KUPA, STERTA
KAMSU – SCHYLONY, POCHYLONY; KLĘCZĄCY
KAMSU(M) – ZEBRANY, SKUPIONY, ZGROMADZONY
KAMŰ(M) (kmu) (staroak. kmi) – BRAĆ W NIEWOLĘ; ZABRAĆ; WIĄZAĆ, PRZYMOCOWYWAĆ
[jako rzeczownik] BRANIE W NIEWOLĘ; ZABRANIE; WIĄZANIE, PRZYMOCOWYWANIE
KAMŰ(M) – WZIĘTY W NIEWOLĘ; ZABRANY; ZWIĄZANY, PRZYMOCOWANY
KAMŰ(M) – BIORĄCY DO NIEWOLI; ZABIERAJĄCY;WIĄŻĄCY, PRZYMOCOWUJĄCY
KANAKU(M) (a/u) – PIECZĘTOWAĆ, ZAPIECZĘTOWYWAĆ; POTWIERDZAĆ czy ZATWIERDZAĆ NA PIŚMIE
(opieczętowanym dokumentem)
[jako rzeczownik] PIECZĘTOWANIE, OPIECZĘTOWANIE; POTWIERDZANIE NA PIŚMIE (za pomocą
opieczętowanego dokumentu)
N NAKNUKU(M): BYĆ ZAPIECZĘTOWANYM
[jako rzeczownik] BYCIE ZAPIECZĘTOWANYM, OPATRZONYM PIECZĘCIĄ
KANANU (a/u) – SKRĘCAĆ (np. idąc); ZGINAĆ
[jako rzeczownik] SKRĘCANIE (np. w marszu); ZGINANIE
KANAŠU(M) (u) – UGIĄĆ SIĘ, PODDAĆ SIĘ, ULEC; POZOSTAWAĆ ZGIĘTYM, BYĆ UGIĘTYM; BYĆ POKORNYM;
ZGIĄĆ SIĘ, SKŁONIĆ SIĘ
[ jako rzeczownik] UGINANIE SIĘ, PODDANIE SIĘ, ULEGANIE; POZOSTAWANIE ZGIĘTYM, BYCIE UGIĘ-
TYM; BYCIE POKORNYM; ZGIĘCIE SIĘ, SKŁONIENIE SIĘ
GT KITTUŠU(M) : (to samo ze znaczeniem zwrotnym) ZGIĄĆ SIĘ, SKŁONIĆ SIĘ, PODDAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZGIĘCIE SIĘ, SKŁONIENIE SIĘ, PODDANIE SIĘ
D=Š KUNNUŠU(M), ŠUKNUŠU(M): KAZAĆ SIĘ PODDAĆ; UJARZMIAĆ, PODPORZĄDKOWYWAĆ; SKŁO
NIĆ; ZGIĄĆ
[jako rzeczownik] ZMUSZENIE DO PODDANIA SIĘ; UJARZMIANIE, PODPORZĄDKOWYWANIE; SKŁO-
NIENIE; ZGIĘCIE, WYGIĘCIE
DT KUTANNUŠU(M): POCHYLAĆ SIĘ, ZGINAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] POCHYLANIE SIĘ, ZGINANIE SIĘ
ŠUKNUŠU ANA NÎRI – NAŁOŻYĆ JARZMO, SKŁONIĆ DO JARZMA
KANIKU(M) – PIECZĘTUJĄCY, WYSTAWIAJĄCY DOKUMENT (z pieczęcią)
KANIKU(M) – ZAPIECZĘTOWANY, OPATRZONY PIECZĘCIĄ DOKUMENT
r.ż. KANIKATUM
ANA PI KANIKIM – WEDŁUG BRZMIENIA DOKUMENTU Z PIECZĘCIĄ
KASAP LA KANIKIM – SUMA NIEPOKWITOWANA
KANINU – SKRĘCAJĄCY (np. w marszu); ZGINAJĄCY
KANIŠU(M) – UGINAJĄCY SIĘ, PODDAJĄCY SIĘ, ULEGAJĄCY; POZOSTAJĄCY ZGIĘTYM; ZGINAJĄCY SIĘ, SKŁANIAJĄCY
SIĘ
KANKU(M) – OPIECZĘTOWANY; WYSTAWIONY (o dokumencie z pieczęcią)
KANNU – ZGIĘTY
KANŠU – PODDANY, UJARZMIONY
KANŠU(M) – UGIĘTY, PODDANY, ULEGŁY; ZGIĘTY, UGIĘTY; POKORNY
[KANŰ] – zob. KUNNU
KÂNU(M), KÂNU(M) (kun) (kwn) – BYĆ STAŁYM; BYĆ MOCNYM, TRWAŁYM; STAĆ MOCNO, TRWALE; BYĆ
PRAWDZIWYM; BYĆ PRAWIDŁOWYM, SPRAWIEDLIWYM; BYĆ PRAWDOPODOBNYM; BYĆ RZECZY-
WISTYM
[jako rzeczownik] BYCIE STAŁYM; BYCIE MOCNYM, TRWAŁYM; STANIE MOCNO, TRWALE; BYCIE
PRAWDZIWYM; BYCIE PRAWIDŁOWYM, BYCIE SPRAWIEDLIWYM; BYCIE PRAWDOPODOBNYM;
BYCIE RZECZYWISTYM
DT: POTWIERDZIĆ, UDOWODNIĆ; WYPOWIEDZIEĆ PRAWDĘ
[jako rzeczownik] POTWIERDZANIE, UDAWADNIANIE; WYPOWIADANIE PRAWDY
D KUNNU(M)?: USTAWIAĆ; UMACNIAĆ; ZAŁOŻYĆ; KŁAŚĆ, ZAKŁADAĆ; STWIERDZIĆ, POTWIERDZIĆ;
USTANOWIĆ, USTALIĆ; PRZYŁAPYWAĆ, DEMASKOWAĆ; UMOCOWAĆ; UDOWODNIĆ, WYKAZAĆ;
NAŁOŻYĆ (trybut); POŁOŻYĆ PODWALINY (pod pałac), SKŁADAĆ, ZŁOŻYĆ (ofiarę)
[jako rzeczownik] USTAWIANIE; PRZYŁAPYWANIE, DEMASKOWANIE; UMACNIANIE; ZAKŁADANIE,
KŁADZENIE; POŁOŻENIE, ZAŁOŻENIE; STWIERDZANIE, POTWIERDZANIE; USTANAWIANIE, USTA
LANIE, UMOCOWANIE; UDOWODNIENIE, WYKAZANIE; NAŁOŻENIE (trybutu); POŁOŻENIE PODWA
LIN (pod pałac); SKŁADANIE, ZŁOŻENIE (ofiary)
ISSI x KUANU – BYĆ MOCNO ZŁĄCZONYM Z x
UŠŠU KUNNU – KŁAŚĆ FUNDAMENT
KIMA… KUNNU – DOWIEŚĆ (komuś), ŻE
INA y (nazwa rzeczy) x (Akk. osoby) KUNNU – WYKAZAĆ, UDOWODNIĆ y x (coś komuś)
KÂNU(M), KÂNU(M) – STAŁY; MOCNY, TRWAŁY; OSADZONY MOCNO, TRWALE; PRAWDZIWY; PRAWIDŁOWY,
SPRAWIEDLIWY; PRAWDOPODOBNY; RZECZYWISTY
KAPACU(M) (i) – ZŁAMAĆ
[jako rzeczownik] ZŁAMANIE
KAPADU (u) – KNUĆ, SPISKOWAĆ
[jako rzeczownik] KNUCIE, SPISKOWANIE
KAPADU ANA x, KAPADU ITTI y – KNUĆ PRZECIW x (y)
KAPALU (i) – ZWIJAĆ
[jako rzeczownik] ZWIJANIE
D KUPPULU: (KH:) ZGWAŁCIĆ
[jako rzeczownik] GWAŁCENIE
KAPARRU – PASTUSZEK [sum.]
KAPICU(M) – ŁAMIĄCY
KAPIDU – KNUJĄCY, SPISKUJĄCY; SPISKOWIEC?
KAPILU – ZWIJAJĄCY
KAPCU(M) – ZŁAMANY
KAPLU – ZWINIĘTY
KAPPU – SKRZYDŁO
KARABU (a/u) – BŁOGOSŁAWIĆ; HOŁDOWAĆ, SKŁADAĆ HOŁD
[jako rzeczownik] BŁOGOSŁAWIENIE; SKŁADANIE HOŁDU
KARABU – BŁAGAĆ [w nazwach własnych]
KARACU (a/u) – POPIĆ, UCZESTNICZYĆ W PIJATYCE
[jako rzeczownik] POPIJANIE, PICIE, UCZESTNICZENIE W PIJATYCE
D KURRUCU: OCZERNIĆ, ZNIESŁAWIĆ
[jako rzeczownik] OCZERNIANIE, ZNIESŁAWIANIE
KARANU(M) – WINO Z WINOGRON [słowo pochodzenia nieakadyjskiego]
KARAŠU – ŚMIERTELNE NIEBEZPIECZEŃSTWO, NIESZCZĘŚCIE
KARAŠU – JARZYNA, WARZYWO
KARAŠU(M) – WNĘTRZE?
ŠA TIAMAT KARASSA – WNĘTRZE TIAMAT
KARAŠU(M) – OBÓZ POLOWY; ODDZIAŁ POLOWY [sum.]
KARBU – POBŁOGOSŁAWIONY
KARCU – OSZCZERSTWO, POTWARZ [l.mn.]
KARCI AKALUM – OCZERNIĆ, SPOTWARZYĆ
KARCI ATAKKULU(M) – OCZERNIĆ WIELOKROTNIE
KARIBU – BŁOGOSŁAWIĄCY; SKŁADAJĄCY HOŁD; HOŁDOWNIK? WASAL?
KARICU – POPIJAJĄCY, UCZESTNICZĄCY W PIJATYCE; PIJAK?
KARMU – RUINA
KARPATU – GARNEK; NACZYNIE GLINIANE
KARRU – ODZIEŻ ŻAŁOBNA
KARŠU – ? [jakaś aromatyczna roślina]
KARŠU(M) – ŻOŁĄDEK; BRZUCH; (metaforycznie) ROZUM, ROZSĄDEK
KARŰ – SPICHLERZ (ZBOŻOWY); ZAPAS [sum.]
KARU – [składnik zwrotu] KOLONIA?
INA KAR KARMA – W KAŻDEJ KOLONII
KARU(M) – PORT, PRZYSTAŃ; MUR NADBRZEŻA, NADBRZEŻE; MOLO OCHRONNE; GROBLA, WAŁ; URZĄD
HANDLOWY [także sum.]
KARŰ(M) (i) – BYĆ KRÓTKIM
[jako rzeczownik] BYCIE KRÓTKIM
KARŰ(M) – KRÓTKI
KASAPU (a/u) – ŁAMAĆ
[jako rzeczownik] ŁAMANIE
KASASU (a/u) – ODGRYZAĆ
[jako rzeczownik] ODGRYZANIE
KASIPU – ŁAMIĄCY
KASISU – ODGRYZAJĄCY
KASKASU(M) – MOSTEK [część ciała]
KASPU lub CARPU – SREBRO
KASPU – ZŁAMANY
KASPU(M) – SREBRO; PIENIĄDZ
QAQQAD KASPI – KAPITAŁ
KASPU A’ 1 MANE – PIENIĄDZE W SUMIE 1 MINY
EŠRA MANA KASPAM – 20 MIN SREBRA
KASSU – ODGRYZIONY
KASU – KUBEK [sum.]
KASŰ(M) (i) (u) – WIĄZAĆ
[jako rzeczownik] WIĄZANIE
D KUSSŰ(M): ZAROSNĄĆ
[jako rzeczownik] ZAROŚNIĘCIE
KASŰ(M) – ZWIĄZANY
KASŰ(M) – WIĄŻĄCY
KAŠA – zob. ATTA
KAŠADU(M), KAŠADU(M) (a/u) – (przech.) BYĆ SPOZA (kogoś lub czegoś – z Akk.); DOSIĘGNĄĆ; OSIĄGNĄĆ,
URZECZYWISTNIĆ, DOPIĄĆ (czegoś); POWIEŚĆ SIĘ; ZDOBYWAĆ, ZWYCIĘŻAĆ; (nieprzech.)
NADCHODZIĆ, PRZYBYWAĆ
[jako rzeczownik] BYCIE SPOZA; DOSIĘGANIE; OSIĄGANIE, URZECZYWISTNIANIE, DOPIĘCIE (czegoś);
POWIEDZENIE SIĘ; ZDOBYWANIE; ZWYCIĘŻANIE; NADCHODZENIE, PRZYBYWANIE
D KUŠŠUDU(M), KUŠŠUDU(M): WYPĘDZAĆ, SCHWYTAĆ
[jako rzeczownik] WYPĘDZANIE, SCHWYTANIE
KAŠADU ANA – DOCHODZIĆ DO
KAŚADU ADI – POSUWAĆ SIĘ KU
KAŠAPU (i) – CZAROWAĆ; ZACZAROWAĆ, RZUCIĆ UROK
[jako rzeczownik] CZAROWANIE, UPRAWIANIE CZARÓW; ZACZAROWANIE, RZUCANIE UROKÓW
KÂŠI(M) – zob. ATTA; zob. ATTI
KAŠIDU(M), KAŠIDU(M) – DOSIĘGAJĄCY; OSIĄGAJĄCY, URZECZYWISTNIAJĄCY, DOPINAJĄCY (czegoś); ZDOBYWAJĄCY,
ZWYCIĘŻAJĄCY; NADCHODZĄCY, PRZYBYWAJĄCY; ZDOBYWCA? PRZYBYSZ?
KAŠDU(M), KAŠDU(M) – DOSIĘGNIĘTY; OSIĄGNIĘTY, URZECZYWISTNIONY, DOPIĘTY (cel); ZDOBYTY, ZWYCIĘŻONY;
NADESZŁY, PRZYBYŁY
KAŠIPU – CZARUJĄCY, RZUCAJĄCY UROKI
KAŠIŠU- DYSPONENT ZASTAWU, POSIADACZ ZASTAWU
KAŠKAŠU – SILNY, POTĘŻNY
KAŠPU – ZACZAROWANY, DOTKNIĘTY UROKIEM
KAŠŠAPTU – CZAROWNICA
KAŠŠAPU – CZAROWNIK
KAŠUŠU – PRZEPOTĘŻNY, PRZEMOŻNY
KÂTA – zob. ATTA
KATAMU(M), KATAMU(M) (a/u) – PRZYKRYWAĆ, NAKRYWAĆ; ZASŁANIAĆ, OKRYWAĆ; ZAMYKAĆ (usta)
[jako rzeczownik] PRZYKRYWANIE, NAKRYWANIE; ZASŁANIANIE, OKRYWANIE; ZAMYKANIE (ust)
D KUTTUMU(M), KUTTUMU(M): ODZIEWAĆ, PRZYODZIAĆ; UKRYWAĆ, ZATAJAĆ, TUSZOWAĆ
[jako rzeczownik] ODZIEWANIE, PRZODZIANIE; UKRYWANIE, ZATAJANIE, TUSZOWANIE
DTN KUTATTUMU(M), KUTATTUMU(M): CIĄGLE, WIELOKROTNIE UKRYWAĆ, ZATAJAĆ, TUSZOWAĆ
[jako rzeczownik] CIĄGŁE, WIELOKROTNE UKRYWANIE, ZATAJANIE, TUSZOWANIE
KATARU (i) – POZYSKIWAĆ (za pomocą przekupstwa); SPRZYMIERZAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] POZYSKIWANIE, UZYSKIWANIE (dzięki przekupstwu); SPRZYMIERZANIE SIĘ
KATARU ITTI x lub KATARU x [Akk.] – SPRZYMIERZAĆ SIĘ Z x
KÂTI – zob. ATTA; zob. ATTI
KATIMTU – SIEĆ
KATIMU(M), KATIMU(M) – PRZYKRYWAJĄCY, NAKRYWAJĄCY; ZASŁANIAJĄCY, OKRYWAJĄCY; ZAMYKAJĄCY (usta)
KATIRU – POZYSKUJĄCY, UZYSKUJĄCY (dzięki przekupstwu), SPRZYMIERZAJĄCY SIĘ
KATMU(M), KATMU(M) – PRZYKRYTY, NAKRYTY; ZASŁONIĘTY, OKRYTY; ZAMKNIĘTY (usta)
KATRŰ – PODARUNEK (symbolizujący wierność przymierzu)
KATTUM – zob. KU(M)
KAWATU lub KAMATU – MUR ZEWNĘTRZNY
K€MÂTI lub K€MU, KÎMTU, K€MTU, KÎMU, KÎMÂTI – RODZINA; RÓD; POKREWIEŃSTWO
K€MTU lub K€MU, KÎMTU, KÎMU, KÎMÂTI, K€MÂTI – j.w.
K€MU lub KÎMU, KÎMTU, K€MTU, KÎMÂTI, K€MÂTI – j.w.
KEMU lub KIMU – ZAMIAST, MIAST
KENA! – TAK! NAPRAWDĘ! [wykrzyknik]
K€NU (kwn) lub KINU(M) – TRWAŁY, MOCNY; PRAWIDŁOWY, SŁUSZNY; PRAWDZIWY; SPRAWIEDLIWY; PEWNY;
WIERNY; UCZCIWY; PRZYCHYLNY, ŁASKAWY; ODDANY, WIERNY
APLU K€NU – PRAWNUK
KERRU lub KIRRU – JAGNIĘ; JAGNIĘTA
KERRU(M) – WYPRAWA WOJENNA
KI – (przyimek:) JAK, TAK (JAK), PODOBNIE JAK, W MYŚL, STOSOWNIE DO; (konj.) ŻE; (interj.) JAKŻE!
KÎ ŠA – JAK, PODOBNIE JAK
KÎ PÎ – ZGODNIE (z czymś)
KI AQBI – JAK MOGŁEM MÓWIĆ
KI KI – JAKŻE
KI’AM, KI’AM – TAK, W TEN SPOSÓB
KIBIRTU lub QIPIRTU – OGRANICZONE POMIESZCZENIE; POKÓJ; MIEJSCOWOŚĆ; OBWÓD?; CZĘŚĆ ŚWIATA,
STRONA ŚWIATA; OBSZAR NIEBIOS, SKRAJ NIEBIOS
s.c. KIBRAT, QIPRAT, l.mn. KIBRÂTI, QIPRÂTI
KIBITU – ROZKAZ
KIBRATU – TEREN; OBRĘB NIEBIOS, NIEBO JAKO PEWNE TERYTORIUM
KIBRU(M), KIBRU(M) – BRZEG, KRAWĘDŹ; KRAWĘDŹ ŚWIATA, STRONA ŚWIATA; por. KIBIRTU lub QIPIRTU
l.mn. KIBRATU(M), KIBRATU(M), l.mn.r.ż. KIBRATUM
KIBRAT ERB€M – CZTERY STRONY ŚWIATA
KIBSU(M) – POSTĘPOWANIE (lub ŻYCIE); ŚLAD
KIBTU – PSZENICA [r.ż.]
KIBU – MÓWIĆ, ROZKAZYWAĆ; zob. QIBU
KICRU – WĘZEŁ; HUFIEC
KICIR ŠARRUTI – GWARDIA KRÓLEWSKA
KICIR LIBBI – URAZA; NIENAWIŚĆ
KICIR ŠAKDI – POROŚNIĘTA (np. omszała) SKAŁA
KIDANU – ZEWNĄTRZ
ANA KIDIANU – NA ZEWNĄTRZ?
KIDU(M) – STRONA ZEWNĘTRZNA
ANA KIDIM – NA ZEWNĄTRZ
INA KIDIM – NA ZEWNĄTRZ (poza miastem, domem, ojczyzną)
KIGALLU – (Postament) [sum.]
KIHULLŰ – MIEJSCE ŻAŁOBY [sum.]
KIKIŢŢŰ – CEREMONIA MAGICZNA [sum.]
KIKKIŠU – SZAŁAS TRZCINOWY [sum.]
KILALLAN – OBYDWAJ
KILATTAN – OBYDWIE
KIMA – (przyimek:) JAK, TAK JAK, STOSOWNIE DO, ODPOWIEDNIO; ZAMIAST; (subj.) JAK, TAK JAK, PODOBNIE;
ŻE; JAK TYLKO, PO TYM JAK; zob. KI
KIMA ŠA – (subj.) JAK, TAK JAK, PODOBNIE; ŻE; JAK TYLKO, PO TYM JAK
KIMAHHU – GRÓB [sum.]
KÎMÂTI lub K€MU, KÎMTU, K€MTU, KÎMU, K€MÂTI – RODZINA; RÓD; POKREWIEŃSTWO
KIMILTU – ZŁOŚĆ, GNIEW
KIMMATU – OKRĄŻENIE; OGRANICZENIE
KÎMTU lub K€MU, KÎMU, K€MTU, KÎMÂTI, K€MÂTI – RODZINA; RÓD; POKREWIEŃSTWO
KÎMU lub K€MU, KÎMTU, K€MTU, KÎMÂTI, K€MÂTI – j.w.
KIMU lub KEMU – ZAMIAST, MIAST
KINÂŠI(M) – zob. ATTI
KINAŠTU lub KINIŠTU – KOLEGIUM
KINATI – zob. ATTI
KINIŠTU lub KINAŠTU – KOLEGIUM
KINU(M) lub KENU (kwn) – TRWAŁY, MOCNY; PRAWIDŁOWY; PRAWDZIWY; SPRAWIEDLIWY; PEWNY; WIERNY;
UCZCIWY; PRZYCHYLNY, ŁASKAWY; ODDANY, WIERNY
r.ż. KITTUM
APLU K€NU – PRAWNUK
KINUNU – CIĄGLE PALĄCY SIĘ OGIEŃ; PIEC [sum.]
KINUNU – NACZYNIE Z ŻAREM; PIEC
KIPDU – MYŚLENIE
KIPPŰ – MAŁY BĘBEN, TAMBURYN
KIRCU – ZŁOŻONY? ZGIĘTY? KAWAŁEK GLINY
KIRETU – UCZTA, BIESIADA, POSIŁEK ODBYWANY NA WESOŁO
KIRRU lub KERRU – JAGNIĘ; JAGNIĘTA
KIRU – PIEC (do wypalania)
KIRŰ – SAD, PARK OWOCOWY [sum.]
KISALLU – DZIEDZINIEC (świątyni, pałacu) [sum.]
KISALLU – PLATFORMA, RAMPA
KISALMAHHU – GŁÓWNY DZIEDZINIEC, DZIEDZINIEC PARADNY [sum.]
KISPU – ŚMIERTELNA OFIARA
KISU(M) – ODWAŻNIK KAMIENNY; SZALA WAGI?; SAKWA NA PIENIĄDZE; (Amm.:) KAPITAŁ OBROTOWY [sum.]
KISUKKU – WIĘZIENIE [sum.]
KIŠADU, KIŠADU lub AHU – BOK, STRONA (ciała), RAMIĘ; BRZEG (rzeki), WYBRZEŻE
KIŠADU – BRZEG
KIŠADU – SZYJA, GARDŁO
KIŠADU(M) – SZYJA, KARK [r. ż]
l. mn. KIŠADATU
KIŠIBBU – PIECZĘĆ [sum.]
KIŠITTU – PODBÓJ; ZDOBYCZ, ŁUP
s.c. KIŠITTI
KIŠITTI KATI – ZWYCIĘSTWO
KIŠPU – CZARY [l.mn.]
KIŠŠATU – SYSTEM ZASTAWNY [l.mn.]
KIŠŠATU(M), KIŠŠATU(M) – ŚWIAT, WSZECHŚWIAT; MASA, PEŁNIA; SIŁA, MOC, WSZECHMOC, WSZECHWŁA-
DZA; POWSZECHNOŚĆ, WSZYSTKO, MNÓSTWO, CAŁOKSZTAŁT; STRONA ŚWIATA; SZEROKI ŚWIAT;
WYLEW RZEK
KIŠŠAT NÎŠI – WSZYSCY LUDZIE, CAŁY RÓD LUDZKI
KIŠŠAT KAL GEMR€TI – CAŁOKSZTAŁT WSZYSTKIEGO I WSZYSTKICH; WSZYSCY, WSZYSTKIE
KIŠŠUTU – MOCARSTWO
KIŠTU lub QIŠTU – LAS
KIŠUBBŰ – OBSZAR NIEZAGOSPODAROWANY, NIEUPRAWIONY, NIEZABUDOWANY; BEZLUDZIE, PUSTKA,
UGÓR [sum.]
KITRU – ALIANS, SOJUSZ, PRZYMIERZE
KITTU (kwn) – PRAWDA; SPRAWIEDLIWOŚĆ; PRAWO; (przymiotnikowo – r.ż. od KENU) SPRAWIEDLIWA, SZCZERA
KITŰ – PŁÓTNO; LNIANA SZATA [sum.]
KŰ(M) lub KUA’UM – TWOJE; TO, CO TWOJE
r.ż. KATTUM, KUATUM, l.mn.r.m. KUNŰM, l.mn.r.ż. KUNUTUM
MIMMA LA KÂM – COŚ, CO NIE JEST TWOJE
KUA’UM lub KU(M) – j.w.
KUATUM – zob. KU(M)
KUBABA – KUBABA [imię mityczne]
KUBRU – GRUBOŚĆ
KUBŠU(M) – CZAPKA
KUBU – BRYŁA MIĘSA, (właśc. PŁÓD)
KUCCU(M) lub KUCU – ZIMA; CHŁÓD, ZIMNO
KUCU lub KUCCU(M) – j.w.
KUDANU – MUŁ
KUDDIMMU lub KUTTIMMU – JUBILER
KUDURRU lub DUPŠIKKU – OBOWIĄZEK PRACY, PRZYMUS PRACY
KUDURRU – GRANICA, OBSZAR GRANICZNY; KORONA
KUDURRU – KAMIEŃ GRANICZNY
KUKKU – CIEMNOŚĆ?
KUKRU – CYKORIA [słowo obcego pochodzenia]
KULLATU – CAŁOŚĆ (zwykle poet.)
KULLITANNUM – [staroas.] rodzaj naczynia [zpożyczenie z luwijskiego od słowa oznaczającego naczynie na miód czy olej]
KULLU(M) – D: TRZYMAĆ, ZATRZYMAĆ; TRZYMAĆ W POGOTOWIU, MIEĆ DO DYSPOZYCJI, NOSIĆ ZE SOBĄ
[jako rzeczownik] TRZYMANIE, ZATRZYMANIE; TRZYMANIE W POGOTOWIU, NOSZENIE ZE SOBĄ
REŠAM KULLUM – TRZYMAĆ GŁOWĘ; WSPOMAGAĆ, WSPIERAĆ
KULLU(M) – TRZYMANY, ZATRZYMANY; TRZYMANY W POGOTOWIU, NOSZONY ZE SOBĄ
KULLUMU – POKAZYWAĆ, UKAZYWAĆ
[jako rzeczownik] POKAZYWANIE, UKAZYWANIE
KULLUMU – POKAZANY, UKAZANY
KULMAŠITU – (pewnego rodzaju) PROSTYTUTKA ŚWIĄTYNNA
KULTARU lub KUŠTARU – NAMIOT [słowo obcego pochodzenia)
KULUPINNUM – [staroas.] SIERP [zapożyczenie z hetyckiego?]
-KUM – zob. –KA
KUMMURU: OBALONY
KUMMUSU: SCHYLONY, POCHYLONY; KLĘCZĄCY
-KUN – zob. –KA
KUNAŠU – RODZAJ PSZENICY, ORKISZ
KUNNU – OPIEKOWAĆ SIĘ; OTACZAĆ CZUŁĄ OPIEKĄ, CZULE OPIEKOWAĆ SIĘ, TROSZCZYĆ SIĘ
KUNNU(M)?: USTAWIONY; UMOCNIONY; ZAŁOŻONY; POŁOŻONY; STWIERDZONY, POTWIERDZONY; USTANOWIONY,
USTALONY; PRZYŁAPANY, ZDEMASKOWANY; UMOCOWANY; UDOWODNIONY, WYKAZANY;NAŁOŻONY
(trybut); POŁOŻONY (o podwalinach pod pałac), ZŁOŻONY (o ofierze)
KUNNU lub ALAKU, UMMU – ZAKŁADAĆ
[jako rzeczownik] ZAKŁADANIE
KUNNU – UTRWALIĆ, WZMOCNIĆ
[jako rzeczownik] UTRWALANIE, WZMACNIANIE
KUNNUŠU(M), ŠUKNUŠU(M): PODDANY; UJARZMIONY, PODPORZĄDKOWANY; SKŁONIONY;ZGIĘTY
-KUNU – zob. –KA
KUNUKKU – PIECZĘĆ
KUNUKKU(M) – (OPIECZĘTOWANY) DOKUMENT, TABLICZKA (OPATRZONA PIECZĘCIĄ)
KUNŰM – zob. KU(M)
(-)KUNUŠI(M) – zob. -KA; zob. ATTA
(-)KUNUTI(M) – zob. -KA; zob. ATTA
KUNUTUM – zob. KU(M)
KUPPULATU: ZGWAŁCONA
KUPRU – ASFALT, SMOŁA
KUPURŚINNUM – [staroas.] ZŁOTO (niższej jakości) [zapożyczenie z hetyckiego?]
KURKU – ? [jakiś ptak]
KURMATU lub KURUMMATU – WYŻYWIENIE
KURRU(M) – KURRUM [miara zboża – pojemności wg Lipina]
KURRUCU: OCZERNIONY, ZNIESŁAWIONY
KURŠINNUM -[staroas.] WOREK SKÓRZANY, (BUKŁAK?) [zapożyczenie z hetyckiego?]
KURUMMATU lub KURMATU – WYŻYWIENIE
KURUMMATU(M) – POŻYWIENIE, ŻYWNOŚĆ, POKARM; PLACEK; zob. KURMATU
EKIL KURUMMATIM – POLE ODDANE DO UŻYTKU PRYWATNEGO
KURUNNU – WINO KORZENNE [słowo nieakadyjskie]
KURUNNU – NAPÓJ ALKOHOLOWY; WINO SEZAMOWE
KURUSSU – OBICIE SKÓRZANE
KUSAPU – ODŁAMEK
KUSSIUM lub KUSSŰ (M) – TRON; FOTEL [r.ż.] [sum.]
KUSSU lub KUSU – KRZESŁO; TRON
KUSSŰ(M) lub KUSSIUM – TRON; FOTEL [r.ż.] [sum.]
KUSSŰ(M): ZAROSNIĘTY
KUSU lub KUSSU – KRZESŁO; TRON
KUŠŠUDU(M), KUŠŠUDU(M): WYPĘDZONY, SCHWYTANY
KUŠTARU lub KULTARU – NAMIOT [słowo obcego pochodzenia)
KUTALLU – ODWROTNA STRONA
KUTTIMMU lub KUDDIMMU – JUBILER
KUTTUMU(M), KUTTUMU(M): ODZIANY, PRZYODZIANY; UKRYTY, ZATAJONY
KUZBU – URODZAJNOŚĆ, PŁODNOŚĆ
KUZBU(M) – OBFITOŚĆ

L
LA – NIE [negacja pojedynczego słowa lub zdania zależnego czy pytajnego; wyrażenie zakazu]; zob. UL
LA’ABU lub LA’APU (i) – DOTKNĄĆ, NAWIEDZIĆ (o gorączce)
[jako rzeczownik] DOTKNIĘCIE, NAWIEDZENIE (o gorączce)
LA’APU lub LA’ABU (i) – j.w.
LA’ATU (u) – POCHŁANIAĆ, POŻERAĆ, ŁYKAĆ
[jako rzeczownik] POCHŁANIANIE, POŻERANIE, ŁYKANIE
LA’ÂŢU (u) (l’t) – ROZSZARPAĆ; ZJADAĆ, POŻERAĆ, POŁYKAĆ; SPALAĆ, POŻERAĆ (o ogniu); NISZCZYĆ
[jako rzeczownik] ROZSZARPANIE; ZJADANIE, POŻERANIE, POŁYKANIE; PALENIE; NISZCZENIE
imiesłów LA’IŢ
LA’BU – CIĘŻKA CHOROBA; GORĄCZKA
LA’ITU – POCHŁANIAJĄCY, ŁYKAJĄCY, POŻERAJĄCY; ŻARŁOK?
LA’IŢ – ROZSZARPUJĄCY; ZJADAJĄCY, POŻERAJĄCY, POŁYKAJĄCY; SPALAJĄCY, POŻERAJĄCY (o ogniu); NISZCZĄCY
LA’MU lub LAMU – PŁOMIEŃ
LA’ŢU – ROZSZARPANY; ZJEDZONY, POŻARTY, POŁKNIĘTY; SPALONY; ZNISZCZONY
LA’Ű(M) (l’u) – BYĆ BRUDNYM?; zob. LU”U
LA’Ű(M) – BRUDNY
LABACU lub LABBACU – DEMON
LABANU (i) – PADAĆ PLACKIEM, PADAĆ NA TWARZ
[jako rzeczownik] PADANIE PLACKIEM, PADANIE NA TWARZ, PŁASZCZENIE SIĘ
LABAN APPI – SAMOUPOKORZENIE, UPOKORZENIE SIĘ Z WŁASNEJ WOLI
LABARU(M), LABARU(M) (i) – BYĆ STARYM; STAWAĆ SIĘ STARYM, STARZEĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BYCIE STARYM; STAWANIE SIĘ STARYM, STARZENIE SIĘ
DT LUTABBURU(M), LUTABBURU(M): BYĆ POSTARZAŁYM, STARZEĆ SIĘ
LABARIŠ UME – Z BIEGIEM CZASU
LABAŠU(M) (a), LABAŠU(M (i) – ODZIEWAĆ; WYPOSAŻYĆ; UBIERAĆ SIĘ, WDZIEWAĆ (coś), OKRYWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] UBIERANIE, ODZIEWANIE; WYPOSAŻANIE; UBIERANIE SIĘ, WDZIEWANIE, OKRY-
WANIE SIĘ
LABBACU lub LABACU – DEMON
LABBU – LEW
LABI’ANU – ŚCIĘGNO KARKU
LABINU – PADAJĄCY NA TWARZ, PŁASZCZĄCY SIĘ
LABIRRU lub LABIRU – ORYGINAŁ (dokumentu); STARY EGZEMPLARZ
LABIRU lub LABIRRU – j.w.
LABIRU – STARY
LABISU(M), LABISU(M) – ODZIEWAJĄCY, GARDEROBIANY? WYPOSAŻAJĄCY, EKWIPUJĄCY, FUNDATOR? UBIERAJĄCY
SIĘ, OKRYWAJĄCY SIĘ
LABSU(M), LABSU(M) – ODZIANY, UBRANY; WYPOSAŻONY, WYEKWIPOWANY; OKRYTY
LABŰ [asyr.] – zob. LAMU
LAGARU – KAPŁAN; SŁUGA ŚWIĄTYNNY [sum.]
LAHAŠU – SZEPTAĆ
[jako rzeczownik] SZEPTANIE
LAHBU = LA’BU
LAHISU – SZEPCZĄCY, SZEPTAJĄCY
LAHRU – OWCA MAJĄCA MAŁE?
LAHSU – WYSZEPTANY
LAKŰ – SŁABY
LAKURUPPU lub NUKARRIBU – ROLNIK; OGRODNIK
LALLARTU [pisownia niepewna] – PŁACZKA
LALLARU [pisownia niepewna] – PŁACZEK
LALLARU – OSKARŻYCIEL
LALLARU lub DIŠPU – MIÓD
LÂM lub LAMA – (zwykle z Prs; konj.} (czasowo) PRZED, PÓKI JESZCZE NIE, ZANIM; JESZCZE; ZANIM, NIM
LAMA lub LÂM – j.w.
LAMADU(M) (a) – UCZYĆ SIĘ; DOWIADYWAĆ SIĘ, POZNAWAĆ (także w sensie seksualnym); (Łyczkowska:) UCZYĆ
[jako rzeczownik] UCZENIE SIĘ; DOWIADYWANIE SIĘ, POZNAWANIE
GT LITMUDU(M): ZAWIADAMIAĆ, INFORMOWAĆ
[jako rzeczownik] ZAWIADAMIANIE, INFORMOWANIE
INA LA LAMADIŠU – W JEGO BRAKU DOŚWIADCZENIA
LAMASSU(M), LAMASSU(M) – BÓSTWO OPIEKUŃCZE [r.ż.]
LAMASSUM – ŻYCIODAJNA SIŁA, SIŁA WITALNA
LAMAŠTU – DEMON RODZAJU ŻEŃSKIEGO
LAMIDU(M) – UCZĄCY SIĘ, UCZEŃ? DOWIADUJĄCY SIĘ, POZNAJĄCY, BADACZ?
LAMNU lub LIMNU, LEMNU – ZŁY; GNIEWNY; ZŁY, MARNY, KIEPSKI; NIESZCZĘŚLIWY
s.c. LIMUN, l.mn. LIMNŰTU, LIMN€TI
LAMU lub LA’MU – PŁOMIEŃ
LAMŰ lub LAWŰ (M) (lwi) – OTOCZYĆ; OBLEGAĆ, OKRĄŻĄĆ; ZAMKNĄĆ; ODPROWADZAĆ, WYPRAWIAĆ, ŻE-
GNAĆ
[jako rzeczownik] OTOCZENIE; OBLEGANIE, OKRĄŻANIE; ZAMKNIĘCIE; ODPROWADZENIE, WYPRA-
WIANIE, POŻEGNANIE
N NALMŰ: BYĆ OTOCZONYM
[jako rzeczownik] BYCIE OTOCZONYM, BYCIE W OKRĄŻENIU
Š ŠULMŰ: KAZAĆ OKRĄŻYĆ, KAZAĆ OBLEGAĆ
[jako rzeczownik] ZARZĄDZENIE, SPOWODOWANIE, NAKAZANIE OBLĘŻENIA
NITA LAMŰ – OKRĄŻYĆ ZUPEŁNIE, SZCZELNIE
LAMŰ – OTOCZONY; OBLĘŻONY, OKRĄŻONY; ZAMKNIĘTY; ODPROWADZONY, WYPRAWIONY, POŻEGNANY
LAMŰ – OTACZAJĄCY, OBLEGAJĄCY, OKRĄŻAJĄCY; ZAMYKAJĄCY; ODPROWADZAJĄCY, ŻEGNAJĄCY
LANU, LANU – KSZTAŁT, FORMA; STAN; OBRAZ, WYGLĄD; WYGLĄD ZEWNĘTRZNY, POWIERZCHOWNOŚĆ;
WZROST, BUDOWA CIAŁA; CIAŁO; OSOBA; WYOBRAŻENIE; STATUA, FIGURA; SAM (ten, o kim mowa,
jak w polskim wyrażeniu „własną osobą”]
s.c. LÂN, l.mn. LÂNÂTE
LÂN IŠDI – KREW I CIAŁO = CIAŁO
LAPAN – (przyimek:) PRZED; (wyrażenie obawy, zamiaru ucieczki itp.) OJ, O RANY itp.
LAPATU(M) (a/u) – DOTYKAĆ; NAPASTOWAĆ; CHWYTAĆ, SCHWYTAĆ; NISZCZYĆ; PORAZIĆ; POGRYŹĆ; POŻERAĆ
(o ogniu); WYSMAROWAĆ; POKRYWAĆ, BYĆ NA WIERZCHU; WYPACZYĆ, ZMIENIĆ, ZNIEKSZTAŁCIĆ;
WYWRACAĆ, OBALAĆ, ZRZUCIĆ, NISZCZYĆ, BURZYĆ
[jako rzeczownik] DOTYKANIE; NAPASTOWANIE; CHWYTANIE, SCHWYTANIE; NISZCZENIE; PORAŻA-
NIE; POGRYZIENIE; POŻERANIE (o ogniu); WYSMAROWANIE; POKRYWANIE, BYCIE NA WIERZCHU;
WYPACZENIE, ZMIENIANIE, ZNIEKSZTAŁCANIE; WYWRACANIE, OBALANIE, ZRZUCANIE, NISZCZE-
NIE, BURZENIE
D LUPPUTU(M): ZATRZYMYWAĆ SIĘ, ZWLEKAĆ
[jako rzeczownik] ZATRZYMYWANIE SIĘ, ZWLEKANIE
Š ŠULPUTU(M): ZŁUPIĆ, OGRABIĆ; SPUSTOSZYĆ, ZNISZCZYĆ, ZGUBIĆ; DOTYKAĆ, OBMACYWAĆ,
PORUSZYĆ; HAŃBIĆ, BEZCZEŚCIĆ
[jako rzeczownik] ŁUPIENIE, GRABIENIE; PUSTOSZENIE, NISZCZENIE, GUBIENIE; DOTYKANIE, OBMA-
CYWANIE, PORUSZANIE; HAŃBIENIE, BEZCZESZCZENIE
LAPITU(M) – DOTYKAJĄCY; NAPASTUJĄCY; CHWYTAJĄCY; NISZCZĄCY; PORAŻAJĄCY; GRYZĄCY; POŻERAJĄCY (o
ogniu); SMARUJĄCY; POKRYWAJĄCY, ZNAJDUJĄCY SIĘ NA WIERZCHU; WYPACZAJĄCY, ZMIENIAJĄCY,
ZNIEKSZTAŁCAJĄCY;WYWRACAJĄCY, OBALAJĄCY, ZRZUCAJĄCY, NISZCZĄCY, BURZĄCY
LAPTU(M) – DOTYKANY;NAPADNIĘTY; SCHWYTANY; ZNISZCZONY, PORAŻONY; POGRYZIONY; SPALONY; POSMARO-
WANY;POKRYTY, POŁOŻONY NA WIERZCHU; WYPACZONY, ZMIENIONY, ZNIEKSZTAŁCONY; WYWRÓCONY,
OBALONY, ZRZUCONY; POHAŃBIONY, ZBEZCZESZCZONY
LAQA’UM lub LEQŰ (M) (i) – BRAĆ; (w szerszym znaczeniu:) BRAĆ DLA SIEBIE, PRZYWŁASZCZAĆ SOBIE (także bez-
prawnie); POBIERAĆ, PRZYJMOWAĆ NALEŻNOŚĆ, ZAPŁATĘ; WYSŁUCHIWAĆ, PRZYJĄĆ (prośbę);
SPRZĄTAĆ (zboże)
[jako rzeczownik] BRANIE; PRZYWŁASZCZANIE; POBIERANIE, PRZYJMOWANIE ZAPŁATY, NALEŻNO-
ŚCI, WYSŁUCHIWANIE, PRZYJMOWANIE (prośby), SPRZĄTANIE (zboża), ŻNIWOWANIE
GTN LITAQQŰ(M): BRAĆ WIELOKROTNIE, STALE, REGULARNIE
LEQŰ ANA – BRAĆ; PRZYJMOWAĆ JAKO; PRZYJMOWAĆ DO
LEQŰ INA – BRAĆ Z
LEQŰ ITTI – BRAĆ OD, POŻYCZYĆ OD
MANAHATI LEQŰ – WYCHODZIĆ NA SWOJE
LAQU lub LIQU – BRAĆ, DOSTAWAĆ
[jako rzeczownik] BRANIE, DOSTAWANIE, OTRZYMYWANIE
LARDU – ? (nardenbartgras) [słowo obcego pochodzenia]
LARSA – LARSA [miasto i państwo, jeden z głównych ośrodków pd. Mezopotamii rywalizujący przez jakiś czas z Babilonem]
LASMU – OGNISTY (o koniu)
LATŰ – ROZSZCZEPIAĆ
[jako rzeczownik] ROZSZCZEPIANIE
LATŰ – ROZSZCZEPIONY
LATŰ – ROZSZCZEPIAJĄCY
LAŢU (a/u) – ZAPRZĘGAĆ, PRZEPRZEGĄĆ; OSWOIĆ, OBŁASKAWIAĆ
[jako rzeczownik] ZAPRZĘGANIE, PRZEPRZĘGANIE; OSWAJANIE, OBŁASKAWIANIE
LAŢU – ZAPRZĘŻONY, PRZEPRZEŻONY; OSWOJONY, OBŁASKAWIONY
LAWŰ(M) (lwi) lub LAMŰ – OTOCZYĆ; OBLEGAĆ, OKRĄŻĄĆ; ZAMKNĄĆ; ODPROWADZAĆ, WYPRAWIAĆ, ŻE-
GNAĆ
N: BYĆ OTOCZONYM
Š: KAZAĆ OKRĄŻYĆ, KAZAĆ OBLEGAĆ
NITA LAMŰ – OKRĄŻYĆ ZUPEŁNIE, SZCZELNIE
LE’Ű (i) – MÓC; BYĆ GOTOWYM
[jako rzeczownik] BYCIE ZDOLNYM DO; BYCIE GOTOWYM
LE’Ű – ŚWIADOMY, OBEZNANY (z czymś); ZDOLNY
LE’U – SILNY, POTĘŻNY; MĄDRY
LEMNU lub LIMNU, LAMNU – ZŁY; GNIEWNY; ZŁY, MARNY, KIEPSKI; NIESZCZĘŚLIWY
s.c. LIMUN, l.mn. LIMNŰTU, LIMN€TI
LEMNU(M) – ZŁY
r.ż. LEMUTTU(M)
LEMUTTU(M) – zob. LEMNU(M)
LEMUTTU(M), LEMUTTU(M) – ZŁA; ZŁOŚĆ; ZŁO; NIESZCZĘŚCIE, ZŁO
l.mn. LEMNETU
LEQŰ(M), LEQŰ(M) (i) lub LAQA’UM – BRAĆ; (w szerszym znaczeniu:) BRAĆ DLA SIEBIE, PRZYWŁASZCZAĆ SO-
BIE (także bezprawnie); POBIERAĆ, PRZYJMOWAĆ NALEŻNOŚĆ, ZAPŁATĘ; WYSŁUCHIWAĆ, PRZYJĄĆ
(prośbę); SPRZĄTAĆ (zboże)
[jako rzeczownik] BRANIE; PRZYWŁASZCZANIE; POBIERANIE, PRZYJMOWANIE ZAPŁATY, NALEŻNO-
ŚCI, WYSŁUCHIWANIE, PRZYJMOWANIE (prośby), SPRZĄTANIE (zboża), ŻNIWOWANIE
GTN LITAQQŰ(M): BRAĆ WIELOKROTNIE, STALE, REGULARNIE
[jako rzeczownik] WIELOKROTNE, REGULARNE BRANIE
LEQŰ ANA – BRAĆ; PRZYJMOWAĆ JAKO; PRZYJMOWAĆ DO
LEQŰ INA – BRAĆ Z
LEQŰ ITTI – BRAĆ OD, POŻYCZYĆ OD
MANAHATI LEQŰ – WYCHODZIĆ NA SWOJE
LEQŰ(M), LEQŰ(M) – ZABRANY;PRZYWŁASZCZONY; POBRANY, PRZYJĘTY JAKO ZAPŁATA, NALEŻNOŚĆ; WYSŁUCHA-
NY, PRZYJĘTY (o prośbie); SPRZĄTNIĘTY (o zbożu)
LEQŰ(M), LEQŰ(M) – ZABIERAJĄCY; PRZYWŁASZCZAJĄCY; POBIERAJĄCY NALEŻNOŚĆ, POBORCA? SŁUCHAJĄCY,
PRZYJMUJĄCY (prośbę); SPRZĄTAJĄCY (zboże), ŻNIWIARZ?
LETU – POLICZEK; (przenośnie też:) STRONA [r.ż.]
LETŰ(M) (lt’) – ROZDZIELAĆ, ROZSZCZEPIAĆ
[jako rzeczownik] ROZDZIELANIE, ROZSZCZEPIANIE
N NELTŰ(M): BYĆ PODZIELONYM, BYĆ ROZSZCZEPIONYM
[jako rzeczownik] BYCIE PODZIELONYM, BYCIE ROZSZCZEPIONYM
ANA ŠENA NELTŰM – BYĆ PODZIELONYM NA DWA (np. stronnictwa), ROZPAŚĆ SIĘ NA DWOJE
LETŰ(M) – ROZDZIELONY, ROZSZCZEPIONY
LETŰ(M) – ROZDZIELAJĄCY, ROZSZCZEPIAJĄCY
LI’BU – CIĘŻKA CHOROBA; GORĄCZKA
LI’MU – TYSIĄC
LI’U – TABLICZKA, TABLICZKA GLINIANA
LI’UM – zob. LU(M)
LIBBATU – ZŁOŚĆ, FURIA [l.mn.]
LIBBU(M), LIBBU(M) – SERCE; WNĘTRZE; ŚRODEK; ZAWARTOŚĆ, ŁADUNEK (statku); CIAŁO LUDZKIE
s.c. LIBBI
ŠA LIBBI ALIM – MIESZKAŃCY MIASTA
ANA LIBBIM WABALUM – WNIEŚĆ, WPROWADZAĆ; DOPASOWAĆ
LIBBAŠU UBBAL ANA – JEGO SERCE SKŁANIA (GO) DO
QATATE ANA LEMNETTI INA LIBBI x UBALU – RĘCE W ZŁYM ZAMIARZE PODNIEŚĆ NA x
(ŠA) LIBBIŠA ŠUDDŰŠI – (TEN, KTÓRY) SPOWODOWAŁ U NIEJ PRZEDWCZESNY PORÓD
LIBBIŠUNU – WŚRÓD WAS, SPOŚRÓD WAS
ANA LIBBI – DO, W (np. o udziale w)
ISSU LIBBI – OD, Z
INA LIBBI lub INA LIBBU – W, Z
INA LIBBE – WEWNĄTRZ, W ŚRODKU, WŚRÓD
ŢUB LIBBI – SERDECZNY, NAJMILSZY PRZYJACIEL; SERDECZNA CHĘĆ, PRAGNIENIE
ŠA LIBBIM – PŁÓD
INA LIBBU MATIM – WEWNĄTRZ KRAJU
LIBITTU(M) – CEGŁA SUSZONA NA POWIETRZU
LIBLIBBI – WNUK; PRAWNUK; POTOMEK [transkrypcja niepewna]
LIIARU – RODZAJ CEDRA? [słowo obcego pochodzenia]
LILÂTU – WIECZÓR [l.mn.]
LÎLŰ – ZŁY DEMON [obu rodzajów]; DEMON WIATRU
r.ż. LÎLÎTU
ARDAT LILÎ – DEMONY [obu rodzajów]
LIM – TYSIĄC
ŠINA LIM – DWA TYSIĄCE
LIMETU – OKRĄŻENIE, OTOCZENIE
LIMMU lub LIMŰ (lwj) – RODZINA; EPONIMAT, ARCHONTAT; ROK (noszący imię określonego dostojnika)
l.mn. LÎM€
LIMNU lub LAMNU, LEMNU – ZŁY; GNIEWNY; ZŁY, MARNY, KIEPSKI; NIESZCZĘŚLIWY; ZŁO
s.c. LIMUN, l.mn. LIMNUTU, LIMNETI
LIMŰ lub LIMMU (lwj) – RODZINA; EPONIMAT, ARCHONTAT; ROK (noszący imię określonego dostojnika)
l.mn. LÎM€
LIMU – TYSIĄC
s.a. LIM
LIMUTTU – ZŁO, NIESZCZĘŚCIE
LIPLEPU lub LIPLIPU – LATOROŚL; PŁÓD
LIPLIPU lub LIPLEPU – j.w.
LIPTU – STYK, KONTAKT; INGERENCJA, NARUSZENIE
LIPIT ILI – EPIDEMIA (bydła)
LIPIT IRRA – ZARAZA, DŻUMA
LIPTU – ZNISZCZENIE, SPUSTOSZENIE
LIPTU(M) – WYTWÓR, DZIEŁÓ
LIPŰ(M) – TŁUSZCZ
LIQU lub LÂQU – BRAĆ, DOSTAWAĆ
LIŠANU(M) – JĘZYK (część ciała) [r.ż.]; JĘZYK (w sensie językoznawczym) [zazwyczaj r.m.]
ŠA LIŠANIJA – MÓJ TAJNY AGENT
LIŠAN ŠUMERI – JĘZYK SUMERYJSKI
LITTU – DZIKA KROWA
LITU – ZWYCIĘSTWO
LITU(M) – OKRĘG ADMINISTRACYJNY
LIŢU – ZAKŁADNIK
LŰ, LŰ, LU – (partykuła) NIECH, NIECHAJ; (często nieprzetłumaczalne lub oddawane przez:) NAPRAWDĘ, RZECZYWI-
ŚCIE, DOPRAWDY; POD (przysięgą)
LU… LU albo LU… ULU – TO… LUB, ALBO… ALBO
U LU… U LU – ALBO… ALBO
LŰ(M) – DZIKI BYK; (tylko w poezji czasem:) OSWOJONY BYK
LU”U – BRUDZIĆ
[jako rzeczownik] BRUDZENIE
LU’U – BRUDNY, NIECZYSTY, ZANIECZYSZCZONY
LUBAŠU – UBRANIE, SZATA, ODZIEŻ
LUBULTU lub LUBUŠTU – ODZIEŻ, UBRANIE; CZĘŚĆ UBRANIA, ODZIEŻY
s.c. LUBULTI, LUBUŠTI
LUBUŠTU lub LUBULTU – j.w.
LUBUŠUM – SZATA
LULLŰ lub LULŰ – WIELKA ZAMOŻNOŚĆ, WYSTAWNE BOGACTWO; WYBUJAŁOŚĆ, BUJNOŚĆ
LULŰ lub LULLŰ – j.w.
LUMNU(M) – ZŁOŚĆ
BEL LUMNIM – PRZECIWNIK
LUPUTTU – KAPITAN, DOWÓDCA ODDZIAŁU [sum.]
LURMU – STRUŚ
M
MA – [partykuła wprowadzająca mowę bezposrednią, cytat, stosowana szczególnie w inskrypcjach]
-MA – I; [także podkreślenie znaczenia wyrazu]
MA’ADU lub MA’DU, MADU – DUŻO
r.ż. MA’ATTU, MATTU
MA’ADU (i) – BYĆ DUŻO
MA’ADU ELI x – BYĆ WIĘCEJ NIŻ x
MA’ADUTU – DUŻO
MA’ALU – LEGOWISKO, ŁOŻE
MA’DIŠ – BARDZO
MA’DU lub MA’ADU, MADU – DUŻO
r.ż. MA’ATTU, MATTU
MA’ITU(M) – UMIERAJĄCY
MA’IŢŰ – ZMNIEJSZAJĄCY SIĘ, MALEJĄCY; PONIŻAJĄCY, ZANIEDBUJĄCY
MA’U(M) – z negacją: NIE CHCIEĆ
MACCARTU – WARTA NOCNA; STRAŻ
MACCARTU(M) – SKARBIEC
MACCARU – STRAŻ, WARTA
MACCARU – OBROŃCA
MACCARUTU – DEPOZYT
ANA MACCARUTIM NADANUM – ODDAĆ NA PRZECHOWANIE
MACRAHU(M) – ZACZĄTEK (woreczka żółciowego)
MACRAH MARTIM – ZACZĄTEK WORECZKA ŻÓŁCIOWEGO, PRZEWÓD ŻÓŁCIOWY W WĄTROBIE
MACŰ lub MALA – BYĆ RÓWNYM (wielkością, ilością itd)
[jako rzeczownik] BYCIE RÓWNYM
MALA LIBBI ŠUMCŰ – DAĆ MOŻNOŚĆ DYSPONOWANIA, DAĆ WOLNĄ RĘKĘ
MALA x MACŰ – WYSTARCZAĆ DLA
MACŰ – RÓWNY
[MACŰ] – zob. MUCCU
MACŰ(M) (mci) – (Prt, Prs) STAWAĆ SIĘ TAKIM (JAK), UPODABNIAĆ SIĘ, DOSTOSOWYWAĆ SIĘ; (St) BYĆ ODPO-
WIEDNIM
[jako rzeczownik] UPODABNIANIE SIĘ, DOSTOSOWYWANIE SIĘ
MACŰ(M) – UPODOBNIONY, DOSTOSOWANY; ODPOWIEDNI
MACŰ(M) – UPODABNIAJĄCY, DOSTOSOWUJĄCY
MADADU (a/u) – MIERZYĆ
[jako rzeczownik] MIERZENIE
MADATTU lub MANDATTU – DANINA, TRYBUT
MADDU – ZMIERZONY
MADIDU – MIERZĄCY; MIERNICZY?
MADU lub MA’ADU, MA’DU – DUŻO
r.ż. MA’ATTU, MATTU
MADU(M) – W DUŻEJ LICZBIE; LICZNY; zob. MA’ADU
r.ż. MATTUM
MÂDU(M) (mid) – BYĆ LICZNYM; STAWAĆ SIĘ LICZNYM, ROSNĄĆ W LICZBĘ
[jako rzeczownik] BYCIE LICZNYM; STAWANIE SIĘ LICZNYM, LICZEBNE WZRASTANIE
ANA MADIM TÂRUM – STAWAĆ SIĘ LICZNYM, POWIĘKSZAĆ SIĘ
MAGAL – BARDZO [sum.]
MAGAL lub DANNIŠ – BARDZO
MAGARU – ZGADZAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZGADZANIE SIĘ
MÂGIRU lub MAGRU – POSŁUSZNY, POKORNY; ŻYCZLIWY, ŁASKAWY; POMYŚLNY; ZGODNY
UMU MAGIRU – POMYŚLNY DZIEŃ
LÂ MÂGIRU – NIEPOSŁUSZNY, NIEPOKORNY
MAGRITU(M) – OBELGA; NIENAWIŚĆ?
l.mn. MAGRIATU
MAGRU lub MAGIRU – POSŁUSZNY, POKORNY; ŻYCZLIWY, ŁASKAWY; POMYŚLNY; ZGODNY
UMU MAGIRU – POMYŚLNY DZIEŃ
LA MAGIRU – NIEPOSŁUSZNY, NIEPOKORNY
MAHACU(M), MAHACU(M) (a) – BIĆ, WBIJAĆ; STARANOWAĆ (statek), UDERZAĆ
[jako rzeczownik] BICIE, WBIJANIE; STARANOWANIE (statku), UDERZANIE
GT MITHUCU(M), MITHUCU(M): WALCZYĆ POMIĘDZY SOBĄ
[jako rzeczownik] WALCZENIE ZE SOBĄ
N NAMHUCU(M), NAMHUCU(M): BYĆ BITYM; OTRZYMYWAĆ KIJ DO BICIA
[jako rzeczownik] BYCIE BITYM; OTRZYMYWANIE KIJA DO BICIA
EQLAM MA’ARI MAHACU – POPRZECINAĆ POLE BRUZDAMI
MAHAR – PRZED, WOBEC
INA MAHAR albo INA MAHRI, albo ADI MAHRI – TYM PODOBNE
ALIK MAHRI – IDĄCY PRZODEM; POPRZEDNIK (zarówno w czasie, jak i w przestrzeni)
INA MAHRI (jako przysłówek) – NAPRZÓD, PRZEDTEM
MAHRIKA – PRZED TOBĄ, U CIEBIE
ANA MAHRIKA – PRZED CIEBIE
MAHARIŠ = INA MAHAR
MAHARU(M), MAHARU(M) (a/u) – PRZYJĄĆ, ODEBRAĆ (coś od kogoś – z dwoma Akk.); ŁASKAWIE PRZYJĄĆ (ofiarę),
WYSŁUCHAĆ (modlitwy); WEJŚĆ W ŁASKI, ZDOBYĆ PRZYCHYLNOŚĆ, WZGLĘDY; ZWRACAĆ SIĘ DO,
PROSIĆ; BYĆ ZGODNYM, ODPOWIADAĆ, BYĆ RÓWNYM; BYĆ NA CZELE, BYĆ NA PRZEDZIE; STA-
WAĆ NAPRZECIW; UTRZYMYWAĆ, ZACHOWYWAĆ; (Łyczkowska:) OSIĄGAĆ
[jako rzeczownik] PRZYJMOWANIE, ODBIERANIE (czegoś od kogoś); ŁASKAWE PRZYJĘCIE (ofiary), WY-
SŁUCHIWANIE (modlitwy); WCHODZENIE W ŁASKI, ZDOBYWANIE PRZYCHYLNOŚCI czy WZGLĘDÓW;
ZWRACANIE SIĘ DO, PROSZENIE; BYCIE ZGODNYM, ODPOWIADANIE, BYCIE RÓWNYM; BYCIE NA
CZELE, BYCIE NA PRZEDZIE; STAWANIE NAPRZECIW; UTRZYMYWANIE, ZACHOWYWANIE; OSIĄ-
GANIE
GT MITHURU(M), MITHURU(M): WZAJEMNIE RÓWNAĆ SIĘ; DORÓWNYWAĆ SOBIE
[jako rzeczownik] BYCIE SOBIE RÓWNYMI; DORÓWNYWANIE SOBIE
ŠT ŠUTAMHURU(M), ŠUTAMHURU(M): PORÓWNYWAĆ SIĘ ZE SOBĄ, PRÓBOWAĆ SIĘ RÓWNAĆ;
ZRÓWNAĆ SIĘ; KAZAĆ BYĆ WZAJEMNIE JEDNAKOWYMI; USTANOWIĆ, POTRAKTOWAĆ JAKO
ODPOWIEDNIK
[jako rzeczownik] PORÓWNYWANIE SIĘ ZE SOBĄ, PRÓBOWANIE ZRÓWNANIA SIĘ; ZRÓWNYWANIE
SIĘ; SPOWODOWANIE UJEDNOLICENIA SIĘ, ZRÓWNANIA WZAJEMNEGO; USTANOWIENIE lub PO-
TRAKTOWANIE JAKO ODPOWIEDNIKA
MAHARU x (Akk.) INA QATI y – PRZYJĄĆ, WZIĄĆ x OD y
IN x MAHARU – WEJŚĆ W ŁASKI x
ANA PANIKA MAHER [nowobab.] – JEST CI PRZYJEMNIE
QAQQARIŠ UŠAMHIR – ZRÓWNAŁEM Z ZIEMIĄ
MAHAZU – MIASTO BĘDĄCE OŚRODKIEM KULTU
MAHCU(M), MAHCU(M) – ZBITY, WBITY; STARANOWANY (statek), UDERZONY
MAHHUTU – STAN BYCIA SENSOWNYM, POSIADANIE SENSU, SENSOWNOŚĆ
MAHICU – RZEŹNIK
MAHICU(M), MAHICU(M) – BIJĄCY, WBIJAJĄCY; TARANUJĄCY (statek), UDERZAJĄCY
MAHIRTU – STATEK WIOSŁOWY
ELEP ŠA MAHIRTI – STATEK WIOSŁOWY
ŠA MAHIRTIM – KAPITAN STATKU WIOSŁOWEGO
MAHIRU lub GABRU – RÓWNY URODZENIEM
MAHIRU(M), MAHIRU(M) – CENA KUPNA; CENA HANDLOWA; KURS TOWARU; RYNEK TOWARÓW, ILOŚĆ TOWA-
RU; RÓWNOWARTOŚĆ
l.mn. MAHIRATU
MAHIRU(M), MAHIRU(M) – PRZYJMUJĄCY, ODBIERAJĄCY (coś od kogoś); ŁASKAWIE PRZYJMUJĄCY (ofiarę),WYSŁU-
CHUJĄCY (modlitwy); WCHODZĄCY W ŁASKI, ZDOBYWAJĄCY PRZYCHYLNOŚĆ, WZGLĘDY; ZWRACAJĄCY
SIĘ DO, PROSZĄCY, BŁAGALNIK? PETENT?; PRZODUJĄCY, STOJĄCY NA CZEL;, STOJĄCY NAPRZECIW;
UTRZYMUJĄCY, ZACHOWUJĄCY; (Łyczkowska:) OSIĄGAJĄCY
MAHIRUM – TERAŹNIEJSZOŚĆ
MAHRU – PRZEDNIA STRONA, PRZÓD; PRZEDNI; PIERWSZY; POPRZEDNI, DAWNY; PRZED; por. MAHAR
s.c. MAHAR
MAHAR – PRZED, WOBEC
INA MAHAR – PRZED, PRZECIW, PRZY; DAWNE CZASY
ŠAR MAHRI – DAWNY KRÓL
MAHRU LA MAHRU – NIEZRÓWNANY, BEZ PORÓWNANIA
UMU LA MAHRI – ATAK NIE DO ODPARCIA
MAHRŰ(M) – PIERWSZY; DAWNY; WCZEŚNIEJSZY, POPRZEDNI; por. MAHAR
ELI ŠA MAHRI – BARDZIEJ NIŻ DAWNY, PRADAWNY
ALIK MAHRI – POPRZEDNIK
MAJJALU(M) – LEGOWISKO, ŁOŻE
MAKALTU – MISKA, NACZYNIE DO JEDZENIA
MAKALŰ – JEDZENIE, POSIŁEK
MAKKASU – DAKTYLE PIERWSZEJ JAKOŚCI
MAKKURU(M), MAKKURU(M) – MAJĄTEK
MAL lub MALA – (subj.) O ILE, O ILE TYLKO; ILE TYLKO; WSZYSTKO, CO
MIMMA MALA – WSZYSTKO, CO
MALA TERHATIŠA – W WYSOKOŚCI JEJ CENY JAKO NARZECZONEJ
MALA x MACŰ – WYSTARCZAĆ DLA x
MAC€ MAL LIBBI – DOSTARCZAĆ (WSZYSTKIEGO), CZEGO SERCE ZAPRAGNIE (?)
AMMALA staroasyr.] – NA PODSTAWIE, ZGODNIE Z, STOSOWNIE DO, W MYŚL, WEDŁUG
MALA, MALA lub MAL – j.w.
MALA lub MACU – BYĆ RÓWNYM (wielkością, ilością itd)
MALA LIBBI ŠUMŠU – DAĆ MOŻNOŚĆ DYSPONOWANIA, DAĆ WOLNĄ RĘKĘ
MALA x MACU – WYSTARCZAĆ DLA
MALAHU – PRZEWOŹNIK RZECZNY
MALAHU(M) – MARYNARZ (żeglugi rzecznej) [sum.]
MALAKU – DROGA; ZMIANA; PROCESJA
MALAKU (i) – RADZIĆ
[jako rzeczownik] RADZENIE
GT: MITLUKUM – NARADZAĆ SIĘ POMIĘDZY SOBĄ, RADZIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] NARADZANIE SIĘ POMIĘDZY SOBĄ, RADZENIE SIĘ
MALALU(M) (a) – GRABIĆ
[jako rzeczownik] GRABIENIE
MALASU (a/u) – WYRYWAĆ (włosy)
MALIKU lub MALKU – KSIĄŻĘ; REGENT
s.c. MALIK, l.mn. MALIKI, MALK€, r.ż. MALKATU, l.mn.r.ż. MALKÂTI
MALIKU(M), MALIKU(M) – DORADCA
MALIKUTU – WŁADZA KSIĄŻĘCA; PANOWANIE
MALILU(M) – GRABIĄCY
MALKU lub MALIKU – KSIĄŻĘ; REGENT
s.c. MALIK, l.mn. MALIKI, MALK€, r.ż. MALKATU, l.mn.r.ż. MALKÂTI
MALLU(M) – ZAGRABIONY
MALMALIŠ – RÓWNOMIERNIE, JEDNOSTAJNIE; (poet.) WSZĘDZIE
MALTITU lub MAŠTITU – NAPÓJ
MALŰ – PEŁNY, NAPEŁNIONY; PEŁNOŚĆ, PEŁNIA
r.ż. MALÎTU
MALŰ – KOŁTUN (ze sfilcowanych, brudnych włosów na ciele)
MALŰ(M) (i) (a) – (przech.) NAPEŁNIAĆ; (nieprzech.) BYĆ PEŁNYM (St), STAWAĆ SIĘ PEŁNYM (Prt, Prs), BYĆ NAPEŁ-
NIONYM (z Akk.)
[jako rzeczownik] NAPEŁNIANIE; BYCIE PEŁNYM, STAWANIE SIĘ PEŁNYM; BYCIE NAPEŁNIONYM
D MULLŰ(M): NAPEŁNIAĆ, ZAPEŁNIAĆ; WYNAGRADZAĆ (szkodę)
[jako rzeczownik] NAPEŁNIANIE, ZAPEŁNIANIE; WYNAGRADZANIE (szkody)
(W)ARAHŠU LA IMLA – MIESIĄC SIĘ NIE SKOŃCZYŁ
ANA CIR€ MALŰ [nowobab.] – BYĆ PEŁNYM PO BRZEGI; MIEĆ DOŚĆ
3 ARH€ UL UMALLI – (JESZCZE) PRZED UPŁYWEM TRZECH MIESIĘCY
MALŰ(M) – NAPEŁNIAJĄCY
MAMITU – PRZYSIĘGA, KLĄTWA
ADŰ U MAMITU – ZAPRZYSIĘŻONA UMOWA
MAMMA lub MAMMAN, MANMA, MANMAN – KTOKOLWIEK, KTOŚ; (w zdaniach zaprzeczonych) NIKT
MAMMAN lub MAMMA, MANMA, MANMAN – j.w.
MAMU lub MŰ (M) – [poet.] WODA [l.mn.]
l.mn. i G-A M€
-MAN – MOŻE, PEWNIE [partykuła możliwości]
-MAN [asyr.] – [wyrażenie irrealności treści zdania]
MANA’U[asyr.] lub MANŰ (M) – MINA [jednostka wagi wynosząca ok. 0,5 kg, równa 60 szeklom)
KASPU A’ 1 MANE – PIENIĄDZE WARTOŚCI 1 MINY (SREBRA)
IŠTEN MANA’UM – W JEDNEJ MINIE
MANAHTU – ZMĘCZENIE, ZNUŻENIE, WYCZERPANIE, WYCIEŃCZENIE; NAKŁAD PRACY
MANAMA – KTOŚ, KTOKOLWIEK
MANAMA MAMMA – KAŻDY
MANDATTU lub MADATTU – DANINA, TRYBUT
MANMA lub MAMMAN, MAMMA, MANMAN – KTOKOLWIEK, KTOŚ; (w zdaniach zaprzeczonych) NIKT
MANMAN lub MAMMAN, MAMMA, MANMA – j.w.
MANNU(M), MANNŰ(M) – KTÓRY? KTO?
MANNU ŠA – KTOKOLWIEK
-MA MANNUMMA – KTO?
ANA MANNIIA – DLA KOGO?
ANA MANIM – KOMU?
MANNI(M) – KOGO?
MANNA(M) – KOGO?
MANŰ – LICZENIE; LICZBA
ANA LÂ MANÎ – NIEZLICZONE, BEZ LIKU
MANŰ(M) (mnu) – LICZYĆ; DODAWAĆ; ZALICZYĆ; RECYTOWAĆ, DEKLAMOWAĆ
[jako rzeczownik] LICZENIE; DODAWANIE; ZALICZANIE; RECYTOWANIE, DEKLAMOWANIE
QAQQARIŠ MANŰ [mł.bab.] – WYRÓWNYWAĆ POLE, NIWELOWAĆ GRUNT
MANŰ ANA – ZALICZYĆ DO, POTRAKTOWAĆ JAKO
ŠALLATIŠ MANŰ – WŁĄCZYĆ DO ŁUPU
MANŰ INA QAT x – PODPORZĄDKOWYWAĆ x
MANŰ ITTI – UWAŻAĆ ZA, ZALICZYĆ DO, PRZYDZIELIĆ DO
MANŰ(M) – LICZONY; DODAWANY; ZALICZANY; RECYTOWANY, DEKLAMOWANY
MANŰ(M) – LICZĄCY, RACHMISTRZ? DODAJĄCY; ZALICZAJĄCY; RECYTUJĄCY, DEKLAMUJĄCY, AKTOR?
MANŰ(M) lub MANA’U – MINA [jednostka wagi wynosząca ok. 0,5 kg, równa 60 szeklom)
KASPU A’ 1 MANE – PIENIĄDZE WARTOŚCI 1 MINY (SREBRA)
EŠRA MANA KASPAM – 20 MIN SREBRA
IŠTEN MANA’UM – W JEDNEJ MINIE
MANZAZU – STOJĄCY; MIEJSCE POBYTU
MANZAZ PANI – RODZAJ DWORZANINA, PRZYBOCZNY
MAQARU (a/u) – NAWADNIAĆ
[jako rzeczownik] NAWADNIANIE
MAQATU(M) (a/u) – PADAĆ, SPADAĆ, WPADAĆ; PRZYTRAFIAĆ SIĘ, SPADAĆ, SPOTYKAĆ; PONIŻYĆ; STAWAĆ SIĘ
NIEWAŻNYM, TRACIĆ WAŻNOŚĆ (o przysiędze); (Łyczkowska:) ZAWALIĆ SIĘ (o budowli)
[jako rzeczownik] PADANIE, SPADANIE, WPADANIE; PRZYTRAFIANIE SIĘ, SPADANIE, SPOTYKANIE;
PONIŻANIE; STAWANIE SIĘ NIEWAŻNYM, TRACENIE WAŻNOŚCI (o przysiędze); ZAWALENIE SIĘ
GTN MITAQQUTU(M): PADAĆ RAZ ZA RAZEM, WCIĄŻ NA NOWO
[jako rzeczownik] PADANIE RAZ ZA RAZEM
Š ŠUMQUTU(M): ŚCINAĆ; DOPROWADZIĆ DO UPADKU, UPUŚCIĆ
[jako rzeczownik] ŚCINANIE; DOPROWADZANIE DO UPADKU, UPUSZCZANIE
MAQATU ANA – UCIEKAĆ, SCHRONIĆ SIĘ
MAQIRU – NAWADNIAJĄCY
MAQITU(M) – PADAJĄCY, SPADAJĄCY, WPADAJĄCY; PRZYTRAFIAJĄCY SIĘ;STAJĄCY SIĘ NIEWAŻNYM, TRACĄCY ZNA-
CZENIE, POZYCJĘ; TRACĄCY WAŻNOŚĆ, PRZESTAJĄCY OBOWIĄZYWAĆ (o przysiędze); WALĄCY SIĘ
MAQQŰ – WAZA OFIARNA
MAQRU – NAWODNIONY
MAQTU(M) – UPADŁY, SPADŁY; ZASZŁY, ZAISTNIAŁY JAKO DOTYKAJĄCY, SPOTYKAJĄCY; POZBAWIONY ZNACZENIA
lub POZYCJI; NIEWAŻNY, NIEOBOWIĄZUJĄCY (o przysiędze); ZAWALONY
MAQURRU – MAKURRU [rodzaj kultowego statku] [sum.]
MARACU – BYĆ TRUDNYM, MOZOLNYM; BYĆ NIEDOSTĘPNYM
[jako rzeczownik] BYCIE TRUDNYM, MOZOLNYM; BYCIE NIEDOSTĘPNYM
MARACU(M), MARACU(M) (a) (u) – ZACHOROWAĆ, BYĆ CHORYM
[jako rzeczownik] ZACHOROWANIE, BYCIE CHORYM
ELI x MARACU – STAWAĆ SIĘ MĘCZARNIĄ DLA x
MARARU (a/u) – SKOPYWAĆ, PRZEKOPYWAĆ (np. ogród)
[jako rzeczownik] SKOPYWANIE, PRZEKOPYWANIE
MAR-BANI – DOBRZE URODZONY; WOLNY
MARCATUM – zob. MARCU(M)
MARCIŠ – MOZOLNIE, Z TRUDEM
MARCU(M) – CHORY; TRUDNY; TRUDNO DOSTĘPNY
l.mn.r.ż. MARCATUM – TRUDY, TRUDNOŚCI, MOZOŁY, STARANIA, ZABIEGI
MARDUK – MARDUK [imię boga miasta Babilon]
MARHITU(M) – NAŁOŻNICA; KOBIETA; MAŁŻONKA
MARICU(M), MARICU(M) – CHORUJĄCY
MARIRU – KOPIĄCY, PRZEKOPUJĄCY
MARNUATUM – [staroas.] jakiś napój alkoholowy [zapożyczenie z hetyckiego?]
MARQITU – MIEJSCE UKRYCIA, KRYJÓWKA, AZYL
MARRU – SZPADEL, RYDEL, ŁOPATA [sum.]
MARRU(M) – GORZKI
MARTAKAL lub MAŠTAKAL – ? [jakaś roślina]
MARTU(M) – CÓRKA
MARTU(M) – WORECZEK ŻÓŁCIOWY
l.mn. MARRATUM
MACRAH MARTIM – ZACZĄTEK WORECZKA ŻÓŁCIOWEGO, PRZEWÓD ŻÓŁCIOWY W WĄTROBIE
MARTUM – GORZKA
MARŰ – TŁUSTY
MARU(M), MARU(M), MARU(M) (m’r) – SYN; CHŁOPIEC; DZIECKO PRZYBRANE; DZIECKO; [sum. DUMU]
s.c. MAR, l.mn. MÂR€
MAR ŠARRI – KRÓLEWICZ
MARI ŠIPRIM, MAR ŠIPRI – GONIEC, POSŁANIEC
MÂR ÂLI – MIESZKANIEC MIASTA lub OSIEDLA
MÂR UMMANI – RZEMIEŚLNIK
MAR MARI – WNUK
MAR AHI, MÂR AHÂTI – BRATANEK, SIOSTRZENIEC
MAR-AŠŠUR – ASYRYJCZYK
MAR-BABILI – BABILOŃCZYK
MAR-MATI – DZIECI KRAJU = LUDNOŚĆ KRAJU
MAR-UGARI – SĄSIAD ZZA MIEDZY
MARE-NUNE – NARYBEK
MARUŠTU – ZŁY, NIESZCZĘŚLIWY
MARUŠTU(M) – NIESZCZĘŚCIE, BIEDA
MARUTU – SYNOSTWO; DZIECIŃSTWO
MASAKU – BYĆ W ZŁYM USPOSOBIENIU
[jako rzeczownik] BYCIE W ZŁYM USPOSOBIENIU
ŠT ŠUTAMSUKU(M): ZOSTAĆ OSZKALOWANYM, ZNIESŁAWIONYM
[jako rzeczownik] BYCIE OSZKALOWANYM, ZNIESŁAWIONYM
MASKU – ŹLE USPOSOBIONY, W ZŁYM NASTROJU
MAŠ’ALTU – PYTANIE SIĘ, DOPYTYWANIE, ŚLEDZTWO
MAŠ’U(M) – ZABRANY
MAŠA’U(M) (a/u) – ZABIERAĆ
[jako rzeczownik] ZABIERANIE
MAŠAHU (a/u) – MIERZYĆ
[jako rzeczownik] MIERZENIE
MAŠALU (a/u) – PRZEPOŁAWIAĆ, DZIELIĆ NA PÓŁ; (St: MAŠIL także:) RÓWNAĆ SIĘ, BYĆ PODOBNYM
[jako rzeczownik] PRZEPOŁAWIANIE, DZIELENIE NA PÓŁ
MAŠARU (a/u) – WŁÓCZYĆ (o wykonywaniu pewnego rodzaju kary)
[jako rzeczownik] WŁÓCZENIE
MAŠARU lub WAŠARU(M) (a/i) – BYĆ LUŹNYM; OPUSZCZAĆ (miejsce)
[jako rzeczownik] BYCIE LUŹNYM; OPUSZCZANIE (miejsca)
D MUŠŠURU: POLUŹNIAĆ, ROZLUŹNIAĆ; ZWALNIAĆ, WYPUSZCZAĆ NA WOLNOŚĆ; POŚWIĘCAĆ,
REZYGNOWAĆ; ODPROWADZIĆ, UNIEŚĆ (łup); PORZUCAĆ, ZOSTAWIAĆ NA LODZIE; ZNIKAĆ
[jako rzeczownik] POLUŹNIANIE, ROZLUŹNIANIE; ZWALNIANIE, WYPUSZCZANIE NA WOLNOŚĆ; PO-
ŚWIĘCANIE, REZYGNOWANIE; PORWANIE, UNIESIENIE (łupu); PORZUCANIE, ZOSTAWIANIE NA LO-
DZIE; ZNIKANIE
DT MUTAŠŠURU: BYĆ ROZLUŹNIONYM
[jako rzeczownik] BYCIE ROZLUŹNIONYM
ŠINA MUŠŠURAMA RAMANUŠŠIN – SAMI SIĘ ODDALI (? Sie waren sich selbst überlassen)
MAŠHU – ZMIERZONY, WYMIERZONY
MAŠI’U(M) – ZABIERAJĄCY
MAŠIHU – MIERZĄCY, MIERNICZY?
MAŠILU – PRZEPOŁAWIAJĄCY, DZIELĄCY NA PÓŁ
MAŠIRU – WŁÓCZĄCY (o wykonywaniu pewnego rodzaju kary)
MAŠIRU – OPUSZCZAJĄCY (miejsce)
MAŠKADU – CHOROBA STAWÓW
MAŠKANU(M), MAŠKANU(M) – MIEJSCE; MIEJSCOWOŚĆ; OBOZOWISKO; PLAC BUDOWY; KLEPISKO; ZBOŻE
WYSYPANE NA KLEPISKO; WIĘZY, KAJDANY
MAŠKU – SKÓRA
MAŠLIUM – WIADRO SKÓRZANE
MAŠLU – WPÓŁ, PÓŁ; POŁOWICZNY
UMU MAŠLU – POŁUDNIE [pora dnia]
MAŠMAŠU – ZAKLINACZ, KAPŁAN EGZORCYSTA [sum.]
MAŠQITU lub MAŠQŰ – WODOPÓJ, POIDŁO
PAN MAŠQIJA CABTŰ – ONI MAJĄ W SWYCH RĘKACH DOSTĘP DO MOJEGO WODOPOJU
MAŠQŰ lub MAŠQITU – j.w.
MAŠRAHU(M) – PRZEPYCH
MAŠRU – WŁÓCZONY (o wykonywaniu pewnego rodzaju kary)
MAŠRU – WYRUGOWANY (z miejsca); LUŹNY
MAŠŠAKKU – (pewnego rodzaju) OFIARA CAŁOPALNA [sum.]
MAŠTAKAL lub MARTAKAL – ? [jakaś roślina]
MAŠTITU lub MALTITU – NAPÓJ
MAŠŰ(M) (i) (mš’) – ZABIERAĆ; UKRYWAĆ; ZAPOMNIEĆ
[jako rzeczownik] ZABIERANIE; UKRYWANIE; ZAPOMINANIE
MAŠŰ(M) – ZABRANY; UKRYTY; ZAPOMNIANY
MAŠŰ(M) – ZABIERAJĄCY; UKRYWAJĄCY; ZAPOMINAJĄCY
MATI – KIEDY?
MATIMA – KIEDYKOLWIEK; (w zdaniach negowanych) NIGDY, ANI RAZU
ADI MATI – JAK DŁUGO
MATIMA – KIEDYKOLWIEK; (w zdaniu z zaprzeczonym orzeczeniem) NIGDY
INA MATEMA – KIEDYKOLWIEK
MATITAN – WSZĘDZIE
MATNU – CIĘCIWA (łuku)
MÂTU(M) (mut) – UMIERAĆ
[jako rzeczownik] UMIERANIE
MATU(M) – UMARŁY, TRUP? NIEBOSZCZYK?
MATU(M) – KRAJ, ZIEMIA [r.ż.]
l.mn. MATATUM
MAT AMURRI – ZACHÓD; KRAJ AMORYTÓW
SEHERTI MATIM – OBSZAR KRAJU
ANA MAT MATMA – DLA KAŻDEGO KRAJU
INA LIBBU MATIM – WEWNĄTRZ KRAJU
MAŢŰ (i) – BYĆ MAŁYM, BYĆ NIEZNACZNYM; ZMNIEJSZAĆ SIĘ; PONIŻYĆ, ZANIEDBAĆ; [Lipin] także MINUS
[jako rzeczownik] BYCIE MAŁYM, BYCIE NIEZNACZNYM; ZMNIEJSZANIE SIĘ; PONIŻANIE; ZANIEDBA-
NIE
MAŢU – MAŁY, NIEZNACZNY; ZMNIEJSZONY; PONIŻONY, ZANIEDBANY
MAZZAZU(M) – MIEJSCE; POZYCJA
MAZZAZ TAZZAZZU – MIEJSCE, NA KTÓRYM STOISZ
ME – EJ! PATRZŻE! UWAŻAJ!
ME’AT lub METUM – STO
s.a. ME
ŠITTA M€TIM – DWIEŚCIE
ŠALAŠ ME’AT – TRZYSTA
ME’ATU lub ME’U – STO
ANA METUM – W STU
ME’IŠU – GARDZĄCY, POGARDZAJĄCY, LEKCEWAŻĄCY
ME’U lub ME’ATU – j.w.
MEDILU – ZASUWA, RYGIEL
MEDUM – MEDUM [nazwa miejscowości w pd. Mezopotamii]
MEGGŰ(M) – MĘCZĄCY SIĘ
MEGRU lub MIGRU(M) – ULUBIENIEC, FAWORYT; FAWORYZOWANY, UPRZYWILEJOWANY; UPRAGNIONY, KO
CHANY; KOCHANY, UMIŁOWANY; POSŁUSZNY, ZGODNY
s.c. MIGIR
M€GŰTU – NIEDBALSTWO, NIECHLUJSTWO; zob. EGU(M)
MEHIRTU lub MIHIRTU – PRZYCHÓD, DOCHÓD; DAR, DATEK
MEHRAT lub MIHRAT, MEHRET – NAPRZECIW, NAPRZECIWKO
MEHRET lub MIHRAT, MEHRAT – j.w.
MEHRU(M) – RÓWNY; ODPOWIEDNI; KTOŚ RÓWNY RANGĄ; RÓWNOUPRAWNIONY
MEHRU(M) – ODPOWIEDŹ (na list)
MEHŰ – BURZA CIĄGNĄCA Z POŁUDNIA; SZTORMOWY WIATR
MEKŰ – ZAPLANOWANIE; ZAMIAR, CEL [lekcja niepewna]
MELAMMU – BLASK, POŁYSK [sum.]
MELECU(M) – RADOŚĆ, RADOWANIE SIĘ
MELELU(M) (i) – TAŃCZYĆ; SKAKAĆ
[jako rzeczownik] TAŃCZENIE; SKAKANIE
MELILU(M) – TAŃCZĄCY, SKACZĄCY, TANCERZ? SKOCZEK?
MELQETU – OBOWIĄZEK, POWINNOŚĆ
MELŰ – WCHODZENIE, WZNOSZENIE SIĘ; ZBOCZE, STOK; WZGÓRZE, PAGÓREK
MENU lub MINU – LICZBA
ANA LA MINAM – NIEZLICZONY; BEZ LIKU
INA LA MENI – W NIEZLICZONYCH (miejscach)
MENŰTU lub MINŰTU – LICZBA, MIARA
MERÂNU lub MER€NU – NAGOŚĆ
MER€NU lub MERÂNU – j.w.
MEREŠU(M) lub MERIŠTU – PLANTACJA, POLE UPRAWNE
MERIŠTU lub MEREŠU(M) – j.w.
MESŰ(M) (msi) – MYĆ
M€ŠÂRU lub MÎŠÂRU, MEŠRU – PRAWO, PORZĄDEK PRAWNY; USTAWA; SPRAWIEDLIWOŚĆ; PORZĄDEK, UPO-
RZĄDKOWANIE; PRAWDA
l.mn. MÎŠÂRI
MEŠR€TU – CZŁONKI [l.mn.]
MEŠLU lub MIŠLU – POŁOWA, JEDNA DRUGA
MEŠRU lub MÎŠÂRU, M€ŠÂRU – PRAWO, PORZĄDEK PRAWNY; USTAWA; SPRAWIEDLIWOŚĆ; PORZĄDEK, UPO-
RZĄDKOWANIE; PRAWDA
l.mn. MÎŠÂRI
MEŠRŰ – BOGACTWO
MEŠU (e) – POGARDZAĆ, GARDZIĆ, LEKCEWAŻYĆ
[jako rzeczownik] POGARDZANIE, GARDZENIE, LEKCEWAŻENIE
MEŠU – WZGARDZONY, POGARDZANY, LEKCEWAŻONY
METEQU – PASAŻ; PRZEBIEG
METUM lub ME’AT – STO
s.a. ME
ANA METUM – W STU
MEŢŢU lub MEŢU – BROŃ BOSKA [sum.]
MEŢU lub MEŢŢU – j.w.
-MI – [partykuła mowy bezpośredniej; różnie używana w poszczególnych dialektach]
MICRU – GRANICA, OBSZAR GRANICZNY; OBSZAR
s.c. MICIR
MIGRU(M) lub MEGRU – ULUBIENIEC, FAWORYT; FAWORYZOWANY, UPRZYWILEJOWANY; UPRAGNIONY, KO
CHANY; KOCHANY, UMIŁOWANY; POSŁUSZNY, ZGODNY
s.c. MIGIR
MIHICTU – CIOS, UDERZENIE
MIHIRTU lub MEHIRTU – PRZYCHÓD, DOCHÓD; DAR, DATEK
MIHIRTU – PRZECIWSTAWNOŚĆ, SPRZECZNOŚĆ
MIHIRU lub MIHRU – PRZÓD, CZĘŚĆ PRZEDNIA, PRZEDNIA STRONA, FRONT; CZOŁO (kolumny wojskowej); RÓWNY;
PRZECIWIEŃSTWO; PRZECIW; Z PRZODU, NA CZELE
s.c. MIHIR, r.ż. MIHIRTU, s.c.r.ż. MIHRIT, MIHRAT, MIHIRÂT
MIHIRTA CABATU – STANĄĆ NA CZELE WOJSKA
MIHRAT lub MEHRET, MEHRAT – NAPRZECIW, NAPRZECIWKO
MIHRU lub MIHIRU – PRZÓD, CZĘŚĆ PRZEDNIA, PRZEDNIA STRONA, FRONT; CZOŁO (kolumny wojskowej); RÓW-
NY; PRZECIWIEŃSTWO; PRZECIW; Z PRZODU, NA CZELE
s.c. MIHIR, r.ż. MIHIRTU, s.c.r.ż. MIHRIT, MIHRAT, MIHIRÂT
MIHIRTA CABATU – STANĄĆ NA CZELE WOJSKA
MIHRU lub GABRU – ODPOWIEDNI; RÓWNY; KOPIA itp.
MILKU(M) – PLAN, RADA; NAMYSŁ, WGLĄD, ROZWAŻANIE, ROZSTRZYGNIĘCIE [Lipin]
ENINNAMA (lub ENENNAMA) MILIKŠU MILKU – TERAZ WRESZCIE JEGO NAMYSŁ BĘDZIE (WNIKLI-
WYM) ROZWAŻANIEM
MILLATU(M) – GRABIEŻ
MILQITU – MAJĄTEK, MIENIE
MILU(M) – OBFITOŚĆ; POWÓDŹ, WEZBRANIE WÓD
MILI IRTIM – ODWAGA; SUKCES
MIMMA – [MIN(U)+MA] WSZYSTKO, COKOLWIEK, COŚ; (w zdaniu zaprzeczonym) NIC
MIMMA ŠA lub MIMMA MALA – WSZYSTKO, CO
MIMMA ŠUMŠU – W OGÓLE WSZYSTKO, W OGÓLE COŚ
MIMMA LA ŠÂM (KÂM) – COŚ, CO NIE JEST JEGO (TWOJE)
MIMMA LA TEPPUŠ – NIE POWINIENEŚ NIC ROBIĆ
MIMMAMU(M) – WSZYSCY BEZ WYJĄTKU
MIMMŰ lub MINMŰ – WŁASNOŚĆ, DOBRO; WSZYSTKO, WSZYSTKO Z, WSZYSTKO CO; (w zdaniach zanegow.) NIC,
NIC Z
-MIN [asyr.] – [wyrażenie irrealności treści zdania]
MINMŰ lub MIMMŰ – j.w.
MINŰ, MINU lub MENU – LICZBA
ANA LA MINAM – NIEZLICZONY; BEZ LIKU
INA LA MENI – W NIEZLICZONYCH (miejscach)
MINU(M), MINUM – CO?
ANA MINIM – DLACZEGO?
MINIM – CZEGO?
MINAM – CO?
ANA MINIM, AMMINIM – CZEMU?
MINŰTU lub MENŰTU – LICZBA, MIARA
MINUTU – LICZENIE
MIQITTU(M) – UPADEK, KLĘSKA; PADANIE (bydła wskutek zarazy)
MIQTU – UPADEK
MIQIT GIRRI – POŻAR
MIQŰ(M) – SIŁA PRZYCIĄGANIA, CHARYZMA; UROK, CZAR, POWAB
MIRSU – (pewnego rodzaju) PIERNIK
MISU – ŚCIERAĆ, WYCIERAĆ
MÎŠÂRU lub M€ŠÂRU, MEŠRU – PRAWO, PORZĄDEK PRAWNY; USTAWA; SPRAWIEDLIWOŚĆ; PORZĄDEK, UPO-
RZĄDKOWANIE; PRAWDA
l.mn. MÎŠÂRI
MIŠLANU – [składnik zwrotu]
ANA MIŠLANI – NA POŁOWY
MIŠLU lub MEŠLU – POŁOWA, JEDNA DRUGA
MITGARU – PRZYCHYLNY, SPRZYJAJĄCY
MITGURTU(M) – WZAJEMNE DOJŚCIE DO POROZUMIENIA
MITHARIŠ, MITHARIŠ – NA RÓWNE CZĘŚCI, PO RÓWNO; JEDEN I DRUGI, RAZEM; [Lipin] WSPÓLNIE, ZGODNIE
MITHARUM – ODPOWIADAJĄCY SOBIE WZAJEMNIE
MITU – MARTWY; NIEBOSZCZYK
MITUTU – ŚMIERĆ; (Todsfin)
MŰ(M) lub MAMU – WODA [l.mn.]
l.mn. i G-A M€
INA LA M€ – Z BRAKU WODY
MU’DŰ – MNÓSTWO
MU’IRRU – NADAWCA, WYSYŁAJĄCY
MU’URU – D: WYSYŁAĆ, SKIEROWAĆ, WZYWAĆ; zob. (W)ARU
[jako rzeczownik] WYSYŁANIE, SKIEROWANIE, WZYWANIE
MU’URU – WYSŁANY, SKIEROWANY, WZYWANY, WEZWANY
MUBALLICU – ZEZUJĄCY, PATRZĄCY ZEZEM; WYGLĄDAJĄCY, WYPATRUJĄCY; WARTOWNIK?
MUBALLIŢU(M), MUBALLIŢU(M) – ZACHOWUJĄCY PRZY ŻYCIU, PODTRZYMUJĄCY ŻYCIE, RATUJĄCY ŻYCIE?
MUBALLŰ – GASZĄCY, WYGASZAJĄCY (ogień)
MUBANNŰ (M), MUBANNŰ (M), MUBANNŰ (M) – BUDUJĄCY Z ROZMACHEM, WYKONUJĄCY lub TWORZĄCY W IM-
PONUJĄCYM STYLU, POWODUJĄCY W IMPONUJĄCY SPOSÓB, KOŃCZĄCY Z HUKIEM; RODZĄCY
W ATMOSFERZE WIELKIEGO WYDARZENIA; UJAWNIAJĄCY JAKO COŚ SENSACYJNEGO; PLANU-
JĄCY lub PRZEWIDUJĄCY JAKO COŚ ZNACZĄCEGO; POKRYWAJĄCY ORNAMENTEM, UPIĘKSZAJĄCY [imie-
słówD od BANŰ]
MUBARRU? – WYJAŚNIAJĄCY, WYŚWIETLAJĄCY (sprawę w sądzie); PODAJĄCY, WYMIENIAJĄCY, OŚWIADCZAJĄCY;
USTALAJĄCY
MUBAŠŠILU – GOTUJĄCY, SMAŻĄCY, PIEKĄCY
MUBAŠŠIRU – OGŁASZAJĄCY, OBWIESZCZAJĄCY, ZAPOWIADAJĄCY, KOMUNIKUJĄCY
MUBATTIQU(M) – ODCINAJĄCY
MUBBALKITU(M) – OBRACAJĄCY SIĘ; BUNTUJĄCY SIĘ, OPIERAJĄCY SIĘ; ODPADAJĄCY; PRZEKRACZAJĄCY, PRZE-
CHODZĄCY (góry); ODBIEGAJĄCY
MUBBALŢIT’U – UCIEKAJĄCY; BŁĄKAJĄCY, SCHODZĄCY Z DROGI
MUBBANŰ (M) –TWORZĄCY [imiesłówN od BANŰ]
MUBBAŠU(M), MUBBAŠU(M), MUBBAŠU(M) – POWSTAJĄCY, ZDĄŻAJĄCY KU ISTNIENIU
MUBBATQU(M) – PRZERYWAJĄCY, PRZECINAJĄCY; PSUJĄCY SIĘ
MUBBIRU – POSĄDZAJĄCY, OBWINIAJĄCY; SKŁADAJĄCY FAŁSZYWE DONIESIENIE; CZARUJĄCY
MUBTAZZI’U(M) – ZNĘCAJĄCY SIĘ USTAWICZNIE
MUCABBTU(M) – ŁAPIĄCY, ORGANIZUJĄCY ŁAPANIE
MUCCABTU(M) – CHWYTAJĄCY, BIORĄCY; BIORĄCY W POSIADANIE
MUCCU – D: ROZSZERZAĆ; ROZPINAĆ, ZDEJMOWAĆ (o niektórych rodzajach odzieży)
[jako rzeczownik] ROZSZERZANIE; ROZPINANIE, ZDEJMOWANIE
MUCCU – ROZSZERZONY; ROZPIĘTY, ZDJĘTY
MUCIBBU(M) – OGLĄDAJĄCY, SPOGLĄDAJĄCY; OBSERWATOR? BADACZ?
MUCLALU – POŁUDNIE [część dnia]
MUCLALUM – ODPOCZYNEK
MUCTABTU(M) – CHWYTAJĄCY SIĘ NAWZAJEM, TRZYMAJĄCY JEDEN DRUGIEGO; ZRASTAJĄCY SIĘ (z czymś)
MUDABIRU – PUSTYNIA [słowo obcego pochodzenia]
MUDAMMIQU(M) – CZYNIĄCY DOBRO, DOBROCZYŃCA? ŁASKAWCA?
MUDAPPIRU – POZOSTAJĄCY Z DALA, ODDALAJĄCY SIĘ; WYPĘDZAJĄCY
MUDATU – WIEDZĄCA, DOŚWIADCZONA
[jako abstrakt] DOŚWIADCZENIE
MUDDIŠU – ODNAWIAJĄCY, ODBUDOWUJĄCY, BUDUJĄCY NA NOWO, RESTAURUJĄCY
MUDDŰ – INFORMUJĄCY, OKREŚLAJĄCY, ZAPOZNAJĄCY
MUDDŰM – USTANAWIAJĄCY NA STAŁE, UTRWALAJĄCY; zob. ADŰ
MUDTAKSU(M) – NABRZMIEWAJĄCY Z OBU STRON
MUDŰ – WIEDZĄCY, DOŚWIADCZONY
MUDŰTU – WIADOMOŚĆ
MUGALLIBU – GOLĄCY; GOLARZ?
MUGAMMIRU(M) – CZYNIĄCY KOMPLETNYM, ZUPEŁNYM, DOPEŁNIAJĄCY, UZUPEŁNIAJĄCY; KOŃCZĄCY; ZADAWA-
LAJĄCY
MUGTAMRU(M), MUGTAMRU(M): DOKONUJĄCY; SPRAWCA?; PRZEPROWADZAJĄCY, ODBYWAJĄCY (coś w czasie)
MUHABBU – OCZYSZCZAJĄCY
MUHAPPIDU – PSUJĄCY (wzrok)
MUHHALLILU – PRZECISKAJĄCY SIĘ
MUHHELCITU(M) – ŚLISKOŚĆ; COŚ ŚLISKIEGO [r.ż.]
MUHHELCŰ(M) – ŚLIZGAJĄCY SIĘ
MUHHI – zob. ELI
MUHHIRU – SPÓŹNIAJĄCY SIĘ, OPÓŹNIAJĄCY SIĘ; POZOSTAJĄCY W TYLE
MUHHIZU – POWLEKAJĄCY (metalem)
MUHHU(M) – WIERZCH, WIERZCHNIA CZĘŚĆ, WIERZCHNIA STRONA; CZASZKA; NAKRYCIE GŁOWY
ANA MUHHI ANNITI [średniobab.] – POZA TYM, W DODATKU
ANA MUHHI – ZA, ZBYT (?)
ANA MUHHI [nowobab.] – CELEM, W CELU, DLA
INA MUHHI – Z POWODU, ZE WZGLĘDU NA, DLA, WZGLĘDEM, CO DO
INA MUHHI – NA; Z POWODU (kogoś smucić się); Z POWODU, ZE WZGLĘDU NA; NADTO, PRÓCZ TEGO
INA MUHHIŠU – DLATEGO
MUHTADDU(M): BEZ PRZERWY, WCIĄŻ NA NOWO CIESZĄCY SIĘ; WESOŁEK?
MUHTAŠŠILU(M): MIELĄCY ZBOŻE; MŁYNARZ?
MUKALLIMU – POKAZUJĄCY, UKAZUJĄCY
MUKAMMIRU: OBALAJĄCY
MUKAMMISU: SCHYLAJĄCY SIĘ, POCHYLAJĄCY SIĘ; KLĘKAJĄCY
MUKANNIŠU(M), MUŠAKNIŠU(M): ZMUSZAJĄCY DO PODDANIA SIĘ; UJARZMIAJĄCY, PODPORZĄDKOWUJĄCY; SKŁA-
NIAJĄCY; ZGINAJĄCY; POSKROMICIEL?
MUKASSŰ(M): ZARASTAJĄCY
MUKAPPILU: (KH:) GWAŁCĄCY; GWAŁCICIEL?
MUKARRICU: OCZERNIAJĄCY, ZNIESŁAWIAJĄCY; OSZCZERCA? POTWARCA?
MUKAŠŠIDU(M), MUKAŠŠIDU(M): WYPĘDZAJĄCY, CHWYTAJĄCY
MUKATTIMU(M), MUKATTIMU(M): ODZIEWAJĄCY, UBIERAJĄCY; UKRYWAJĄCY, ZATAJAJĄCY, TUSZUJĄCY; GARDE-
ROBIANY? SZATNY?
MUKILLU(M) – TRZYMAJĄCY
MUKIL REŠ – TRZYMAJĄCY GŁOWĘ; WSPIERAJĄCY, WSPOMAGAJĄCY, POMOCNIK
MUKKALŰ, MUKKALŰ: POZOSTAWIAJĄCY, PONIECHAJĄCY
MUKTANNIŠU(M): POCHYLAJĄCY SIĘ, ZGINAJĄCY SIĘ
MUKTAŠŠU(M): ZGINAJĄCY SIĘ, SKŁANIAJĄCY SIĘ, PODDAJĄCY SIĘ
MUKTATTIMU(M), MUKTATTIMU(M): CIĄGLE, WIELOKROTNIE UKRYWAJĄCY, ZATAJAJĄCY, TUSZUJĄCY
MULAPPITU(M) – ZATRZYMUJĄCY SIĘ, ZWLEKAJĄCY; KUNKTATOR?
MULLICU(M) – CIESZĄCY, RADUJĄCY (kogoś), DOPROWADZAJĄCY DO RADOŚCI
MULLILUM – ZAWIESZAJĄCY, WIESZAJĄCY
MULLILU – KRZYCZĄCY Z RADOŚCI, WOŁAJĄCY RADOŚNIE
MULLŰ(M), MULLŰ(M): PODNOSZĄCY, PODWYŻSZAJĄCY; MIANUJĄCY?
MULMULLU – STRZAŁA [sum.]
MULTABBIRU(M), MULTABBIRU(M) – STARZEJĄCY SIĘ
MULTAHŢU – WYJEŻDŻAJĄCY (ZA GRANICĘ), EMIGRANT
MULTAMDU(M) – ZAWIADAMIAJĄCY, INFORMUJĄCY; INFORMATOR? DONOSICIEL?
MULŰ – WCHODZENIE, WSPINANIE SIĘ
MUMA’IRU – KOMENDANT; ZARZĄDCA
MUMA’’URU – WYSYŁAJĄCY, KIERUJĄCY; WZYWAJĄCY
MUMACCU – ROZSZERZAJĄCY; ROZPINAJĄCY, ZDEJMUJĄCY
MUMAŠŠIRU(M) – POLUŹNIAJĄCY, ROZLUŹNIAJĄCY; ZWALNIAJĄCY, WYPUSZCZAJĄCY NA WOLNOŚĆ; POŚWIĘCAJĄ-
CY, PORZUCAJĄCY; ODPROWADZAJĄCY, UNOSZĄCY (łup); PORZUCAJĄCY, ZOSTAWIAJĄCY NA LODZIE;
POWODUJĄCY ZNIKNIĘCIE, USUWAJĄCY
MUMMAHCU(M), MUMMAHCU(M) – OTRZYMUJĄCY KIJ DO BICIA; NADZORCA?
MUMTAHCU(M), MUMTAHCU(M) – WALCZĄCY POMIĘDZY SOBĄ
MUMTAHRU(M), MUMTAHRU(M): WZAJEMNIE RÓWNAJĄCY SIĘ; DORÓWNUJĄCY SOBIE
MUMTALKU – NARADZAJĄCY SIĘ Z, RADZĄCY SIĘ; UCZESTNIK NARADY? RADCA? CZŁONEK RADY?
MUMTAQQITU(M) – PADAJĄCY RAZ ZA RAZEM, PADAJĄCY MASOWO?
MUNA’’IDU – WYWYŻSZAJĄCY, CHWALĄCY, ODDAWAJĄCY CZEŚĆ
MUNA’’IDU(M), MUNA’’IDU(M): ZWRACAJĄCY UWAGĘ, ZAWIADAMIAJĄCY, DONOSZĄCY
MUNABBŰ – SKARŻĄCY SIĘ, ŻALĄCY SIĘ, NARZEKAJĄCY, BIADAJĄCY
MUNAKKIRU – PROWADZĄCY NA INNE MIEJSCE; SPRZĄTAJĄCY, USUWAJĄCY; PRZESUWAJĄCY, PRZEMIESZCZAJĄCY;
ZMIENIAJĄCY (ubranie), PRZEBIERAJĄCY SIĘ
MUNAMMIRU: (przenośnie:) ROZPALAJĄCY
MUNAMMŰ – PUSTOSZĄCY
MUNAPPIŠU – DAJĄCY ODETCHNĄĆ, POZWALAJĄCY ODPOCZĄĆ
MUNAŠŠIPU – WYMIATAJĄCY PRECZ
MUNDAHCU – BOJOWNIK, ŻOŁNIERZ
MUNNABTU – ZBIEG, UCIEKINIER
MUNNAMRUM – WIDZĄĆY SIĘ (Z KIMŚ NAWZAJEM), SPOTYKAJĄCY SIĘ (Z KIMŚ);ZBLIŻAJĄCY SIĘ DO ZIEMI (o skale);
WSCHODZĄCY (o ciałach niebieskich)
MUNNAPHU(M) – WYBUCHAJĄCY, ROZPALAJĄCY SIĘ (o ogniu)
MUNNAPLUM, MUNNAPLU – DOSTARCZAJĄCY, ZAOPATRUJĄCY, DOSTAWCA, ZAOPATRZENIOWIEC
MUNNARBU – UCIEKAJĄCY, UCIEKINIER, ZBIEG; zob. [ARABU]
MUNNEDRU – BOJĄCY SIĘ, OGARNIĘTY STRACHEM, LĘKAJĄCY SIĘ; ULEGAJĄCY ZAĆMIENIU (o ciele niebieskim)
MUNNEDRU(M) – OBEJMUJĄCY SIĘ (wzajemnie)
MUNNEMDU(M), MUNNEMDU(M) – OPIERAJĄCY SIĘ O SIEBIE, SKUPIAJĄCY SIĘ BLISKO SIEBIE; SPOTYKAJĄCY SIĘ,
SCHODZĄCY SIĘ; NISZCZĄCY SIĘ
MUPAHHIRU(M) – ZBIERAJĄCY; WZMACNIAJĄCY
MUPAHHU –ZAMIENIAJĄCY, WYMIENIAJĄCY
MUPAQQIDU – UMIESZCZAJĄCY, USTAWIAJĄCY
MUPARRIRU – ROZPRASZAJĄCY, ROZGRAMIAJĄCY
MUPAŠŠIRU – OGŁASZAJĄCY, OBWIESZCZAJĄCY, ZAPOWIADAJĄCY, KOMUNIKUJĄCY; HEROLD?
MUPATTI’U(M) – OTWIERAJĄCY, ODSŁANIAJĄCY; WYCZULAJĄCY, UWRAŻLIWIAJĄCY; NAKŁANIAJĄCY DO ROZSĄDKU;
PRZEBIJAJĄCY, ROZPRASZAJĄCY (ciemność)
MUPAZZIRU – UKRYWAJĄCY
MUPETTŰ(M), MUPETTŰ(M) – OTWIERAJĄCY, ODSŁANIAJĄCY; WYCZULAJĄCY, UWRAŻLIWIAJĄCY; NAKŁANIAJĄCY DO
ROZSĄDKU; PRZEBIJAJĄCY, ROZPRASZAJĄCY (ciemność)
MUPPALSU(M) – PATRZĄCY
MUPPARDI’U –STAJĄCY SIĘ JASNYM, JAŚNIEJĄCY; ROZWESELAJĄCY, STAJĄCY SIĘ WESOŁYM; POGODNIEJĄCY,
STAJĄCY SIĘ POGODNYM
MUPPARQIDU(M) – KŁADĄCY SIĘ NA PLECACH
MUPPARRIRU(M) – ROZBIEGAJĄCY SIĘ
MUPPARSU – USTAJĄCY; USTĘPUJĄCY, WYCOFUJĄCY SIĘ
MUPPARŠU – LECĄCY, ODLATUJĄCY
MUPPIQU(M): OBRASTAJĄCY, ZARASTAJĄCY
MUPTALLIHU(M) – ŻYJĄCY W CIĄGŁYM STRACHU, BOJĄCY SIĘ STALE
MUPTARRICU – WYPEŁNIAJĄCY, CELEBRUJĄCY
MUPTATTI’U(M) – OTWIERAJĄCY RAZ PO RAZ; ODŹWIERNY?
MUPTATTŰ(M), MUPTATTŰ(M) – OTWIERAJĄCY RAZ PO RAZ
MUQA’’ Ű – CZEKAJĄCY, OCZEKUJĄCY
MUQATTŰ(M): (w tekstach astrologicznych w odniesieniu do zaćmienia:) ZBLIŻAJĄCY SIĘ DO KOŃCA
MUQQARRU(M) – ZGINAJĄCY SIĘ
MUQQELPITU – STATEK (ŻAGLOWY) (bez steru), ŻAGLOWIEC
ELEP ŠA MUQQELPITI – STATEK ŻAGLOWY
MUQQELPŰ(M) – UNOSZĄCY Z PRĄDEM, PORYWAJĄCY Z PRĄDEM
MUQTA’ILU – CIERPIĄCY W MILCZENIU
MUQTABLU – BOJOWNIK
MUQTABU(M), MUQTABU(M) – MÓWIĄCY, WYJAŚNIAJĄCY, NAKAZUJĄCY; MÓWCA?
MUQTARBU(M), MUQTARBU(M) – ZBLIŻAJĄCY SIĘ NAWZAJEM DO SIEBIE
MUQTATTŰ(M) – WYKONUJĄCY DO KOŃCA
MURABBITU – PRZYBRANA MATKA
MURABBŰ – PRZYBRANY OJCIEC
MURABBŰ(M), MURABBŰ(M) – CZYNIĄCY DUŻYM, WIELKIM; WYCHOWUJĄCY; HODUJĄCY; PODNOSZĄCY; WYNO-
SZĄCY, WYWYŻSZAJĄCY; HODOWCA? WYCHOWAWCA?
MURADDŰ –DODAWAJĄCY, DOŁĄCZAJĄCY
MURAGGIBU – KŁADĄCY BELKI STROPOWE; DZIELĄCY NA PIĘTRA, POKŁADY
MURAKKIBU(M) – ZAPŁADNIAJĄCY
MURAKKISU – ZOBOWIĄZUJĄCY
MURAKU – DŁUGOŚĆ
MURAMMŰ – UMARZAJĄCY; UWALNIAJĄCY; TRAKTUJĄCY Z POBŁAŻANIEM, FOLGUJĄCY; PRZEBACZAJĄCY
MURATTŰ – PRZYMOCOWUJĄCY (skrzydło bramy)
MURAŢŢIBU – ZWILŻAJĄCY, NAWILŻAJĄCY, ZMACZAJĄCY
MURCU(M) – CHOROBA
MURNISQU – KOŃ; RUMAK
MURRAKSU – ZNAJDUJĄCY SIĘ RAZEM; CZŁONEK, ELEMENT ZBIOROWOŚCI?
MURRAQŰ – CHOWAJĄCY, KRYJĄCY, UKRYWAJĄCY SIĘ
MURRIKU(M) – PRZEDŁUŻAJĄCY
MURTABBŰ(M), MURTABBŰ(M) – PODNOSZĄCY DO GÓRY; CZYNIĄCY DUŻYM, WIELKIM; HODUJĄCY; WYCHOWUJĄCY
MURTABŰ(M), MURTABŰ(M) – ROSNĄCY, STAJĄCY SIĘ DUŻYM
MURTAKBU(M) – JEŻDŻĄCY WIERZCHEM JEDEN ZA DRUGIM;UCZESTNIK KAWALKADY, KARAWANY? ODDZIAŁU?
MURTAPPIDU – BŁĄKAJĄCY SIĘ; WŁÓCZĄCY SIĘ, WŁÓCZĘGA
MURTAŠU – PROMIENIEJĄCY
MURTEDDŰ lub MURTEDŰ – WOŹNICA (wozu do transportu ciężarów)
MURTEDŰ lub MURTEDDŰ – j.w.
MURTEDŰ(M), MURTEDŰ(M) – PODĄŻAJĄCY KU SOBIE; IDĄCY RÓWNOLEGLE
MURU – ŹREBIĘ
MUSAHHIRU(M), MUSAHHIRU(M) – OBRACAJĄCY, ODWRACAJĄCY; ODPIERAJĄCY
MUSAHHŰ – ZDRADZAJĄCY; PODBURZAJĄCY; BUNTUJĄCY SIĘ; ODPADAJĄCY
MUSALLU – PROSZĄCY, BŁAGAJĄCY
MUSANNIQU(M) – ŚCIEŚNIAJĄCY, ZAWĘŻAJĄCY; KONTROLUJĄCY, BADAJĄCY
MUSAPPIHU(M) – ROZPRASZAJĄCY
MUSAPPU – MODLĄCY SIĘ, BŁAGAJĄCY
MUSAQQU – NACISKAJĄCY, NALEGAJĄCY, WYWIERAJĄCY PRESJĘ, PRZEŚLADUJĄCY; PRZEŚLADOWCA?
MUSARRIRU – DOPUSZCZAJĄCY SIĘ WIAROŁOMSTWA, MÓWIĄCY WIAROŁOMNIE; ZEZNAJĄCY FAŁSZYWIE? FAŁSZYWY
ŚWIADEK?
MUSARŰ – INSKRYPCJA; GRZĄDKA, ZAGON [sum.]
MUSARU lub MUŠARU – NAPIS; DOKUMENT; STELA
MUSSAHRU(M), MUSSAHRU(M) – OBRACAJĄCY, PRZEKRĘCAJĄCY
MUSSAHŰ – BUNTUJĄCY SIĘ; BUNTOWNIK?
MUSSUKU lub MUŠŠUKU – ŻAŁOSNY, MIZERNY, GODNY POLITOWANIA; SKURCZONY; SPĘKANY, POPĘKANY
MUSTAQRU – POROZUMIEWAJĄCY SIĘ; MÓWIĄCY, INFORMUJĄCY, POWIADAMIAJĄCY
MUSUKKANNU – WARTOŚCIOWY GATUNEK DREWNA [sum.]
MUŠA”ILU – OSTRZĄCY (o broni)
MUŠABBI’U(M) – SYCĄCY, OFIARUJĄCY BY NASYCIĆ; ZADAWALAJĄCY
MUŠABBŰ(M) – NASYCAJĄCY, SYCĄCY, OFIARUJĄCY BY NASYCIĆ; ZADAWALAJĄCY
MUŠABILU(M), MUŠABILU(M:- PRZYNOSZĄCY; PRZESYŁAJĄCY; POSYŁAJĄCY; PRZEWOŻĄCY
MUŠABQIMU(M) – KAŻĄCY STRZYC, POWODUJĄCY STRZYŻENIE
MUŠABŠU(M), MUŠABŠU(M), MUŠABŠU(M) – WYWOŁUJĄCY, SPRAWIAJĄCY
MŰŠABU – MIESZKANIE, POMIESZCZENIE MIESZKALNE (szczególnie królewskie), KOMNATA; MIEJSCE ZAMIESZ-
KANIA
s.c. MŰŠAB
MUŠACBITU(M) – ZLECAJĄCY ZŁAPANIE; OSIEDLAJĄCY, OSADZAJĄCY; STAWIAJĄCY
MUŠACŰ – WYPROWADZAJĄCY, KAŻĄCY WYJŚĆ; WYSTĘPUJĄCY (z brzegów); WYNOSZĄCY; WYWLEKAJĄCY, ODCIĄGA-
JĄCY; UWALNIAJĄCY; DOPROWADZAJĄCY DO UPADKU; ZDRADZAJĄCY (tajemnicę); ŚCIĄGAJĄCY (daninę)
MUŠADKU(M) – KAŻĄCY ZABIĆ; SKAZUJĄCY NA ŚMIERĆ
MUŠAHHINU – ROZGRZEWAJĄCY, NAGRZEWAJĄCY, OCIEPLAJACY
MUŠÂHIZUM – KAŻĄCY WZIĄĆ, KAŻĄCY BRAĆ; PRZYWŁASZCZYCIEL (?), ZABORCA (?)
MUŠAKILUM – KAŻĄCY JEŚĆ, KARMICIEL, ŻYWICIEL
MUŠAKLILU – KOŃCZĄCY, DOKONUJĄCY
MUŠALIKUM – ZLECAJĄCY WYRUSZENIE W DROGĘ, DECYDUJĄCY O WYMARSZU
MUŠALLIMU(M) – ZACHOWUJĄCY, KONSERWUJĄCY;UTRZYMUJĄCY W DOBRYM STANIE; WYKAZUJACY ZDROWIE;
DAJĄCY ODSZKODOWANIE, WYNAGRADZAJĄCY, REKOMPENSUJĄCY (szkodę), WETUJĄCY;ZWRACAJĄCY,
ODDAJĄCY; PRZYWRACAJĄCY DO DOBREGO STANU, NAPRAWIAJĄCY (błąd);REALIZUJĄCY, WYPEŁNIAJĄ-
CY ( przeznaczenie)
MUŠALLIŠU – ROBIĄCY TRZYKROTNIE, ROBIĄCY NA TRZY RAZY, W TRZECH ETAPACH
MUŠALMŰ – KAŻĄCY OBLEGAĆ, NAKAZUJĄCY OKRĄŻENIE
MUŠALPITU(M) – ŁUPIĄCY, GRABIĄCY, GRABIEŻCA? PUSTOSZĄCY, NISZCZĄCY, NISZCZYCIEL? DOTYKAJĄCY, OBMA-
CUJĄCY, RUSZAJĄCY;HAŃBIĄCY, BEZCZESZCZĄCY
MUŠAMQITU(M) –ŚCINAJĄCY, DRWAL? DOPROWADZAJĄCY DO UPADKU, UPUSZCZAJĄCY
MUŠAN’IDU(M), MUŠAN’IDU(M): ZAWIADAMIAJĄCY, MELDUJĄCY
MUŠANNŰ, MUŠANNŰ – ROBIĄCY DWA RAZY, ZNÓW ROBIĄCY; POWTARZAJĄCY (czasem w sensie: DONOSZĄCY)
MUŠAPPILU(M), MUŠAPPILU(M) – KIERUJĄCY SIĘ W DÓŁ; CZYNIĄCY NISKIM; GŁĘBOKO KOPIĄCY
MUŠAPRIŠU – ROZCIĄGAJĄCY, ROZPOŚCIERAJĄCY; KAŻĄCY LECIEĆ, POWODUJĄCY ODLOT
MUŠAQQŰ(M), MUŠAQQŰ(M), MUŠAQQŰ(M) – KIERUJĄCY SIĘ DO GÓRY; WNOSZĄCY NA GÓRĘ; PODNOSZĄCY,
WZNOSZĄCY; CZYNIĄCY WYSOKIM
MUŠARBŰ(M), MUŠARBŰ(M): WYWYŻSZAJACY; CZYNIĄCY SILNYM, POTĘŻNYM
MUŠARDŰ(M), MUŠARDŰ(M) – KAŻĄCY PŁYNĄĆ, POWODUJĄCY WYPŁYW; CIEKNĄCY
MUŠARRIMU – SZLIFUJĄCY (róg)
MUŠARRU – SCHYLAJĄCY SIĘ, POCHYLAJĄCY SIĘ; KŁANIAJĄCY SIĘ NISKO, ZGINAJĄCY KARK
MUŠARŠIDU – ZAKŁADAJĄCY SOLIDNIE
MUŠARŠŰ(M) –PRZEKAZUJĄCY, UPOSAŻAJĄCY, OBDAROWUJĄCY (?)
MUŠARU lub MUSARU – NAPIS; DOKUMENT; STELA
MUŠASHIRU(M), MUŠASHIRU(M) – POBUDZAJĄCY, SKŁANIAJĄCY; OBEJMUJĄCY, OTACZAJĄCY
MUŠASQIRU – MÓWIĄCY (na rozkaz, pod przymusem),ZEZNAJĄCY; RZUCAJĄCY (klątwę); PRZYSIĘGAJĄCY (na polecenie)
MUŠAŠNŰ, MUŠAŠNŰ – PODWAJAJĄCY
MUŠAŠIBU(M) – KAŻĄCY SIADAĆ; OSIEDLAJĄCY, ZASIEDLAJĄCY
MUŠAŠKINU(M),MUŠAŠKINU(M) – KAŻĄCY POŁOŻYC
MUŠAŠPILU(M), MUŠAŠPILU(M) – NAKAZUJĄCY, POWODUJĄCY STANIE SIĘ NISKIM, PONIŻAJĄCY
MUŠAŠQILU(M) – KAZĄCY PŁACIĆ, ŻĄDAJĄCY ZAPŁATY
MUŠAŠQIRU – MÓWIĄCY (na rozkaz, pod przymusem),ZEZNAJĄCY; RZUCAJĄCY (klątwę); PRZYSIĘGAJĄCY (na polecenie)
MUŠAŠQŰ – NAWADNIAJĄCY; KAZĄCY NAPOIĆ, POJĄCY
MUŠAŠQŰ(M), MUŠAŠQŰ(M), MUŠAŠQŰ(M) – WYWYŻSZAJĄCY, AWANSUJĄCY, CZCZĄCY
MUŠATLU(M), MUŠATLU(M) – UDZIELAJĄCY, OFIARUJĄCY, DAJĄCY, WRĘCZAJĄCY, DARUJĄCY; NAGRADZAJĄCY;
POŻYCZAJĄCY;POWIERZAJĄCY; ODDAJĄCY NA WŁASNOŚĆ (Sarg.)
MUŠAZKIRU – MÓWIĄCY (na rozkaz, pod przymusem),ZEZNAJĄCY; RZUCAJĄCY (klątwę); PRZYSIĘGAJĄCY (na polecenie)
MUŠBALKITU(M:- DOPROWADZAJĄCY DO ODERWANIA;BUNTUJĄCY;PODŻEGAJĄCY;WYJMUJĄCY Z ZAWIASÓW (drzwi)
MUŠBITU(M) – ZEZWALAJĄCY NA PRZENOCOWANIE, ORGANIZUJĄCY NOCLEG, NAKAZUJĄCY NOCLEG
MUŠEBRŰ(M) –KAŻĄCY PATRZEĆ; POKAZUJĄCY, UKAZUJĄCY, ODSŁANIAJĄCY, UJAWNIAJĄCY; POSTANAWIAJĄCY?
MUŠECŰM – WYPROWADZAJĄCY, ZMUSZAJĄCY DO WYJŚCIA, WYRZUCAJĄCY, WYKIDAJŁO;WYNOSZĄCY, WYWLEKA-
JĄCY, ODCIĄGAJĄCY; WYLEWAJĄCY, ROZLEWAJĄCY (płyn);UWALNIAJĄCY, OSWOBODZICIEL; DOPRO-
WADZAJĄCY DO UPADKU; ZDRADZAJĄCY, WYJAWIAJĄCY (tajemnicę), DONOSICIEL (?); ŚCIĄGAJĄCY,
EGZEKWUJĄCY (daninę), POBORCA (?)
MUŠEDU: KAŻĄCY WIEDZIEĆ, ZAWIADAMIAJĄCY, INFORMUJĄCY
MUŠELU lub PETU – ODŹWIERNY
MUŠELŰ(M), MUŠELŰ(M): KAZĄCY PRZYBYĆ NA GÓRĘ, KAZĄCY PODNIEŚĆ; PODNOSZĄCY; CZYNIĄCY WYSOKIM,
PODWYŻSZAJĄCY; PODNOSZĄCY WYSOKO; (także:) ODDALAJĄCY, ZABIERAJĄCY, SPRZĄTAJĄCY, USU-
WAJĄCY; WYDOBYWAJĄCY (zatopiony statek; KH); ZOSTAWIAJĄCY JAKO ZAŁOGĘ, GARNIZON; MIANUJĄ-
CY? AWANSUJĄCY? PROTEKTOR?
MUŠENIQTU – MAMKA
MUŠERIBU(M): WPUSZCZAJĄCY, KAŻĄCY WEJŚĆ, WNIKAJĄCY, DOKONUJĄCY WTARGNIĘCIA; PRZEPUSZCZAJĄCY;
PUSZCZAJĄCY PŁAZEM?
MUŠERŰ – KAŻĄCY SPROWADZIĆ, KAŻĄCY PROWADZIĆ
MUŠEŠIRU(M) – PORZĄDKUJĄCY; POKRZEPIAJĄCY; ODNOWICIEL? REFORMATOR?
MUŠEŠQŰ – NAWADNIAJĄCY; KAZĄCY NAPOIĆ, POJĄCY
MUŠEZIBU(M) – PRZYMUSZAJĄCY; SPORZĄDZAJĄCY (dokument); RATUJĄCY (życie)
MUŠHARMIŢU – ROZLEWAJĄCY; KAŻĄCY SIĘ ROZPŁYNĄĆ, POWODUJĄCY ROZPŁYNIĘCIE SIĘ, ROZLANIE
MUŠHARRIRU – STAJĄCY SIĘ SPOKOJNYM, USPAKAJAJĄCY SIĘ
MUŠHARRIRU – DRĘTWIEJĄCY, ZAMIERAJĄCY, STAJĄCY SIĘ NIERUCHOMYM, NIERUCHOMIEJĄCY, KOSTNIEJĄCY
MUŠITU – NOC
MUŠKENU – PODDANY; (KH:) PÓŁWOLNY, NIEPOSIADAJĄCY ZIEMI
MUŠK€NUM – RZUCAJĄCY SIĘ (W DÓŁ); PODDANY; (KH:) PÓŁWOLNY, NIEPOSIADAJĄCY ZIEMI
MUŠKENUTU – PODDAŃSTWO; POŁOWICZNA WOLNOŚĆ
MUŠLALU – NARADZAJĄCY SIĘ (z innymi), UCZESTNIK NARADY
MUŠNAMMIRU – ROZJAŚNIAJĄCY, OŚWIETLAJĄCY [również jako rzeczownik, a zatem można też tłumaczyć jako]
ŹRÓDŁO ŚWIATŁA, COŚ, CO OŚWIETLA, ROZJAŚNIA
MUŠPALKI’U – POSZERZAJĄCY
MUŠPALU – GŁĘBOKOŚĆ; GŁĘBIA, GŁĘBINA
MUŠPARDI’U – ROZJAŚNIAJĄCY; ROZWESELAJĄCY
MUŠPARRIRU – ROZPOSTARTY, ROZCIĄGNIĘTY
MUŠPARŠIDU – ZBIEGŁY
MUŠPAZZIRU(M) – POŻYCZAJĄCY, POŻYCZKODAWCA, WIERZYCIEL
MUŠPELKU(M): NAWIGUJĄĆY Z PRĄDEM, PROWADZĄCY Z PRĄDEM (statek, łódź)
MUŠQALLILU(M) – WISZĄCY; WIESZAJĄCY
MUŠQAMMIMU(M) – STAJĄCY SIĘ ŚMIERTELNIE CICHYM, ŚMIERTELNIE CICHNĄCY
MUŠŠAKNU(M), MUŠŠAKNU(M): SADZAJĄCY, KŁADĄCY; ROBIĄCY; ZAWIERAJĄCY (pokój); WZNIECAJĄCY (wojnę); PA-
NUJĄCY (o głodzie, ciemności); SPRZYMIERZAJĄCY SIĘ (z ITTI)
MUŠŠILU – OSTRZĄCY (broń)
MUŠŠIRU(M): DOPROWADZAJĄCY DO PORZĄDKU, PORZĄDKUJĄCY; POKRZEPIAJĄCY
MUŠŠIŠU – MĘCZĄCY, DRĘCZĄCY; zob. AŠAŠU
MUŠŠUKU lub MUSSUKU – ŻAŁOSNY, MIZERNY, GODNY POLITOWANIA; SKURCZONY; SPĘKANY, POPĘKANY
MUŠŠURU: POLUŹNIONY, ROZLUŹNIONY; ZWOLNIONY, WYPUSZCZONY NA WOLNOŚĆ; POŚWIĘCONY, PORZUCONY;
ODPROWADZONY, UNIESIONY (łup); PORZUCONY, ZOSTAWIONY NA LODZIE; TEN, KTÓRY ZNIKNĄŁ, ZA-
GINIONY
MUŠTA’’ILU(M) – PYTAJĄCY RAZ PO RAZ, DOPYTUJĄCY SIĘ NIEUSTANNIE; PROWADZĄCY ŚLEDZTWO?
MUŠTABBI’U(M) – ZADAWALAJĄCY SIĘ
MUŠTABBILU – zob. ABALU (a/i); ROZWAŻAJĄCY, PRZEMYŚLIWUJĄCY, ZASTANAWIAJĄCY SIĘ, DECYDUJĄCY SIĘ, MY-
ŚLICIEL, DECYDENT, ROZKAZODAWCA
MUŠTABILU – zob. ABALU (a/i); KAŻĄCY PRZYNIEŚĆ, PRZESYŁAĆ, PRZEWOZIĆ; NADZORCA, ZLECENIODAWCA TRANS-
PORTU
MUŠTABILU(M), MUŠTABILU(M) – ROZWAŻAJACY, PRZEMYŚLIWUJĄCY; DECYDUJĄCY, POSTANAWIAJĄCY
MUŠTACBITU(M) – POWODUJĄCY WZAJEMNE SCZEPIENIE SIĘ; POWODUJĄCY OBUSTRONNE POCHWYCENIE SIĘ
MUŠTACŰ – WYGADUJĄCY SIĘ NOTORYCZNIE, WYPAPLUJĄCY RAZ ZA RAZEM
MUŠTADDIRU(M) lub MUŠTADIRU(M) – SMUCĄCY SIĘ, POGRĄŻONY W SMUTKU
MUŠTADIRU(M) lub MUŠTADDIRU(M) – SMUCĄCY SIĘ, POGRĄŻONY W SMUTKU
MUŠTAKKINU(M), MUŠTAKKINU(M): NIEUSTANNIE, WCIĄŻ NA NOWO KŁADĄCY
MUŠTAMHIRU(M), MUŠTAMHIRU(M): PORÓWNUJĄCY SIĘ Z, ZRÓWNUJĄCY SIĘ Z; ZRÓWNUJĄCY;CZYNIĄCY, USTA-
NAWIAJĄCY RÓWNYM Z; USTANAWIAJĄCY, TRAKTUJĄCY JAKO ODPOWIEDNIK
MUŠTAMMI’U – SŁUCHAJĄCY WCIĄŻ NA NOWO; PRZYSŁUCHUJĄCY SIĘ
MUŠTAMMŰ, MUŠTAMMŰ – SŁUCHAJĄCY WCIĄŻ NA NOWO; PRZYSŁUCHUJĄCY SIĘ
MUŠTAMRU – CZCZĄCY; SKŁADAJĄCY HOŁD; CHWALĄCY
MUŠTANIHU – MĘCZĄCY SIĘ, WYSILAJĄCY SIĘ
MUŠTANŰ, MUŠTANŰ – ZMIENIAJĄCY SIĘ KLIKA RAZY, PRZEOBRAŻAJĄCY SIĘ NIEJEDNOKROTNIE
MUŠTANNU(M) – MIERZĄCY SIĘ ZE SOBĄ
MUŠTANŰ, MUŠTANŰ – NA DŁUGO ROBIĄCY INNYM; ZMIENIAJĄCY SIĘ NA DŁUGO
MUŠTAQRU – POROZUMIEWAJĄCY SIĘ; MÓWIĄCY, INFORMUJĄCY, POWIADAMIAJĄCY
MUŠTARDŰ(M), MUŠTARDŰ(M) – PŁYNĄCY, CIEKNĄCY
MUŠTARHU – PODNIOŚLE MÓWIĄCY, ZŁOTOUSTY
MUŠTARRIHU(M) – BEZUSTANNIE PONAGLAJĄCY; zob. ARAHU(M)
MUŠTARRIQU(M) – MAJĄCY ZWYCZAJ KRAŚĆ; OKRADAJĄCY WCIĄŻ NA NOWO; ZAWODOWY ZŁODZIEJ?
MUŠTASHIRU(M), MUŠTASHIRU(M) – OKRĄŻAJĄCY;ZAMYKAJĄCY W OKRĄŻENIU; OBEJMUJĄCY, OGARNIAJĄCY
MUŠTAŠNŰ, MUŠTAŠNŰ – PODWAJAJĄCY
MUŠTEDIRU, MUŠTEDDIRU – SMUCĄCY SIĘ, OGARNIĘTY OBAWĄ
MUŠTEPIŠTU – CZAROWNICA
MUŠTERRIBU(M): WCHODZĄCY WCIĄŻ NA NOWO, RAZ PO RAZ
MUŠTEŠIRU(M): KAŻĄCY BYĆ PRAWEM, PRAWODAWCA? ZAPROWADZAJĄCY ŁAD, UTRZYMUJĄCY W PORZĄDKU
MUŠU(M) – NOC
URRI U MUŠI – DNIEM I NOCĄ
MUŠAM – NOCĄ
MUTACŰ – ODCHODZĄCY, ODDALAJĄCY SIĘ
MUTADDIRUM – BOJĄCY SIĘ BEZ PRZERWY, STALE WYSTRASZONY; PANIKARZ, TCHÓRZ
MUTALLIKU – CHODZACY TAM I Z POWROTEM
MUTALLIKUM – SPACERUJĄCY, SPACEROWICZ, PRZECHADZAJĄCY SIĘ
MUTALLU(M), MUTALLU(M) – WIESZAJĄCY, OBWIESZAJĄCY, ZAWIESZAJĄCY
MUTANU – ZARAZA, MÓR, EPIDEMIA; WIELKIE UMIERANIE; ŚMIERĆ
MUTAMMŰ – ZAPRZYSIĘGAJĄCY, SKŁADAJĄCY PRZYSIĘGĘ
MUTAPPILUM, MUTAPPILU – STALE, WCIĄŻ TROSZCZĄCY SIĘ, ZASPAKAJĄCY, DBAJĄCY, OPIEKUN,, DOBRO-
CZYŃCA
MUTAPPIRU – POZOSTAJĄCY Z DALA, ODDALAJĄCY SIĘ; WYPĘDZAJĄCY
MUTARRIŠUM – zob. ‘ARAŠUM (a/u); (KTOŚ) SYSTEMATYCZNIE UPRAWIAJĄCY POLE, (DOŚWIADCZONY, ZATRUDNIO-
NY NA STAŁE) PRACOWNIK ROLNY
MUTARRU(M) – ZAWRACAJĄCY, SKŁANIAJĄCY DO POWROTU; ODPROWADZAJĄCY; ODWRACAJĄCY; OBRACAJĄCY,
PRZEWRACAJĄCY; ZWRACAJĄCY (twarz); ZWRACAJĄCY, ODDAJĄCY, ODNOSZĄCY; ODSTAWIAJĄCY (o
zbożu);BIORĄCY W NIEWOLĘ; NA NOWO ROBIĄCY; ODPIERAJĄCY ( wroga); REFERUJĄCY, SKŁADAJĄCY
SPRAWOZDANIE
MUTEDDIRU – STALE DRĘCZONY OBAWĄ, BEZ PRZERWY OGARNIĘTY STRACHEM
MUTERRIBU(M): CZĘSTO ODWIEDZAJĄCY; STAŁY BYWALEC?
MUTERRIŠU(M): UPRAWIAJĄCY KILKUKROTNIE,
MUTTA’IDU – CZCIGODNY, SZANOWNY, ZNAMIENITY
MUTTA’IDU – WIELBIĄCY, WYCHWALAJĄCY, SŁAWIĄCY
MUTTABLU, MUTTABLU(M), MUTTABLU(M) – ZABIERAJĄCY, ODBIERAJĄCY
MUTTADDINU(M) – DAJĄCY STALE, REGULARNIE; PŁATNIK OKRESOWO UISZCZAJĄCY NALEŻNOŚĆ?
MUTTAGIŠU – WŁÓCZĘGA, POWSINOGA
MUTTAHLILU – WŁAMYWACZ
MUTTAKRU – ROZNIECAJĄCY WAŚŃ, KŁÓCĄCY, DĄŻĄCY DO PORÓŻNIENIA; INTRYGANT?
MUTTAPLUSU(M) – SPOGLĄDAJĄCY RAZ PO RAZ, STALE PATRZĄCY; OBSERWATOR? SZPIEG?
MUTTAQRIRU(M) – ZWIJAJĄCY SIĘ KLIKUKROTNIE
MUTTASHIRU(M), MUTTASHIRU(M) – WIELOKROTNIE, CZĘSTO OBRACAJĄCY SIĘ; OBRACAJĄCY; KRĘCĄCY SIĘ,
ZAKRĘCAJĄCY SIĘ; PORUSZAJĄCY SIĘ PO OKRĘGU; OKRĄŻAJĄCY, OTACZAJĄCY; TROSZCZĄCY SIĘ,
ZAJMUJĄCY SIĘ; SZUKAJĄCY , SZUKAJĄCY; ODWIEDZA JĄCY; ZWRACAJĄCY SIĘ (do kogoś); POWTARZA
JĄCY; ZAJMUJĄCY SIĘ CZARAMI, CZARUJĄCY;
PONADTO
ROBIĄCY(coś) RAZ PO RAZ, STALE
MUTTATU – POŁOWA
MUTTIŠ – PRZED, NA PRZEDZIE, Z PRZEDNIEJ STRONY
MUTTU(M) – STRONA FRONTOWA, PRZÓD
MUTU(M) – MĄŻ, MAŁŻONEK
s.c. MUT
MUTU(M) – ŚMIERĆ, ZGON
MUŢABBU(M) – ULEPSZAJĄCY; UZDRAWIAJĄCY; ŁAGODZĄCY, USPAKAJAJĄCY
MUŢABBŰ(M) – ZANURZAJĄCY, POGRĄŻAJĄCY, ZATAPIAJĄCY; ZAGŁĘBIAJĄCY, WKOPUJĄCY (w trakcie prac budowla-
nych), WYKOPUJĄCY DÓŁ, KOPIĄCY GŁĘBOKO
MUŢAHHŰ(M) – ZBLIŻAJĄCY SIĘ
MUŢAHHŰ(M) – PRZYNOSZĄCY
MUWADDŰ? – USTANAWIAJĄCY NA STAŁE
MUWARRU(M), MUWARRU(M)? – POLECAJĄCY
MUWAŠŠIRU(M) –POLUŹNIAJĄCY, ROZLUŹNIAJĄCY; ZWALNIAJĄCY, WYPUSZCZAJĄCY NA WOLNOŚĆ; POŚWIĘCAJĄCY,
REZYGNUJĄCY (z czegoś); ODPROWADZAJĄCY, UNOSZĄCY (zdobycz); PORZUCAJĄCY, ZOSTAWIAJĄCY NA
LODZIE; ZNIKAJĄCY
MUWATTIRU(M) – CZYNIĄCY KOLOSALNYM
MUZTAKRU – POROZUMIEWAJĄCY SIĘ; MÓWIĄCY, INFORMUJĄCY, POWIADAMIAJĄCY
MUZZAZU – [składnik zwrotu]
MUZZAZ EKALLIM – MIESZKANIEC PAŁACU (dosł. NALEŻĄCY DO PAŁACU)

NA’ADU (a/u) (n’d) – BYĆ WYSOKIM; UROSNĄĆ; TRZYMAĆ WYSOKO, PODNIEŚĆ; BYĆ WYWYŻSZONYM; BYĆ
ROZSŁAWIONYM, CHWALONYM, WYNOSZONYM PO NIEBIOSA; CHWALIĆ, ROZSŁAWIAĆ, WYWYŻ-
SZAĆ (za pomocą słów); WIELBIĆ; DZIĘKOWAĆ
[jako rzeczownik] BYCIE WYSOKIM; UROŚNIĘCIE; TRZYMANIE WYSOKO, PODNIESIENIE; BYCIE WY-
WYŻSZONYM; BYCIE ROZSŁAWIONYM, CHWALONYM, WYNOSZONYM POD NIEBIOSA; CHWALENIE,
ROZSŁAWIANIE, WYWYŻSZANIE; WIELBIENIE; DZIĘKOWANIE
GT NIT’UDU: WIELBIĆ, WYCHWALAĆ, SŁAWIĆ (boga – ILU)
[jako rzeczownik] WIELBIENIE, WYCHWALANIE, SŁAWIENIE
D NU’’UDU: WYWYŻSZAĆ, CHWALIĆ, ODDAWAĆ CZEŚĆ
[jako rzeczownik] WYWYŻSZENIE, CHWALENIE, ODDAWANIE CZCI
NA’ADU(M), NA’ADU(M) (i) – PILNOWAĆ, UWAŻAĆ (na coś), ZWRACAĆ UWAGĘ (na coś) [także St]; BYĆ PO-
SŁUSZNYM, ODNOSIĆ SIĘ Z SZACUNKIEM, RESPEKTEM (do kogoś)
[jako rzeczownik] PILNOWANIE, UWAŻANIE (na coś), ZWRACANIE UWAGI; BYCIE POSŁUSZNYM, OD-
NOSZENIE SIĘ Z SZACUNKIEM, RESPEKTEM
D NU’’UDU(M), NU’’UDU(M): ZWRACAĆ UWAGĘ, ZAWIADAMIAĆ, DONOSIĆ
[jako rzeczownik] ZWRACANIE UWAGI, ZAWIADAMIANIE, DONOSZENIE, INFORMOWANIE
Š ŠUN’UDU(M), ŠUN’UDU(M): ZAWIADAMIAĆ, MELDOWAĆ
[jako rzeczownik] ZAWIADAMIANIE, MELDOWANIE
NA’ALU – LEŻEĆ; zob. formy pochodne ITULU lub UTULU
[jako rzeczownik] LEŻENIE
NA’DU – WYSOKI; WYROSŁY; TRZYMANY WYSOKO, PODNOSZONY; WYWYŻSZONY, ROZSŁAWIONY, POCHWALONY,
WYNIESIONY PO NIEBIOSA, WIELBIONY
NA’DU(M), NA’DU(M) – PILNOWANY, OBSERWOWANY; POSŁUSZNY, PEŁEN SZACUNKU, RESPEKTU
NA’ICU – TRAKTUJĄCY LEKCEWAŻĄCO
NA’IDU – WYŻSZY; WZNIESIONY; SZANOWANY
NA’IDU – TRZYMAJĄCY WYSOKO, PODNOSZĄCY; CHWALĄCY, ROZSŁAWIAJĄCY, WYWYŻSZAJĄCY (słowem);WIELBIĄCY,
DZIĘKUJĄCY
NA’IDU(M), NA’IDU(M) – PILNUJĄCY, UWAŻAJĄCY (na coś), ZWRACAJĄCY UWAGĘ (na coś)
NA’IDU(M) – CHWALĄCY, WYCHWALAJĄCY, SŁAWIĄCY
NA’IHU(M) – WYPOCZYWAJĄCY
NA’ILU – LEŻĄCY
NA’IQU – KRZYCZĄCY
NA’IRU – ZABIJAJĄCY
NA’IŠU – CHWIEJĄCY SIĘ
NABAHU(M) – SZCZEKAĆ
[jako rzeczownik] SZCZEKANIE
NABALKATTANU – BUNTOWNIK, REBELIANT
NABALKATTU – KIEROWNIK, PRZYWÓDCA
NABALKUTU(M) (blkt) – N: OBRACAĆ SIĘ; OPIERAĆ SIĘ, BUNTOWAĆ SIĘ; ODPADAĆ; PRZEKROCZYĆ, PRZEJŚĆ
(góry); ODBIEC (z powodu czegoś)
[jako rzeczownik] OBRACANIE SIĘ; OPIERANIE SIĘ, BUNTOWANIE SIĘ; ODPADANIE; PRZEKROCZENIE,
PRZEJŚCIE (gór); ODBIEGNIĘCIE
Š ŠUBALKUTU(M): DOPROWADZAĆ DO ODERWANIA; BUNTOWAĆ; PODŻEGAĆ; WYJMOWAĆ Z ZA-
WIASÓW (drzwi)
[jako rzeczownik] DOPROWADZENIE DO ODERWANIA; BUNTOWANIE; PODŻEGANIE; WYJMOWANIE Z
ZAWIASÓW
ITTI x NABALKUTU – ODPADAĆ OD x
INA QATE x NABALKUTU – DOPROWADZAĆ OD ODERWANIA, ODPADNIĘCIA OD x
ELI x NABALKUTU – PODŻEGAĆ PRZECIWKO x
NABALKUTU(M) – OBRÓCONY; ZBUNTOWANY; ODPADNIĘTY; PRZEKROCZONY (o górach);ODBIEGŁY (z powodu czegoś)
NABALŢUT’U (blt’) – N: UCIEKAĆ; ZABŁĄDZIĆ, ZEJŚĆ Z DROGI
[jako rzeczownik] UCIEKANIE; BŁĄDZENIE, ZEJŚCIE Z DROGI
NABALŢUT’U – ZBIEGŁY; ZABŁĄKANY, ZAGUBIONY (w drodze)
NABALU (a/u) – BURZYĆ, NISZCZYĆ
[jako rzeczownik] BURZENIE, NISZCZENIE
NABAŢU (i; u) – BŁYSZCZEĆ, LŚNIĆ
[jako rzeczownik] BŁYSZCZENIE, LŚNIENIE
NABBILU lub NAPPILU – TARAN
NABBULUM, NABBULU(M) (?) – BYĆ PRZYNIESIONYM; BYCIE PRZYNIESIONYM [bezok. N od BABALU(M)]
NABBULUM, NABBULU(M) (?) – [jako przymiotnik odcz.] PRZYNIESIONY
NABHU(M) – OBSZCZEKANY
NABIHU(M) – SZCZEKAJĄCY
NABILU – BURZĄCY, NISZCZĄCY
NABIŢU – BŁYSZCZĄCY, LŚNIĄCY
NABLU – ZBURZONY, ZNISZCZONY
NABLU – PŁOMIEŃ
NABNITU – DZIEŁO, TWÓR, PŁÓD
NABTUQU(M) – PRZERYWAĆ, PRZECINAĆ; PSUĆ SIĘ; zob. BATAQU(M)
[jako rzeczownik] PRZERYWANIE, PRZECINANIE; PSUCIE SIĘ
NABTUQU(M) – PRZERWANY, PRZECINANY, PRZECIĘTY; ZEPSUTY
NABŢU – NABŁYSZCZONY, DOPROWADZONY DO LŚNIENIA, WYPOLEROWANY?
NABŰ (i) – NADAWAĆ NAZWĘ, NAZYWAĆ, MIANOWAĆ, ZWAĆ
[jako rzeczownik] NADAWANIE NAZWY, NAZYWANIE, MIANOWANIE, ZWANIE
NABŰ – NAZWANY, MIANOWANY, ZWANY
NABŰ – NAZYWAJĄCY, MIANUJĄCY
[NABŰ] – zob. NUBBU
NABURRU – GZYMS, BLANK
NABUTU(M) (i) (’bt) – N: UCIEKAĆ [N]
[jako rzeczownik] UCIEKANIE
NACARU (a/u) – STRZEC, CHRONIĆ, STRÓŻOWAĆ, PILNOWAĆ, OCHRONIĆ, ZABEZPIECZYĆ; PRZECHOWYWAĆ;
STAĆ NA WARCIE; SPRAWOWAĆ PIECZĘ, UTRZYMYWAĆ PORZĄDEK; POWAŻAĆ, SZANOWAĆ (boskie
imię, przysięgę)
[jako rzeczownik] STRZEŻENIE, CHRONIENIE, STRÓŻOWANIE, PILNOWANIE, ZABEZPIECZENIE; PRZE
CHOWYWANIE; STANIE NA WARCIE; SPRAWOWANIE PIECZY, UTRZYMYWANIE PORZĄDKU; PO-
WAŻANIE, SZANOWANIE
Š ŠUCCURU: STAWIAĆ NA WARCIE
[jako rzeczownik] STAWIANIE NA WARCIE
MACCARTA NACARU – TRZYMAĆ STRAŻ, STAĆ NA WARCIE
NACBUTU(M) – BYĆ CHWYCONYM, BYĆ BRANYM, BYĆ WZIĘTYM; BYĆ W POSIADANIU; zob. CABATU(M)
[jako rzeczownik] BYCIE CHWYCONYM, BYCIE WZIĘTYM, BYCIE BRANYM; ZNAJDOWANIE SIĘ W
POSIADANIU
NACBUTU(M) – CHWYCONY, BRANY, WZIĘTY; ZNAJDUJĄCY SIĘ W POSIADANIU
NACIRU – STRZEŻĄCY, CHRONIĄCY, STRÓŻUJĄCY, PILNUJĄCY, ZABEZPIECZAJĄCY; PRZECHOWUJĄCY; STOJĄCY NA
WARCIE; SPRAWUJĄCY PIECZĘ, UTRZYMUJĄCY PORZĄDEK; POWAŻAJĄCY, SZANUJĄCY
NACMADU – ZAPRZĘG; UPRZĄŻ (Schirrzeug)
ERBET NACMADI – POCZWÓRNY ZAPRZĘG
NACRU – STRZEŻONY, CHRONIONY, PILNOWANY, ZABEZPIECZONY; PRZECHOWANY; POSTAWIONY NA WARCIE;
POWAŻANY, SZANOWANY
NÂCU(M) – TRAKTOWAĆ LEKCEWAŻĄCO
[jako rzeczownik] TRAKTOWANIE LEKCEWAŻĄCO
NACU(M) – TRAKTOWANY LEKCEWAŻĄCO
NADANU(M) – DAWAĆ, WYDAWAĆ; OBDARZAĆ; ROZDZIELAĆ
[jako rzeczownik] DAWANIE, WYDAWANIE; OBDARZANIE; ROZDZIELANIE
GTN ITADDUNU(M) – DAWAĆ STALE, REGULARNIE, WCIĄŻ NA NOWO
[jako rzeczownik] DAWANIE STALE, REGULARNIE
N NANDUNU(M): BYĆ DANYM
[jako rzeczownik] BYCIE DANYM
3 os. Prs: INADDAN [staroakad.], INADDIN [starobab.], INAMDIN [nowobab.], IDDAN [asyr.]; Prs: IDDIN
ANA KASPIM NADANUM – SPRZEDAWAĆ
BIT QATE NADANUM [średnioasyr.] – WYNAGRODZIĆ PRZESTÓJ
ANA IGRI NADANU – UIŚCIĆ NALEŻNOŚĆ ZA NAJEM
ANA ŠIME x NADANUM [średnioasyr.] – SPRZEDAWAĆ ZA CENĘ x
ANA UZUBBÎM NADANU – DAĆ JAKO ODPRAWĘ (byłej małżonce); (przenośnie:) DAĆ SZANSĘ, STWO-
RZYĆ OKA ZJĘ (komuś), ZEZWALAĆ
PANIŠU NADANU – OKAZYWAĆ ŁASKĘ
INA x NADANU – DAĆ Z (czegoś)
NADARU(M) (i) – BYĆ WŚCIEKŁYM, ZŁYM
[jako rzeczownik] BYCIE WŚCIEKŁYM, BYCIE ZŁYM
[NADARU] – zob. NANDARU
NADINANU – SPRZEDAWCA
NADINANUM – SPRZEDAWCA
NADINU(M) – DAJĄCY, WYDAJĄCY; OBDARZAJĄCY; ROZDZIELAJĄCY
NADITU(M) – NADITUM [kapłanka nie mogąca mieć dzieci]
NADNU – DANY, OFIAROWANY, PRZYDZIELONY
NADRU(M) – ZŁY, WŚCIEKŁY
NADU – POSŁUSZNY
NADU – BUKŁAK (na wodę)
NADŰ(M), NADŰ(M) (i) – RZUCAĆ, ZRZUCAĆ; POŁOŻYĆ; LEŻEĆ (St); ZAWLEC, ZACIĄGNĄĆ, (przed sędziego);
NAKREŚLIĆ, NARYSOWAĆ (także w sensie: ZAPLANOWAĆ); ZAŁOŻYĆ (miasto); ZAMIESZKAĆ; PĘDZIĆ,
GNAĆ (bydło, zwłaszcza na pastwisko); DAĆ ZABRZMIEĆ, WYWOŁAĆ (alarm); PRZYDZIELAĆ (coś ko-
muś); WYPOWIEDZIEĆ (formułę czarodziejską); POZOSTAWIAĆ ODŁOGIEM (pole, sad), PORZUCAĆ (mia-
sto); PRZYKŁADAĆ (coś do kogoś – z podw. Akk.), KŁAŚĆ (kogoś w coś – podw. Akk.); WNIKNĄĆ, WEJŚĆ;
USYPYWAĆ (zboże); MAGAZYNOWAĆ; RZUCAĆ (na pastwę); WYDAWAĆ, WYSTAWIAĆ (na nieszczę-
ście)
[jako rzeczownik] RZUCANIE, ZRZUCANIE; POŁOŻENIE; ZAWLECZENIE, ZACIĄGNIĘCIE (do sądu); NA
KREŚLENIE, NARYSOWANIE; PLANOWANIE; ZAŁOŻENIE (miasta); ZAMIESZKANIE; PĘDZENIE, GNA-
NIE (bydła), WYWOŁANIE, PODNIESIENIE (alarmu); PRZYDZIELANIE; WYPOWIADANIE, RZUCANIE
(zaklęcia), POZOSTAWIANIE ODŁOGIEM, PORZUCANIE, OPUSZCZANIE (miasta); PRZYKŁADANIE;
WKŁADANIE; WNIKANIE, WEJŚCIE; USYPYWANIE (zboża); MAGAZYNOWANIE; RZUCANIE (na pa-
stwę); WYSTAWIANIE, WYDAWANIE (na nieszczęście)
N NADDŰ(M), NADDU(M): BYĆ RZUCONYM; BYĆ UŁOŻONYM W STOS
[jako rzeczownik] BYCIE RZUCONYM; BYCIE UŁOŻONYM W STOS
NTN (St): BYĆ OBSIANYM; BYĆ ROZRZUCONYM W WIELU MIEJSCACH
Š ŠUDDŰ(M), ŠUDDŰ(M): KAZAĆ RZUCIĆ (w dół); ZANIEDBAĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE ZRZUCENIA; ZANIEDBANIE
ŠA LIBBIM ŠUDDŰM – SPOWODOWAĆ PORONIENIE
INA NAPIŠTIM NADDŰM – BYĆ BLISKIM ŚMIERCI
ELI NADŰ – RZUCAĆ DO PRZODU
NADŰ ANA – RZUCIĆ W
AHA NADŰ – SIEDZIEĆ Z ZAŁOŻONYMI RĘKOMA, BYĆ BEZCZYNNYM
LETA NADŰ ANA – PRZYWIĄZYWAĆ WAGĘ DO
QATA NADŰ ANA – PRZYKŁADAĆ RĘCE DO
ŠIBA NADŰ – SPLEŚNIEĆ
NADŰ(M), NADŰ(M) (i) – RZUCONY, ZRZUCONY; POŁOŻONY; ZAWLECZONY, ZACIĄGNIĘTY (przed sędziego ); NAKRE-
ŚLONY, NARYSOWANY (także w sensie: ZAPLANOWANY); ZAŁOŻONY (miasto); ZAMIESZKAŁY; PĘDZONY,
GNANY (o bydle); WYWOŁANY (alarm);PRZYDZIELONY (komuś); WYPOWIEDZIANY (o formule czarodziejskiej);
POZOSTAWIONY ODŁOGIEM (pole, sad), PORZUCONY (o mieście); PRZYŁOŻONY (do kogoś),WŁOŻONY (w
coś); (TEN),KTÓRY WNIKNĄŁ, WSZEDŁ; USYPANY (o zbożu); ZMAGAZYNOWANY; RZUCONY (na pastwę);
WYDANY, WYSTAWIONY (na nieszczęście)
NADŰ(M), NADŰ(M) (i) – RZUCAJĄCY, ZRZUCAJĄCY; KŁADĄCY; WLOKĄCY, CIĄGNIĄCY (przed sędziego ); NAKRE-
ŚLAJĄCY, RYSUJĄCY (także w sensie: PLANUJĄCY); ZAKŁADAJĄCY (miasto);ZAMIESZKUJĄCY; PĘDZĄCY,
GNAJĄCY (bydło); WYWOŁUJĄCY, PODNOSZĄCY (alarm);PRZYDZIELAJĄCY (komuś); WYPOWIADAJĄCY
(formułę czarodziejską);POZOSTAWIAJĄCY ODŁOGIEM (pole, sad), PORZUCAJĄCY (miasto); PRZYKŁADAJĄCY
(do kogoś),WKŁADAJĄCY (w coś);WNIKAJĄCY, WCHODZĄCY; USYPUJĄCY (o zbożu); MAGAZYNUJĄCY;
RZUCAJĄCY (na pastwę);WYDAJĄCY, WYSTAWIAJĄCY (na nieszczęście)
NÂDU(M) (n’d) – CHWALIĆ, WYCHWALAĆ, SŁAWIĆ
[jako rzeczownik] CHWALENIE, WYCHWALANIE, SŁAWIENIE
DT: BYĆ POCHWALONYM
[jako rzeczownik] BYCIE POCHWALONYM
NADU(M) – CHWALONY, WYCHWALANY, SŁAWIONY
NAGALTŰ (glt’) – PRZEBUDZIĆ SIĘ, OBUDZIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] PRZEBUDZENIE SIĘ, OBUDZENIE SIĘ
NAGALTŰ – PRZEBUDZONY, OBUDZONY
NAGAŠU(M) (i) – IŚĆ BEZ CELU, IŚĆ NA OŚLEP
[jako rzeczownik] DĄŻENIE BEZ CELU, BŁĄDZENIE NA OŚLEP
GTN ITAGGUŠU(M): BŁĄKAĆ SIĘ BEZ PRZERWY, BEZUSTANNIE, WCIĄŻ NA NOWO
[jako rzeczownik] BEZUSTANNE BŁĄKANIE SIĘ, WIECZNE TUŁANIE SIĘ
NAGGARU lub NANGARU – STOLARZ
NAGIRU – HEROLD; NAGIRU [tytuł pewnego generała elamickiego]
NAGIR EKALLI – HEROLD PAŁACOWY
NAGIŠU(M) -PODĄŻAJĄCY BEZ CELU, IDĄCY NA OŚLEP; TUŁACZ?
NAGLABU – BIODRO
NAGŰ – PROWINCJA; OKOLICA
NAHALLU – RWĄCY POTOK
NAHALLULU – PRZECISKAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] PRZECISKANIE SIĘ
NAHASU(M) (i) – USTĘPOWAĆ, COFAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] USTĘPOWANIE, COFANIE SIĘ
NAHISU(M) – USTĘPUJĄCY, COFAJĄCY SIĘ
NAHLAPTU – RYNSZTUNEK
NAHLAPTU – TKANINA
NAHLU – STRUMIEŃ, POTOK; KORYTO POTOKU
NAHRARU(M) – POMOC
NAHU (a/u) – BYĆ CICHYM, BYĆ SPOKOJNYM
[jako rzeczownik] BYCIE CICHYM, BYCIE SPOKOJNYM
NAHU – CICHY, SPOKOJNY
NÂHU(M) – ODPOCZYWAĆ
[jako rzeczownik] ODPOCZYWANIE
NAHU(M) – WYPOCZĘTY
NAKALU (i) – WYKONYWAĆ KUNSZTOWNIE, MISTRZOWSKO WYRABIAĆ
[jako rzeczownik] KUNSZTOWNE WYKONYWANIE, MISTRZOWSKIE WYRABIANIE
NAKAMTU – ZBIÓR, STERTA, KUPA
NAKAMU (i) – GROMADZIĆ, ZEBRAĆ, NAZBIERAĆ
[jako rzeczownik] GROMADZENIE, ZEBRANIE, NAZBIERANIE
NAKAPU (i) – BÓŚĆ (o bydle)
[jako rzeczownik] BODZENIE, UDERZANIE ROGAMI
NAKARU (i) – (nieprzech.) BYĆ INACZEJ, ZMIENIAĆ SIĘ; BYĆ WROGIM, OBCYM; (przech.) ODPRAWIAĆ Z NICZYM,
NIE PRZYJMOWAĆ; WYPIERAĆ SIĘ, ZAPRZECZAĆ, NIE PRZYZNAWAĆ SIĘ; ZAPRZECZAĆ, ODMAWIAĆ
(komuś czegoś – podw. Akk.)
[jako rzeczownik] BYCIE INACZEJ, ZMIENIANIE SIĘ; BYCIE WROGIM, BYCIE OBCYM; ODPRAWIANIE Z
NICZYM, NIEPRZYJMOWANIE; WYPIERANIE SIĘ, ZAPRZECZANIE, NIEPRZYZNAWANIE SIĘ; ZA-
PRZECZANIE, ODMAWIANIE
GT ITAKRU: PORÓŻNIĆ SIĘ, POWAŚNIĆ, POGNIEWAĆ SIĘ NA SIEBIE
[jako rzeczownik] PORÓŻNIENIE SIĘ, ZWAŚNIENIE SIĘ, POGNIEWANIE SIĘ NA SIEBIE
D NUKKURU: ZAPROWADZIĆ NA INNE MIEJSCE; SPRZĄTAĆ, USUWAĆ; PRZESUWAĆ, PRZEMIESZ
CZAĆ; ZMIENIAĆ (ubranie), PRZEBIERAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZAPROWADZENIE NA INNE MIEJSCE; SPRZĄTANIE, USUWANIE; PRZESUWANIE,
PRZEMIESZCZANIE; ZMIENIANIE (ubrania), PRZEBIERANIE SIĘ
Š: ŠUKKURU, ŠUMKURU
ISSIŠU ŠUKKURU – ROBIĆ MU WROGA (z kogoś)
NAKARU ITTI – ODPADAĆ OD
NAKARU lub NAKIRU, NAKRU – WROGI; WRÓG
NAKASU (i) – ODCINAĆ, ODKRAWAĆ; PRZECINAĆ, PRZEKRAWAĆ
[jako rzeczownik] ODCINANIE, ODKRAWANIE; PRZECINANIE, PRZEKRAWANIE
NAKILU – KUNSZTOWNIE WYKONUJĄCY, WYRABIAJĄCY MISTRZOWSKO; MISTRZ?
NAKIMU – GROMADZĄCY, ZBIERAJĄCY
NAKIPU – BODĄCY (o bydle)
NAKIRU lub NAKARU, NAKRU – WROGI; WRÓG
NAKIRU – ZMIENIAJĄCY SIĘ,; ODPRAWIAJĄCY Z NICZYM, NIEPRZYJMUJĄCY; WYPIERAJĄCY SIĘ, ZAPRZECZAJĄCY,
NIEPRZYZNAJĄCY SIĘ; ZAPRZECZAJĄCY, ODMAWIAJĄCY
NAKISU – ODCINAJĄCY, ODKRAWAJĄCY; PRZECINAJĄCY, PRZEKRAWAJĄCY
NAKKAPTU – (określona) CZĘŚĆ CZOŁA
NAKKAPŰ – BODĄCY
NAKLU – KUNSZTOWNY, MISTRZOWSKI
NAKMITU – SKRĘPOWANIE, SPĘTANIE, ZWIĄZANIE
NAKMU – ZGROMADZONY, ZEBRANY; NAPEŁNIONY; UZUPEŁNIONY
NAKNUKU(M): ZAPIECZĘTOWANY, OPIECZĘTOWANY
NAKPU – UDERZONY ROGAMI
NAKRU – INNY, ZMIENIONY; ODPRAWIONY Z NICZYM, NIEPRZYJĘTY; ZAPRZECZONY, ODMÓWIONY
NAKRU lub NAKIRU, NAKARU – WROGI; WRÓG
NAKRU(M) – WRÓG; WROGI
NAKSU – ODCIĘTY, ODKROJONY; PRZECIĘTY, PRZEKROJONY
NALBUBU – STAĆ SIĘ DZIKIM, ZDZICZEĆ
[jako rzeczownik] ZDZICZENIE, STANIE SIĘ DZIKIM
NAMADDU – KOCHANEK
NAMARITU – OSTATNIA WARTA NOCNA; CZAS OSTATNIEJ NOCNEJ WARTY
NAMARU lub NAWARU(M) (i) – ŚWIECIĆ; BYĆ BŁYSZCZĄCYM, LŚNIĄCYM, JASNYM; JAŚNIEĆ, STAWAĆ SIĘ JA-
SNYM (o świcie); ROZJAŚNIAĆ SIĘ, ROZCHMURZYĆ (o rysach twarzy)
[jako rzeczownik] ŚWIECENIE; BYCIE BŁYSZCZĄCYM, LŚNIĄCYM, JASNYM; JAŚNIENIE; ŚWITANIE;
ROZJAŚNIANIE SIĘ, ROZCHMURZANIE SIĘ (o twarzy)
D NUMMURU: (przenośnie:) ZAPALAĆ
[jako rzeczownik] ROZPALANIE
NAMAŠU (u) – WYŁAMAĆ
[jako rzeczownik] WYŁAMANIE
NAMCARU – MIECZ
NAMHARU – ? [jakieś naczynie]
NAMHUCU(M), NAMHUCU(M): BITY
NAMIRTU – BLASK, POŁYSK
NAMIRTU lub NAMRU – LŚNIĄCY, BŁYSZCZĄCY
NAMIRU – ŚWIECĄCY, JAŚNIEJĄCY, ŚWITAJĄCY; ROZJAŚNIAJĄCY SIĘ, ROZCHMURZAJĄCY SIĘ (o twarzy)
NAMISU – WYŁAMUJĄCY
NAMKARU(M) – KANAŁ NAWADNIAJĄCY
NAMKURU – POSIADANIE, WŁASNOŚĆ
NAMQARTU – RÓW NAWADNIAJĄCY
NAMRA’U(M) – BYDŁO TUCZNE; TUCZNY
NAMRACIŠ – Z WIELKIM WYSIŁKIEM, Z WIELKĄ TRUDNOŚCIĄ
NAMRACU – OBCIĄŻENIE; UCIĄŻLIWOŚĆ
NAMRIRRU – LATARNIE, LAMPY; [Lipin] BLASK; JASKRAWY, PRZEJMUJĄCY BLASK
NAMRU lub NAMIRTU – LŚNIĄCY, BŁYSZCZĄCY; [Lipin] JASNY
NAMSU – WYŁAMANY
NAMSŰ – MIEJSCE DO MYCIA
NAMTARU – NAJGORSZE ZŁO; DŻUMA [sum.]
[NAMŰ] lub[NAWŰ] (nwj) – N NAMMŰ: BYĆ SPUSTOSZONYM, ZNISZCZONYM; ROZPADAĆ SIĘ, DOJŚĆ DO UPADKU
[jako rzeczownik] BYCIE SPUSTOSZONYM, ZNISZCZONYM; ROZPADANIE SIĘ, DOJŚCIE DO UPADKU
D NUMMŰ: PUSTOSZYĆ
[jako rzeczownik] PUSTOSZENIE
NAMŰ lub NAWŰ – PASTWISKO; TEREN PASTWISKA
NAMURRATU – BŁYSZCZENIE, ŚWIECENIE SIĘ
NANDARU – N: WPADAĆ W ZŁOŚĆ, ROZZŁOŚCIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] WPADANIE W ZŁOŚĆ, ROZZŁOSZCZENIE SIĘ
NANDUNU(M) – DANY
NANDURU – OBEJMOWANIE SIĘ (WZAJEMNE); zob. ADARU
NANGARU lub NAGGARU – STOLARZ
NANMURTU(M) – SPOTYKANIE SIĘ; SPOTKANIE
NANMURUM – [bezok. N] WIDZENIE SIĘ NAWZAJEM, SPOTYKANIE SIĘ ZE SOBĄ; ZBLIŻANIE SIĘ DO
ZIEMI (o skale); WSCHODZENIE (o ciałach niebieskich); zob. AMARU(M)
NANMURUM – WIDZIANY (ZE WZAJEMNOŚCIĄ), SPOTKANY; ZBLIŻONY DO ZIEMI (o skale); WZESZŁY (o ciele
niebieskim)
NANTALLŰ(M) – CIEMNOŚĆ
NAPACU (a/u) – POWALIĆ
[jako rzeczownik] POWALANIE
NAPAHU(M) (a/u) – (przech.) ZAPALAĆ; (nieprzech.) WSCHODZIĆ [astronom.]
[jako rzeczownik] ZAPALANIE; WSCHODZENIE (ciał niebieskich)
N NANPUHU(M): BYĆ ZAPALONYM; WYBUCHNĄĆ (o ogniu)
[jako rzeczownik] BYCIE ZAPALONYM; WYBUCHANIE (o ogniu)
NTN ITAPPUHU(M): WCIĄŻ NA NOWO BYĆ ZAPALANYM
[jako rzeczownik] REGULARNE ROZPALANIE
NAPARDU’U – JASNY, ROZJAŚNIONY;WESOŁY, ROZWESELONY; POGODNY, ROZPOGODZONY
NAPARKŰ(M) (prku) – N: PRZESTAWAĆ, USTAWAĆ, SKOŃCZYĆ
[jako rzeczownik] PRZESTAWANIE, USTAWANIE, KOŃCZENIE
NAPARKU(M) – ZAPRZESTANY, ZAKOŃCZONY
NAPARQUDU(M) (prqd) – KŁAŚĆ SIĘ NA PLECACH, LEŻEĆ NA PLECACH
[jako rzeczownik] POŁOŻENIE SIĘ NA PLECACH, LEŻENIE NA PLECACH
NAPARQUDU(M) – POŁOŻONY NA PLECACH
NAPARRURU(M) – ROZBIEGAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ROZBIEGANIE SIĘ
NAPARŠUDU lub ŠUPARŠUDU (pršd) – UCIEKAĆ
[jako rzeczownik] UCIEKANIE
NAPAŠU (u) – ROZSZERZAĆ SIĘ; ROZPOŚCIERAĆ SIĘ, ZASNUĆ (o mgle); BYĆ OBFITYM (o ilości wody), BYĆ RZĘSI-
STYM; DĄĆ, WIAĆ, SZUMIEĆ
[jako rzeczownik] ROZSZERZANIE SIĘ, ROZPOŚCIERANIE SIĘ, ZASNUWANIE (o mgle); BYCIE OBFITYM
(o ilości wody), BYCIE RZĘSISTYM; DĘĆIE, WIANIE, SZUMIENIE
D NUPPUŠU: DAĆ ODETCHNĄĆ
[jako rzeczownik] POZWOLENIE NA ODETCHNIĘCIE
NAPCU – POWALONY
NAPHAR – SUMA; CAŁOKSZTAŁT
NAPHARU(M) – CAŁOŚĆ, OGÓŁ
NAPHAR – RAZEM, OGÓŁEM; WSPÓLNIE, RAZEM Z
NAPHU(M) – ZAPALONY; WZESZŁY (o ciele niebieskim)
NAPICU – POWALAJĄCY
NAPIHU(M) – ZAPALAJĄCY; WSCHODZĄCY (o obiektach astronomicznych)
NAPIŠTU(M), NAPIŠTU(M) – ŻYCIE; ŻYJĄCA ISTOTA; DUSZA; OSOBA; TCHNIENIE
s.c. NAPIŠTI, NAPŠAT
BALAŢ NAPŠATI [nowobab.] – ZDROWIE
INA NAPIŠTIM NADDŰM – BYĆ BLISKIM ŚMIERCI (?)
DIN NAPIŠTI – PROCES NA ŚMIERĆ I ŻYCIE
ŠIKNAT NAPIŠTI – ŻYWE STWORZENIE
NAPIŠU – ROZSZERZAJĄCY SIĘ, ROZPOŚCIERAJĄCY SIĘ, ZASNUWAJĄCY (o mgle); DMĄCY, WIEJĄCY, SZUMIĄCY
NAPLASTU(M) – (LEWY) PŁAT WĄTROBY
NAPLASU(M) – SPOGLĄDANIE, PATRZENIE; [Lipin] PATRZEĆ
NAPLASUŠŠA – (POD) JEJ SPOGLĄDANIEM = GDZIE SPOGLĄDA
NAPLUSU(M) (a/i) – N: PATRZEĆ
[jako rzeczownik] PATRZENIE
NTN ITTAPLUSU(M): PATRZEĆ RAZ PO RAZ, STALE DOGLĄDAĆ
[jako rzeczownik] PATRZENIE RAZ PO RAZ, STAŁE SPOGLĄDANIE
NAPPAHTU – MIECH
NAPPAŠU – LUFCIK, OKIENKO
NAPPILU lub NABBILU – TARAN
NAPPULUM, NAPPULU – zob. APALU(M); DOSTARCZONY, DOSTARCZONY JAKO ZAOPATRZENIE
NAPRUSU – WSTRZYMANY; WYCOFANY (w sensie: ten, który ustąpił)
NAPSAMU – KAGANIEC
NAPŠU – ROZSZERZONY, ROZPOSTARTY, ZASNUTY (mgłą); OBFITY, RZĘSISTY (o wodzie); OWIANY, ZAWIANY, NAWIANY
NAPTANU – UROCZYSTY POSIŁEK, UCZTA
NAPTU’U(M) – OTWARTY
NAPŢARU(M) – PRZYJACIEL
NAQARU(M), NAQARU(M) (a/u) – NISZCZYĆ, BURZYĆ, ROZWALAĆ; ROZESCHNĄĆ SIĘ, ROZLECIEĆ (KH: o statku)
[jako rzeczownik] NISZCZENIE, BURZENIE, ROZWALANIE; ROZSYCHANIE SIĘ, ROZLATYWANIE SIĘ
N NANQURU(M), NANQURU(M): BYĆ NISZCZONYM
[jako rzeczownik] BYCIE NISZCZONYM
NAQBU – ŹRÓDŁO; (szczególnie we wróżbach) (każdy) NATURALNY REZERWUAR WODY
NAQIDU – PASTERZ [sum.]
NAQIRU(M), NAQIRU(M) – NISZCZĄCY, BURZĄCY, ROZWALAJĄCY; ROZSYCHAJĄCY SIĘ, ROZLATUJĄCY SIĘ
NAQMŰTU – POŻAR
NAQRU(M), NAQRU(M) – NISZCZONY, ZBURZONY, ROZWALONY; ROZESCHNIĘTY, ROZLAZŁY
NAQRURU(M) – ZGIĘTY (samoczynnie?)
NÂQU – KRZYCZEĆ
[jako rzeczownik] KRZYCZENIE
NAQU – WYKRZYCZANY
NAQŰ(M) (nqi) – OFIAROWYWAĆ, SKŁADAĆ OFIARĘ; WYLEWAĆ, ROZLEWAĆ
[jako rzeczownik] OFIAROWYWANIE, SKŁADANIE OFIARY; WYLEWANIE, ROZLEWANIE
GTN NITAQQŰ(M): OFIAROWYWAĆ WCIĄŻ NA NOWO, REGULARNIE SKŁADAĆ OFIARY
[jako rzeczownik] CIĄGŁE OFIAROWYWANIE, REGULARNE SKŁADANIE OFIARY
NARAM-SIN – NARAMSIN [imię króla z dynastii akadyjskiej]
NARAMTU(M) – KOCHANKA
NARAMU(M) – KOCHANEK, UKOCHANY; ULUBIENIEC
NARARU – POMOCNIK
NARARUTU – POMOC, WSPARCIE
NARBŰ – WIELKOŚĆ
NARKABTU – RYDWAN; ODDZIAŁ WOZÓW BOJOWYCH
NARKUSU – ELEMENT ZBIOROWOŚCI; CZŁONEK?
NARRUBU – ZBIEGŁY, TEN, KTÓRY UCIEKŁ
NARTU – ŚPIEWACZKA [sum.]
NARŢABU – ŻURAW [do nawadniania]
NARU lub NERU (a) (a/e) – ZABIJAĆ
[jako rzeczownik] ZABIJANIE
NARU – ZABITY
NARU – STELA; POMNIK
NARU(M) – RZEKA; POTOK; KANAŁ
NARU(M), NARU(M) – ŚPIEWAK [sum.]
NARUBU – N: UCIEKAĆ [N]
[jako rzeczownik] UCIEKANIE
NARUQQUM – WOREK
NASAHU(M) (a/u) – WYRYWAĆ, ODRYWAĆ, ZRYWAĆ; WYKORZENIĆ; DEPORTOWAĆ, ZSYŁAĆ; (KH:) WYPĘDZAĆ,
WYDZIEDZICZAĆ
[jako rzeczownik] WYRYWANIE, ODRYWANIE, ZRYWANIE; WYKORZENIENIE; DEPORTOWANIE,
ZSYŁANIE; WYPĘDZANIE, WYDZIEDZICZANIE
N NANSUHU(M): BYĆ ODERWANYM
Š ŠUSSUHU(M): KAZAĆ PRZESTAWIĆ [staroasyr.]
INA APLUTI NASAHU – WYDZIEDZICZAĆ Z OJCOWIZNY
IŠDI NASAHUM [staroakad.] – WYRYWAĆ Z KORZENIAMI
NASAKU (u) – KŁAŚĆ, POŁOŻYĆ; RZUCIĆ PŁASKO; RZUCIĆ
[jako rzeczownik] UKŁADANIE; RZUCANIE PŁASKO; RZUCANIE
NASAQU (a/u) – WYBIERAĆ, PRZEBIERAĆ
[jako rzeczownik] WYBIERANIE, PRZEBIERANIE
INA x NASAQU – WYBIERAĆ Z x
NASHU(M) – WYRWANY, ODERWANY, ZERWANY; WYKORZENIONY; DEPORTOWANY, ZESŁANY;WYDZIEDZICZONY
NASHURU(M), NASHURU(M) – OBRÓCONY, PRZEKRĘCONY
NASIHU(M) – WYRYWAJĄCY, ODRYWAJĄCY, ZRYWAJĄCY; WYKORZENIAJĄCY; DEPORTUJĄCY, ZSYŁAJĄCY; WYDZIE-
DZICZAJĄCY
NASIKKU lub NASIKU – SZEJK KOCZOWNIKÓW [zachodniosemickie]
NASIKU lub NASIKKU – j.w.
NASIKU – KŁADĄCY, UKŁADAJĄCY; RZUCAJĄCY PŁASKO; RZUCAJĄCY
NASIQU – WYBIERAJĄCY, PRZEBIERAJĄCY
NASKU – POŁOŻONY, UŁOŻONY; RZUCONY PŁASKO; RZUCONY
NASPANTU – DEWASTACJA
NASPUHU(M) – ROZPROSZONY; ROZWIĄZANY; ZNISZCZONY
NASQU – WYŚMIENITY, WYBORNY, ZNAKOMITY
NASQU – WYBRANY, PRZEBRANY
NAŠAKU (a/u) – GRYŹĆ, KĄSAĆ
[jako rzeczownik] GRYZIENIE, KĄSANIE
[NAŠAPU] – zob. NUŠŠUPU
NAŠAQU (i) – CAŁOWAĆ
[jako rzeczownik] CAŁOWANIE
N NANŠUQU: CAŁOWAĆ [poet.]
[jako rzeczownik] CAŁOWANIE
-NÂŠI – zob. –IA
NAŠIKU – GRYZĄCY, KĄSAJĄCY
NAŠIQU – CAŁUJĄCY
NAŠKU – POGRYZIONY, POKĄSANY
NAŠKUNU(M), NAŠKUNU(M): POSADZONY, POŁOŻONY; ZROBIONY; ZAWARTY (o pokoju); WZNIECONY (o wojnie); ZA-
PADŁY (o głodzie, ciemności); SPRZYMIERZONY (z ITTI)
NAŠPAKU(M) – SPICHLERZ [r.ż.]
l.mn. NAŠPAKATUM
NAŠPAKUTU – NAGROMADZENIE, ZMAGAZYNOWANIE
NAŠPARTU – WIEŚĆ, WIADOMOŚĆ
NAŠQU – WYCAŁOWANY, POCAŁOWANY
NAŠQULU(M) – ZAWIESZONY (na czymś)
NAŠRU – ORZEŁ
NAŠU – [składnik zwrotu]
NAŠI BILTI – PODATNIK; PODLEGAJĄCY OPODATKOWANIU
NAŠ PAŢRI – WOJOWNIK POSŁUGUJĄCY SIĘ MIECZEM
-NÂŠU – zob. IA
NAŠU (a/u) – CHWIAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] CHWIANIE SIĘ
NAŠU – ZACHWIANY, WYTRĄCONY Z RÓWNOWAGI
NAŠŰ(M) (nši) – PODNOSIĆ; NIEŚĆ; (Vent.) PRZYNIEŚĆ; UTRZYMYWAĆ (KH: żonę); PODDAĆ SIĘ (karze), PRZYJĄĆ
NA SIEBIE (karę); [Lipin] PODNOSIĆ, BRAĆ
[jako rzeczownik] PODNOSZENIE, NIESIENIE; PRZYNIESIENIE; UTRZYMYWANIE (np. żony), PODDANIE
SIĘ (karze); BRANIE, WZIĘCIE
ANA ILIM NAŠŰ – POŚWIĘCAĆ BOGU
INAM NAŠŰ ANA – KIEROWAĆ SWOJĄ UWAGĘ NA; POŻĄDAĆ
NAŠŰ(M) – PODNIESIONY, NIESIONY, PRZYNIESIONY; UTRZYMYWANY; WZIĘTY, BRANY
NAŠŰ(M) – PODNOSZĄCY, NIOSĄCY, PRZYNOSZĄCY; UTRZYMUJĄCY; BIORĄCY
NATAKU (u) – ŚCIEKAĆ, SPŁYWAĆ KROPLAMI, KROPIĆ, KAPAĆ
[jako rzeczownik] ŚCIEKANIE, SPŁYWANIE KROPLAMI, KROPIENIE, KAPANIE
[NATALU] (i) – LEŻEĆ, SPAĆ; por. NA’ALU
NATBAKU – [składnik zwrotu]
NATBAK ŠAD€ – POTOK GÓRSKI
-NÂTI – zob. –IA
NATIKU – ŚCIEKAJĄCY, SPŁYWAJĄCY KROPLAMI, KROPIĄCY, KAPIĄCY
NATKU – OPADŁY W POSTACI KROPEL
NATRUKU – ROZBITY
NAŢALU(M), NAŢALU(M) (a/u) – (z Akk. lub ANA) PATRZEĆ, SPOGLĄDAĆ; BYĆ SKIEROWANYM
[jako rzeczownik] PATRZENIE, SPOGLĄDANIE; BYCIE SKIEROWANYM
GT ITAŢLU(M): SPOGLĄDAĆ NAWZAJEM NA SIEBIE; ODWRACAĆ SPOJRZENIE
[jako rzeczownik] SPOGLĄDANIE NAWZAJEM NA SIEBIE; ODWRACANIE SPOJRZENIA
NAŢILU(M), NAŢILU(M) – PATRZĄCY, SPOGLĄDAJĄCY
NAŢLU(M), NAŢLU(M) – OGLĄDANY; SKIEROWANY
NAŢŰ – ODPOWIEDNI, WŁAŚCIWY, STOSOWNY
NAŢŰ(M) (ntu) – BYĆ NADAJĄCYM SIĘ, BYĆ ODPOWIEDNIM [St]
[jako rzeczownik] BYCIE NADAJĄCYM SIĘ, BYCIE ODPOWIEDNIM
NAWARU(M) (i) lub NAMARU – ŚWIECIĆ; BYĆ BŁYSZCZĄCYM, LŚNIĄCYM; JAŚNIEĆ, STAWAĆ SIĘ JASNYM (o
świcie); ROZJAŚNIAĆ SIĘ, ROZCHMURZYĆ (o rysach twarzy)
[jako rzeczownik] ŚWIECENIE; BYCIE BŁYSZCZĄCYM, LŚNIĄCYM, JASNYM; JAŚNIENIE; ŚWITANIE;
ROZJAŚNIANIE SIĘ, ROZCHMURZANIE SIĘ (o twarzy)
D NUMMURU: (przenośnie:) ZAPALAĆ
[jako rzeczownik] ROZPALANIE
[NAWŰ] lub [NAMŰ] (nwj) – N: BYĆ SPUSTOSZONYM, ZNISZCZONYM; ROZPADAĆ SIĘ, DOJŚĆ DO UPADKU
[jako rzeczownik] BYCIE SPUSTOSZONYM, ZNISZCZONYM; ROZPADANIE SIĘ, DOJŚCIE DO UPADKU
D NUMMŰ: PUSTOSZYĆ
[jako rzeczownik] PUSTOSZENIE
NAWŰ lub NAMŰ – PASTWISKO; TEREN PASTWISKA
NAWŰ(M) – OBÓZ NAMIOTOWY
NAZAQU (i) – GNIEWAĆ SIĘ, ZŁOŚCIĆ
[jako rzeczownik] GNIEWANIE SIĘ, ZŁOSZCZENIE SIĘ
NAZARU(M) (a/u) – PRZEKLINAĆ, ZŁORZECZYĆ
[jako rzeczownik] PRZEKLINANIE, ZŁORZECZENIE
NAZAZU(M), NAZAZU(M) lub IZUZZU, UZUZZU, UŠUZZU – STAĆ; DEPTAĆ; POMAGAĆ; ZAJMOWAĆ SIĘ (czymś)
[jako rzeczownik] STANIE; DEPTANIE; POMAGANIE; ZAJMOWANIE SIĘ (czymś)
GT: IZUZZU: DOJŚĆ DO BEZRUCHU, ZAMRZEĆ (o przypływie?); STAWAĆ, STAWIĆ SIĘ (przed kimś)
[jako rzeczownik] DOJŚCIE DO BEZRUCHU, ZATRZYMANIE SIĘ (o przypływie?); STAWANIE, STAWIANIE
SIĘ
D: UZUZZU
Š: UŠUZZU: POSTAWIĆ; KAZAĆ DEPTAĆ
[jako rzeczownik] POSTAWIENIE; SPOWODOWANIE DEPTANIA
ELI x IZUZZUM – TRIUMFOWAĆ NAD x, POKONYWAĆ x
MAZZAZ TAZZAZZU – MIEJSCE, NA KTÓRYM STOISZ
Odmiana 3 os.l.p.
G: Prs: IZZAZ, IZZAZZU (tzw. pSt) GT: Prs: ITTAZZAZ
Prt: IZZIZ Š: Prs: UŠZAZ
Pf: ITTAZIZ Prt: UŠZIZ
TR: IZIZ TR: ŠUZIZ
NAZIQU – GNIEWAJĄCY SIĘ, ZŁOSZCZĄCY SIĘ
NAZIRU(M) – PRZEKLINAJĄCY, ZŁORZECZĄCY
NAZQU – ROZGNIEWANY, ROZZŁOSZCZONY
NAZRU(M) – PRZEKLĘTY, OBRZUCONY ZŁORZECZENIAMI
NAZZAZU(M) – MIEJSCE; POZYCJA
-NE – zob. –IA
NE’IŠU(M) – PRZYWRACAJACY DO ŻYCIA, WSKRZESZAJĄCY
NE’U (e) – OBRACAĆ, ODWRACAĆ
[jako rzeczownik] OBRACANIE, ODWRACANIE
NEBERTU lub NEBIRU, NEBERU, NEBIRTU, NIPIRU – MIEJSCE PRZEPRAWY, BRÓD
ŠA NEBIRTI, ŠA NEBERTI – PO TAMTEJ STRONIE
NEBERU lub NEBIRU, NEBERTU, NEBIRTU, NIPIRU – j.w.
NEBIRTU lub NEBIRU, NEBERU, NEBIRTU, NIPIRU – j.w.
NEBIRU lub NEBERU, NEBERTU, NEBIRTU, NIPIRU – j.w.
NEHELCŰ(M) (hlci) – N: POŚLIZNĄĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ŚLIZGANIE, WPADNIĘCIE W POŚLIZG
NEHESU (i) – COFAĆ SIĘ, USTĘPOWAĆ
[jako rzeczownik] COFANIE SIĘ, USTĘPOWANIE
NEHISU – COFAJĄCY SIĘ, USTĘPUJĄCY
NEHSU – WYCOFANY, ZMUSZONY DO USTĄPIENIA
NEHU – CICHY, SPOKOJNY
NEKURTU(M) – WROGOŚĆ
NEMEDU – [składnik zwrotu]
KUSSI NEMEDI – FOTEL
NEMEL – PONIEWAŻ, NA SKUTEK TEGO, ŻE
NEMELU(M) – KORZYŚĆ, POŻYTEK
NEMEQU – MĄDROŚĆ, WIEDZA
NENU – zob. ANAKU
NEPELKŰ(M) (plki) – N: BYĆ SZEROKIM, BYĆ OBSZERNYM, BYĆ ROZCIĄGNIĘTYM
[jako rzeczownik] BYCIE SZEROKIM, BYCIE OBSZERNYM, BYCIE ROZCIĄGNIĘTYM
NEPELKŰ(M) – SZEROKI, OBSZERNY, ROZCIĄGNIĘTY
NEPIŠTU – (pewnego rodzaju) BUDOWA
NEPŰ(M) (npi) – BRAĆ JAKO ZASTAW (rzecz), WTRĄCIĆ W NIEWOLĘ ZA DŁUGI (osobę); UPROWADZIĆ
[jako rzeczownik] BRANIE W ZASTAW (rzeczy), WTRĄCANIE W NIEWOLĘ ZA DŁUGI; UPROWADZANIE
NEPŰ(M) – ZABRANY JAKO ZASTAW, WZIĘTY W ZASTAW, WTRĄCONY W NIEWOLĘ ZA DŁUGI; UPROWADZONY
NEPŰ(M) – BIORĄCY W ZASTAW, WTRĄCAJĄCY W NIEWOLĘ ZA DŁUGI; UPROWADZAJĄCY
NEPŰTU – SYSTEM ZASTAWNY
NEQELPŰ(M) (qlpu) – N: PŁYNĄĆ Z PRĄDEM, UNOSIĆ SIĘ Z PRĄDEM (nieprzech.)
[jako rzeczownik] PŁYNIĘCIE Z PRĄDEM, UNOSZENIE SIĘ Z PRĄDEM
Š ŠUPELKU(M): NAWIGOWAĆ Z PRĄDEM, PROWADZIĆ Z PRĄDEM (statek, łódź)
[jako rzeczownik] NAWIGOWANIE Z PRĄDEM, STEROWANIE Z PRĄDEM, PROWADZENIE Z PRĄDEM
NEQELPŰ(M) – UNIESIONY Z PRĄDEM, PORWANY Z PRĄDEM
NER – SZEŚĆSET
ŠINA NER – TYSIĄC DWIEŚCIE
HAMŠAT NER – TRZY TYSIĄCE
NEREBU – PRZEŁĘCZ, PRZESMYK; DOSTĘP, DOJŚCIE
NERGALU – DUŻY LEW
NERTU – MORDERSTWO, MORD
NERU lub NARU (a) (a/e) – ZABIJAĆ
[jako rzeczownik] ZABIJANIE
N€RU(M) (n’r) – ZABIJAĆ
[jako rzeczownik] ZABIJANIE
NERU(M) – ZABITY
NEŠ lub NIŠ – POD, POD PRZYSIĘGĄ
NEŠU lub NIŠU – PRZYSIĘGA
NEŠŰ (i) – BYĆ DALEKIM; ODDALAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BYCIE DALEKIM; ODDALANIE SIĘ
NEŠŰ – DALEKI, ODLEGŁY
NEŠU(M) – LEW
NEŠU(M) (n’š) – BYĆ ŻYWYM, ŻYĆ
[jako rzeczownik] BYCIE ŻYWYM
D NUŠU(M): PRZYWRACAĆ DO ŻYCIA
[jako rzeczownik] PRZYWRACANIE DO ŻYCIA
NEŠU(M) – ŻYWY
-NI – zob. –IA
-NI – [po dołączeniu do orzeczenia czasownikowego zdania werbalnego lub do orzecznika zdania nominalnego wyraża podrzęd-
ność; tzw. subiunctivus]
NIA’TUM lub NUTTUM – NASZE; zob. JU(M)
NIA’UM lub NUM – NASZE; zob. JU(M)
NIAŠIM – zob. ANAKU
NIÂTI – zob. ANAKU
-NIATI – zob. -IA
NÎBÎTU (nb’) – NAZWA, IMIĘ
s.c. NIBIT
NIBÎT ŠUMI – WYMIENIENIE IMIENIA; IMIĘ
NIBITU – POWOŁANIE, MIANOWANIE; POWOŁUJĄCY, MIANUJĄCY
NIBITA NABŰ – NAZYWAĆ, NADAWAĆ IMIĘ
NIBRETU – GŁÓD
NIBŢU – POŁYSK, BLASK
NIBU – NAZWANIE, NADANIE IMIENIA
LA NIBI lub ŠA NIBA LA IŠŰ – NIEZLICZONY, BEZ LIKU
NICIRTU – TAJEMNICA; SKARB
NIDITU lub NIDŰTU – UPADEK (o ludziach); ZAMIENIENIE W UGÓR, UGOROWANIE (o polu)
NIDŰTU, NIDŰTU lub NIDITU – j.w.
NIGICCU – WĄWÓZ; JASKINIA; ROZPADLINA; SZCZELINA, SZPARA; UKRYTY ZAKAMAREK
l.mn. NIGICCÂTE
NIGUTU – MUZYKA
NIKASU – LICZENIE, RACHOWANIE; SUMA, WYNIK
NIKILTU – SUBTELNOŚĆ, DELIKATNOŚĆ; CHYTROŚĆ, PRZEBIEGŁOŚĆ; MISTRZOWSKIE, KUNSZTOWNE DZIEŁO
s.c. NIKLAT
NIKKASSU – OBLICZENIE, ROZRACHUNEK [sum.]
NIKNAKKU lub NIQNAQQU, NIQNAQU, NIŢNAQU – WONNE DREWNO LUB INNA ROŚLINA NADAJĄCA SIĘ DO
OFIARNEGO KADZENIA; KADZIELNICA; PANEW KADZIDŁA; PRZYRZĄD DO WĘDZENIA [sum.]
NIKPU(M) – UDERZENIE
NIKSU – ODCINANIE, CIĘCIE, KRAJANIE; RZEŹ, MASAKRA
-NIM – zob. -A(M)
NINDABŰ – OFIARA Z POŻYWIENIA [sum.]
NIN-LIL – NINLIL [imię bogini]
NINSIANNA – WENUS [planeta utożsamiana z boginią Isztar]
NINU – zob. ANAKU
NINURTA – NINURTA [imię boga]
NIPILTU – DODATEK, DOPŁATA
NIPIRU lub NEBERTU, NEBIRU, NEBERU, NEBIRTU – MIEJSCE PRZEPRAWY, BRÓD
ŠA NEBIRTI, ŠA NEBERTI – PO TAMTEJ STRONIE
NIPŠU – (MIŁY, PRZYJEMNY) ZAPACH, WOŃ
NIQNAQQU lub NIKNAKKU, NIQNAQU, NIŢNAQU – WONNE DREWNO LUB INNA ROŚLINA NADAJĄCA SIĘ DO
OFIARNEGO KADZENIA; KADZIELNICA; PANEW KADZIDŁA; PRZYRZĄD DO WĘDZENIA [sum.]
NIQNAQU lub NIKNAKKU, NIQNAQQU, NIŢNAQU – j.w.
NIQŰ(M) – OFIARA; [Lipin] LIBACJA; OFIARA
NIRARUTU – POMOC
NIRU(M) – JARZMO; „JARZMO” [część wątroby]
NISHATU – [składnik zwrotu]
CAB NISHATI – DEPORTOWANY
NISIQTU – KLEJNOT; KOSZTOWNOŚCI
NISMATU – CEL, ŻYCZENIE
NIŠ lub NEŠ – POD, POD PRZYSIĘGĄ
NIŠAKKU – KAPŁAN
NIŠKU(M) – UKĄSZENIE
NÎŠU – PODNIESIENIE; KLĄTWA; MODLITWA
s.c. NÎŠ
NÎŠ QATI – PODNIESIENIE RĄK (przy modlitwie lub klątwie); MODLITWA; KLĄTWA; BŁAGANIE
NÎŠ ILI – KLĄTWA
NÎŠ ILÂNI UTTAMMEŠUNU – ZMUSIŁEM ICH, BY WYRZEKLI KLĄTWĘ BOSKĄ
NÎŠ €N€ – PODNIESIENIE OCZU, SPOJRZENIE; MOMENTALNIE
NIŠU NIŠ QATI – „PODNIESIENIE RĄK” [rodzaj modlitwy]
NIŠU – LUDZIE [r.ż.] [l.mn.]
NIŠU lub NEŠU – PRZYSIĘGA
NIŠU lub ŠUMU, ZIKRU – IMIĘ
NIŠUTU – POKREWIEŃSTWO; RODZINA, KREWNI
NÎTU – OBRÓT; ZAWRÓCENIE
NÎTA LAMŰ, NÎTA LAMI – NIEODWOŁALNIE OKRĄŻYĆ, OTOCZYĆ SZCZELNYM KRĘGIEM, Z KTÓRE-
GO NIE MOŻNA SIĘ WYRWAĆ
NIŢLU – SPOJRZENIE, RZUT OKA
s.c. NIŢIL
NIŢNAQU lub NIKNAKKU, NIQNAQU, NIQNAQQU – WONNE DREWNO LUB INNA ROŚLINA NADAJĄCA SIĘ DO
OFIARNEGO KADZENIA; KADZIELNICA; PANEW KADZIDŁA; PRZYRZĄD DO WĘDZENIA [sum.]
-NU – zob. –IA
NŰ(M) – zob. JU(M)
NU’’UDU: WYWYŻSZONY, CHWALONY, OBDARZONY CZCIĄ
NU’’UDU(M), NU’’UDU(M): ZAWIADOMIONY, DONIESIONY
NUBATTU – NOCNY SPOCZYNEK; CISZA NOCNA; PRZEDDZIEŃ, WIGILIA
NUBBŰ – D: SKARŻYĆ SIĘ, ŻALIĆ, NARZEKAĆ, BIADAĆ
[jako rzeczownik] SKARŻENIE SIĘ, ŻALENIE SIĘ, NARZEKANIE, BIADANIE
NUBBŰ – WYCIE, SKOWYT
NUBTU – PSZCZOŁA
NUDUNNŰ(M) – POSAG
NUHATIMMU – SZEF KUCHNI [sum.], KUCHARZ
NUHŠU – OBFITOŚĆ; [Lipin] OBFITOŚĆ, PULCHNOŚĆ
NUKARIBBU(M) – OGRODNIK [sum.]
NUKARRIBU lub LAKURUPPU – ROLNIK; OGRODNIK
NUKKURU – ZMIENIAĆ; zob. NAKARU
NUKKURU: ZAPROWADZONY NA INNE MIEJSCE; SPRZĄTNIĘTY, USUNIĘTY; PRZESUNIĘTY, PRZEMIESZCZONY;
ZMIENIONY (ubranie), PRZEBRANY
NUKURTU – WROGOŚĆ
NUM lub NIA’UM – NASZE; zob. JU(M)
NUMATU – SPRZĘT (DOMOWY)
NUMMŰ – SPUSTOSZONY
NUMMURU: (przenośnie:) ROZPALONY
NUNPUHU(M) – ZAPALONY, ROZGORZAŁY (o ogniu)
NUNU(M), NUNU(M) – RYBA
NUPPUŠU – (KTOŚ), KOMU POZWOLONO ODETCHNĄĆ
NURU(M) – ŚWIATŁO
NUŠU(M) – PRZYWRÓCONY DO ŻYCIA, ZMARTWYCHWSTAŁY
NUŠŠUPU – D: WYMIATAĆ PRECZ (wegwehen)
[jako rzeczownik] WYMIATANIE PRECZ
NUŠŠUPU – WYMIECIONY PRECZ
NUŠURRŰ – STRATA, OBNIŻENIE WARTOŚCI
NUTTUM lub NIA’TUM – NASZE; zob. JU(M)

P
PADALLUM -[staroas.] PRZEDMIOT MIEDZIANY, [zapożyczenie z hetyckiego od słowa oznaczającego kajdany, obręcze na nogi?]
PADANU(M) – ŚCIEŻKA; „ŚCIEŻKA” [cecha wątroby]
PADŰ (i) – CHRONIĆ, OCHRANIAĆ
[jako rzeczownik] CHRONIENIE, OCHRANIANIE
PADŰ – CHRONIĄCY, OCHRANIAJĄCY
PADŰ – CHRONIONY, OCHRONIONY
PAGRU – CIAŁO; TRUP, ZWŁOKI, CIAŁO
PAHARU – GARNCARZ
PAHARU(M) (u) – ZBIERAĆ SIĘ, GROMADZIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZBIERANIE SIĘ, GROMADZENIE SIĘ
D PUHHURU(M): ZBIERAĆ; WZMACNIAĆ
[jako rzeczownik] ZBIERANIE; WZMACNIANIE
PAHATU – [składnik zwrotu]
BEL PAHATI lub BEL PAHITI – URZĘDNIK, ZWŁASZCZA NAMIESTNIK
PAHATU lub PIHATU – SATRAPIA, OKRĘG ADMINISTRACYJNY
PAHATU lub ŠAKNU – NAMIESTNIK
PAHATUTU – NAMIESTNICTWO
PAHIRU(M) – ZBIERAJĄCY SIĘ, GROMADZĄCY SIĘ
PAHRU(M) – ZEBRANY, ZGROMADZONY (o grupie ludzi)
[PAHU] – zob. PUHHU
PALAHU(M) (a) – BAĆ SIĘ, OBAWIAĆ SIĘ (kogoś – Akk.); BYĆ PEŁNYM SZACUNKU; CZCIĆ, WIELBIĆ; OKAZYWAĆ
GŁĘBOKĄ CZEŚĆ (o służącym)
[jako rzeczownik] BANIE SIĘ, OBAWIANIE SIĘ; BYCIE PEŁNYM SZACUNKU; CZCZENIE, WIELBIENIE;
OKAZYWANIE SZACUNKU (przez służącego)
GTN PITALLUHU(M): BAĆ SIĘ BEZ PRZERWY, CIĄGLE
[jako rzeczownik] BANIE SIĘ BEZ PRZERWY, ŻYCIE W CIĄGŁYM STRACHU
LAPAN x PALAHU lub ULTU PAN x PALAHU – BAĆ SIĘ x
PALAKU (i) – BIĆ, ZARZYNAĆ (bydło, drób)
[jako rzeczownik] BICIE, ZARZYNANIE
[PALASU] – zob. NAPLUSU
PALAŠU(M) (a/u) – PRZEBIJAĆ; PRZEŁAMYWAĆ SWOJĄ NIECHĘĆ
[jako rzeczownik] PRZEBIJANIE; PRZEŁAMYWANIE SWOJEJ NIECHĘCI
PALGU – KANAŁ
PALHU(M) – PEŁEN SZACUNKU; CZCZONY, WIELBIONY; OTOCZONY SZACUNKIEM
PALHIŠ – Z PEŁNYM SZACUNKIEM
PALIHU(M) – BOJĄCY SIĘ, OBAWIAJĄCY SIĘ; CZCZĄCY, WIELBIĄCY; OKAZUJĄCY SZACUNEK
PALIKU – BIJĄCY, ZARZYNAJĄCY (bydło, drób); RZEŹNIK?
PALIŠU(M) – PRZEBIJAJĄCY; PRZEŁAMUJĄCY SWOJĄ NIECHĘĆ, PRZEKONUJĄCY SIĘ (do kogoś)
PALKU – ZABITY, ZARŻNIĘTY (o bydle, drobiu)
PALŠU(M) – PRZEBITY; PRZEKONANY (do kogoś), WYZUTY Z NIECHĘCI
PALŰ – INSYGNIUM KRÓLEWSKIE; RZĄDY, PANOWANIE [sum.]
PALU – ROK; CZAS RZĄDÓW
PANATU – FRONT
PANASSU ALAKU – PROWADZIĆ KOGOŚ
PANI – PRZYBLIŻONY (o liczbie)
PANI – PRZED
PANITU(M) – WCZEŚNIEJSZA
INA PANITIM HARRANIŠU – W JEGO WCZEŚNIEJSZEJ WYPRAWIE
PANŰ, PANŰM – DAWNIEJSZY, WCZEŚNIEJSZY; PIERWSZY
PANU(M), PANU(M) – PRZEDNIA STRONA, PRZÓD, PRZEDNIA CZĘŚĆ; POWIERZCHNIA (wody czy nieba)
PANU – OBLICZE, TWARZ
l.mn. PANU, PANI
PANU ANA x ŠAKANUM – PRZYSTĄPIĆ DO ROBIENIA x, POSTANOWIĆ ZAJĄĆ SIĘ x
MAZZIZ PANI [średnioasyr.] – DWORZANIN
ANA PAN [średnioasyr.] – PRZED
ANA PANIKA – PRZED CIEBIE
ISSU PAN – Z, OD
INA PAN [nowobab., średnio- i nowoasyr.] – PRZED, W OBLICZU
INA PAN – PRZED
EŠERUM ANA PANI – PODCHODZIĆ KU
KAL PANIKA – WSZYSTKO (CO JEST) PRZED TOBĄ
IŠTU PAN – PRZED
PANIŠ – Z PRZODU, NA CZELE
INA PAN ŠATTI – PRZED ROKIEM
ANA PANIŠU – PRZED JEGO POWROTEM (KH)
ELI ŠA PAN, ELI ŠA UM PANI – BARDZIEJ NIŻ DAWNO
INA PANA – DAWNIEJ, NIEGDYŚ, ONGIŚ
ULTU UM PANI – OD DAWIEN DAWNA, ZAWSZE
PAPAHU – CELA (ŚWIĄTYNNA) [sum.]
PAQADU (i) – OPIEKOWAĆ SIĘ; DOZOROWAĆ, DOGLĄDAĆ; PRZEKAZAĆ, POWIERZYĆ, ZAWIERZYĆ; WYZNA-
CZYĆ; PORUCZYĆ; ODDAWAĆ ZGODNIE Z ZASADAMI; PRZEGLĄDAĆ, PRZELICZAĆ; UMIESZCZAĆ,
USTAWIAĆ
[jako rzeczownik] OPIEKOWANIE SIĘ; DOZOROWANIE, DOGLĄDANIE; PRZEKAZANIE, POWIERZENIE,
ZAWIERZENIE; WYZNACZENIE; PORUCZENIE; ODDAWANIE ZGODNIE Z ZASADAMI; PRZEGLĄDA-
NIE, PRZELICZANIE; UMIESZCZANIE, USTAWIANIE
D PUQQUDU: UMIESZCZAĆ, USTAWIAĆ
[jako rzeczownik] UMIESZCZANIE, USTAWIANIE
PAQADU ELI – UMIESZCZAĆ NAD
PAQDU – DOZOROWANY, DOGLĄDANY; PRZEKAZANY, POWIERZONY, ZAWIERZONY; WYZNACZONY; PORUCZONY;
ODDANY ZGODNIE Z ZASADAMI; PRZEJRZANY, PRZELICZONY; UMIESZCZONY, USTAWIONY
PAQIDU – OPIEKUJĄCY SIĘ; DOZORUJĄCY, DOGLĄDAJĄCY; PRZEKAZUJĄCY, POWIERZAJĄCY, ZAWIERZAJĄCY;
WYZNACZAJĄCY; PORUCZAJĄCY; ODDAJĄCY ZGODNIE Z ZASADAMI; PRZEGLĄDAJĄCY, PRZELICZAJĄCY;
UMIESZCZAJĄCY, USTAWIAJĄCY
PARA’U (a/u) – ODCINAĆ, OBCINAĆ, PRZECINAĆ
[jako rzeczownik] ODCINANIE, OBCINANIE, PRZECINANIE
PAR’U – ODCIĘTY, OBCIĘTY, PRZECIĘTY
[PARACU] – DT PUTARRUCU: WYPEŁNIAĆ, CELEBROWAĆ (rytuały religijne) (DT)
[jako rzeczownik] WYPEŁNIANIE, CELEBROWANIE
PARADU (i) – BYĆ LĘKLIWYM, BYĆ STRACHLIWYM
[jako rzeczownik] BYCIE LĘKLIWY, BYCIE STRACHLIWYM
PARAKKU, PARAKKU – TRON; WYSOKIE MIEJSCE; PAŁAC, SALA TRONOWA; MIEJSCE NA TRONIE (boga); ŚWIĄ-
TYNIA; MIESZKANIE, POMIESZCZENIE MIESZKALNE (w świątyni); NAJWIĘKSZA ŚWIĘTOŚĆ [sum.]
l.mn. PARAKK€, PARAKKÂNI
PARAKU (i) – ZAMYKAĆ; KŁAŚĆ SIĘ, POŁOŻYĆ SIĘ W POPRZEK, NA UKOS
[jako rzeczownik] ZAMYKANIE; KŁADZENIE SIĘ W POPRZEK, NA UKOS
[PARARU] – zob. PURRURU
PARASRAB – PIĘĆ SZÓSTYCH; dosł. WIELKIE ODDZIELENIE, WIELKI DZIAŁ
PARASU (a/u) – ROZDZIELAĆ, ODDZIELAĆ; ROZWIĄZYWAĆ; BADAĆ, ANALIZOWAĆ, ROZSTRZYGAĆ; ODŁĄCZAĆ;
POWSTRZYMYWAĆ, HAMOWAĆ; ZAPOBIEGAĆ; ZAMYKAĆ
[jako rzeczownik] ROZDZIELANIE, ODDZIELANIE; ROZWIĄZYWANIE; BADANIE, ANALIZOWANIE,
ROZSTRZYGANIE; ODŁĄCZANIE; POWSTRZYMYWANIE, HAMOWANIE; ZAPOBIEGANIE; ZAMYKANIE
N NAPRUSU: USTAWAĆ, BYĆ WSTRZYMANYM; USTĘPOWAĆ
[jako rzeczownik] USTAWANIE, BYCIE WSTRZYMANYM; USTĘPOWANIE
PARASU ANA – DZIELIĆ NA
[PARÂŠU] – N NAPRUŠU: LECIEĆ, ODLECIEĆ (a/i)
[jako rzeczownik] LATANIE, ODLATYWANIE
Š ŠUPRUŠU: ROZCIĄGAĆ, ROZPOŚCIERAĆ; KAZAĆ LECIEĆ, KAZAĆ ODLECIEĆ
[jako rzeczownik] ROZCIĄGANIE, ROZPOŚCIERANIE; SPOWODOWANIE LECENIA, ODLECENIA
PARCU – WŁADZA BOSKA; OBRZĄDEK, OBOWIĄZEK KULTOWY, ZWYCZAJ ZWIĄZANY Z KULTEM; KULT, RY-
TUAŁ; BOSKI NAKAZ
PARDU – LĘKLIWY, STRACHLIWY
PARI’U – ODCINAJĄCY, OBCINAJĄCY, PRZECINAJĄCY
PARIKU – ZAMYKAJĄCY; KŁADĄCY SIĘ W POPRZEK, NA UKOS
PARISU – WIOSŁO, DRĄG UŻYWANY NA STATKU, ODBIJACZ
PARISU – ROZDZIELAJĄCY, ODDZIELAJĄCY; ROZWIĄZUJĄCY; BADAJĄCY, ANALIZUJĄCY, ROZSTRZYGAJĄCY; ODŁĄ
CZAJĄCY;POWSTRZYMUJĄCY, HAMUJĄCY; ZAPOBIEGAJĄCY; ZAMYKAJĄCY
PARKU – RYGIEL, ZASUWA
PARKU – ZAMKNIĘTY; POŁOŻONY W POPRZEK, NA UKOS
PARSIGU – OPASKA, PRZEPASKA [sum.]
PARSU – NIEDOSTĘPNY (dla świeckich)
PARSU – ROZDZIELONY, ODDZIELONY; ROZWIĄZANY; ZBADANY, ZANALIZOWANY, ROZSTRZYGNIĘTY;ODŁĄCZONY;
POWSTRZYMANY, HAMOWANY; ZAPOBIEŻONY; ZAMKNIĘTY
PARŠU – GNÓJ, NAWÓZ, KAŁ
PARŰ – MUŁ
PARUŠŠU – ŹDŹBŁO; KIJ; KIJ DO POGANIANIA OSŁA [sum.]
PARUTU – ALABASTER
PARZILLU – ŻELAZO [słowo obcego pochodzenia]
PASASU (a/u) – WYMAZYWAĆ, UMARZAĆ
[jako rzeczownik] WYMAZYWANIE, UMARZANIE
PASISU – WYMAZUJĄCY, UMARZAJĄCY
PASPASU – KURA? [jakiś ptak domowy]
PASSU – WYMAZANY, UMORZONY
PAŠAHU (a) – USPOKAJAĆ SIĘ, UDOBRUCHAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] USPOKAJANIE SIĘ, UDOBRUCHANIE SIĘ
PAŠALU (i) – CZOŁGAĆ SIĘ, PEŁZAĆ
[jako rzeczownik] CZOŁGANIE SIĘ, PEŁZANIE
PAŠAQU(M) (a/u) – ZWĘŻAĆ, ŚCIEŚNIAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZWĘŻANIE, ŚCIEŚNIANIE SIĘ
[PAŠARU] – zob. BUŠŠURU
PAŠARU (a,u) – UNIEWAŻNIAĆ, ODWOŁAĆ (zwłaszcza banicję); SPRZEDAWAĆ DETALICZNIE (Amm.)
[jako rzeczownik] UNIEWAŻNIANIE, ODWOŁYWANIE, AMNESTIONOWANIE; SPRZEDAWANIE DETA-
LICZNE
ANA KASPI PAŠARU – SPRZEDAĆ
PAŠARU – ZWALNIAĆ, UWALNIAĆ; ODRZUCAĆ
[jako rzeczownik] ZWALNIANIE, UWALNIANIE; ODRZUCANIE
PAŠAŠU(M) (a/u) – SMAROWAĆ, POSMAROWAĆ, NAMASZCZAĆ (coś czymś – podw. Akk.)
[jako rzeczownik] SMAROWANIE, POSMAROWANIE, NAMASZCZANIE
PAŠHU – USPOKOJONY, UDOBRUCHANY
PAŠIHU – USPOKAJAJĄCY SIĘ
PAŠILU – CZOŁGAJĄCY SIĘ, PEŁZAJĄCY
PAŠIQU(M) – ZWĘŻAJĄCY, ŚCIEŚNIAJĄCY SIĘ
PAŠIRU – UNIEWAŻNIAJĄCY, ODWOŁUJĄCY, AMNESTIONUJĄCY (w przypadku banicji); SPRZEDAJĄCY DETALICZNIE
PAŠIRU – ZWALNIAJĄCY, UWALNIAJĄCY; ODRZUCAJĄCY
PAŠIŠU – (pewnego rodzaju) KAPŁAN
PAŠIŠU(M) – SMARUJĄCY, NAMASZCZAJĄCY
PAŠQU – TRUDNY, CIĘŻKI, MOZOLNY; NIEBEZPIECZNY; TRUDNO DOSTĘPNY
PAŠQU(M) – ZWĘŻONY, ŚCIEŚNIONY
PAŠRU – UNIEWAŻNIONY, ODWOŁANY, AMNESTIONOWANY (w przypadku banicji); SPRZEDANY DETALICZNIE
PAŠRU – ZWALNIONY, UWALNIONY; ODRZUCONY
PAŠŠU(M) – POSMAROWANY, NAMASZCZONY
PAŠŠURU – STÓŁ; CZARKA
PATA’U(M) [asyr.] lub PETŰ (M) (i) (pt’) – WYJAWIĆ, ZDRADZIĆ; OTWIERAĆ; WSTĄPIĆ (na nieprzetarty szlak); ZAGO-
SPODAROWAĆ; PRZYGOTOWAĆ POD UPRAWĘ (pole)
[jako rzeczownik] WYJAWIENIE, ZDRADZENIE; OTWIERANIE; WSTĄPIENIE (na nowy szlak); ZAGOSPO-
DAROWYWANIE, PRZYGOTOWYWANIE POD UPRAWĘ (pola)
GTN PITATTU’U(M): OTWIERAĆ RAZ PO RAZ
[jako rzeczownik] OTWIERANIE RAZ PO RAZ
N NAPTU’U(M): BYĆ OTWARTYM
[jako rzeczownik] BYCIE OTWARTYM
D PUTTU’U(M): OTWIERAĆ, ODSŁANIAĆ; CZYNIĆ WRAŻLIWYM, WYCZULONYM, UWRAŻLIWIAĆ,
UCZULAĆ (uszy); NAKŁANIAĆ DO ROZSĄDKU; PRZEBIJAĆ, ROZPRASZAĆ (ciemność)
[jako rzeczownik] OTWIERANIE, ODSŁANIANIE; CZYNIENIE WRAŻLIWYM, WYCZULONYM, UWRAŻLI-
WIANIE, UCZULANIE (o uszach); NAKŁANIANIE DO ROZSĄDKU; PRZEBIJANIE, ROZPRASZANIE (mroku)
M€ PETŰ – OTWORZYĆ UPUST ZAPORY WODNEJ
PURIDA PETŰ – BIEC
INA PIT PURIDI – W MIG, BŁYSKAWICZNIE
KAKKE PETŰ – PRZYSPASABIAĆ BROŃ DO WALKI
PATALU(M) – OBWIJAĆ, OWIJAĆ JEDNO WOKÓŁ DRUGIEGO, SKRĘCAĆ RAZEM [tylko St]
[jako rzeczownik] OBWIJANIE, OWIJANIE JEDNEGO WOKÓŁ DRUGIEGO, SKRĘCANIE RAZEM
PATILU(M) – OBWIJAJĄCY, OWIJAJĄCY JEDNO WOKÓŁ DRUGIEGO, SKRĘCAJĄCY RAZEM
PATLU(M) – OWINIĘTY, OWINIĘTY JEDEN WOKÓŁ DRUGIEGO, SKRĘCONY RAZEM
PAT’U(M) – WYJAWIONY, ZDRADZONY; OTWARTY; ZAGOSPODAROWANY, PRZYGOTOWANY POD UPRAWĘ
PATI’U(M) – WYJAWIAJĄCY, ZDRADZAJĄCY; OTWIERAJĄCY; WSTĘPUJĄCY (na nowy szlak), ODKRYWCA? ZAGOSPODA-
ROWUJĄCY, PRZYGOTOWUJĄCY POD UPRAWĘ
PATTU – GRANICA
PATTU – KANAŁ
l.mn. PATTATU
PAŢARU(M) (a/u) – ROZDZIELAĆ, ODSZCZEPIAĆ; USUWAĆ (coś); ZMAZAĆ, WYBACZYĆ (grzech); KUPOWAĆ, WY-
KUPYWAĆ; POWŚCIĄGAĆ (gniew); ROZWIĄZAĆ (węzeł); ZWALNIAĆ; ANULOWAĆ, UMORZYĆ (dług)
[jako rzeczownik] ROZDZIELANIE, ODSZCZEPIANIE; USUWANIE; ZMAZYWANIE, WYBACZANIE (grze-
chu); KUPOWANIE, WYKUPYWANIE; POWŚCIĄGANIE (gniewu); ROZWIĄZYWANIE (węzła); ZWALNIA-
NIE; ANULOWANIE, UMARZANIE (długu)
D: ROZDZIELAĆ; WYKUPYWAĆ
[jako rzeczownik] ROZDZIELANIE; WYKUPOWANIE
PAŢIRU(M) – ROZDZIELAJĄCY, ODSZCZEPIAJĄCY; USUWAJĄCY; ZMAZUJĄCY, WYBACZAJĄCYY (o grzechu); KUPUJĄ-
CY, WYKUPUJĄCY;POWŚCIĄGAJĄCY (o gniewie); ROZWIĄZUJĄCY (o węźle); ANULUJĄCY, UMARZAJĄCY (o
długu)
PAŢRU – NÓŻ, SZTYLET; [Lipin] MIECZ
NAŠ PAŢRI – WOJOWNIK POSŁUGUJĄCY SIĘ MIECZEM
PAŢRU(M) – ROZDZIELONY, ODSZCZEPIONY; USUNIĘTY; ZMAZANY, WYBACZONY (o grzechu); KUPIONY, WYKUPIONY;
POWŚCIĄGNIĘTY (o gniewie); ROZWIĄZANY (o węźle); ANULOWANY, UMORZONY (o długu)
PAŢU(M), PATU(M) – POGRANICZE, GRANICA; SKRAJ; OBSZAR, TEREN (gminy); zob. PATTU
PAŢ GIMRI – WSZYSTEK, CAŁY
[PAZARU(M)] – Š-D ŠUPAZZURU(M): POŻYCZYĆ
[jako rzeczownik] POŻYCZANIE
[PAZARU] – zob. PUZZURU
PE’TU lub PITTU, PETTU, PENTU – ŻARZĄCY SIĘ POPIÓŁ
PECŰ (i) – BYĆ BIAŁYM; SPLEŚNIEĆ
[jako rzeczownik] BYCIE BIAŁYM; PLEŚNIENIE
PECŰ – BIAŁY
PECŰ – BIAŁY; SPLEŚNIAŁY
PECŰ – PLEŚNIEJĄCY
PEHŰ (i) – USZCZELNIAĆ (statek); ZAMYKAĆ (bramę)
[jako rzeczownik] USZCZELNIANIE (statku); ZAMYKANIE (bramy)
PEHŰ – USZCZELNIONY (statek); ZAMKNIĘTY (o bramie)
PEHŰ – USZCZELNIAJĄCY (statek); ZAMYKAJĄCY (bramę)
PELU (e) lub BELU(M) (b’l) – PANOWAĆ, BYĆ PANEM
[jako rzeczownik] PANOWANIE, BYCIE PANEM
PELU – PAN
PELŰ lub PILŰ – CZERWONAWY
PENTU – WĘGIEL; zob. PITTU
PENTU lub PITTU, PETTU, PE’TU – ŻARZĄCY SIĘ POPIÓŁ
PETTU lub PITTU, PE’TU, PENTU – j.w.
PETU lub MUŠELU – ODŹWIERNY
PETŰ(M), PETŰ(M) (i) (pt’) lub PATA’U(M) – WYJAWIĆ, ZDRADZIĆ; OTWIERAĆ; WSTĄPIĆ (na nieprzetarty szlak); ZA-
GOSPODAROWAĆ; PRZYGOTOWAĆ POD UPRAWĘ (pole)
[jako rzeczownik] WYJAWIENIE, ZDRADZENIE; OTWIERANIE; WSTĄPIENIE (na nowy szlak); ZAGOSPO-
DAROWYWANIE, PRZYGOTOWYWANIE POD UPRAWĘ (pola)
GTN PITATTŰ(M), PITATTŰ(M): OTWIERAĆ RAZ PO RAZ
[jako rzeczownik] OTWIERANIE RAZ PO RAZ
N NAPTŰ(M), NAPTŰ(M): BYĆ OTWARTYM
[jako rzeczownik] BYCIE OTWARTYM
D PUTTŰ(M), PUTTŰ(M): OTWIERAĆ, ODSŁANIAĆ; CZYNIĆ WRAŻLIWYM, WYCZULONYM, UWRAŻ-
LIWIAĆ, UCZULAĆ (uszy); NAKŁANIAĆ DO ROZSĄDKU; PRZEBIJAĆ, ROZPRASZAĆ (ciemność)
[jako rzeczownik] OTWIERANIE, ODSŁANIANIE; CZYNIENIE WRAŻLIWYM, WYCZULONYM, UWRAŻLI-
WIANIE, UCZULANIE (o uszach); NAKŁANIANIE DO ROZSĄDKU; PRZEBIJANIE, ROZPRASZANIE (mroku)
M€ PETŰ – OTWORZYĆ UPUST ZAPORY WODNEJ
PURIDA PETŰ – BIEC
INA PIT PURIDI – W MIG, BŁYSKAWICZNIE
KAKKE PETŰ – PRZYSPASABIAĆ BROŃ DO WALKI
PETŰ(M), PETŰ(M) – WYJAWIONY, ZDRADZONY; OTWARTY; ZAGOSPODAROWANY, PRZYGOTOWANY POD UPRAWĘ
PETŰ(M), PETŰ(M) – WYJAWIAJĄCY, ZDRADZAJĄCY; OTWIERAJĄCY; WSTĘPUJĄCY (na nowy szlak), ODKRYWCA?
ZAGOSPODAROWUJĄCY, PRZYGOTOWUJĄCY POD UPRAWĘ
PICU – BIAŁY
PIGU – GROŹBA, POGRÓŻKA (?)
PIHATU – OBOWIĄZEK ZASTĘPSTWA
PIHATU lub PAHATU – SATRAPIA, OKRĘG ADMINISTRACYJNY
PILAQQU – TOPÓR
PILLURTU(M) – KRZYŻ
PILŠU(M) – WYŁOM; RÓW, FOSA; ZAGŁĘBIENIE, DZIURA; KOPALNIA; KORYTARZ PODZIEMNY DRĄŻONY PRZEZ OBLEGAJĄCYCH TWIERDZĘ
PILU – WAPIEŃ
PILŰ lub PELŰ – CZERWONAWY
PIQAT – MOŻE
PIQITTU – INSPEKCJA, LUSTRACJA
s.c. PIQITTI
PIQU – CIASNY
PIR’U lub PÎRU – PĘD, KIEŁEK, ODROŚL; POTOMEK, POTOMSTWO
PIRISTU lub PIRIŠTU(M) – TAJEMNICA
PIRIŠTU(M) lub PIRISTU – j.w.
PÎRU lub PIR’U – PĘD, KIEŁEK, ODROŚL; POTOMEK, POTOMSTWO
PIRU – SŁOŃ
PIŠIRTU – ODWOŁANIE (BANICJI)
PIŠŠATU – OLEJ DO NAMASZCZANIA; [Lipin] NAMASZCZANIE; MAŚĆ
PITHALLU – KAWALERZYSTA; KAWALERIA
SISE PITHALLI – WIERZCHOWIEC
PITILTU(M) – SZNUR, POWRÓZ
PITLUHU – STRASZNY, OKROPNY
PITNU – KASETA; PITNU [najprostszy instrument strunowy]
PITQUDU – ROZWAŻNY, PRZEMYŚLANY, ROZTROPNY
PITTU lub PETTU, PE’TU, PENTU – ŻARZĄCY SIĘ POPIÓŁ
PITU – OTWÓR
PITU – ODŹWIERNY
PIŢRU(M) – SZCZELINA, SZPARA
PŰ – PLEWA; PASZA DLA BYDŁA
l.mn. PU-E
PŰ lub PŰ’U – SŁOMA, PLEWY, SIECZKA
PU(M), PU(M) – USTA; PASZCZA, PASZCZĘKA; PYSK; DZIÓB; GARDŁO; WEJŚCIE; CZELUŚĆ; MATKA (u ludzi i zwie-
rząt); OSTRZE, KLINGA; GŁOS; SŁOWO; SENTENCJA; MOWA; NAKAZ, ROZKAZ; JĘZYK; BRZMIENIE;
TREŚĆ (dokumentu), TEKST (dosłowny); UJŚCIE (rzeki)
l.mn. PIÂTI, PÂTI
ANA PI ŢUPPIM (KANIKIM) – WEDŁUG BRZMIENIA DOKUMENTU
ŠA LA PIJA [nowobab.] – WBREW MOJEMU ROZKAZOWI
PŰ ŠAKÂNU – DOJŚĆ DO POROZUMIENIA, ZAWRZEĆ UMOWĘ
KÎ PÎ – ZGODNIE, ODPOWIEDNIO
ANA PI – ODPOWIEDNIO
INA PÎ NAŠKUNU – WYRAŻAĆ SIĘ, WYPOWIADAĆ SIĘ; (dosł.) WŁOŻYĆ (W CZYJEŚ) USTA MOWĘ,
POLECIĆ POWIEDZIEĆ
ANA IŠTEN PÎ TURRU – JEDNOCZYĆ DZIĘKI ZAWARCIU UMOWY; SKŁONIĆ DO ZAWARCIA POROZU-
MIENIA
CIT PÎ – SENTENCJA
PÂ IŠTEN ŠUŠKUNU – (dosł.) CZYNIĆ JEDNĄ MYŚLĄ, UJARZMIAĆ
PŰ’U lub PŰ – SŁOMA, PLEWY, SIECZKA
PUCCŰM – BIAŁA PLAMA
PUCU – BIEL; PĘCHERZ
PUHHU – D: ZAMIENIAĆ, WYMIENIAĆ
[jako rzeczownik] ZAMIENIANIE, WYMIENIANIE
PUHHU – ZAMIENIONY, WYMIENIONY
PUHHURU(M) – ZEBRANY; WZMOCNIONY
PUHRU(M), PUHRU(M) – ZGROMADZENIE, ZEBRANIE; TŁUM; SIŁA ZBROJNA
PUHU(M) – NAMIASTKA; ODSZKODOWANIE; ZASTĘPCA
PULHU – OBAWA, STRACH, BOJAŹŃ
r.ż. PULUHTUM
PULUHTU – OBAWA, STRACH; GŁĘBOKI SZACUNEK, CZEŚĆ; KTOŚ DRŻĄCY ZE STRACHU, WYSTRASZONY
s.c. PULUHTI
PULUKKU – GRANICA [sum.]
PUQQUDU- UMIESZCZONY, USTAWIONY
PURATTU – EUFRAT
PURIDDU lub PURIDU – NOGA
INA PIT PURIDI – W MIG, BŁYSKAWICZNIE
PURIDU lub PURIDDU – j.w.
PURIMU – DZIKI OSIOŁ
PURRURU – ROZPRASZAĆ, ROZGRAMIAĆ
[jako rzeczownik] ROZPRASZANIE, ROZGRAMIANIE
PURRURU – ROZPROSZONY, ROZGROMIONY
PURUSSŰ – DECYZJA, ROZSTRZYGNIĘCIE (sądowe); WYROCZNIA
PUŠQU(M) – CIASNOTA, CIASNE MIEJSCE, ZWĘŻENIE
PUŠŠURU lub BUŠŠURU – D: OGŁOSIĆ, OBWIEŚCIĆ, ZAPOWIADAĆ, KOMUNIKOWAĆ
[jako rzeczownik] OGŁOSZANIE, OBWIESZCZANIE, ZAPOWIADANIE
PUŠŠURU- OGŁOSZONY, OBWIESZCZONY, ZAPOWIEDZIANY, ZAKOMUNIKOWANY
PUT – PRZECIWKO, NAPRZECIWKO
PUTT’U(M): OTWARTY, ODSŁONIONY; WYCZULONY, UWRAŻLIWIONY, UCZULONY (o uszach); NAKŁONIONY DO ROZ-
SĄDKU; PRZEBITY, ROZPROSZONY (ciemność)
PUTTŰ(M), PUTTŰ(M) – OTWARTY, ODSŁONIONY; WYCZULONY, UWRAŻLIWIONY, UCZULONY (o uszach); NAKŁONIONY
DO ROZSĄDKU; PRZEBITY, ROZPROSZONY (ciemność)
PUTU – FRONT; CZOŁO [część ciała]
MUTIR PUTI – GWARDZISTA
PUZRU – SCHOWEK; UKRYCIE; TAJEMNICA; (w l.mn.) DALEKI ZAKAMAREK
l.mn. PUZRATU
PUZZURU – D: UKRYWAĆ, UKRYĆ
[jako rzeczownik] UKRYWANIE, KRYCIE
PUZZURU – UKRYTY

QA – KA [miara objętości]
QA’IDU – ZAPALAJĄCY
QA’ILU – MILCZĄCY; CZCZĄCY, WIELBIĄCY, SZANUJĄCY; STRZEGĄCY, PRZESTRZEGAJĄCY
QA’IPU(M) – OBDARZAJĄCY ZAUFANIEM, POWIERZAJĄCY
QA’IPU(M) – WALĄCY SIĘ, GROŻĄCY ZAWALENIEM; STOJĄCY KRZYWO
QA’IŠU – OFIARUJĄCY, DARUJĄCY; OFIARNIK? DARCZYŃCA?
QA’U – PLUĆ (zapis: KA-A-A-U)
[jako rzeczownik] PLUCIE
QA’U – WYPLUTY
[QA’Ű] – zob. QU”U
QABALTU lub QABLU – STARCIE, BITWA, BÓJ; ŚRODEK
QABALTU(M) – ŚRODEK
QABLU – WALKA
QABLU lub QABALTU – STARCIE, BITWA, BÓJ; ŚRODEK
QABLU(M) – ŚRODEK; CZĘŚĆ ŚRODKOWA; WNĘTRZE, GŁĘBIA; BIODRO
l.pdw. QABLAN
QABAL ALI – ŚRÓDMIEŚCIE, CENTRUM MIASTA
QABAL TÂMTI – WYSPA
QABLŰ(M) – ŚRODKOWY
(MACCARTU) QABLITU – ŚRODKOWA NOCNA WACHTA
QABRU – GRÓB
QABŰ(M), QABŰ(M) (i) lub QIBŰ (qbj) – MÓWIĆ, WYMAWIAĆ, POWIEDZIEĆ, WYPOWIEDZIEĆ, WYGŁASZAĆ, OG-
ŁASZAĆ; WOŁAĆ, KRZYCZEĆ; WYPOWIEDZIEĆ SIĘ; WYJAŚNIAĆ, UDOWODNIĆ; WSKAZAĆ, PO-
DAĆ; OBIECYWAĆ; DEKLAROWAĆ; NAKAZYWAĆ, KAZAĆ, ROZKAZYWAĆ; PODJĄĆ DECYZJĘ; NA-
ZWAĆ, NADAĆ IMIĘ; MODLIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] MÓWIENIE, WYMAWIANIE, POWIEDZENIE, WYPOWIEDZENIE, WYGŁASZANIE,
OGŁASZANIE; WOŁANIE, KRZYCZENIE; WYPOWIADANIE SIĘ; WYJAŚNIANIE, UDOWADNIANIE;
WSKAZANIE, PODANIE; OBIECYWANIE; DEKLAROWANIE; NAKAZYWANIE, KAZANIE, ROZKAZY
WANIE; PODEJMOWANIE DECYZJI; NAZYWANIE, NADAWANIE IMIENIA; MODLENIE SIĘ
GT QITBU(M), QITBU(M): POWIEDZIEĆ, MÓWIĆ, WYJAŚNIAĆ, NAKAZYWAĆ
[jako rzeczownik] POWIEDZENIE, MÓWIENIE, WYJAŚNIANIE, NAKAZYWANIE
x (Dat. osoby) y (Akk. rzeczy) QABŰ – OBIECYWAĆ y (coś) x (komuś)
QABŰ(M), QABŰ(M) – WYMÓWIONY,WYPOWIEDZIANY, WYGŁOSZONY, OGŁOSZONY;ZAWOŁANY,WYKRZYCZANY;
WYJAŚNIONY, UDOWODNIONY; WSKAZANY, PODANY; OBIECANY; ZADEKLAROWANY; NAKAZANY,
ROZKAZANY; NAZWANY, OPATRZONY IMIENIEM
QABŰ(M), QABŰ(M) – WYMAWIAJĄCY, WYPOWIADAJĄCY, WYGŁASZAJĄCY, OGŁASZAJĄCY; WOŁAJĄCY, KRZYCZĄCY;
WYJAŚNIAJĄCY, UDOWADNIAJĄCY; WSKAZUJĄCY, PODAJĄCY; OBIECUJĄCY; DEKLARUJĄCY; NAKAZU
JĄCY, ROZKAZUJĄCY; PODEJMUJĄCY DECYZJĘ; NAZYWAJĄCY, NADAJĄCY IMIĘ; MODLĄCY SIĘ
QACARU [asyr.] lub KACARU – WIĄZAĆ, ZAWIĄZYWAĆ; OBMYŚLAĆ, PLANOWAĆ
[jako rzeczownik] WIĄZANIE, ZAWIĄZYWANIE; OBMYŚLANIE, PLANOWANIE
UŠMANNA KACARU – ROZBIJAĆ (UMOCNIONY) OBÓZ
CABE (ITTI) KACARU – WYPOSAŻAĆ, EKWIPOWAĆ
QACIRU – WIĄŻĄCY, ZAWIĄZUJĄCY; OBMYŚLAJĄCY, PLANUJĄCY
QACRU – ZWIĄZANY, ZAWIĄZANY; OBMYŚLONY, ZAPLANOWANY
QADADU (u) – ZGINAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZGINANIE SIĘ
QADDU – ZGIĘTY (samoczynnie, bez nacisku z zewnątrz?)
QADIDU – ZGINAJĄCY SIĘ
QADIŠTU – PROSTYTUTKA ŚWIĄTYNNA
QADU (a/u) – ZAPALAĆ
[jako rzeczownik] ZAPALANIE
QADU – ZAPALONY
QADUM – DOPÓKI, JAK DŁUGO [wprowadza zdanie czasowe]
QADUTU – SZLAM, MUŁ, BŁOTO
QALAPU (a/u) – OBIERAĆ Z ŁUPINY, OBŁUPIAĆ
[jako rzeczownik] OBIERANIE Z ŁUPINY, OBŁUPIANIE
QALIPU – OBIERAJĄCY Z ŁUPINY, OBŁUPIAJĄCY
QALLATU – ŻÓŁĆ
QALLIŠ – LEKKOMYŚLNIE
QALLU – LEKKI
QALLU – zob. GALLU
QALPU – OBRANY Z ŁUPINY, OBŁUPIONY
QALU – CZCZONY, SZANOWANY; STRZEŻONY, PRZESTRZEŻONY
QÂLU (q’l?) – MILCZEĆ; CZCIĆ, WIELBIĆ, SZANOWAĆ; STRZEC, PRZESTRZEGAĆ
[jako rzeczownik] MILCZENIE; CZCZENIE, WIELBIENIE, SZANOWANIE; STRZEŻENIE, PRZESTRZEGANIE
GTN: QITA’ULU – CIERPIEĆ W MILCZENIU
[jako rzeczownik] CIERPIENIE W MILCZENIU
QALŰ (u, i) – SPALAĆ, PALIĆ
[jako rzeczownik] SPALANIE, PALENIE
QALŰ – SPALONY
QALŰ – SPALAJĄCY, PALĄCY
QAMŰ (u, i) – SPALAĆ
[jako rzeczownik] SPALANIE
QAMŰ – SPALONY
QAMŰ – SPALAJĄCY
QANŰ – TRZCINA [sum.]
QAN APPARI = APPARATE
QÂPU(M) (qip) – ZAUFAĆ; POWIERZYĆ (podw. Akk. – komuś coś)
[jako rzeczownik] ZAUFANIE, POWIERZENIE
QAPU(M) – POWIERZONY
QÂPU(M) (qup) – BYĆ ZAGROŻONYM ZAWALENIEM, GROZIĆ ZAWALENIEM; STAĆ KRZYWO
[jako rzeczownik] BYCIE ZAGROŻONYM ZAWALENIEM, GROŻENIE ZAWALENIEM; STANIE KRZYWO
QAPU(M) – ZAGROŻONY ZAWALENIEM; POSTAWIONY KRZYWO
QÂQÂDU lub QAQQADU(M), QAQDU – GŁOWA; CZUBEK GŁOWY, CZEREP, CIEMIĘ, POTYLICA; SZCZYT,
WIERZCHNIA CZĘŚĆ; CZĘŚĆ CZOŁOWA, PRZEDNIA STRONA; WZNIESIENIE, PŁASKOWYŻ GÓRSKI,
RÓWNINA GÓRSKA; KAPITAŁ (BEZ PROCENTÓW); ROZSĄDEK, ROZUM; ZMYSŁ; JAKAŚ CZĘŚĆ
PŁUGA; RÓD ŻMIJI; ŁĄCZNA, OGÓLNA ILOŚĆ
s.c. QAQQAD, l.pdw. QAQQADÂ, l.mn. QAQQÂDI, QAQQÂDÂTI
QAQQÂD UMANI – CZOŁO WOJSKA
QAQQAD KASPI – KAPITAŁ
CALMAT QAQQADI – (dosł. CZARNOGŁOWI) = SEMICI
MURUC QAQQADI – CHOROBA GŁOWY
QAQDU lub QAQQADU(M), QÂQÂDU – j.w.
QAQQADU(M), QAQQÂDU(M) lub QÂQÂDU, QAQDU – j.w.
QAQQARIŠ – JAK ZIEMIA [młodobab.]
QAQQARU – ZIEMIA, GRUNT, GLEBA
QARABU(M), QARABU(M) (i, u) lub QEREBU(M) – ZBLIŻAĆ SIĘ, NADCHODZIĆ; ZOSTAĆ WRĘCZONYM
[jako rzeczownik] ZBLIŻANIE SIĘ, NADCHODZENIE; ZOSTANIE WRĘCZONYM
GT QITRUBU(M), QITRUBU(M): ZBLIŻAĆ SIĘ NAWZAJEM DO SIEBIE
[jako rzeczownik] ZBLIŻANIE SIĘ NAWZAJEM DO SIEBIE
ANA x QARABU lub CER x QARABU – NADCHODZIĆ KU x
INA QITRUB TAHAZI – W ZDERZENIU PODCZAS BITWY
QARARU – UPAŁ, SKWAR
QARARU(M) (u) – ZWIJAĆ; ZWIJAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZWIJANIE; ZWIJANIE SIĘ
N NAQRURU(M): ZGINAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZGINANIE SIĘ
NTN ITTAQRURU(M): ZWIJAĆ SIĘ KILKAKROTNIE
[jako rzeczownik] ZWIJANIE SIĘ KILKUKROTNE
QARBU(M), QARBU(M) – ZBLIŻONY, NADESZŁY; WRĘCZONY
QARDAMMU – ZŁY (i inne)
QARDU – SILNY, MOCNY, POTĘŻNY; WOJOWNICZY; DZIELNY, ODWAŻNY; BOHATER
s.c. QARAD, r.ż. QARATTU, QARITTI, l.mn. QARDUTI
QARIBU(M), QARIBU(M) – ZBLIŻAJĄCY SIĘ, NADCHODZĄCY
QARIRU(M) – ZWIJAJĄCY; ZWIJAJĄCY SIĘ
QARITU – SZOPA
QARNU – RÓG (bydlęcia albo księżyca) [r.ż.]
QARRADU – SILNY; BOHATER; zob. QARDU
QARRADU(M) – BOHATER
QARRADUTU – MĘSTWO WOJENNE, ODWAGA W BOJU
QARRASUM – BARDZO SILNY
QARRU(M) – ZWINIĘTY
QAŠTU(M) – ŁUK [r.ż.]
QAŠU (a/i) – OFIAROWYWAĆ, DAROWAĆ
[jako rzeczownik] OFIAROWYWANIE, DAROWANIE
QAŠU – OFIAROWANY, DAROWANY
QATANU(M) (i) – BYĆ CIENKIM
[jako rzeczownik] BYCIE CIENKIM
QATAPU (a/u) – POZBIERAĆ, ZEBRAĆ
[jako rzeczownik] POZBIERANIE, ZEBRANIE
QATNU(M) – CIENKI
QATPU – ZEBRANY, POZBIERANY
QATTANUM – BARDZO WĄSKI
QATŰ(M) (kti) – KOŃCZYĆ SIĘ, SKOŃCZYĆ SIĘ
[jako rzeczownik] KOŃCZENIE SIĘ, SKOŃCZENIE SIĘ
D QUTTŰ(M): (w tekstach astrologicznych w odniesieniu do zaćmienia:) ZBLIŻAĆ SIĘ DO KOŃCA
[jako rzeczownik] ZBLIŻANIE SIĘ DO KOŃCA
DT QUTATTŰ(M): BYĆ WYKONANYM DO KOŃCA, BYĆ GOTOWYM
[jako rzeczownik] BYCIE WYKONANYM DO KOŃCA, BYCIE GOTOWYM
QATŰ(M) – SKOŃCZONY
QATŰ(M) – KOŃCZĄCY SIĘ
QATU(M) – RĘKA [r.ż.]
l.pdw. QATAN, l.mn. QATATU
QATATE ANA LEMNETI INA LIBBI x UBALU – RĘCE W ZŁYM ZAMIARZE NA x PODNIEŚĆ
ŠA QÂT – MIENIE, WŁASNOŚĆ
NIŠ QATI – PODNIESIENIE RĄK [szczególny rodzaj modlitwy]
ŠI LU QATKA – TO ZNAJDUJE SIĘ W TWOICH RĘKACH [poet.]
ŠALAŠ QATATU, ŠALAŠ QATATI – TRZY CZWARTE
QEBERU(M) (i) – GRZEBAĆ, CHOWAĆ, SPRAWIAĆ POGRZEB
[jako rzeczownik] GRZEBANIE, CHOWANIE, SPRAWIANIE POGRZEBU
BIT QEBERI – GRÓB
QEBIRU(M) – GRZEBIĄCY, CHOWAJĄCY, ODPRAWIAJĄCY POGRZEB
QEBRU(M) – POGRZEBANY, POCHOWANY
QEMU – MĄKA
QEPU – NAMIESTNIK, REZYDENT
QEPU lub HAZANNU – NACZELNIK MIASTA
QEPU – POWIERZONY Z ZAUFANIEM
QERBITU lub QIRBITU – RÓWNINNE POLE; POWIERZCHNIA ZIEMI
QERBU – WNĘTRZE
s.c. QEREB
QEREB – W, WŚRÓD, POŚRODKU
QERBUM BABILI – W BABILONIE
ANA QEREB – WŚRÓD, WEWNĄTRZ
QERBU – BLISKI, NIEDALEKI
QEREBU(M) lub QARABU(M) – ZBLIŻAĆ SIĘ, NADCHODZIĆ; ZOSTAĆ WRĘCZONYM
[jako rzeczownik] ZBLIŻANIE SIĘ, NADCHODZENIE; ZOSTANIE WRĘCZONYM
GT QITRUBU(M): ZBLIŻAĆ SIĘ NAWZAJEM DO SIEBIE
[jako rzeczownik] ZBLIŻANIE SIĘ NAWZAJEM DO SIEBIE
ANA x QARABU lub CER x QARABU – NADCHODZIĆ KU x
INA QITRUB TAHAZI – W ZDERZENIU PODCZAS BITWY
QERBU(M) – ZBLIŻONY, NADESZŁY; WRĘCZONY
QERIBU(M) – ZBLIŻAJĄCY SIĘ, NADCHODZĄCY
QERITU lub QIRITU – MAGAZYN (ZIARNA)
QETU – KONIEC
QIBITU – ROZKAZ, NAKAZ, POLECENIE
QIBŰ, QIBŰ(M) (qbj) lub QABŰ (M) (i) – MÓWIĆ, WYMAWIAĆ, POWIEDZIEĆ, WYPOWIEDZIEĆ, WYGŁASZAĆ,
OGŁASZAĆ; WOŁAĆ, KRZYCZEĆ; WYPOWIEDZIEĆ SIĘ; WYJAŚNIAĆ, UDOWODNIĆ; WSKAZAĆ,
PODAĆ; OBIECYWAĆ; DEKLAROWAĆ; NAKAZYWAĆ, KAZAĆ, ROZKAZYWAĆ; PODJĄĆ DECYZJĘ;
NAZWAĆ, NADAĆ IMIĘ; MODLIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] MÓWIENIE, WYMAWIANIE, POWIEDZENIE, WYPOWIEDZENIE, WYGŁASZANIE,
OGŁASZANIE; WOŁANIE, KRZYCZENIE; WYPOWIADANIE SIĘ; WYJAŚNIANIE, UDOWADNIANIE;
WSKAZANIE, PODANIE; OBIECYWANIE; DEKLAROWANIE; NAKAZYWANIE, KAZANIE, ROZKAZY
WANIE; PODEJMOWANIE DECYZJI; NAZYWANIE, NADAWANIE IMIENIA; MODLENIE SIĘ
GT QITBU(M), QITBU(M): POWIEDZIEĆ, MÓWIĆ, WYJAŚNIAĆ, NAKAZYWAĆ
[jako rzeczownik] POWIEDZENIE, MÓWIENIE, WYJAŚNIANIE, NAKAZYWANIE
x (Dat. osoby) y (Akk. rzeczy) QABŰ – OBIECYWAĆ y (coś) x (komuś)
QIBŰ(M), QIBŰ(M) – WYMÓWIONY,WYPOWIEDZIANY, WYGŁOSZONY, OGŁOSZONY;ZAWOŁANY,WYKRZYCZANY;
WYJAŚNIONY, UDOWODNIONY; WSKAZANY, PODANY; OBIECANY; ZADEKLAROWANY; NAKAZANY,
ROZKAZANY; NAZWANY, OPATRZONY IMIENIEM
QIBŰ(M), QIBŰ(M) – WYMAWIAJĄCY, WYPOWIADAJĄCY, WYGŁASZAJĄCY, OGŁASZAJĄCY; WOŁAJĄCY, KRZYCZĄCY;
WYJAŚNIAJĄCY, UDOWADNIAJĄCY; WSKAZUJĄCY, PODAJĄCY; OBIECUJĄCY; DEKLARUJĄCY; NAKAZU
JĄCY, ROZKAZUJĄCY; PODEJMUJĄCY DECYZJĘ; NAZYWAJĄCY, NADAJĄCY IMIĘ; MODLĄCY SIĘ
QILLATU – ZBRODNIA, PRZESTĘPSTWO
QIMMATU – CZUBEK DRZEWA
QINAZU – BICZ, BAT
QINNATU(M) – ODBYT
QINNU – GNIAZDO
QIPIRTU lub KIBIRTU – OGRANICZONE POMIESZCZENIE; POKÓJ; MIEJSCOWOŚĆ; OBWÓD?; CZĘŚĆ ŚWIATA,
STRONA ŚWIATA; OBSZAR NIEBIOS, SKRAJ NIEBIOS; por. KIBRU(M)
s.c. KIBRAT, QIPRAT, l.mn. KIBRATI, QIPRATI
QIPTU – [składnik zwrotu]
ANA QIPTI – NA KREDYT
QIRBITU lub QERBITU – RÓWNINNE POLE; POWIERZCHNIA ZIEMI
QIRITU lub QERITU – MAGAZYN (ZIARNA)
QIŠŠŰ – OGÓREK
QIŠTU – PLANTACJA DRZEW, GAJ
QIŠTU – DAR, PREZENT, PODARUNEK; WYNAGRODZENIE, ZAPŁATA, HONORARIUM
QIŠTU lub KIŠTU – LAS
QITRUBIŠ – W WALCE WRĘCZ
QŰ – PRZĘDZA, NIĆ; KONOPIE [sum.]
QŰ(M) – WĘZEŁ
QU”Ű – CZEKAĆ, OCZEKIWAĆ
[jako rzeczownik] CZEKANIE, OCZEKIWANIE
MUQA’’ Ű – CZEKAJĄCY, OCZEKUJĄCY
QULIPTU – SKÓRA (węża)
QULLULTU – ZBRODNIA, HANIEBNY CZYN
QULU – CISZA, SPOKÓJ
QULU(M) – PŁACZ, LAMENTY
QUPPU – KLATKA
QURADU – WOJOWNIK, ŻOŁNIERZ
QURBU – GWARDZISTA, CZŁONEK GWARDII KRÓLEWSKIEJ
QURDU – CZYN WOJENNY
QUTATTŰ(M) – WYKONANY DO KOŃCA, GOTOWY
QUTRINNU – WĘDZENIE
QUTRU – DYM

R
RA’ABU (u) – SZALEĆ, WŚCIEKAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] SZALENIE, WŚCIEKANIE SIĘ
RA’AMU (a) lub RAMU (r’m) – KOCHAĆ
[jako rzeczownik] KOCHANIE
RA’ASU – POWALIĆ
[jako rzeczownik] POWALENIE
RA’IBU – SZALEJĄCY, WŚCIEKAJĄCY SIĘ
RA’IBU – ZASTĘPUJĄCY
RA’ICU lub RECU, RICU (rwc) – POMOCNIK
RA’ICU – POMAGAJĄCY
RA’IMU(M) – KOCHAJĄCY; KOCHANEK
RA’ISU – POWALAJĄCY
RA’MU – KOCHANY
RA’SU – POWALONY
RA’SUM lub REŠU(M), RAŠU – GŁOWA, ŁEB; WIERZCHOŁEK; POCZĄTEK; WYŻSZA CZĘŚĆ (budowli); NIEWOLNIK
REŠ EQLIM – CEL
REŠAM KULLUM – TRZYMAĆ GŁOWĘ; WSPOMAGAĆ, WSPIERAĆ
INA REŠUŠŠU (lok-adv) – NA JEGO GŁOWIE
ŠAREŠI – EUNUCH
RABABU (u) – BYĆ DELIKATNYM, SŁABYM
[jako rzeczownik] BYCIE DELIKATNYM, BYCIE SŁABYM
RABACU (i) – OBOZOWAĆ; [Lipin] KŁAŚĆ SIĘ, WALIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] OBOZOWANIE; KŁADZENIE SIĘ, WALENIE SIĘ
RABÂT lub RABIAT, REBÂT – JEDNA CZWARTA, ĆWIERĆ
l.mn. RABIATUM
RABBU – DELIKATNY, SŁABY
RABBŰ – zob. REBU(M)
RABCU – POŁOŻONY, ZWALONY
RABIANU(M) – NACZELNIK MIASTA
RABIAT lub RABÂT, REBÂT – JEDNA CZWARTA, ĆWIERĆ
l.mn. RABIATUM
RABICU – OBOZUJĄCY; KŁADĄCY SIĘ, WALĄCY SIĘ
RABICU – RABICU [imię złego ducha]; TABORET?
RABITU(M), RABITU(M) – WIELKA, DUŻA; SZLACHETNA, ZNAKOMITA; POWIĘKSZONA, ROZROŚNIĘTA
[jako abstrakt] WIELKOŚĆ, DOSTOJEŃSTWO
RABIU(M) [asyr.] lub RABŰ (M) – WIELKI, DUŻY; POWIĘKSZONY, ROZROŚNIĘTY; SZLACHETNY, ZNAKOMITY;
STARSZY (rangą); WIELMOŻA, DOSTOJNIK [sum. GAL]
s.c. RAB, l.mn. RABŰTI, r.ż. RABÎTU, l.mn. RABÂTI
APLUM RABŰM – NAJSTARSZY SYN
RABI EKALLE [śr.asyr.] – INSPEKTOR PAŁACOWY
RABI URTANE – SKARBNIK (?)
RABI ZAMMARE – MUZYKANT (?)
RAB HALCI, RAB HALCU – KOMENDANT TWIERDZY
RAB EŠRI – DZIESIĘTNIK
RABU (a/i) – ZASTĘPOWAĆ
[jako rzeczownik] ZASTĘPOWANIE
RABU – ZASTĄPIONY
RABŰ – ZACHODZIĆ (o słońcu)
[jako rzeczownik] ZACHODZENIE (słońca)
RABŰ – ZASZŁY (o słońcu)
RABŰ – ZACHODZĄCY (o słońcu)
RABŰ lub REBŰ (M), RABBŰ – CZWARTY; JEDNA CZWARTA [ułamek], ĆWIARTKA
r.ż. REBUTUM, REBITU
RABŰ(M), RABŰ(M) (rbi) – BYĆ DUŻYM, WIELKIM; STAWAĆ SIĘ DUŻYM, WIELKIM, ROSNĄĆ, UROSNĄĆ, ZWIĘK-
SZAĆ SIĘ, POWIĘKSZAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BYCIE DUŻYM, BYCIE WIELKIM; STAWANIE SIĘ DUŻYM, WIELKIM, ROŚNIĘCIE,
UROŚNIĘCIE, ZWIĘKSZANIE SIĘ, POWIĘKSZANIE SIĘ
GT RITBŰ(M), RITBŰ(M): UROSNĄĆ, STAĆ SIĘ DUŻYM
[jako rzeczownik] UROŚNIĘCIE, STANIE SIĘ DUŻYM
D RUBBŰ(M), RUBBŰ(M) : UCZYNIC DUŻYM, WIELKIM; CHOWAĆ, WYCHOWAĆ; HODOWAĆ, WYHO-
DOWAĆ; PODNIEŚĆ; WYNIEŚĆ, WYWYŻSZYĆ
[jako rzeczownik] CZYNIENIE DUŻYM, WIELKIM; CHOWANIE, WYCHOWANIE; HODOWANIE, WYHO
DOWANIE; PODNOSZENIE; WYNOSZENIE, WYWYŻSZANIE
DT RUTABBŰ(M), RUTABBŰ(M): PODNIEŚĆ DO GÓRY; UCZYNIĆ DUŻYM, WIELKIM; WYHODOWAĆ;
WYCHOWAĆ
[jako rzeczownik] PODNOSZENIE DO GÓRY; CZYNIENIE DUŻYM, WIELKIM; CHOWANIE, WYCHOWA-
NIE; HODOWANIE, WYHODOWANIE
D/Š: WYWYŻSZYĆ; KAZAĆ STAĆ SIĘ DUŻYM, UMOŻLIWIĆ STANIE SIĘ DUŻYM, WIELKIM; KAZAĆ
PODNIEŚĆ, UMOŻLIWIĆ PODNIESIENIE; KAZAĆ ZWIĘKSZYĆ SIĘ, UMOŻLIWIĆ ZWIĘKSZENIE SIĘ
[jako rzeczownik] WYWYŻSZANIE; SPOWODOWANIE STANIA SIĘ DUŻYM, WIELKIM; NAKAZANIE
PODNIESIENIA, UMOŻLIWIENIE PODNIESIENIA; ZLECENIE, SPOWODOWANIE POWIĘKSZENIA SIĘ
Š ŠURBŰ(M), ŠURBŰ(M): WYWYŻSZYĆ; UCZYNIĆ SILNYM, POTĘŻNYM
[jako rzeczownik] WYWYŻSZANIE; CZYNIENIE SILNYM, POTĘŻNYM
INA MUHHI RABŰ – WZROSNĄĆ (procenty – CIPTU)
ELI x KAKKE ŠURBŰ – PRZYZNAWAĆ ZWYCIĘSTWO NAD x
RABU(M) lub RABIU(M) – WIELKI, DUŻY; POWIĘKSZONY, ROZROŚNIĘTY; SZLACHETNY, ZNAKOMITY; STAR-
SZY (rangą); WIELMOŻA, DOSTOJNIK [sum. GAL]
s.c. RAB, l.mn. RABŰTI, r.ż. RABÎTU, l.mn. RABÂTI
APLUM RABŰM – NAJSTARSZY SYN
RABI EKALLE [śr.asyr.] – INSPEKTOR PAŁACOWY
RABI URTANE – SKARBNIK (?)
RABI ZAMMARE – MUZYKANT (?)
RAB HALCI, RAB HALCU – KOMENDANT TWIERDZY
RAB EŠRI – DZIESIĘTNIK
RAB CAQE – KRAJCZY
CEHER RABI – MAŁY I WIELKI = WSZYSCY
RABŰ(M), RABŰ(M) – POWIĘKSZAJĄCY SIĘ, ROSNĄCY
RABŰTU(M) – WIELKOŚĆ; GODNOŚĆ
KIMA RABŰTIKA – STOSOWNY, ODPOWIEDNI DO TWEJ GODNOŚCI, KORZYSTNY, DOGODNY
RACAPU (i) – SPAJAĆ, ŁĄCZYĆ; BUDOWAĆ
[jako rzeczownik] SPAJANIE, ŁĄCZENIE; BUDOWANIE
RACIPU – SPAJAJĄCY, ŁĄCZĄCY; BUDUJĄCY
RACPU – SPOJONY, POŁĄCZONY; ZBUDOWANY
RACU (a/u) (a/i) – POMAGAĆ
[jako rzeczownik] POMAGANIE
RACU – WSPOMOŻONY, OBDARZONY POMOCĄ
RADADU (a/u) – ŚCIGAĆ
[jako rzeczownik] ŚCIGANIE
RADDU – ŚCIGANY
RADIDU – ŚCIGAJĄCY
[RADŰ] – zob. RUDDU
RADU(M) – BURZOWY; BURZA; ULEWA PODCZAS BURZY, OBERWANIE SIĘ CHMURY
[RAGABU] – zob. RUGGUBU
RAGAGU (i) – POSTĘPOWAĆ ŹLE
[jako rzeczownik] POSTĘPOWANIE ZŁE
RAGAMU (u) – KRZYCZEĆ, WRZESZCZEĆ
[jako rzeczownik] KRZYCZENIE, WRZESZCZENIE
ANA x ANA y RAGAMU – MIEĆ WOBEC x ZASKARŻALNE ROSZCZENIA O y (KH)
RAGAMU(M) (a) – SKARŻYĆ
[jako rzeczownik] SKARŻENIE
RAGGU – ZŁY
RAGGU(M) – ZŁO
RAGIGU – POSTĘPUJĄCY ŹLE
RAGIMU – KRZYCZĄCY, WRZESZCZĄCY
RAGIMU – SKARŻĄCY
RAGMU – WYKRZYCZANY, WYWRZESZCZANY
RAGMU – SKARGA?
RAHACU (u) (asyr. i) – MIEĆ ZAUFANIE
[jako rzeczownik] POSIADANIE ZAUFANIA
RAHACU(M) (i) – POWALIĆ, POBIĆ; SPUSTOSZYĆ; ZATOPIĆ, ZALEWAĆ, ZALAĆ
[jako rzeczownik] POWALANIE; PUSTOSZENIE; ZATAPIANIE, ZALEWANIE, ZALANIE
RAHCU – OBDARZONY ZAUFANIEM
RAHCU(M) – POWALONY, POBITY; SPUSTOSZONY; ZATOPIONY, ZALANY
RAHICU – MAJĄCY ZAUFANIE
RAHICU(M) – POWALAJĄCY, BIJĄCY; PUSTOSZĄCY; ZATAPIAJĄCY, ZALEWAJĄCY
RAKABU(M) (a) – JEŹDZIĆ WIERZCHEM; JEŹDZIĆ (na czymkolwiek, rydwanem, statkiem); WYRASTAĆ NA (czymś)
[jako rzeczownik] JEŻDŻENIE WIERZCHEM; JEŻDŻENIE; WYRASTANIE NA
GT RITKUBU(M): JEŹDZIĆ WIERZCHEM JEDEN ZA DRUGIM
[jako rzeczownik] JEŻDŻENIE WIERZCHEM JEDEN ZA DRUGIM, UCZESTNICZENIE W KAWALKADZIE
D RUKKUBU(M): ZAPŁADNIAĆ
[jako rzeczownik] ZAPŁADNIANIE
RAKASU (a, u) – WIĄZAĆ, ZAWIĄZYWAĆ, PRZYWIĄZYWAĆ (niemowlę); UŁOŻYĆ; PRZYGOTOWYWAĆ, PRZYGO-
TOWYWAĆ KULTOWO
[jako rzeczownik] WIĄZANIE, ZAWIĄZYWANIE, PRZYWIĄZYWANIE; UKŁADANIE; PRZYGOTOWYWA-
NIE, PRZYGOTOWYWANIE DO CELÓW KULTOWYCH
N NARKUSU: ZNAJDOWAĆ SIĘ RAZEM
[jako rzeczownik] ZNAJDOWANIE SIĘ RAZEM
D RUKKUSU: ZOBOWIĄZYWAĆ (kogoś do czegoś – z biernikiem osoby i ANA z nazwą rzeczy)
[jako rzeczownik] ZOBOWIĄZYWANIE
MEŠIR ER€ RUKKUSU – (coś) POKRYWAĆ BRĄZEM
HALCU RUKKUSU – USYPAĆ UMOCNIENIA? WZNIEŚĆ TWIERDZĘ? (Zernierungswerk aufwerfen)
RAKBŰ(M) – GONIEC, POSŁANIEC
RAKIBU(M) – JEŹDZIEC; JADĄCY WIERZCHEM; PODRÓŻNY JADĄCY (na czymś); NAROŚL?
RAKIB IMERI – JEŹDZIEC NA OŚLE; ODDZIAŁ JEŹDŹCÓW NA OSŁACH
RAKISU – ZAPRZĘGANIE (do wozu); [Lipin] ZWIĄZYWANIE
RAKISU – WIĄŻĄCY, ZAWIĄZUJĄCY, PRZYWIĄZUJĄCY; UKŁADAJĄCY; PRZYGOTOWUJĄCY (w tym na potrzeby kultu)
RAKSU – ZWIĄZANY, ZAWIĄZANY, PRZYWIĄZANY; UŁOŻONY; PRZYGOTOWANY; GOTOWY (do udziału w kulcie)
RAMAKU(M) (u) – MYĆ SIĘ, KĄPAĆ SIĘ (w – Akk.)
[jako rzeczownik] MYCIE SIĘ, KĄPANIE SIĘ
RAMAMU (u) – GRZMIEĆ (o piorunie)
[jako rzeczownik] GRZMIENIE
RAMANU(M) lub RAMENU, RAMNU, RAMUNU(M) – WŁASNA OSOBA
INA KASAP RAMANIŠU – WŁASNYM KOSZTEM, NA WŁASNY KOSZT
INA RAMANIKA [staroakad.] – W TWOJEJ OSOBIE, TY SAM
ANA RAMINIŠU [średnioasyr.] – DLA SIEBIE (?)
ANA RAMANIŠA – (TYLKO) SAM DLA SIEBIE
RAMENU lub RAMANU(M), RAMNU, RAMUNU(M) – j.w.
RAMIKU(M) – MYJĄCY SIĘ, KĄPIĄCY SIĘ
RAMIMU – GRZMIĄCY (o piorunie)
RAMKU – (pewnego rodzaju) KAPŁAN
RAMKU(M) – UMYTY, WYKĄPANY
RAMNU lub RAMENU, RAMANU(M), RAMUNU(M) – WŁASNA OSOBA, SAM
INA KASAP RAMANIŠU – WŁASNYM KOSZTEM, NA WŁASNY KOSZT
INA RAMANIKA [staroakad.] – W TWOJEJ OSOBIE, TY SAM
ANA RAMINIŠU [średnioasyr.] – DLA SIEBIE (?)
ANA RAMANIŠA – (TYLKO) SAM DLA SIEBIE
RÂMU (r’m) lub RA’AMU (a) – KOCHAĆ
[jako rzeczownik] KOCHANIE
RAMU – KOCHANY
RAMŰ (u) – ZRYWAĆ (fundament); UWALNIAĆ SIĘ; POBŁAŻAĆ, FOLGOWAĆ
[jako rzeczownik] ZRYWANIE (fundamentu); UWALNIANIE SIĘ; POBŁAŻANIE, FOLGOWANIE
D RUMMŰ: UMARZAĆ; UWALNIAĆ; USTĘPOWAĆ, POBŁAŻAĆ; (poet.) PRZEBACZAĆ
[jako rzeczownik] UMARZANIE; UWALNIANIE; USTĘPOWANIE, POBŁAŻANIE; PRZEBACZANIE
RAMŰ – ZERWANY (fundament); UWOLNIONY; TRAKTOWANY Z POBŁAŻANIEM
RAMŰ – ZRYWAJĄCY (fundament); UWALNIAJĄCY SIĘ; POBŁAŻAJĄCY, FOLGUJĄCY
RAMŰ (rmi) – SKŁADAĆ, KŁAŚĆ; RZUCAĆ; MIESZKAĆ; ZNAJDOWAĆ SIĘ (St.) ?
[jako rzeczownik] SKŁADANIE; KŁADZENIE; RZUCANIE; MIESZKANIE; ZNAJDOWANIE SIĘ
ŠUBTA RAMŰ – ZAKŁADAĆ DOM, OSIEDLAĆ SIĘ, OSIADAĆ
RAMŰ – ZŁOŻONY, POŁOŻONY; RZUCONY; ZAMIESZKAŁY
RAMŰ – SKŁADAJĄCY, KŁADĄCY; RZUCAJĄCY; ZAMIESZKUJĄCY
RAMUNU(M) [asyr.] lub RAMENU, RAMNU, RAMANU(M) – WŁASNA OSOBA, SAM
INA KASAP RAMANIŠU – WŁASNYM KOSZTEM, NA WŁASNY KOSZT
INA RAMANIKA [staroakad.] – W TWOJEJ OSOBIE, TY SAM
ANA RAMINIŠU [średnioasyr.] – DLA SIEBIE (?)
ANA RAMANIŠA – (TYLKO) SAM DLA SIEBIE
RAPADU (u) – BIEGAĆ
[jako rzeczownik] BIEGANIE
RAPADU – PARALIŻ (?) [jakaś choroba paralityczna]
RAPAŠTU – SZEROKI
RAPAŠU(M) (i) – BYĆ SZEROKIM; POSZERZAĆ, ROZSZERZAĆ; BYĆ OBFITYM, SOWITYM
[jako rzeczownik] BYCIE SZEROKIM; POSZERZANIE, ROZSZERZANIE; BYCIE OBFITYM, BYCIE SOWI-
TYM
RAPIDU – BIEGAJĄCY; BIEGACZ?
RAPIŠU(M) – POSZERZAJĄCY, ROZSZERZAJĄCY
RAPPU – GŁOWNIA, OŻÓG; PŁOMIEŃ?
RAPPU – DYBY
RAPŠU(M) – DALEKI; SZEROKI, POSZERZONY, ROZSZERZONY; OBFITY, SOWITY
r.ż. RAPAŠTUM – DALEKA, SZEROKA; [jako abstrakt] SZEROKOŚĆ
RAQAQU(M) (i) – BYĆ CIENKIM, DELIKATNYM
[jako rzeczownik] BYCIE CIENKIM, DELIKATNYM
RAQQU(M) – CIENKI; DELIKATNY
RAQŰ (i) – CHOWAĆ, KRYĆ, UKRYWAĆ
[jako rzeczownik] CHOWANIE, KRYCIE, UKRYWANIE
N NARQŰ: CHOWAĆ, KRYĆ, UKRYWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] CHOWANIE, KRYCIE, UKRYWANIE SIĘ
RAQŰ – SCHOWANY, UKRYTY
RAQŰ – CHOWAJĄCY, KRYJĄCY, UKRYWAJĄCY
RÂQU(M) (riq) – BYĆ PUSTYM
[jako rzeczownik] BYCIE PUSTYM
RASABU lub RASAPU (i) – ZABIJAĆ, WYCINAĆ W PIEŃ
[jako rzeczownik] ZABIJANIE, WYCINANIE W PIEŃ
RASAPU lub RASABU (i) – j.w.
RASBU – ZABITY, WYCIĘTY W PIEŃ
RASIBU – ZABIJAJĄCY, WYCINAJĄCY W PIEŃ
[RAŠADU] – zob. ŠURŠUDU
RAŠAŠU(M) – RASZASZU [jakiś funkcjonariusz]
RAŠBU(M) – POLECAJĄCY Z GŁĘBOKĄ CZCIĄ, NAKAZUJĄCY Z USZANOWANIEM; WZBUDZAJĄCY LĘK
r.ż. RAŠUBTUM
RAŠU lub REŠU(M), RA’SUM – GŁOWA, ŁEB; WIERZCHOŁEK; POCZĄTEK; WYŻSZA CZĘŚĆ (budowli); NIEWOLNIK
REŠ EQLIM – CEL
REŠAM KULLUM – TRZYMAĆ GŁOWĘ; WSPOMAGAĆ, WSPIERAĆ
INA REŠUŠŠU (lok-adv) – NA JEGO GŁOWIE
ŠAREŠI – EUNUCH
RAŠU – WIERZYCIEL, POŻYCZKODAWCA
RAŠŰ(M) (rši) – MIEĆ (St.); DOSTAWAĆ (Prs, Prt); NABYWAĆ; PRZYNIEŚĆ (Amm.)
[jako rzeczownik] POSIADANIE; DOSTAWANIE; NABYWANIE; PRZYNIESIENIE
Š ŠŰRŠŰ(M): KAZAĆ OTRZYMYWAĆ
[jako rzeczownik] BYCIE SKŁONIONYM DO OTRZYMYWANIA, DOSTAWANIA
ŠUM DAMIQTI RAŠU – OTRZYMAĆ WYGLĄD
PANAM ŠURŠUM – STWIERDZIĆ; PRZEDSTAWIĆ
RAŠŰ(M) – OTRZYMANY, NABYTY
RAŠŰ(M) – POSIADAJĄCY? POSIADACZ? OTRZYMUJĄCY, NABYWAJĄCY; PRZYNOSZĄCY
RAŠUBBATU – OKROPNOŚĆ
RAŢBATU – WILGOTNA
[jako abstrakt] WILGOTNOŚĆ, WILGOĆ
RAŢBU – WILGOTNY
RE’IMU – LITUJĄCY SIĘ, OKAZUJĄCY MIŁOSIERDZIE
RE’IŠU – RADUJĄCY SIĘ, TRIUMFUJĄCY
RE’Ű(M) (r’i) – PAŚĆ, PASAĆ
[jako rzeczownik] PASIENIE, PASANIE
RE’Ű(M) – PAŚIONY
RE’Ű(M), RE’Ű(M) – PASTERZ; WŁADCA, PRZYWÓDCA, REGENT; OBROŃCA, STRÓŻ
s.c. RE, RI, r.ż. RETU, s.c.r.ż. RE’AT
RE’ŰTU – PASTERSTWO
REBÂT lub RABIAT, RABÂT – JEDNA CZWARTA, ĆWIERĆ
l.mn. RABIATUM
ŠALAŠ REBÂT – TRZY CZWARTE
R€BETU lub R€BITU, RÎBITU (r’b) – PLAC; PLAC CENTRALNY; BAZAR, RYNEK; OBSZAR MIASTA;
PRZEDMIEŚCIE, OSADA PODMIEJSKA; OKRĘG
l.mn. R€BÂTI
R€BITU lub R€BETU, RÎBITU (r’b) – j.w.
REBITU – zob. REBU(M)
REBŰ(M), REBŰ(M) lub RABŰ, RABBŰ – CZWARTY; JEDNA CZWARTA [ułamek], ĆWIARTKA
r.ż. REBUTUM, REBÎTU
RECU – POMOCNIK
R€CU lub RÎCU, RA’ICU (rwc) – POMOCNIK
R€CŰTU lub RÎCŰTU – POMOC
REDIUM lub REDŰ (M) – PRZYWÓDCA, WÓDZ; OFICER; (pewnego rodzaju) ŻOŁNIERZ
REDŰ’A – MOI ŻOŁNIERZE
REDŰ(M) lub REDIUM – j.w.
REDŰ(M), REDŰ(M) (i) (rd’) – PÓJŚĆ; IŚĆ, ZDĄŻAĆ, ZMIERZAĆ (także z (W)ARKI); PRZEJMOWAĆ; PRZYPROWA-
DZAĆ, DOPROWADZAĆ (świadków); PRZYNOSIĆ
[jako rzeczownik] CHODZENIE, ZDĄŻANIE, ZMIERZANIE; PRZEJMOWANIE; DOPROWADZANIE (świadka);
PRZYNOSZENIE
GT RIDDŰ(M), RIDDŰ(M): IŚĆ DO SIEBIE, JEDEN DO DRUGIEGO; IŚĆ RÓWNOLEGLE; BYĆ RÓWNOLE
GŁYM
[jako rzeczownik] ZDĄŻANIE KU SOBIE; CHODZENIE, POSUWANIE SIĘ RÓWNOLEGLE; BYCIE RÓWNO
LEGŁYM
Š ŠURDŰ(M), ŠURDŰ(M): KAZAĆ PŁYNĄĆ, CIEC
[jako rzeczownik] CIEKNIĘCIE; SPOWODOWANIE PŁYNIĘCIA
ŠT ŠUTARDŰ(M), ŠUTARDŰ(M): PŁYNĄĆ, CIEC
URHAŠU ŠURDŰ – IŚĆ SWOJĄ DROGĄ
REDŰ(M), REDŰ(M) – PRZEJĘTY; DOPROWADZONY (o świadku); PRZYNIESIONY
REDŰ(M), REDŰ(M) – CHODZĄCY, IDĄCY, ZDĄŻAJĄCY, ZMIERZAJĄCY; PRZEJMUJĄCY; DOPROWADZAJĄCY (świadka);
PRZYNOSZĄCY
REHTU lub RIHTU – RESZTA, POZOSTAŁOŚĆ [r.ż.]
REMENU – ŁASKAWY
REMU (e) – ZLITOWAĆ SIĘ, ZMIŁOWAĆ SIĘ; BYĆ ŁASKAWYM
[jako rzeczownik] LITOWANIE SIĘ, ZMIŁOWANIE SIĘ; BYCIE ŁASKAWYM
REMU – ŁASKAWY
REMU – LITOŚĆ, POLITOWANIE
REMUTU – ŁASKA
R€QU – PUSTY
REQU(M) – DALEKI
UMAM REQAM – KTÓREGOŚ DALEKIEGO DNIA, W PRZYSZŁOŚCI
R€QU(M) (e) (r’q) – BYĆ DALEKIM
[jako rzeczownik] BYCIE DALEKIM
REQU(M) – DALEKI
REQUTU – PUSTKA, PRÓŻNIA
REQUTA ALAKU – ODCHODZIĆ Z PUSTYMU RĘKOMA
REQUTU(M) – DAL; PRZYSZŁOŚĆ?
REQUSSA – W PRZYSZŁOŚCI
REŠATU lub RIŠATU(M) – RADOWANIE SIĘ, CIESZENIE
REŠTATU – PIERWSZORZĘDNA; POCZĄTKOWA, DAWNA
[jako abstrakt] PRZESZŁOŚĆ?
R€ŠTŰ lub AŠAREDU – GŁÓWNY, PIERWSZY, NAJLEPSZY
ŠAMAN REŠTI – OLEJ ŚWIĘTY
REŠTU – PIERWSZORZĘDNY; POCZĄTKOWY, DAWNY
R€ŠU (a/i[e]) (r’š) – RADOWAĆ SIĘ, TRIUMFOWAĆ, ŚWIĘCIĆ TRIUMF
[jako rzeczownik] RADOWANIE SIĘ, TRIUMFOWANIE
GT RITUŠU: PROMIENIEĆ (twarz – PANU)
[jako rzeczownik] PROMIENIENIE
D RUŠU: UCIESZYĆ, CIESZYĆ (kogoś)
[jako rzeczownik] UCIESZENIE, CIESZENIE
REŠU – URADOWANY
REŠU(M) lub RA’SUM, RAŠU – GŁOWA, ŁEB; WIERZCHOŁEK; POCZĄTEK; WYŻSZA CZĘŚĆ (budowli); NIEWOLNIK
REŠ EQLIM – CEL
REŠAM KULLUM – TRZYMAĆ GŁOWĘ; WSPOMAGAĆ, WSPIERAĆ
INA REŠUŠŠU (lok-adv) – NA JEGO GŁOWIE
ŠAREŠI – EUNUCH
RETŰ (i) – D RUTTŰ: PRZYMOCOWAĆ (skrzydło bramy do słupa w bramie)
[jako rzeczownik] PRZYMOCOWYWANIE (skrzydła bramy)
RÎBITU lub R€BETU, R€BITU (r’b) – PLAC; PLAC CENTRALNY; BAZAR, RYNEK; OBSZAR MIASTA; PRZEDMIEŚCIE,
OSADA PODMIEJSKA; OKRĘG
l.mn. R€BÂTI
RIBU – NAMIASTKA, SUROGAT, MATERIAŁ ZASTĘPCZY
RÎCU lub R€CU, RÂ’ICU (rwc) – POMOCNIK
RÎCŰTU lub R€CŰTU – POMOC
RIDU – PRZYWÓDZTWO, KIEROWNICTWO
RIDU – PĘDZIĆ, GNAĆ; PROWADZIĆ; KIEROWAĆ
[jako rzeczownik] PĘDZENIE, GNANIE; PROWADZENIE; KIEROWANIE
RIDŰTU – DZIEDZICTWO; NASTĘPSTWO TRONU
BÎT RIDŰTI – DOM NASTĘPSTWA TRONU [harem? kancelaria?]
MAR ŠARRI ŠA BIT RIDŰTI – NASTĘPCA TRONU
RIDŰTU – PROCESJA; ŚCIGANIE, POGOŃ; OBSZAR PAŃSTWA, OBSZAR PANOWANIA, ZASIĘG PANOWANIA
RIDUTU – WYTWÓR, PŁÓD
RIGMU(M) – LAMENT, BIADANIE; HAŁAS, WRZASK, ŁOMOT; GŁOS
RIHCU – ULEWA, DESZCZ
RIHCUM – POWÓDŹ
RIHICTU – POWÓDŹ [r.ż.]
RIHTU lub REHTU – RESZTA, POZOSTAŁOŚĆ [r.ż.]
RIKISTU – ZAŁATWIENIE WEDŁUG UMOWY
RIKSATU(M) – UMOWA [Amm.]
RIKSU lub BUANU – STAW; ŚCIĘGNO
RIKSU – PRZYGOTOWANIE (kultowe); STAW, PRZEGUB; zob. BUANU
RIMITU – MIESZKANIE
RIMU – TUR; [Lipin] DZIKI BYK
RIQQU lub RIQU – ZIOŁA PRZYPRAWOWE, PRZYPRAWA ZIOŁOWA; (ROŚLINA PERFUMOWA; WIECZNIE ZIELONA
ROŚLINA); [Lipin] WONNE DREWNO lub ZIOŁA
RIQU lub RIQQU – j.w.
RIQU(M) – PUSTY
RISIBTU lub RISIPTU – BÓJ, WALKA; BÓJKA, BIJATYKA
RISIPTU lub RISIBTU – j.w.
RIŠATU(M) [l.mn.], RIŠATU(M) lub REŠATU – RADOWANIE SIĘ, CIESZENIE
RITPAŠU – SZEROKO ROZCIĄGNIĘTY
RITTU – RĘKA; KOŃCZYNA [r.ż.]
RITU – PASTWISKO [r.ż.]
RŰ lub RU’U (r’) – BLISKI, PRZYJACIEL, TOWARZYSZ
r.ż. RUTTU, l.mn. RU’ATU
RU’A lub RUA – TOWARZYSZ, KOMPAN
RU’AMU(M) – WDZIĘK, POWAB, UROK
RU’TU lub RUTU – ŚLINA [r.ż.]
RU’U lub RŰ (r’) – BLISKI, PRZYJACIEL, TOWARZYSZ
r.ż. RUTTU, l.mn. RU’ATU
RUA lub RU’A – TOWARZYSZ, KOMPAN
RUBATU – KSIĘŻNA
RUBBŰ(M), RUBBŰ(M) – UCZYNIONY DUŻYM, WIELKIM; WYCHOWANY; WYHODOWANY; PODNIESIONY; WYNIESIO-
NY, WYWYŻSZONY
RUBCU – GNÓJ, NAWÓZ, MIERZWA; [Lipin] PRZEGRODA; ZAGRODA, CHLEW
RUBŰ(M) – KSIĄŻĘ; WIELMOŻA
RUBŰTU(M) – WŁADZA KSIĄŻĘCA; DOSTOJEŃSTWO, WIELKOŚĆ; KSIĄŻĘ
RUDDŰ – D: DODAWAĆ, DOŁĄCZAĆ
[jako rzeczownik] DODAWANIE, DOŁĄCZANIE
RUDDŰ – DODANY, DOŁĄCZONY
RUGGUBU – D: KŁAŚĆ BELKI STROPOWE; PODZIELIĆ NA PIĘTRA (budynek) lub POKŁADY (arkę) [D]
[jako rzeczownik] KŁADZENIE BELEK STROPOWYCH; DZIELENIE NA PIĘTRA, POKŁADY
RUGGUBU – WYPOSAŻONY W BELKI STROPOWE; PODZIELONY NA PIĘTRA, POKŁADY
RUGGUGU – BEZPRAWIE (poet.) (Missbraucht)
RUGUMMŰ – SKARGA POŁĄCZONA Z ROSZCZENIEM
RUHŰ – UPIÓR, WIDMO, ZJAWA; CZARY
RUKKUBU(M) – ZAPŁODNIONY
RUKKUSU – ZOBOWIĄZANY
RUKUBU – WÓZ
RUMMŰ – UMORZONY; UWOLNIONY; TRAKTOWANY Z POBŁAŻANIEM; (poet.) TEN, KTÓREMU PRZEBACZONO
RUPŠU – SZEROKOŚĆ
RUQQU lub RŰQU (r’q) – DAL, ODLEGŁOŚĆ (zarówno w czasie jak i w przestrzeni); DALEKI, ODDALONY; DAWNY [sum.
SU]
l.mn. RUQŰTI, r.ż. RŰQTU, RŰQATU, l.mn.r.ż. RŰQÂTU, RŰQETI
ULTU ŰM€ RŰQŰTE – OD DAWNA, OD DAWIEN DAWNA
RUQTU – DAL, ODDALENIE
RUQU lub RUQQU (r’q) – DAL, ODLEGŁOŚĆ (zarówno w czasie jak i w przestrzeni); DALEKI, ODDALONY; DAWNY [sum.
SU]
l.mn. RUQUTI, r.ż. RUQTU, RUQATU, l.mn.r.ż. RUQATU, RUQQETI
ULTU UME RUQUTE – OD DAWNA, OD DAWIEN DAWNA
RUŠŠŰ – LŚNIĄCY JASNO; WSPANIAŁY, ŚWIETNY, WYBORNY
RUŠŠU – CZERWONY
RUŠŰ – CZARY
RUŠU – UCIESZONY
RUTTŰ – PRZYMOCOWANY (o skrzydle bramy)
RUTU lub RU’TU – ŚLINA [r.ż.]
RUŢŢUBU – D: ZWILŻAĆ, NAWILŻAĆ, ZMOCZYĆ
[jako rzeczownik] ZWILŻANIE, NAWILŻANIE, ZMACZANIE
RUŢŢUBU – ZWILŻONY, NAWILŻONY, ZMOCZONY

S
SA’IRU – TAŃCZĄCY, SKACZĄCY, PLĄSAJĄCY; MIOTAJĄCY SIĘ, SZALEJĄCY; ROZBIJAJĄCY SIĘ, AWANTURUJĄCY SIĘ;
AWANTURNIK? SZLENIEC?
SA’ITU – ZOSTAWIAJĄCY; POZOSTAWIAJĄCY (jako resztę); DOPUSZCZAJĄCY
SABBIU lub SABI’U, SABITU, (SEBI’U) – SZYNK, KARCZMA; SZYNKARKA
SABI’U lub SABBIU, SABITU, (SEBI’U) – j.w.
SABITU lub SABI’U, SABBIU, (SEBI’U) – j.w.
SABITU(M) – SZYNKARKA
SADARU (a) (a/u) (i) – STAWIAĆ W RZĘDZIE, USTAWIAĆ W RZĘDZIE; NAWLEKAĆ, NANIZAĆ; ZAKSIĘGOWAĆ
[jako rzeczownik] STAWIANIE W RZĘDZIE; NAWLEKANIE, NIZANIE; KSIĘGOWANIE
KASPA SADARU – ZAKSIĘGOWAĆ
SADIRU – USTAWIAJĄCY W RZĘDZIE; NAWLEKAJĄCY; KSIĘGUJĄCY
SADRIŠ – W RZĘDZIE, PO KOLEI; STALE, REGULARNIE
SADRU – USTAWIONY W RZĘDZIE; NAWLECZONY, NANIZANY; ZAKSIĘGOWANY
SADU (a) – ZABIJAĆ (?)
[jako rzeczownik] ZABIJANIE (?)
SAGŰ – ORKIESTRA [sum.]
SAHALU (a/u) – PRZEBIJAĆ
[jako rzeczownik] PRZEBIJANIE
SAHAPU (a/u) – RZUCAĆ, POWALIĆ
[jako rzeczownik] RZUCANIE, POWALANIE
SAHARU(M), SAHARU(M) (u) (a/u) (i) lub ŠAHARU, SAH€RU – OBRACAĆ SIĘ; OBRACAĆ; KRĘCIĆ SIĘ, ZAKRĘCIĆ
SIĘ; PORUSZAĆ SIĘ PO OKRĘGU; OKRĄŻAĆ, OTACZAĆ; TROSZCZYĆ SIĘ (o – Akk.), ZAJMOWAĆ SIĘ (z
Akk.); SZUKAĆ, POSZUKIWAĆ; ODWIEDZAĆ; ZWRÓCIĆ SIĘ (do kogoś); POWTÓRZYĆ; ZAJMOWAĆ SIĘ
CZARAMI, CZAROWAĆ; ROBIĆ (coś) PO RAZ WTÓRY lub STALE
[jako rzeczownik] OBRACANIE SIĘ; OBRACANIE; KRĘCENIE SIĘ, ZAKRĘCANIE SIĘ; PORUSZANIE SIĘ
PO OKRĘGU; OKRĄŻANIE, OTACZANIE; TROSZCZENIE SIĘ, ZAJMOWANIE SIĘ; SZUKANIE, POSZU-
KIWANIE; ODWIEDZANIE; ZWRACANIE SIĘ; POWTARZANIE; ZAJMOWANIE SIĘ CZARAMI, CZA-
ROWANIE; ROBIENIE CZEGOŚ POWTÓRNIE lub STALE
N NASHURU(M), NASHURU(M): OBRÓCIĆ SIĘ, PRZEKRĘCIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] OBRÓCENIE SIĘ, PRZEKRĘCENIE SIĘ
NTN ITTASHURU(M), ITTASHURU(M): jak G ze znaczeniem częstotliwościowym
D SUHHURU(M), SUHHURU(M): OBRACAĆ, ODWRACAĆ; ODEPRZEĆ
[jako rzeczownik] OBRACANIE, ODWRACANIE; ODPARCIE
Š ŠUSHURU(M), ŠUSHURU(M): POBUDZAĆ, SKŁANIAĆ; OBEJMOWAĆ, OTACZAĆ
[jako rzeczownik] POBUDZANIE, SKŁANIANIE; OBEJMOWANIE, OTACZANIE
ŠT ŠUTASHURU(M), ŠUTASHURU(M): OKRĄŻAĆ; BYĆ OKRĄŻONYM, ZNALEŹĆ SIĘ W OKRĄŻENIU;
OBJĄĆ, OGARNĄĆ
[jako rzeczownik] OKRĄŻANIE; BYCIE OKRĄŻONYM, ZNALEZIENIE SIĘ W OKRĄŻENIU; OBJĘCIE,
OGARNIĘCIE
ARKATA ŠUHHURU – RZUCAĆ SIĘ DO UCIECZKI
ANA IDÂ SAHÂRU – OBRÓCIĆ SIĘ W (czyjąś) STRONĘ; WALCZYĆ RAZEM Z (kimś)
IDA x SAHARU – STANĄĆ PO STRONIE x
SAH€RU lub SAHARU(M), ŠAHARU – j.w.
SAHHU – (m.in.) ŁĄKA
SAHILU – PRZEBIJAJĄCY
SAHIPU – RZUCAJĄCY, POWALAJĄCY
SAHIRU(M), SAHIRU(M) – OBRACAJĄCY SIĘ; OBRACAJĄCY; KRĘCĄCY SIĘ, ZAKRĘCAJĄCY SIĘ; PORUSZAJĄCY SIĘ PO
OKRĘGU; OKRĄŻAJĄCY, OTACZAJĄCY; TROSZCZĄCY SIĘ (o – Akk.), ZAJMUJĄCY SIĘ; SZUKAJĄCY , SZUKA-
JĄCY; ODWIEDZAJĄCY; ZWRACAJĄCY SIĘ (do kogoś); POWTARZAJĄCY; ZAJMUJĄCY SIĘ CZARAMI, CZA-
RUJĄCY; ROBIĄCY(coś) PO RAZ WTÓRY lub STALE
SAHLU – PRZEBITY
SAHPU – RZUCONY, POWALONY
SAHRU(M), SAHRU(M) – OBRÓCONY;ZAKRĘCONY; OKRĄŻONY, OTOCZONY; ODSZUKANY; ODWIEDZONY; POWTÓ-
RZONY;ZACZAROWANY; ROBIONY PO RAZ WTÓRY lub STALE
SAKALU (i) – (niesłusznie) NABYWAĆ, ZDOBYWAĆ
[jako rzeczownik] NABYWANIE, ZDOBYWANIE
SAKAPU (i) – UPADAĆ, PRZEWRACAĆ SIĘ, RUNĄĆ
[jako rzeczownik] UPADANIE, PRZEWRACANIE SIĘ
SAKBU, SAKBŰ – AWANGARDA, STRAŻ PRZEDNIA; PATROL?
SAKILU – (niesłusznie, bezprawnie) NABYWAJĄCY, ZDOBYWAJĄCY
SAKIPU – UPADAJĄCY, PRZEWRACAJĄCY SIĘ
SAKKŰ – ZWYCZAJ KULTOWY, REGUŁA ZWIĄZANA Z KULTEM, RYTUAŁ [sum.]
SAKLU – (niesłusznie, bezprawnie) NABYTY, ZDOBYTY
SAKPU – UPADŁY, PRZEWRÓCONY
SALAHU (a/u) – SKRAPIAĆ, POKROPIĆ
[jako rzeczownik] SKRAPIANIE
SALAMU (i) – BYĆ POJEDNANYM, POGODZONYM
[jako rzeczownik] BYCIE POJEDNANYM, POGODZONYM
SALATU – RODZINA, KREWNI
SALHU – SKROPIONY, POKROPIONY
SALIHU – SKRAPIAJĄCY, KROPIĄCY
SALIMU(M) – PROPOZYCJA POKOJU; ZAWARCIE POKOJU; SOJUSZ, PRZYMIERZE
BEL SALIMI – SOJUSZNIK, SPRZYMIERZENIEC
SALMU – POJEDNANY, POGODZONY
SALŰ [asyr.] – ZRZUCIĆ
[jako rzeczownik] ZRZUCENIE
NIR BELŰTI SALŰ – ZRZUCIĆ JARZMO PANOWANIA, WYZWOLIĆ SIĘ; podobnie
NIR ELI SALŰ – ZRZUCIĆ BOSKIE JARZMO
SALŰ – ZRZUCONY
SALŰ – ZRZUCAJĄCY
[SALŰ] – zob. SULLU
SAMANEŠER – OSIEMNAŚCIE
r.ż. SAMANEŠERET
SAMANTU lub SAMANU, ŠAMANU, ŠAMANTU – OSIEM
SAMANU, SAMANŰM lub ŠAMANU, ŠAMANTU, SAMANTU – j.w.
r.ż. SAMANUTUM
SAMANŰ lub ŠAMANŰ, ŠAMANUTU, SAMANUTU – ÓSMY
SAMANUTU lub SAMANŰ, ŠAMANŰ, ŠAMANUTU – j.w.
SAMÂRU (u) (i) lub SAWÂRU, ŠAMÂRU, SÂRU, ŠÂRU – TAŃCOWAĆ, SKAKAĆ, PLĄSAĆ; MIOTAĆ SIĘ, SZALEĆ;
ROZBIJAĆ SIĘ, AWANTUROWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] TAŃCOWANIE, SKAKANIE, PLĄSANIE; MIOTANIE SIĘ, SZALENIE; ROZBIJANIE SIĘ,
AWANTUROWANIE SIĘ
SAMIRU – TAŃCZĄCY, SKACZĄCY, PLĄSAJĄCY; MIOTAJĄCY SIĘ, SZALEJĄCY; ROZBIJAJĄCY SIĘ, AWANTURUJĄCY SIĘ;
AWANTURNIK? SZLENIEC?
SAMNUM – ÓSMY
r.ż. SAMUNTUM
SAMSUDITANA – SAMSUDITANA [imię króla Babilonu] [zachodniosemickie]
SAMSUILUNA – SAMSUILUNA [imię króla Babilonu] [zachodniosemickie]
SAMU – [składnik zwrotu]
SAM WETU – MUR ZEWNĘTRZNY
SAMU – CZERWONY; [Lipin] CIEMNOCZERWONY; BRUNATNY
SÂMU(M) (sim) – BYĆ CZERWONYM, BYĆ BRUNATNYM
[jako rzeczownik] BYCIE CZERWONYM, BYCIE BRUNATNYM
SANAQU(M) (i) – (nieprzech.) PRZYBLIŻYĆ SIĘ, ZBLIŻYĆ SIĘ; PRZYBYWAĆ, NADCHODZIĆ; (przech.) PRZYWIĄZY-
WAĆ, UWIĄZYWAĆ; PORZĄDKOWAĆ; BADAĆ, SPRAWDZAĆ (PONOWNIE); BYĆ CIASNYM
[jako rzeczownik] PRZYBLIŻANIE SIĘ, ZBLIŻANIE SIĘ; PRZYBYWANIE, NADCHODZENIE; PRZYWIĄ-
ZYWANIE, UWIĄZYWANIE; PORZĄDKOWANIE; BADANIE, SPRAWDZANIE (PONOWNE); BYCIE
CIASNYM
D SUNNUQU(M): ŚCIEŚNIAĆ, ZAWĘŻAĆ; KONTROLOWAĆ, BADAĆ
[jako rzeczownik] ŚCIEŚNIANIE, ZAWĘŻANIE; KONTROLOWANIE, BADANIE
SIS€ CINDEŠU SANAQU – ZAPRZĘGAĆ KONIA
SANIQU(M) – PRZYBLIŻAJĄCY SIĘ, ZBLIŻAJĄCY SIĘ; PRZYBYWAJĄCY, NADCHODZĄCY; PRZYWIĄZUJĄCY, UWIĄZUJĄ-
CY; PORZĄDKUJĄCY; BADAJĄCY, SPRAWDZAJĄCY (PONOWNIE)
SANQU(M) – ZBLIŻONY, PRZYBYŁY, NADESZŁY; PRZYWIĄZANY, UWIĄZANY; UPORZĄDKOWANY; ZBADANY, SPRAW-
DZONY (PONOWNIE); CIASNY
SAPADU (i) – SMUCIĆ SIĘ, BYĆ SMUTNYM
[jako rzeczownik] SMUCENIE SIĘ, BYCIE SMUTNYM
SAPAHU(M) (a/u) – ROZPRASZAĆ; ROZPUSZCZAĆ; ROZGROMIĆ (armię), NIWECZYĆ; SPRZEDAWAĆ ZA BEZCEN
(dom, sprzęty domowe); UDAREMNIAĆ, OBRACAĆ W NIWECZ (urok); NIE DOJŚĆ DO SKUTKU
[jako rzeczownik] ROZPRASZANIE; ROZPUSZCZANIE; GROMIENIE (armii), NIWECZENIE; SPRZEDAWA-
NIE ZA BEZCEN; UDAREMNIANIE, OBRACANIE W NIWECZ (uroku); NIE DOJŚCIE DO SKUTKU
N NASPUHU(M): BYĆ ROZPROSZONYM; BYĆ ROZWIĄZANYM; BYĆ ZNISZCZONYM
[jako rzeczownik] BYCIE ROZPROSZONYM; BYCIE ROZWIĄZANYM; BYCIE ZNISZCZONYM
D SUPPUHU(M): ROZPRASZAĆ
[jako rzeczownik] ROZPRASZANIE
SAPANU (a/u) – ZRÓWNYWAĆ; ZABIJAĆ; ŚCINAĆ (drzewo)
[jako rzeczownik] ZRÓWNYWANIE; ZABIJANIE; ŚCINANIE (drzewa)
SAPARU – SIEĆ [sum.]
SAPDU – SMUTNY
SAPHU(M) – ROZPROSZONY; ROZPUSZCZONY; ROZGROMIONY (o armii), ZNIWECZONY; SPRZEDANY ZA BEZCEN;
UDAREMNIONY, ODCZYNIONY (urok); NIEDOSZŁY DO SKUTKU
SAPIHU(M) – ROZPRASZAJĄCY; ROZPUSZCZAJĄCY; GROMIĄCY, NIWECZĄCY; SPRZEDAJĄCY ZA BEZCEN; UDAREM-
NIAJĄCY, OBRACAJĄCY W NIWECZ; NIE DOCHODZĄCY DO SKUTKU
SAPINU – ZRÓWNUJĄCY; ZABIJAJĄCY; ŚCINAJĄCY (drzewo); DRWAL?
SAPNU – ZRÓWNANY; ZABITY; ŚCIĘTY (o drzewie)
[SAPŰ] – zob. SUPPU
SAQARU (a/u) lub ZAKARU, ŠAQARU – MÓWIĆ, POWIEDZIEĆ; WZYWAĆ, WOŁAĆ; MODLIĆ SIĘ; POROZUMIEĆ SIĘ,
DOGADAĆ SIĘ; NAZYWAĆ; PRZYSIĘGAĆ, ZAKLINAĆ SIĘ; DOKONAĆ, WYWOŁAĆ, STWORZYĆ
[jako rzeczownik] MÓWIENIE, POWIEDZENIE; WZYWANIE, WOŁANIE; MODLENIE SIĘ; POROZUMIE-
WANIE SIĘ, DOGADYWANIE SIĘ; NAZYWANIE; PRZYSIĘGANIE, ZAKLINANIE SIĘ; DOKONANIE, WY
WOŁYWANIE, TWORZENIE
GT SITQURU: POROZUMIEWAĆ SIĘ; MÓWIĆ, INFORMOWAĆ, POWIADOMIĆ
[jako rzeczownik] POROZUMIEWANIE SIĘ; MÓWIENIE, INFORMOWANIE, POWIADAMIANIE
Š ŠUSQURU: KAZAĆ MÓWIĆ, ZMUSIĆ DO MÓWIENIA; RZUCIĆ (klątwę); ZAPRZYSIĄC, KAZAĆ ZŁO-
ŻYĆ PRZYSIĘGĘ (z ADU, NIŠ QATI, NIŠ ILANI)
[jako rzeczownik] NAKAZANIE MÓWIENIA, ZMUSZENIE DO MÓWIENIA; RZUCANIE (klątwy); ZAPRZY-
SIĘGANIE, NAKAZANIE ZŁOŻENIA PRZYSIĘGI
SAQIRU – MÓWIĄCY; WZYWAJĄCY, WOŁAJĄCY;MODLĄCY SIĘ; POROZUMIEWAJĄCY SIĘ, DOGADUJĄCY SIĘ; NAZYWA-
JĄCY; PRZYSIĘGAJĄCY, ZAKLINAJĄCY SIĘ; DOKONUJĄCY, WYWOŁUJĄCY, TWORZĄCY
SAQRU – WYPOWIEDZIANY; WEZWANY, ZAWOŁANY; WYMODLONY; DOGADANY; NAZWANY; ZAPRZYSIĘŻONY; DOKO-
NANY, WYWOŁANY, TWORZONY
ŠAQQŰRUM – PIJAK, PIJANICA
SARAQU (a/u) – SKŁADAĆ OFIARĘ (nalewając lub nasypując)
[jako rzeczownik] SKŁADANIE OFIARY (przez nalewanie lub nasypanie)
SARARU – BYĆ KŁAMLIWYM
[jako rzeczownik] BYCIE KŁAMLIWYM
D SURRURU: DOPUŚCIĆ SIĘ WIAROŁOMSTWA
[jako rzeczownik] DOPUSZCZENIE SIĘ WIAROŁOMSTWA
SARIQU – SKŁADAJĄCY OFIARĘ (przez nalanie czy nasypanie czegoś)
SARQU – OFIAROWANY, ZŁOŻONY JAKO OFIARA (przez nalanie czy nasypanie)
SARRATU lub SARTU – KŁAMSTWO, FAŁSZ
SARRU – KŁAMCA, OSZUST; KŁAMLIWY
SARTU lub SARRATU – KŁAMSTWO, FAŁSZ
SARU – WACHLARZ [l.mn.]
SÂRU (u) (i) lub SAMÂRU, ŠAMÂRU, SAWÂRU, ŠÂRU – TAŃCOWAĆ, SKAKAĆ, PLĄSAĆ; MIOTAĆ SIĘ, SZALEĆ;
ROZBIJAĆ SIĘ, AWANTUROWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] TAŃCOWANIE, SKAKANIE, PLĄSANIE; MIOTANIE SIĘ, SZALENIE; ROZBIJANIE SIĘ,
AWANTUROWANIE SIĘ
SÂRU(M) (sur) – TAŃCZYĆ, SZALEĆ
[jako rzeczownik] TAŃCZENIE, SZALENIE
SASSATU – TRAWA
SASU(M) – MÓL
SATTUKU – REGULARNE OFIARY [sum.]
SÂTU (a/i) (sjt) – ZOSTAWIAĆ; POZOSTAWIAĆ (jako resztę); DOPUSZCZAĆ
[jako rzeczownik] ZOSTAWIANIE; POZOSTAWIANIE (jako reszty); DOPUSZCZANIE
SATU – ZOSTAWIONY; POZOSTAWIONY (jako reszta); DOPUSZCZONY
SAWÂRU (u) (i) lub SAMÂRU, ŠAMÂRU, SÂRU, ŠÂRU – TAŃCOWAĆ, SKAKAĆ, PLĄSAĆ; MIOTAĆ SIĘ, SZALEĆ;
ROZBIJAĆ SIĘ, AWANTUROWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] TAŃCOWANIE, SKAKANIE, PLĄSANIE; MIOTANIE SIĘ, SZALENIE; ROZBIJANIE SIĘ,
AWANTUROWANIE SIĘ
SAWIRU – TAŃCZĄCY, SKACZĄCY, PLĄSAJĄCY; MIOTAJĄCY SIĘ, SZALEJĄCY; ROZBIJAJĄCY SIĘ, AWANTURUJĄCY SIĘ;
AWANTURNIK? SZLENIEC?
SEBEŠER – SIEDEMNAŚCIE
SEBETTU lub SIBŰ, ŠIBŰ, SEBŰ, ŠEBŰ, ŠEBETTU – SIEDEM [r.ż.]
s.a. SEBE, SEBET
SEBI’U lub SABBIU, SABITU, SABI’U – SZYNK, KARCZMA; SZYNKARKA
SEBŰ lub ŠEBŰ, ŠEBUTU, SEBUTU – SIÓDMY [r.m.]
r.ż. SEBUTUM
SEBŰ lub SIBŰ, ŠEBŰ, ŠIBŰ, ŠEBETTU, SEBETTU – SIEDEM [r.m.]
s.a. SEBE, SEBET
SEBUTU lub ŠEBŰ, ŠEBUTU, SEBŰ – SIÓDMY [r.ż.]
SEHERTU – [składnik zwrotu]
SEHERTI MATIM – OBSZAR KRAJU
SEHŰ (i) lub SIHŰ – WYWOŁYWAĆ ZAMIESZKI, BUNTOWAĆ SIĘ, POWSTAWAĆ; SPESZYĆ SIĘ, SKONFUDOWAĆ
SIĘ, ZMIESZAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] WYWOŁYWANIE ZAMIESZEK, BUNTOWANIE SIĘ, POWSTAWANIE; SPESZENIE SIĘ,
KONFUDOWANIE SIĘ, ZMIESZANIE SIĘ
N NASHŰ: BUNTOWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BUNTOWANIE SIĘ
D SUHHŰ: ZDRADZAĆ; PODBURZAĆ; BUNTOWAĆ SIĘ, ZBUNTOWAĆ SIĘ, POWSTAĆ; ODPADAĆ
[jako rzeczownik] ZDRADZANIE, PODBURZANIE, BUNTOWANIE SIĘ, POWSTAWANIE; ODPADANIE
SEHŰ – ZBUNTOWANY; SPESZONY, SKONFUDOWANY, ZMIESZANY
SEHŰ – WYWOŁUJĄCY ZAMIESZKI, BUNTUJĄCY SIĘ, POWSTAJĄCY; PESZĄCY SIĘ, ULEGAJĄCY KONFUZJI
SEKERTU – NAŁOŻNICA
SEKERU (i) – ZAMYKAĆ, PRZEGRADZAĆ (groblą)
[jako rzeczownik] ZAMYKANIE, PRZEGRADZANIE (groblą)
SEKIRU – ZAMYKAJĄCY, PRZEGRADZAJĄCY (groblą)
SEKRETI – DAMY HAREMU, NAŁOŻNICE
SEKRETU – DAMA PAŁACOWA, DWÓRKA, PANI DWORU
SEKRU – ZAMKNIĘTY, PRZEGRODZONY (groblą)
SEQRU – ROZKAZ, POLECENIE; IMIĘ, NAZWA
SIBŰ lub ŠIBŰ, ŠEBŰ, SEBŰ, ŠEBETTU, SEBETTU – SIEDEM
s.a. SEBE, SEBET
SIDIRTU lub SIDRU – SZEREG BITEWNY
SIDRU lub SIDIRTU – j.w.
SIHIRTU – (CAŁY) OBWÓD; ROZLEGŁOŚĆ; CAŁOŚĆ
ANA SIHIRTI – CAŁY
SIHLU – KOLEC, CIERŃ
SIHPU – PŁASZCZYZNA
SIHIP MATATI, SIHIP DADME – KRAJ RÓWNINNY
SIHRU – OKRĘG; OKOLICA; JAZDA KONNA PO OKRĘGU
SIHŰ (i) lub SEHŰ – WYWOŁYWAĆ ZAMIESZKI, BUNTOWAĆ SIĘ, POWSTAWAĆ; SPESZYĆ SIĘ, SKONFUDOWAĆ
SIĘ, ZMIESZAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] WYWOŁYWANIE ZAMIESZEK, BUNTOWANIE SIĘ, POWSTAWANIE; SPESZENIE SIĘ,
KONFUDOWANIE SIĘ, ZMIESZANIE SIĘ
N NASHŰ: BUNTOWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BUNTOWANIE SIĘ
D SUHHŰ: ZDRADZAĆ; PODBURZAĆ; BUNTOWAĆ SIĘ, ZBUNTOWAĆ SIĘ, POWSTAĆ; ODPADAĆ
[jako rzeczownik] ZDRADZANIE, PODBURZANIE, BUNTOWANIE SIĘ, POWSTAWANIE; ODPADANIE
SIHŰ – ZBUNTOWANY; SPESZONY, SKONFUDOWANY, ZMIESZANY
SIHŰ – WYWOŁUJĄCY ZAMIESZKI, BUNTUJĄCY SIĘ, POWSTAJĄCY; PESZĄCY SIĘ, ULEGAJĄCY KONFUZJI
SIHU – POWSTANIE
SIKILTU – COŚ (niesłusznie) NABYTEGO
SIKILTAM ISAKKIL – (JEŚLI) JEST ROZRZUTNA, MARNOTRAWNA
SIKKATU – KOŁEK; GWÓŹDŹ
SIKKURU – RYGIEL
SILI’TU – CHOROBA, NIEDOMAGANIE; CHERLACTWO
SIMANU(M) – DOGODNY TERMIN, ODPOWIEDNI CZAS; SIMAN [nazwa trzeciego miesiąca]
SIMTU(M) – POSTAĆ; CZŁONKI; OZDOBA; WŁASNOŚĆ, CECHA (osoby, rzeczy), NIEZBĘDNY ATRYBUT
LA SIMATIŠU – NIENALEŻNY MU
ANA LA SIMATIŠU – MIMO, ŻE JEST NIEGODZIEN
SIN – SIN [imię boga]; KSIĘŻYC
SINNIŠ lub SINNIŠTU – KOBIECY, ŻEŃSKI; ŻONA
SINNIŠTU lub SINNIŠ – j.w.
SINNIŠTU(M) – KOBIETA
ZIKAR SINIŠ – MĘŻCZYZNA I KOBIETA = WSZYSCY
SINNU – ZĄB; KOŚĆ SŁONIOWA
[SINŠER] lub [SINŠERET] – DWANAŚCIE
[SINŠERET] lub [SINŠER] – j.w.
SINUNTU – JASKÓŁKA
SIPARRU – BRĄZ [sum.]
SIPDU – SMUTEK; ŻAŁOBA
SIPPAR – SIPPAR [miasto w środk. Mezopotamii]
SIPPAR-JAHRURUM – CZĘŚĆ MIASTA SIPPAR
SIPPU(M) – BOK DRZWI; SIPPUM [termin architektoniczny oznaczający umieszczone symetrycznie po obu stronach bramy
części budynku, w których m.in. obracają się skrzydła wrót]
SIQRU(M) – POLECENIE, ROZKAZ
SIREŠ – (być może) MOSZCZ, WINO [słowo obcego pochodzenia]
SIRIJAM – PANCERZ (ze skóry) [słowo obcego pochodzenia]
SIRQU lub SURQINNU – OFIARA (rozrzucona lub rozlana, nalana)
SIRRIMU – DZIKI OSIOŁ
SISSIKTU – RĄBEK SZATY [sum.]
SISSINNU – KŁOS DAKTYLA
SISŰ – KOŃ
SISE PITHALLI – WIERZCHOWIEC
SITTATU – POZOSTAŁE; zob. SITU lub SITTU
SITTU lub SITU – (rzeczownik) RESZTA, POZOSTAŁOŚĆ
l.mn. SITTUTU, SITTATU
SITTUTU – POZOSTALI; zob. SITU lub SITTU
SITU lub SITTU – (rzeczownik) RESZTA, POZOSTAŁOŚĆ
l.mn. SITTUTU, SITTATU
SUALU – KASZEL
SUDINNU – SOWA? [jakiś ptak gnieżdżący się w wąwozach i rozpadlinach], synonim GILGILDANU?; NIETOPERZ [sum.]
SUGULLU – STADO BYDŁA
l.mn. SUGULLATU
SUHHŰ – ZDRADZONY; PODBURZANY; ZBUNTOWANY; ODPADŁY
SUHHURTU – OBRÓCENIE, DOPROWADZENIE DO OBRÓCENIA; UPADEK, KLĘSKA
SUHHURU(M), SUHHURU(M) – OBRÓCONY, ODWRÓCONY; ODPARTY
SUKALLU lub SUKKALLU – SUKALLU [jeden z najwyższych urzędników pałacowych] [sum.]
SUKKALLU lub SUKALLU – j.w.
SUKKU – ŚWIĄTYNIA
SUKKUKU lub ŢUMMUMU – GŁUCHY
SULLŰ lub SULŰ – ULICA; DROGA [sum.]
SULLU – D: PROSIĆ, BŁAGAĆ
[jako rzeczownik] PROSZENIE, BŁAGANIE
SULLU – WYPROSZONY, WYBŁAGANY?
SULŰ lub SULLŰ – ULICA; DROGA
SULUPPU(M) – DAKTYL, DAKTYLE [sum.]
SUMMATU lub SUMMU – GOŁĄB
SUMMU lub SUMMATU – j.w.
SUMU(M) – CZERWONA PLAMA; CZERWIEŃ
SUNNUQU(M) – ŚCIEŚNIONY, ZAWĘŻONY; SKONTROLOWANY, ZBADANY
SUNQU(M) – BIEDA
SUNU(M) – ŁONO; BIODRO; UDO; NOGA
SUPPU – D: MODLIĆ SIĘ, BŁAGAĆ
[jako rzeczownik] MODLENIE SIĘ, BŁAGANIE
SUPPU – WYMODLONY, WYBŁAGANY?
SUPPUHU(M) – ROZPROSZONY
SUPURU – PŁOT; OBMUROWANIE (w eposie o Gilgameszu epitet dotyczący miasta Uruk)
SURRURU – WIAROŁOMNY?
SUQU – ULICA; DROGA
SUQU RAPŠU – SZEROKA ULICA, PLAC
SŰQUM – D: NALEGAĆ, NACISKAĆ; DOSKWIERAĆ
[jako rzeczownik] NALEGANIE, NACISKANIE; DOSKWIERANIE
SŰQUM – NACISKANY, PODDANY NALEGANIOM, PRESJI, PRZEŚLADOWANY
SURDU – SOKÓŁ
SURQINNU lub SIRQU – OFIARA (rozrzucona lub rozlana, nalana)
SURRATU – KŁAMSTWO
SURRIŠ – NAGLE, RAPTOWNIE; „TYLKO OKA MGNIENIE”
SUSSULU – KOSZ, CEBER

-Š lub –ŠU – JEGO [sufigowany zaimek osobowy 3 osoby rodzaju męskiego]; zob. też -ŠA
Odmiana:
-ŠU, -Š – JEGO -ŠUNU, -ŠUN – ICH
-ŠU(M) – -ŠUNUŠI(M), ŠUNUTI
-ŠU, -Š -ŠINATI, -ŠINA
ŠA – TEN KTÓRY, TEN CO; TA KTÓRA, TA CO; TO CO, TO KTÓRE; TEN, TA, TO; KTÓRY, KTÓRA; RZECZ, PRZED-
MIOT, COŚ
ŠA AKÂLIM – COŚ DO JEDZENIA, POTRAWA
ŠA ŠADÂDI – WÓZ, FURMANKA; LEKTYKA
ŠA ILI – COŚ, CO NALEŻY DO BOGA (do świątyni)
ŠA €KALLI – COŚ, CO NALEŻY DO PAŁACU (do króla, państwa)
ŠA LA – POZA
-ŠA – JEJ [zaimek sufigowany 3 osoby rodzaju żeńskiego]
Odmiana: JEJ ICH
l.p. G. -ŠA lub -Š l.mn. -ŠINA lub -ŠIN
D. -ŠI(M) -ŠINAŠI(M) lub -ŠINATI
A. -ŠI lub -Š -ŠINATI lub -ŠINA
[ŠA’ALU] lub [ŠELU] – zob. ŠU”ULU
ŠA’ALU(M) lub ŠÂLU(M) (a) – PYTAĆ (o – Akk.); DOPYTYWAĆ SIĘ; WYPRASZAĆ, UPRASZAĆ, PROSIĆ
[jako rzeczownik] PYTANIE; DOPYTYWANIE SIĘ; WYPRASZANIE, UPRASZANIE, PROSZENIE
GTN ŠITA’’ULU(M): PYTAĆ WCIĄŻ NA NOWO, RAZ PO RAZ
[jako rzeczownik] PYTANIE WCIĄŻ NA NOWO, DOPYTYWANIE SIĘ NIEUSTANNE
GT ŠITULU(M)
DI’ATAM (DATAM) ŠÂLUM – DOWIADYWAĆ SIĘ O
ŠULUM x ŠA’ALU – DOWIADYWAĆ SIĘ O ZDROWIE, SAMOPOCZUCIE x
ŠA’AMANU lub ŠAJAMANU – NABYWCA, KUPUJĄCY
ŠA’ILU(M) – PYTAJĄCY
ŠA’ILU – TŁUMACZ SNÓW
ŠA’IMU(M) – KUPUJĄCY, NABYWAJĄCY
ŠA’IMU – OKREŚLAJĄCY, USTALAJĄCY
ŠA’INU – SZCZAJĄCY? SIKAJĄCY?
ŠA’IRU – TAŃCZĄCY, SKACZĄCY, PLĄSAJĄCY; MIOTAJĄCY SIĘ, SZALEJĄCY; ROZBIJAJĄCY SIĘ, AWANTURUJĄCY SIĘ;
AWANTURNIK? SZLENIEC?
ŠA’IRU – POJMUJĄCY, ROZUMIEJĄCY
ŠA’IŢU – CIĄGNĄCY, WLOKĄCY; STARAJĄCY DOWLEC SIĘ
ŠA’U (u) – LATAĆ
[jako rzeczownik] LATANIE
ŠAB’U(M) – SYTY; ZADOWOLONY
ŠABA’U(M) lub ŠEBŰ (M) (i) (šb’) – BYĆ SYTYM; BYĆ ZADOWOLONYM (z – Akk.); NASYCAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BYCIE SYTYM, BYCIE ZADOWOLONYM; SYCENIE SIĘ
D ŠUBBU’U(M): NASYCAĆ, SYCIĆ, OFIAROWAĆ BY NASYCIĆ; ZADAWALAĆ
[jako rzeczownik] NASYCANIE, SYCENIE, OFIAROWANIE BY NASYCIĆ; ZADAWALANIE
DT ŠUTAŠBU’U(M): BYĆ NASYCONYM; BYĆ ZADOWOLONYM, ZADAWALAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BYCIE NASYCONYM; BYCIE ZADOWOLONYM, ZADAWALANIE SIĘ
ŠABARU lub ŠEBERU (i) – STŁUC, ROZBIĆ
[jako rzeczownik] STŁUCZENIE, ROZBICIE
ŠABASU(M) (a/u) – BYĆ ZŁYM; GNIEWAĆ SIĘ, ODWRACAĆ SIĘ (od kogoś) [tylko St. ŠABUS]
[jako rzeczownik] BYCIE ZŁYM; GNIEWANIE SIĘ, ODWRACANIE SIĘ (od kogoś)
ŠABAŠU (a/u) (u) – ROZGNIATAĆ W RĘCE, ZGNIATAĆ W RĘCE
[jako rzeczownik] ROZGNIATANIE W RĘCE, ZGNIATANIE W RĘCE
ŠABI’U(M) – SYCĄCY SIĘ
ŠABIRU – TŁUKĄCY, ROZBIJAJĄCY
ŠABIŠU – ROZGNIATAJĄCY W RĘCE, ZGNIATAJĄCY W RĘCE
ŠABRU – STŁUCZONY, ROZBITY
ŠABSU – ODWRÓCONY, ZAGNIEWANY
ŠABŠU – ROZGNIECIONY W RĘCE, ZGNIECIONY W RĘCE
ŠABULU(M) – SUCHY; WYSUSZONY, WYSCHNIĘTY
ŠADADU (a/u) – CIĄGNĄĆ, WLEC; CIĄGNĄĆ SIĘ; MIEĆ WYROZUMIAŁOŚĆ, CIERPLIWOŚĆ
[jako rzeczownik] CIĄGNIĘCIE, WLECZENIE; CIĄGNIĘCIE SIĘ; BYCIE WYROZUMIAŁYM, CIERPLIWYM
ŠADAHU (i) – IŚĆ, PRZECIĄGAĆ (o procesji świątecznej)
[jako rzeczownik] KROCZENIE, PRZECIĄGANIE (o procesji)
ŠADALU (i) – BYĆ SZEROKIM
[jako rzeczownik] BYCIE SZEROKIM
ŠADANU – DROGOCENNY KAMIEŃ
ŠADDŰ lub ŠADŰ – GÓRA; KRAJ GÓRSKI; WSCHÓD; WSCHODNI; WIATR WSCHODNI
s.c. ŠAD, l.mn. ŠADŰ, ŠAD€, ŠADÂNI
ŠADDU – CIĄGNIĘTY, WLECZONY; POTRAKTOWANY Z WYROZUMIAŁOŚCIĄ, CIERPLIWOŚCIĄ?
ŠADHU– TEN, KTÓRY PRZESZEDŁ, PRZECIĄGNĄŁ (o procesji świątecznej)
ŠADIDU – CIĄGNĄCY, WLOKĄCY; CIĄGNĄCY SIĘ; MAJĄCY WYROZUMIAŁOŚĆ, CIERPLIWOŚĆ
ŠADIHU – IDĄCY, PRZECIĄGAJĄCY (o procesji świątecznej)
ŠADILTU lub ŠADLU – SZEROKI, ROZLEGŁY; OBFITY, SUTY
ŠADLU lub ŠADILTU – j.w.
ŠADŰ lub ŠADDŰ – GÓRA; KRAJ GÓRSKI; WSCHÓD; WSCHODNI; WIATR WSCHODNI
s.c. ŠAD, l.mn. ŠADŰ, ŠAD€, ŠADÂNI
ŠAGAMU (u) – RYCZEĆ, WYĆ
[jako rzeczownik] RYCZENIE, WYCIE
ŠAGAŠU (i) – ZAMORDOWAĆ, ZABIJAĆ
[jako rzeczownik] MORDOWANIE, ZABIJANIE
ŠAGGAŠTU – MASAKRA, RZEŹ
ŠAGIMU – RYCZĄCY, WYJĄCY
ŠAGIŠU – MORDUJĄCY, ZABIJAJĄCY; ZABÓJCA? MORDERCA?
ŠAGŠU – ZAMORDOWANY, ZABITY
ŠAHANU – [najczęściej D ŠUHHUNU:] ROZGRZEWAĆ, NAGRZEWAĆ, OCIEPLAĆ
[jako rzeczownik] ROZGRZEWANIE, NAGRZEWANIE, OCIEPLANIE
ŠAHARU lub SAHARU(M), SAH€RU – OBRACAĆ SIĘ; OBRACAĆ; KRĘCIĆ SIĘ, ZAKRĘCIĆ SIĘ; PORUSZAĆ SIĘ
PO OKRĘGU; OKRĄŻAĆ, OTACZAĆ; TROSZCZYĆ SIĘ (o – Akk.), ZAJMOWAĆ SIĘ (z Akk.); SZUKAĆ,
POSZUKIWAĆ; ODWIEDZAĆ; ZWRÓCIĆ SIĘ (do kogoś); POWTÓRZYĆ; ZAJMOWAĆ SIĘ CZARAMI,
CZAROWAĆ; ROBIĆ (coś) PO RAZ WTÓRY lub STALE
[jako rzeczownik] OBRACANIE SIĘ; OBRACANIE; KRĘCENIE SIĘ, ZAKRĘCANIE SIĘ; PORUSZANIE SIĘ
PO OKRĘGU; OKRĄŻANIE, OTACZANIE; TROSZCZENIE SIĘ, ZAJMOWANIE SIĘ; SZUKANIE, POSZU-
KIWANIE; ODWIEDZANIE; ZWRACANIE SIĘ; POWTARZANIE; ZAJMOWANIE SIĘ CZARAMI, CZA-
ROWANIE; ROBIENIE CZEGOŚ POWTÓRNIE lub STALE
N NAŠHURU(M), NAŠHURU(M): OBRÓCIĆ SIĘ, PRZEKRĘCIĆ SIĘ
[jako rzeczownik] OBRÓCENIE SIĘ, PRZEKRĘCENIE SIĘ
NTN ITTAŠHURU(M), ITTAŠHURU(M): jak G ze znaczeniem częstotliwościowym
D ŠUHHURU(M), ŠUHHURU(M): OBRACAĆ, ODWRACAĆ; ODEPRZEĆ
[jako rzeczownik] OBRACANIE, ODWRACANIE; ODPARCIE
Š ŠUŠHURU(M), ŠUŠHURU(M): POBUDZAĆ, SKŁANIAĆ; OBEJMOWAĆ, OTACZAĆ
[jako rzeczownik] POBUDZANIE, SKŁANIANIE; OBEJMOWANIE, OTACZANIE
ŠT ŠUTAŠHURU(M), ŠUTAŠHURU(M): OKRĄŻAĆ; BYĆ OKRĄŻONYM, ZNALEŹĆ SIĘ W OKRĄŻENIU;
OBJĄĆ, OGARNĄĆ
[jako rzeczownik] OKRĄŻANIE; BYCIE OKRĄŻONYM, ZNALEZIENIE SIĘ W OKRĄŻENIU; OBJĘCIE,
OGARNIĘCIE
ARKATA ŠUHHURU – RZUCAĆ SIĘ DO UCIECZKI
ANA IDÂ SAHÂRU – OBRÓCIĆ SIĘ W (czyjąś) STRONĘ; WALCZYĆ RAZEM Z (kimś)
IDA x SAHARU – STANĄĆ PO STRONIE x
ŠAHATU lub ŠAHAŢU(M) (i) – SKAKAĆ (na kogoś – z Akk. lub z ANA); NAPADAĆ
[jako rzeczownik] SKAKANIE; NAPADANIE
ANA x ŠAHAŢU – SKAKAĆ NA x
ŠAHAŢU (a/u) – STRZĄSNĄĆ, ZRZUCAĆ
[jako rzeczownik] STRZĄSANIE, ZRZUCANIE
ŠAHAŢU(M) (i) lub ŠAHATU – SKAKAĆ (na kogoś – z Akk. lub z ANA); NAPADAĆ
[jako rzeczownik] SKAKANIE; NAPADANIE
ANA x ŠAHAŢU – SKAKAĆ NA x
ŠAHINU – ROZGRZEWAJĄCY, NAGRZEWAJĄCY, OCIEPLAJĄCY
ŠAHITU(M) – SKACZĄCY; NAPADAJĄCY
ŠAHIŢU – STRZĄSAJACY, ZRZUCAJĄCY
ŠAHIŢU(M) – SKACZĄCY; NAPADAJĄCY
ŠAHLUQTU(M) – ZNISZCZENIE; ŚMIERĆ
ŠAHNU – ROZGRZANY, NAGRZANY, OCIEPLONY
ŠAHTU(M) – TEN, NA KTÓREGO SKOCZONO; NAPADNIĘTY
ŠAHŢU – STRZĄŚNIĘTY, ZRZUCONY
ŠAHŢU(M) – TEN, NA KTÓREGO SKOCZONO; NAPADNIĘTY
ŠAHŰ – ŚWINIA [sum.]; [Lipin] ŚWINIA; DZIK
ŠAHURRATU – PARALIŻUJĄCE, OBEZWŁADNIAJĄCE PRZERAŻENIE, ZGROZA; MARTWA CISZA
ŠAJAMANU lub ŠA’AMANU – NABYWCA, KUPUJĄCY
ŠAKAKU (a/u) – BRONOWAĆ
[jako rzeczownik] BRONOWANIE
ŠAKAKU(M) – NAWLEKAĆ
[jako rzeczownik] NAWLEKANIE
ŠAKANAKKU lub ŠAKKANAKKU – MINISTER; STARSZY PREFEKT, NAMIESTNIK [sum.]
ŠAKANU(M), ŠAKANU(M) (a/u) – KŁAŚĆ, NAKŁADAĆ; SADZAĆ, POSADZIĆ; WSADZIĆ; STAWIAĆ; WYZNACZAĆ;
(St:) BYĆ POŁOŻONYM, LEŻEĆ (o miejscowości), BYĆ, ISTNIEĆ; MIEĆ (na miejscu); ŚWIĘCIĆ (święto);
UPRAWIAĆ (pole); NAPIĘTNOWAĆ (z ABBUTTUM); ZAOPATRYWAĆ, DOSTARCZAĆ (komuś coś – podw.
Akk.)
[jako rzeczownik] KŁADZENIE, NAKŁADANIE; SADZANIE; WSADZANIE; STAWIANIE; WYZNACZANIE;
BYCIE POŁOŻONYM, LEŻENIE (o miejscowości); BYCIE, ISTNIENIE; POSIADANIE (na miejscu); ŚWIĘCE-
NIE, OBCHODZENIE (święta); UPRAWIANIE (pola); PIĘTNOWANIE; ZAOPATRYWANIE, DOSTARCZANIE
GTN ŠITAKKUNU(M), ŠITAKKUNU(M): NIEUSTANNIE, WCIĄŻ NA NOWO KŁAŚĆ
[jako rzeczownik] KŁADZENIE WCIĄŻ NA NOWO
N NAŠKUNU(M), NAŠKUNU(M): BYĆ POSADZONYM, POŁOŻONYM; BYĆ ROBIONYM; BYĆ ZAWAR-
TYM (o pokoju); WYBUCHNĄĆ (o wojnie); ZAPANOWAĆ (o głodzie, ciemności); SPRZYMIERZAĆ SIĘ (z ITTI)
[jako rzeczownik] BYCIE POSADZONYM, POŁOŻONYM; BYCIE ROBIONYM; BYCIE ZAWARTYM (o poko-
ju); WYBUCHANIE (o wojnie); ZAPANOWANIE (o głodzie, ciemności); SPRZYMIERZANIE SIĘ
Š ŠUŠKUNU(M), ŠUŠKUNU(M): KAZAĆ KŁAŚĆ
[jako rzeczownik] KAZANIE KŁADZENIA
PÂ IŠTEN ŠUŠKUNU (dosł.) CZYNIĆ JEDNĄ MYŚLĄ, (przenośnie) UJARZMIAĆ, PODPORZĄDKOWAĆ
TAHAZAM ŠAKANUM – KAZAĆ STOCZYĆ BITWĘ
TEMA ŠAKANUM – WYDAĆ ROZKAZ
PANI ANA x ŠAKANUM – POSTANOWIĆ ZROBIĆ x
INA GAŠIŠIM ŠAKANUM – WBIĆ NA PAL
ISSI x ŠAKANUM – WSPÓLNIE Z x ROBIĆ (coś)
ANA ŠARRUTI ŠAKANU – USTANOWIĆ KRÓLEM
PAŠU ITTI x ŠAKANU – POROZUMIEĆ SIĘ Z x
ABIKTA (TAHTÂ) ŠAKANU – ZADAĆ KLĘSKĘ, ZWYCIĘŻYĆ, POKONAĆ
ANA LIBBI ZITTI ŠAKANU – WLICZAĆ W UDZIAŁ
INA MUHHI ŠAKANU – NAKŁADAĆ (trybut)
NAPIŠTA ŠAKANU – ZGINĄĆ; UMRZEĆ, ZDECHNĄĆ
PANA, PANI ŠAKANU (INA) – ZWRÓCIĆ OBLICZE (KU)
REMUTA ŠAKANU – OKAZAĆ ŁASKĘ
PANA ŠAKANU ANA x [bezokol.] – PODJĄĆ SIĘ x, PRZYSTĄPIĆ DO x
RIKSATI ŠAKANU – SPORZĄDZIĆ KONTRAKT
UZNA ŠAKANU – ZWRACAĆ, KIEROWAĆ UWAGĘ, MYŚL
ŢEMA ŠAKANU – DOWODZIĆ
ŠAKIKU – BRONUJĄCY
ŠAKIKU(M) – NAWLEKAJĄCY
ŠAKINU(M), ŠAKINU(M) – KŁADĄCY, NAKŁADAJĄCY; SADZAJĄCY; WSADZAJĄCY; STAWIAJĄCY; WYZNACZAJĄCY;
BĘDĄCY, ISTNIEJĄCY; MAJĄCY (na miejscu); ŚWIĘCĄCY, OBCHODZĄCY (święto);UPRAWIAJĄCY (pole);
PIĘTNUJĄCY; ZAOPATRUJĄCY, DOSTARCZAJĄCY (komuś coś)
ŠAKINUM – NAMIESTNIK
ŠAKKANAKKU lub ŠAKANAKKU – MINISTER; STARSZY PREFEKT, NAMIESTNIK [sum.]; [Lipin] ZARZĄDCA
ŠAKKU – ZABRONOWANY
ŠAKKU(M) – NAWLECZONY
ŠAKKŰRU(M) – PIJANICA, PIJAK, OPÓJ
ŠAKNU – POŁOŻONY; GUBERNATOR, NAMIESTNIK
ŠAKNU lub PAHATU – NAMIESTNIK
ŠAKNU(M), ŠAKNU(M) – POŁOŻONY, NAŁOŻONY; POSADZONY; WSADZONY; POSTAWIONY; WYZNACZONY; POŁOŻO-
NY, LEŻĄCY (o miejscowości),POSIADANY (na miejscu);UCZCZONY, OBCHODZONY (święto); UPRAWIONY (o
polu); NAPIĘTNOWANY (z ABBUTTUM); ZAOPATRZONY, DOSTARCZONY.
ŠAKRU – PIJANY
ŠALALU(M) (a/u) – UPROWADZAĆ; ZDOBYĆ JAKO ŁUP; GRABIĆ, PLĄDROWAĆ
[jako rzeczownik] UPROWADZANIE; ZDOBYWANIE JAKO ŁUPU; GRABIENIE, PLĄDROWANIE
ŠALAMTU(M) – TRUP
ŠALAMU(M) (i) – BYĆ ZDROWYM; ROZWIJAĆ SIĘ, ROSNĄĆ; BYĆ CAŁYM, NIENARUSZONYM; BYĆ SZCZĘŚLIWYM
[jako rzeczownik] BYCIE ZDROWYM; ROZWIJANIE SIĘ, ROŚNIĘCIE; BYCIE CAŁYM, NIENARUSZONYM;
BYCIE SZCZĘŚLIWYM
D ŠULLUMU(M): ZACHOWYWAĆ, KONSERWOWAĆ; CZYNIĆ DOBRZE UTRZYMANYM; WYKAZY-
WAĆ ZDROWIE; ODSZKODOWAĆ, WYNAGRODZIĆ, ZREKOMPENSOWAĆ (szkodę), POWETOWAĆ;
ZWRÓCIĆ, ODDAĆ; CZYNIĆ ZNÓW DOBRYM, NAPRAWIĆ (błąd); REALIZOWAĆ, WYPEŁNIAĆ (przezna-
czenie)
[jako rzeczownik] ZACHOWYWANIE, KONSERWOWANIE; CZYNIENIE DOBRZE UTRZYMANYM; WY-
KAZYWANIE ZDROWIA; WYPŁACANIE ODSZKODOWANIA, WYNAGRADZANIE, REKOMPENSOWA-
NIE, WETOWANIE; ZWRACANIE, ODDAWANIE; CZYNIENIE ZNÓW DOBRYM, NAPRAWIANIE (błędu);
REALIZOWANIE, WYPEŁNIANIE (przeznaczenia)
ŠARRANU IŠLIMU – KRÓLOWIE ZAWARLI POKÓJ?
ŠALAQU (a/u) – WYCINAĆ, WYKRAWAĆ
[jako rzeczownik] WYCINANIE, WYKRAWANIE
ŠALAŠA – TRZYDZIEŚCI; zob. ŠALAŠTU
ŠALAŠŠERŰ – TRZYNASTY
ŠALAŠTU lub ŠALAŠU – TRZY [r.ż.]
s.a. ŠALAŠ, ŠALAŠAT, l.pdw. ŠALAŠA – TRZYDZIEŚCI
ŠALAŠ QATATU, ŠALAŠ QATATI – TRZY CZWARTE
ŠALAŠ REBÂT – TRZY CZWARTE
ŠALAŠU lub ŠALAŠTU – j.w. [r.m.]
[ŠALAŠU] – zob. ŠULLUŠU
ŠALAŢU (a/u) – PRZECINAĆ, PRZEKRAWAĆ
[jako rzeczownik] PRZECINANIE, PRZEKRAWANIE
ŠALBUBUM – DZIKI
ŠALGU – ŚNIEG
ŠALILU(M) – UPROWADZAJĄCY; ZDOBYWAJĄCY JAKO ŁUP; GRABIĄCY, PLĄDRUJĄCY
ŠALIMTU – zob. ŠALMU
ŠALIMU(M) – ROZWIJAJĄCY SIĘ, ROSNĄCY
ŠALIQU – WYCINAJĄCY, WYKRAWAJĄCY
ŠALIŢU – PRZECINAJĄCY, PRZEKRAWAJĄCY
ŠALLATU – ŁUP, ZDOBYCZ
ŠALLU(M) – UPROWADZONY; ZDOBYTY JAKO ŁUP; ZAGRABIONY, SPLĄDROWANY
ŠALMU lub ŠALIMTU – CAŁY, NIEUSZKODZONY; ZDROWY, POMYŚLNY; POKOJOWY, SPOKOJNY; WŁAŚCIWY, W
PORZĄDKU (w sensie kultowym)
ŠALAM ŠAMŠI – ZACHÓD SŁOŃCA; ZACHÓD
ŠALMU(M) – ZDROWY; ROZWINIĘTY, WYROŚNIĘTY; CAŁY, NIENARUSZONY; SZCZĘŚLIWY
ŠALQU – WYCIĘTY, WYKROJONY
ŠALŠU lub ŠALUŠTU – TRZECI
r.ż. ŠALUŠTUM
ANA ŠALUŠ – NA TRZY CZĘŚCI
ŠALŠU(M) – TRZY; TRZECI
r.ż. ŠALAŠTUM, s.a. ŠALAŠ, ŠALAŠAT
ANA ŠALAŠIŠU – TRZY RAZY
ŠALAŠ SÂT QEMUM – 3 SUT MĄKI
ŠALŠIŠU, ŠALAŠIŠU – TRZY RAZY
ŠALŠU(M) – JEDNA TRZECIA
s.a.r.m. ŠALUŠ, r.ż. ŠALUŠTUM, ŠALIŠTUM
ŠALŢIŠ – JAKO WŁADCA
ŠALŢU – PRZECIĘTY, PRZEKROJONY
ŠALŰ (i) – ZANURZYĆ, ZAMOCZYĆ
[jako rzeczownik] ZANURZANIE, ZAMACZANIE
ŠALŰ – ZANURZONY, ZAMOCZONY
ŠALŰ – ZANURZAJACY, ZAMACZAJĄCY
ŠALU(M), – PYTANY
ŠALU(M) – PYTANY; PROSZONY, UPROSZONY
ŠÂLU(M) (a) lub ŠA’ALU(M) – PYTAĆ (o – Akk.); DOPYTYWAĆ SIĘ; WYPRASZAĆ, UPRASZAĆ, PROSIĆ
[jako rzeczownik] PYTANIE; DOPYTYWANIE SIĘ; WYPRASZANIE, UPRASZANIE, PROSZENIE
GTN ŠITA’’ULU(M): PYTAĆ WCIĄŻ NA NOWO, RAZ PO RAZ
[jako rzeczownik] PYTANIE WCIĄŻ NA NOWO, DOPYTYWANIE SIĘ NIEUSTANNE
GT ŠITULU(M)
DI’ATAM (DATAM) ŠÂLUM – DOWIADYWAĆ SIĘ O
ŠULUM x ŠA’ALU – DOWIADYWAĆ SIĘ O ZDROWIE, SAMOPOCZUCIE x
ŠALUMMATU – SPLENDOR, CHWAŁA
ŠALUŠTU lub ŠALŠU – TRZECI
ANA ŠALUŠ – NA TRZY CZĘŚCI
ŠAM’U – SŁUCHANY; TEN, KTÓRY OTRZYMAŁ ODCZYTANĄ (tabliczkę)
ŠAMA’U lub ŠAMŰ (M) – NIEBO
ELAT ŠAME – WYŻYNY NIEBIESKIE
ŠAMA’U [asyr.] lub ŠEMŰ (M) (e) (šm’) – SŁUCHAĆ; OTRZYMYWAĆ ODCZYTANĄ (tabliczkę)
[jako rzeczownik] SŁUCHANIE; OTRZYMYWANIE ODCZYTANEGO (tekstu)
GTN ŠITAMMU’U: SŁUCHAĆ WCIĄŻ NA NOWO; PRZYSŁUCHIWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] SŁUCHANIE WCIĄŻ NA NOWO; PRZYSŁUCHIWANIE SIĘ
ŠAMALLŰ – HANDLARZ, KOMISJONER [sum.]
ŠAMAMU – NIEBO
ŠAMANTU lub SAMANU, ŠAMANU, SAMANTU – OSIEM
ŠAMANU lub SAMANU, ŠAMANTU, SAMANTU – j.w.
ŠAMANŰ lub SAMANŰ, ŠAMANUTU, SAMANUTU – ÓSMY
ŠAMANUTU lub SAMANŰ, ŠAMANŰ, SAMANUTU – j.w.
ŠAMÂRU (u) (i) lub SAMÂRU, SAWÂRU, SÂRU, ŠÂRU – TAŃCOWAĆ, SKAKAĆ, PLĄSAĆ; MIOTAĆ SIĘ, SZALEĆ;
ROZBIJAĆ SIĘ, AWANTUROWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] TAŃCOWANIE, SKAKANIE, PLĄSANIE; MIOTANIE SIĘ, SZALENIE; ROZBIJANIE SIĘ,
AWANTUROWANIE SIĘ
[ŠAMARU] – zob. ŠITMURU
ŠAMARU (u; i) – BYĆ GWAŁTOWNYM, BYĆ Z IMPETEM; BYĆ NAROWISTYM (o koniu); PŁYNĄĆ WARTKO, BYSTRO
(o wodzie)
[jako rzeczownik] BYCIE GWAŁTOWNYM, BYCIE Z IMPETEM; BYCIE NAROWISTYM (o koniu); PŁYNIĘ-
CIE WARTKO, BYSTRO (o wodzie)
ŠAMAŠ – SZAMASZ [mię boga słońca]
ŠAMAŠŠAMMU – SEZAM
ŠAMI’U – SŁUCHAJACY; SŁUCHACZ? OTRZYMUJĄCY ODCZYTANĄ (tabliczkę)
ŠAMIRU – TAŃCZĄCY, SKACZĄCY, PLĄSAJĄCY; MIOTAJĄCY SIĘ, SZALEJĄCY; ROZBIJAJĄCY SIĘ, AWANTURUJĄCY SIĘ;
AWANTURNIK? SZLENIEC?
ŠAMIRU – PŁYNĄCY WARTKO, BYSTRO (o wodzie)
ŠAMKANUM – SZAMKANUM [nazwa geograficzna związana z Sippar]
ŠAMMU – ROŚLINA; ZIELEŃ; TRAWA; ZADRZEWIENIE?; WARZYWO; determinatyw przed nazwami warzyw i traw
s.c. ŠAM, l.mn. ŠAMMI, ŠAMM€, ŠAMMŰTI, ŠAMMÂTI
ŠAMNU(M) – OLEJ; [Lipin] OLEJ ŚWIĘTY; TŁUSZCZ
ŠAMRU lub ŠITMURU – GWAŁTOWNY, DZIKI
ŠAMRU – GWAŁTOWNY, Z IMPETEM; NAROWISTY (o koniu); WARTKI, BYSTRY (o wodzie)
ŠAMŠU – SŁOŃCE
ŠALAM ŠAMŠI – ZACHÓD SŁOŃCA; ZACHÓD (strona świata]
EREB ŠAMŠI – ZACHÓD SŁOŃCA; ZACHÓD (strona świata]
ŠAMU (a/i) – OKREŚLAĆ, USTALAĆ
[jako rzeczownik] OKREŚLANIE, USTALANIE
ŠAMU – OKREŚLONY, USTALONY
ŠAMŰ(M) – DESZCZ
ŠAMŰ(M) lub ŠAMA’U – NIEBO
ELAT ŠAME – WYŻYNY NIEBIESKIE
ŠAMU(M), ŠAMU(M) (a) (š’m) – KUPIĆ
[jako rzeczownik] KUPOWANIE
INA QAT x ŠAMU – KUPIĆ OD x
ŠAMU(M), ŠAMU(M) – KUPIONY
ŠAMUTU – DESZCZ
ŠANA’Ű(M) – INNY; PRZECIWNIK
ŠANANU(M) (a/u) – BYĆ JEDNAKOWYM, TAKIM SAMYM; RYWALIZOWAĆ (z kimś – Akk.)
[jako rzeczownik] BYCIE JEDNAKOWYM, BYCIE TAKIM SAMYM; RYWALIZOWANIE
GT ŠITNUNU(M): BYĆ WZAJEMNIE PODOBNYM DO SIEBIE; ZMIERZYĆ SIĘ ZE SOBĄ
[jako rzeczownik] BYCIE WZAJEMNIE PODOBNYM DO SIEBIE; MIERZENIE SIĘ ZE SOBĄ
LA ŠANAN – NIEZRÓWNANY, BEZ PORÓWNANIA
ŠANATU – zob. ŠATTU(M)
ŠANGAMAHHU – ARCYKAPŁAN, KAPŁAN WYŻSZEJ RANGI [sum.]
ŠANGŰ – KAPŁAN [sum.]
ŠANGUTU – KAPŁAŃSTWO
ŠANINU – RÓWNY; PRZECIWSTAWNY; PRZECIWNIK
ŠANIŠ – PODOBNIE, RÓWNIEŻ, TAKŻE
ŠANNU(M) – JEDNAKOWY, TAKI SAM
ŠANŰ, ŠANŰ (i) – ROBIĆ DWA RAZY (coś), ZNÓW (coś) ROBIĆ; BYĆ INNYM (St.); ZMIENIAĆ SIĘ (Prs, Prt); BYĆ DRU-
GIM
[jako rzeczownik] ROBIENIE DWA RAZY, ROBIENIE ZNÓW; BYCIE INNYM; ZMIENIANIE SIĘ, BYCIE
DRUGIM
GT ŠITNŰ, ŠITNŰ: NA DŁUGO ROBIĆ INNYM; ZMIENIĆ SIĘ NA DŁUGO
[jako rzeczownik] ROBIENIE INNYM NA DŁUGO; ZMIENIANIE SIĘ NA DŁUGO
GTN ŠITANNŰ, ŠITANNŰ: ZMIENIAĆ SIĘ KILKA RAZY
[jako rzeczownik] ZMIENIANIE SIĘ KILKA RAZY
D ŠUNNŰ, ŠUNNŰ: ROBIĆ PO DWA RAZY, ZNÓW ROBIĆ; POWTÓRZYĆ (z ANA) (czasem w sensie: DO-
NIEŚĆ)
[jako rzeczownik] ROBIENIE PO DWA RAZY, ROBIENIE PONOWNIE; POWTARZANIE (czasem:) DONIESIE-
NIE
Š i ŠT ŠUŠNŰ, ŠUŠNŰ, ŠUTAŠNŰ, ŠUTAŠNŰ: PODWAJAĆ
[jako rzeczownik] PODWAJANIE
ŢEMA ŠUNNŰ – POSTRADAĆ ROZUM, STRACIĆ ROZUM
ŠANŰ, ŠANŰ – ZROBIONY DWA RAZY, ZNÓW ZROBIONY; INNY; ZMIENIONY; DRUGI
ŠANŰ, ŠANŰ – ROBIĄCY DWA RAZY, PONOWNIE ROBIĄCY; ZMIENIAJĄCY SIĘ
ŠANU (a/i) – NASZCZAĆ (w – Akk.) ?
[jako rzeczownik] NASZCZANIE?
ŠANU – NASZCZANY? NASIKANY?
ŠANŰ(M), ŠANŰ(M) – INNY; DRUGI; NASTĘPNY [często wydłużone przez przyrostek -MA]
r.ż. ŠANITUM
LA ŠANAN– BEZ PORÓWNANIA
ŠAPAKU (a/u) – NASYPAĆ; NAGROMADZIĆ
[jako rzeczownik] NASYPANIE; NAGROMADZENIE
ŠAPAKU – WYLEWAĆ, ODLEWAĆ
[jako rzeczownik] WYLEWANIE, ODLEWANIE
ŠAPALU(M), ŠAPALU(M) – BYĆ NA DOLE
[jako rzeczownik] BYCIE NA DOLE
D ŠUPPULU(M), ŠUPPULU(M): KIEROWAĆ SIĘ W DÓŁ; CZYNIĆ NISKIM; GŁĘBOKO KOPAĆ
[jako rzeczownik] KIEROWANIE SIĘ W DÓŁ; CZYNIENIE NISKIM; KOPANIE GŁĘBOKO
Š ŠUŠPULU(M), ŠUŠPULU(M): KAZAĆ STAWAĆ SIĘ NISKIM, PONIŻAĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE STANIA SIĘ NISKIM, PONIŻANIE
ŠAPARU(M) (a/u) – POSYŁAĆ, WYSYŁAĆ; PISAĆ; DAWAĆ ODPOWIEDŹ
[jako rzeczownik] POSYŁANIE, WYSYŁANIE; PISANIE; DAWANIE ODPOWIEDZI
ŠAPCU lub ŠEPCU – POTĘŻNY, SILNY; SROGI (mowa – DIBBU); (DOKONANY) PRZY POMOCY SIŁY; BOLESNY;
NIEZALEŻNY, NIEPODLEGŁY; GWAŁCICIEL, CIEMIĘŻCA; SIŁA, MOC
l.mn. ŠEPCUTI
ŠAPIKU – SZLAM, MUŁ, IŁ
ŠAPIKU – NASYPUJĄCY, SYPIĄCY; GROMADZĄCY
ŠAPIKU – WYLEWAJĄCY, ODLEWAJĄCY
ŠAPIRU(M) – POSYŁAJĄCY, WYSYŁAJĄCY; PISZĄCY; DAJĄCY ODPOWIEDŹ, ODPOWIADAJĄCY
ŠAPKU – NASYPANY; ZGROMADZONY
ŠAPKU – WYLANY, ODLANY
ŠAPLANIŠ – NA DÓŁ
ŠAPLANU(M), ŠAPLANU(M) – NA DOLE, U DOŁU, PONIŻEJ
ANA ŠAPLANU(M) – W DÓŁ
ŠAPLÂTI – TO, CO DOLNE, DÓŁ
ŠAPLIŠ – NA DOLE, U DOŁU
ŠAPLŰ – DRZEWCE; KOPIA
r.ż. ŠAPLÎTU, l.mn. ŠAPLÂTI
ŠAPLU lub ŠUPALU – DOLNY, ZNAJDUJĄCY SIĘ NA DOLE
ŠAPLŰ(M) lub ŚAPLUM – DOLNY; DÓŁ, DOLNA CZĘŚĆ; GLEBA, ZIEMIA; POD
r.ż. ŠAPLITUM, ŚAPILTUM
INA ŠAPLI lub ŠAPAL – POD
ŠAPRU(M) – POSŁANY, WYSŁANY; NAPISANY; ODPOWIEDZIANY
ŠAPŠAQUM – OGRANICZENIE
ŠAPTU(M) – WARGA [r.ż.]
l.pdw. ŠAPTAN
ŠAQA’U lub ŠAQŰ (šqi), ŠEQŰ (šqj) – NAWADNIAĆ; DAĆ (komuś) PIĆ, ZASPOKOIĆ (czyjeś) PRAGNIENIE, POIĆ, NA-
POIĆ
[jako rzeczownik] NAWADNIANIE; DAWANIE PIĆ, ZASPAKAJANIE PRAGNIENIA, POJENIE, NAPOJENIE
Š ŠUŠQU’U: KAZAĆ NAWODNIĆ; KAZAĆ DAĆ PIĆ, KAZAĆ POIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE NAWODNIENIA, SPOWODOWANIE NAWODNIENIA; KAZANIE NAPOIĆ
ŠAQALU(M) (a/u) – WAŻYĆ; PŁACIĆ (za – z ANA rzeczy i Akk. ceny)
[jako rzeczownik] WAŻENIE; PŁACENIE
N NAŠQULU(M): BYĆ ZAWIESZONYM
[jako rzeczownik] BYCIE ZAWIESZONYM
Š ŠUŠQULU(M) – KAZAĆ PŁACIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE PŁACENIA
KIPPAT MATATI … ŠAQLATA – SKRAJE KRAJU TRZYMASZ JAK SZALE WAGI
ŠAQARU (a/u) lub ZAKARU, SAQARU – MÓWIĆ, POWIEDZIEĆ; WZYWAĆ, WOŁAĆ; MODLIĆ SIĘ; POROZUMIEĆ SIĘ,
DOGADAĆ SIĘ; NAZYWAĆ; PRZYSIĘGAĆ, ZAKLINAĆ SIĘ; DOKONAĆ, WYWOŁAĆ, STWORZYĆ
[jako rzeczownik] MÓWIENIE, POWIEDZENIE; WZYWANIE, WOŁANIE; MODLENIE SIĘ; POROZUMIE-
WANIE SIĘ, DOGADYWANIE SIĘ; NAZYWANIE; PRZYSIĘGANIE, ZAKLINANIE SIĘ; DOKONANIE, WY
WOŁYWANIE, TWORZENIE
GT ŠITQURU: POROZUMIEWAĆ SIĘ; MÓWIĆ, INFORMOWAĆ, POWIADOMIĆ
[jako rzeczownik] POROZUMIEWANIE SIĘ; MÓWIENIE, INFORMOWANIE, POWIADAMIANIE
Š ŠUŠQURU: KAZAĆ MÓWIĆ, ZMUSIĆ DO MÓWIENIA; RZUCIĆ (klątwę); ZAPRZYSIĄC, KAZAĆ ZŁO-
ŻYĆ PRZYSIĘGĘ (z ADU, NIŠ QATI, NIŠ ILANI)
[jako rzeczownik] NAKAZANIE MÓWIENIA, ZMUSZENIE DO MÓWIENIA; RZUCANIE (klątwy); ZAPRZY-
SIĘGANIE, NAKAZANIE ZŁOŻENIA PRZYSIĘGI
ŠAQILU(M) – WAŻĄCY; PŁACĄCY
ŠAQIRU – MÓWIĄCY; WZYWAJĄCY, WOŁAJĄCY;MODLĄCY SIĘ; POROZUMIEWAJĄCY SIĘ, DOGADUJĄCY SIĘ; NAZYWA-
JĄCY; PRZYSIĘGAJĄCY, ZAKLINAJĄCY SIĘ; DOKONUJĄCY, WYWOŁUJĄCY, TWORZĄCY
ŠAQLU(M) – ZWAŻONY; ZAPŁACONY
ŠAQRU – WYPOWIEDZIANY; WEZWANY, ZAWOŁANY; WYMODLONY; DOGADANY; NAZWANY; ZAPRZYSIĘŻONY; DOKO-
NANY, WYWOŁANY, TWORZONY
ŠAQŰ (šqi) lub ŠAQA’U, ŠEQŰ (šqj) – NAWADNIAĆ; DAĆ (komuś) PIĆ, ZASPOKOIĆ (czyjeś) PRAGNIENIE, POIĆ, NA-
POIĆ
[jako rzeczownik] NAWADNIANIE; DAWANIE PIĆ, ZASPAKAJANIE PRAGNIENIA, POJENIE, NAPOJENIE
Š ŠUŠQŰ: KAZAĆ NAWODNIĆ; KAZAĆ DAĆ PIĆ, KAZAĆ POIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE NAWODNIENIA, SPOWODOWANIE NAWODNIENIA; KAZANIE NAPOIĆ
ŠAQŰ – NAWODNIONY; NAPOJONY
ŠAQŰ – NAWADNIAJĄCY; DAJĄCY (komuś) PIĆ, ZASPAKAJAJĄCY (czyjeś) PRAGNIENIE, POJĄCY
ŠAQŰ – WYSOKI
r.ż. ŠAQITU, ŠAQUTU
ŠAQŰ(M), ŠAQŰ(M), ŠAQŰ(M) (najczęściej u) (šqw) – BYĆ WYSOKIM (St.); STAWAĆ SIĘ WYSOKIM, ROSNĄĆ (Prs,
Prt); STAWAĆ SIĘ WAŻNYM (Prs, Prt); PODNIEŚĆ SIĘ, WZNIEŚĆ SIĘ; BYĆ WIELKIM, WZNIOSŁYM
[jako rzeczownik] BYCIE WYSOKIM; STAWANIE SIĘ WYSOKIM, ROŚNIĘCIE; STAWANIE SIĘ WAŻNYM;
PODNOSZENIE SIĘ, WZNOSZENIE SIĘ; BYCIE WIELKIM, WZNIOSŁYM
D ŠUQQŰ(M), ŠUQQŰ(M), ŠUQQŰ(M): KIEROWAĆ SIĘ DO GÓRY; WNOSIĆ NA GÓRĘ; PODNIEŚĆ,
WZNOSIĆ; CZYNIĆ WYSOKIM
[jako rzeczownik] KIEROWANIE SIĘ DO GÓRY; WNOSZENIE NA GÓRĘ; PODNOSZENIE, WZNOSZENIE;
CZYNIENIE WYSOKIM
Š ŠUŠQŰ(M), ŠUŠQŰ(M), ŠUŠQŰ(M): WYWYŻSZYĆ, AWANSOWAĆ, UCZCIĆ
[jako rzeczownik] WYWYŻSZANIE, AWANSOWANIE, UCZCZENIE
ŠAQŰ(M), ŠAQŰ(M), ŠAQŰ(M) – WYSOKI; WYROSNIĘTY; WAŻNY; PODNIESIONY, WZNIESIONY; WIELKI, WZNIOSŁY
ŠAQŰ(M), ŠAQŰ(M), ŠAQŰ(M) – STAJĄCY SIĘ WYSOKIM, ROSNĄCY; STAJĄCY SIĘ WAŻNYM; PODNOSZĄCY SIĘ,
WZNOSZĄCY SIĘ
ŠAR – TRZY TYSIĄCE SZEŚĆSET
ŠARAHU (u) – BYĆ WSPANIAŁYM
[jako rzeczownik] BYCIE WSPANIAŁYM
ŠARAKU(M) (a/u) – PODAROWAĆ, OFIAROWAĆ
[jako rzeczownik] PODAROWANIE, OFIAROWANIE
[ŠARAMU] – zob. ŠURRUMU
ŠARAPU (a/u) – SPALAĆ; ROZPALAĆ, WZNIECAĆ (ogień)
[jako rzeczownik] SPALANIE; ROZPALANIE, WZNIECANIE (ognia)
ŠARAQU(M) (i) – KRAŚĆ, OKRADAĆ
[jako rzeczownik] KRADZENIE, OKRADANIE
GTN ŠITARRUQU(M): MIEĆ ZWYCZAJ KRAŚĆ; OKRADAĆ WCIĄŻ NA NOWO
[jako rzeczownik] ZAJMOWANIE SIĘ KRADZIEŻĄ, OKRADANIE WCIĄŻ NA NOWO
ŠARHIŠ – WSPANIALE
ŠARHU(M) – WSPANIAŁY
ŠARIKU(M) – DARUJĄCY, OFIARUJĄCY; OFIARODAWCA? DARCZYŃCA?
ŠARIPU – SPALAJĄCY, PALĄCY; ROZPALAJĄCY, WZNIECAJĄCY (ogień)
ŠARIQU(M) – KRADNĄCY, OKRADAJĄCY
ŠAR-KAL-ŠARRI – SZARKALSZARRI [imię króla z dynastii akadyjskiej]
ŠARKU(M) – DAROWANY, OFIAROWANY
ŠARPU – SPALONY, PALONY; ROZPALONY, WZNIECONY (ogień)
ŠARQU(M) – UKRADZIONY, SKRADZIONY
ŠARRAHU – DUMNY, WYNIOSŁY, PAŃSKI
ŠARRAQANU – ZŁODZIEJ
ŠARRAQU – ZŁODZIEJ
ŠARRATU – KRÓLOWA
ŠARRU(M), ŠARRU(M) (šrr) – KRÓL [sum. LUGAL]
s.c. ŠAR, r.ż. ŠARRATU, l.mn. ŠARRÂNI
ŠAR! – KRÓLU
ŠARRUKIN – SARGON, wł. SZARRUKIN [imię króla z dynastii akadyjskiej]
ŠARRUTU(M), ŠARRUTU(M) – WŁADZA KRÓLEWSKA, PANOWANIE KRÓLEWSKIE, KRÓLOWANIE; KRÓLESTWO;
KRÓLEWSKI
s.c. ŠARRŰT
ŠARTU lub TAKILTU, ARGAMANNU – LUDZKA SKÓRA POKRYTA WŁOSAMI
ŠARTU – WŁOSY [r.ż.]
ŠARTU – WEŁNA; MATERIA WEŁNIANA
ŠARU lub ZAQIKU – WIATR, HURAGAN
ŠÂRU (u) (i) lub SAMÂRU, ŠAMÂRU, SAWÂRU, SÂRU – TAŃCOWAĆ, SKAKAĆ, PLĄSAĆ; MIOTAĆ SIĘ, SZALEĆ;
ROZBIJAĆ SIĘ, AWANTUROWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] TAŃCOWANIE, SKAKANIE, PLĄSANIE; MIOTANIE SIĘ, SZALENIE; ROZBIJANIE SIĘ,
AWANTUROWANIE SIĘ
ŠÂRU (šjr) – POJMOWAĆ, POJĄĆ, ZROZUMIEĆ
[jako rzeczownik] POJMOWANIE, ROZUMIENIE
ŠARU – POJĘTY, ZROZUMIANY
ŠARŰ (u; rzadko i) – BYĆ BUJNYM, OBFITYM
[jako rzeczownik] BYCIE BUJNYM, BYCIE OBFITYM
ŠARŰ – BUJNY, OBFITY
[ŠARU] – zob. ŠURRU
ŠARU(M) – WIATR; STRONA ŚWIATA
ŠAR ERBETTIM – W CZTERECH STRONACH ŚWIATA; WSZĘDZIE
ŠARURU – BLASK
ŠASQŰ – SŁODKA MĄKA?
ŠASŰ (i) – KRZYCZEĆ; WOŁAĆ, PRZYWOŁYWAĆ
[jako rzeczownik] KRZYCZENIE; WOŁANIE, PRZYWOŁYWANIE
ŠASŰ – WYKRZYCZANY; ZAWOŁANY, PRZYWOŁANY
ŠASŰ – KRZYCZĄCY; WOŁAJĄCY, PRZYWOŁUJĄCY
ŠÂŠA – zob. ŠI
ŠAŠANUM – [staroas.] LAMPA [ zapożyczenie z hetyckiego?]
ŠAŠI – zob. ŠI
ŠAŠMU – WALKA (dwóch osób), POJEDYNEK; ZWADA, ZATARG
ŠAŠU – zob. ŠU
ŠAŠUNU – zob. ŠUNU
ŠAT=ŠA; =ŠI
INA ŠAT MUŠI – TEJ NOCY
ŠATAQU(M) – ODGNIEŚĆ (?) [tylko St.]
[jako rzeczownik] ODGNIATAĆ?
ŠATIQU(M) – ODGNIATAJĄCY?
ŠATQU(M) – ODGNIECIONY?
ŠATTAMMU(M) – PODSKARBI
ŠATTU(M) – ROK; (także w sensie: WYPRAWA)
l.mn. ŠANATU, ŠANATI
ŠATTAM – W TYM ROKU
INA ŠANAT – OD ROKU
ŠATTIŠAMMA lub ŠATTIŠAMA – COROCZNIE, CO ROK
ŠATU – zob. ŠU; zob. ŠI
ŠATŰ (i) – PIĆ
[jako rzeczownik] PICIE
INA ŠATŰ lub INA LIBBI ŠATŰ – PIĆ Z
ŠATŰ – PITY
ŠATŰ – PIJĄCY
ŠATURRI – TRZECIA WACHTA NOCNA (od 2 do 6 godziny); NAD RANEM
MACCARTA ŠAT URRI – j.w.
ŠAŢARU (a/u) – PISAĆ
[jako rzeczownik] PISANIE
CER ŠAŢARU albo ELI ŠAŢARU albo INA LIBBI ŠAŢARU – PISAĆ NA
INA x ANA y ŠAŢARU – PISAĆ DO y O SPRAWIE x
ŠAŢIRU – PISZĄCY
ŠAŢRU – PISANY, NAPISANY
ŠAŢU (a/u) – (przech.) CIĄGNĄĆ, WLEC; (nieprzech.) DOWLEC SIĘ
[jako rzeczownik] CIĄGNIĘCIE, WLECZENIE; DOWLECZENIE SIĘ
ŠAŢU – ZACIĄGNIĘTY, ZAWLECZONY
ŠE’ITU – UCHODZĄCY, UCIEKAJĄCY
ŠE’IŢU – LEKCEWAŻĄCY, BAGATELIZUJĄCY; WYKRACZAJĄCY, DOPUSZCZAJĄCY SIĘ PRZEKROCZENIA; OBRAŻAJĄCY
ŠE’Ű (i) – SZUKAĆ
[jako rzeczownik] SZUKANIE
ŠE’Ű – ODSZUKANY
ŠE’Ű – SZUKAJĄCY; POSZUKIWACZ?
ŠE’U(M) – ZBOŻE; JĘCZMIEŃ; ZIARNO NA SIEW; SZEU [miara wagi – ok. 0,05 g)
ŠEBERTU lub ŠEBRU – ROZBITY, STŁUCZONY
ŠEBERU lub ŠABARU (i) – STŁUC, ROZBIĆ
[jako rzeczownik] TŁUCZENIE, ROZBIJANIE
ŠEBERU(M) (e) – ŁAMAĆ, ZŁAMAĆ
[jako rzeczownik] ŁAMANIE, ZŁAMANIE
ŠEBETTU lub SIBŰ, ŠIBŰ, SEBŰ, ŠEBŰ, SEBETTU – SIEDEM
s.a. SEBE, SEBET
ŠEBIRU – TŁUKĄCY, ROZBIJAJĄCY
ŠEBIRU(M) – ŁAMIĄCY
ŠEBRU lub ŠEBERTU – ROZBITY, STŁUCZONY
ŠEBRU(M) – ZŁAMANY, ŁAMANY
ŠEBŰ lub SEBŰ, ŠEBUTU, SEBUTU – SIÓDMY
ŠEBŰ lub SIBŰ, ŠIBŰ, SEBŰ, ŠEBETTU, SEBETTU – SIEDEM
s.a. SEBE, SEBET
ŠEBU – STARZEC; STARSZY RODU
ŠEBŰ(M) lub ŠABA’U(M) (i) (šb’) – BYĆ SYTYM; BYĆ ZADOWOLONYM (z – Akk.); NASYCAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BYCIE SYTYM, BYCIE ZADOWOLONYM; SYCENIE SIĘ
D ŠUBBŰ(M): NASYCAĆ, SYCIĆ, OFIAROWAĆ BY NASYCIĆ; ZADAWALAĆ
[jako rzeczownik] NASYCANIE, SYCENIE, OFIAROWANIE BY NASYCIĆ; ZADAWALANIE
DT ŠUTABBŰ(M): BYĆ NASYCONYM; BYĆ ZADOWOLONYM, ZADAWALAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] BYCIE NASYCONYM; BYCIE ZADOWOLONYM, ZADAWALANIE SIĘ
ŠEBŰ(M) – SYTY; ZADOWOLONY; NASYCONY
ŠEBŰ(M) – SYCĄCY; ZADAWALAJĄCY; NASYCAJĄCY
ŠEBULTU(M) – TRANSPORT, PRZEWOŻONE DOBRO, ŁADUNEK
ŠEBUTU lub SEBŰ, ŠEBŰ, SEBUTU – SIÓDMY
ŠEDU(M) – BÓSTWO OPIEKUŃCZE; [Lipin] BÓSTWO W KSZTAŁCIE SKRZYDLATEGO BYKA; CZŁEKOGŁOWY BYK?
ŠEDUŠTU? lub ŠEŠŠU – SZÓSTY [r.ż.]
ŠEGŰ(M) (šg’) – SZALEĆ
[jako rzeczownik] SZALENIE
ŠEGŰ(M) – OSZALAŁY, SZALONY
ŠEGŰ(M) – SZALEJĄCY
ŠELABU lub ŠELIBU – LIS
ŠELAŠŰ – TRZYDZIESTY
ŠELIBU lub ŠELABU – j.w.
[ŠELU] lub [ŠA’ALU] – zob. ŠU”ULU
ŠELUTU – OSTRY KONIEC, GROT, OSTRZE (lancy)
ŠEMIRU – PIERŚCIONEK; SPRZĄCZKA, KLAMERKA [samogłoski niepewne]
ŠEMŰ – PRZYCHYLNY, POMYŚLNY; ODPOWIEDNI, STOSOWNY; POSŁUSZNY
ŠEMŰ(M), ŠEMŰ(M) (e) (šm’) lub ŠAMA’U – SŁUCHAĆ; OTRZYMYWAĆ ODCZYTANĄ (tabliczkę)
[jako rzeczownik] SŁUCHANIE; OTRZYMYWANIE ODCZYTANEGO (tekstu)
GTN ŠITAMMŰ, ŠITAMMŰ: SŁUCHAĆ WCIĄŻ NA NOWO; PRZYSŁUCHIWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] SŁUCHANIE WCIĄŻ NA NOWO; PRZYSŁUCHIWANIE SIĘ
ŠEMŰ(M), ŠEMŰ(M) – USŁYSZANY, WYSŁUCHANY; TEN, KTÓRY OTRZYMAŁ ODCZYTANĄ (tabliczkę)
ŠEMŰ(M), ŠEMŰ(M) – SŁUCHAJĄCY; OTRZYMUJĄCY ODCZYTANĄ (tabliczkę)
ŠENA, ŠENA, ŠINA – DWA
r.ż. ŠITTA
ANA ŠENIŠU – DWA RAZY
ŠENU(M) – BUT
ŠEPCU lub ŠAPCU – POTĘŻNY, SILNY; SROGI (mowa – DIBBU); (DOKONANY) PRZY POMOCY SIŁY; BOLESNY; NIE-
ZALEŻNY, NIEPODLEGŁY; GWAŁCICIEL, CIEMIĘŻCA; SIŁA, MOC
l.mn. ŠEPCUTI
Š€PU(M), Š€PU(M) – NOGA; PODNÓŻE (np. góry – ŠADU; BRZEG (rzeki, kanału – NARU); PODSTAWA; KORZEŃ (zęba –
ŠINNU); CHÓD; KROK [r.ż.]
l.pdw. ŠEPA(N); s.c. ŠEP, l.mn. Š€P€, Š€PÎTU, s.c. Š€PÎT, l.mn. Š€PÂTI
INA ŠEP x – U PODNÓŻA x
Š€PA – PIECHOTĄ; W NOGACH, ZNAJDUJĄCA SIĘ W DOLE [r.ż.]; DOLNY KRAJ; PASEK (materiału)
Š€PÎT MICRI – DOLNA GRANICA
INA lub ŠA ŠEP ANNATE albo AMMATE – NA TYM SAMYM BRZEGU, NA PRZECIWLEGŁYM
BRZEGU
ŠEQŰ (šqj) lub ŠAQŰ (šqi), ŠAQA’U – NAWADNIAĆ; DAĆ (komuś) PIĆ, ZASPOKOIĆ (czyjeś) PRAGNIENIE, POIĆ, NA-
POIĆ
[jako rzeczownik] NAWADNIANIE; DAWANIE PIĆ, ZASPAKAJANIE PRAGNIENIA, POJENIE, NAPOJENIE
Š ŠUŠQŰ: KAZAĆ NAWODNIĆ; KAZAĆ DAĆ PIĆ, KAZAĆ POIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE NAWODNIENIA, SPOWODOWANIE NAWODNIENIA; KAZANIE NAPOIĆ
ŠEQŰ – NAWODNIONY; NAPOJONY
ŠEQŰ – NAWADNIAJĄCY; DAJĄCY (komuś) PIĆ, ZASPAKAJAJĄCY (czyjeś) PRAGNIENIE, POJĄCY
ŠERHANU lub ŠIR’ANU – MIĘSIEŃ, MUSKUŁ; ŚCIĘGNO
ŠERIKTU lub ŠIRIKTU – PODARUNEK, PREZENT; POSAG (KH)
ŠERTU – WYSTĘPEK, PRZEWINIENIE; KARA
ŠERU – RANO, PORANEK
URRAM U ŠERAM – W PRZESZŁOŚCI, ZAWSZE
ŠEŠŠETU lub ŠEŠŠU – SZEŚĆ
ŠEŠŠU, ŠEŠŠUM lub ŠEŠŠETU – j.w.
r.ż. ŠEDIŠTUM, s.a. r.ż. ŠEŠŠET
ŠEŠŠU lub ŠEDUŠTU ? – SZÓSTY [r.m.]
r.ż. ŠEDUŠTUM
ŠETU (e) – UCHODZIĆ, UCIEKAĆ
[jako rzeczownik] UCHODZENIE, UCIEKANIE
INA x ŠETU – UCIEKAĆ Z x
LAPAN x ŠETU – UCIEKAĆ PRZED x
ŠETU – ZBIEGŁY
ŠEŢU (e) – LEKCEWAŻYĆ, BAGATELIZOWAĆ; WYKROCZYĆ, DOPUŚCIĆ SIĘ PRZEKROCZENIA; OBRAZIĆ
[jako rzeczownik] LEKCEWAŻENIE; WYKRACZANIE, DOPUSZCZANIE SIĘ PRZEKROCZENIA;
OBRAŻANIE
ŠEŢU – ZLEKCEWAŻONY, ZBAGATELIZOWANY; OBRAŻONY
ŠEWERU – PIERŚCIEŃ, BRANSOLETA
ŠI lub ŠIT, IŠŠI – ONA; TA, DANA, WSPOMNIANA
Odmiana w wersji starobabilońskiej i staroasyryjskiej
l.p. l.mn.
N: ŠI, ŠIT – ONA ŠINA – ONE
G/A: ŠIATI, ŠUATI, ŠATU – JĄ ŠINATI – JE
D: ŠIAŠIM, ŠUAŠIM, ŠAŠIM – JEJ ŠINAŠI(M) – IM
Wersje młodsze:
ŠI, ŠIT, (IŠŠI) ŠINA, ŠINI, (IŠŠINI)
ŠUATI, ŠUWATI, ŠIATI, (ŠUATU) ŠÂTINA, ŠINATI, ŠUATINA
ŠAŠI, ŠAŠA, ŠUAŠA ŠÂŠINA
-ŠI – JĄ [zaimek osobowy rodzaju żeńskiego w bierniku]; JEJ [zaimek osobowy rodzaju żeńskiego w celowniku]
l.mn. ŠINA
ŠIATI – zob. ŠI
ŠIBBU – PAS
ŠIBISTU – ZŁOŚĆ, GNIEW
s.c. ŠIBSAT
ŠIBSU lub ŠIBŠU – GNIEW, ZŁOŚĆ
ŠIBŠU lub ŠIBSU – j.w.
ŠIBŢU lub ŠIPŢU – CIOS
l.mn. ŠIBŢATU, ŠIPŢATU
ŠIBŰ lub SIBŰ, ŠEBŰ, SEBŰ, ŠEBETTU, SEBETTU – SIEDEM
s.a. SEBE, SEBET
ŠIBU(M), ŠIBU(M) – STARZEC; ŚWIADEK; STARY, SIWY; SPLEŚNIAŁY
l.mn. przymiotnika ŠIBUTU, l.mn. rzeczownika ŠIBU
ŠIBUTTU – ŚWIADECTWO
ŠIBUTU, ŠIBUTU – STARSI [l.mn.]; zob. ŠIBU(M)
ŠIBUTU – ŚWIADECTWO, ZEZNANIE ŚWIADKA
ŠIDDU – ZASŁONA; PAS ZIEMI; OKOLICA; BOK, FLANKA
INA ŠID – WZDŁUŻ
ŠIGARU – ZAMKNIĘCIE DRZWI, ZAMKNIĘCIE BRAMY; NASZYJNIK [sum.]; [Lipin] ZAMEK, ZAMKNIĘCIE, KLATKA
ŠIGŰ – PIEŚŃ SKARGI [pieśń kultowa, element rytuału]
ŠIHTU(M) – WŚCIEKŁOŚĆ, WŚCIEKANIE SIĘ
ŠIHU – DŁUGI (o belce) (dosł. WYROSŁY)
ŠIKARU – PIWO
ŠIKNU – STWORZENIE, ISTOTA; WYRÓB, DZIEŁO, TWÓR, URZĄDZENIE; MUR
ŠIKIN QATEJA – (często w sensie:) USTANOWIONY PRZEZE MNIE
ŠIKRUM – PIWO
ŠILAN lub ŠILLAN – NA ZACHODZIE
ŠILLAN lub ŠILAN – j.w.
ŠILLATU – ZUCHWALSTWO, ZUCHWAŁOŚĆ, AROGANCJA; BLUŹNIERSTWO; POTWARZ
ŠILTAHU, ŠILTAHU – WYSTRZELENIE, WYPUSZCZENIE STRZAŁY [słowo obcego pochodzenia]; [Lipin] OSZCZEP,
DZIRYT DO MIOTANIA
ŠILU(M) – OTWOREK, DZIURKA
-ŠIM – zob. –ŠA
ŠIMTU – ZNAK ROZPOZNAWCZY; ZNAK WŁASNOŚCI (umieszczany na bydle)
ŠIMTU(M) – LOS, PRZEZNACZENIE; INTERES; ZLECENIE; USTALENIE, ZDEFINIOWANIE
s.c. ŠIMAT
ANA ŠIMTI ALAKUM – IŚĆ KU PRZEZNACZENIU; UMIERAĆ
INA ŠIMATI – ZGODNIE Z LOSEM (wyrażenie mające związek ze śmiercią)
INA UM LA ŠIMATI lub INA UME LA ŠIMTIŠU – PRZEDWCZEŚNIE
ŠIMTU(M) – KOLOR?
ŠIMU(M), ŠIMU(M) – KUPNO, KUPOWANIE; CENA KUPNA, CENA ZAKUPU; TOWAR? (Amm.)
ŠINA – zob. ŠI
ŠINA lub ŠINAN, ŠITTA, ŠITTAN – DWA; DRUGI
r.ż. ŠITTA
ANA ŠINEŠU – PO DWA RAZY; (gdy mowa o dzieleniu) NA DWOJE
ŠITTAN – DWIE; DWIE CZĘŚCI; DWIE TRZECIE (KH)
ŠINA ŠUŠI – STO DWADZIEŚCIA
ŠINIŠU – DWA RAZY
ADI ŠINIŠU – DWA RAZY
ŠINAN lub ŠINA, ŠITTA, ŠITTAN – j.w.
-ŠINAŠI(M) – zob. ŠA
ŠINATU – MOCZ [l.mn.]
ŠINEPÂTUM lub ŠINEPIATUM – DWIE TRZECIE
s.c. ŠINEPIAT, ŠINEPÂT, ŠITTAN
ŠINEPIATUM lub ŠINEPÂTUM – j.w.
ŠINEPŰ – DWIE TRZECIE
ŠINNAN – ZĘBY, UZĘBIENIE; zob. ŠINNU(M)
ŠINNU(M) – ZĄB; (specj.) KOŚĆ SŁONIOWA
l.pdw. ŠINNAN
ŠIN PIRI – KOŚĆ SŁONIOWA
ŠINŠERŰ – DWUNASTY
ŠIPATU – WEŁNA [l.mn.]; [Lipin] SKÓRA ZWIERZĘCA POKRYTA SIERŚCIĄ
ŠIPIRTU – WIEŚĆ, PRZESŁANIE
ŠIPRU – DORĘCZONY; PRZYGOTOWANY POD SIEW (o polu)
ŠIPRU(M) – WIEŚĆ, WIADOMOŚĆ; PRZESYŁKA; PRACA, DZIEŁO, PRZEDSIĘWZIĘCIE; FUNKCJA, DZIAŁALNOŚĆ;
[Lipin] LIST; PISMO
l.mn. ŠIPRATUM
MARI ŠIPRIM – GONIEC, POSEŁ; ŁĄCZNOŚĆ PRZEZ GOŃCÓW
ŠIPIR QATI – DZIEŁO RĄK
ŠIPTU – PRZYSIĘGANIE, ZAPRZYSIĘGANIE; [Lipin] ZAKLINANIE
ŠIPŢU lub ŠIBŢU – CIOS
l.mn. ŠIBŢATU, ŠIPŢATU
ŠIQITU – IRYGACJA
ŠIQLU(M) – SZEKEL [jednostka pieniężna]
ŠIR’ANU lub ŠERHANU – MIĘSIEŃ, MUSKUŁ; ŚCIĘGNO
ŠIRIKTU lub ŠERIKTU – PODARUNEK, PREZENT; POSAG (KH)
ŠIRU – WYROCZNIA; PRZEPOWIEDNIA
ŠIRU lub ZUMRU(M) – CIAŁO; KORPUS
ŠIRU(M) – TKANINA
ŠIRU(M) – MIĘSO
ŠISITU – WOŁANIE, WEZWANIE, ZEW; OKRZYK
ŠIT lub ŠI, IŠŠI – ONA; TA, DANA, WSPOMNIANA
Odmiana w wersji starobabilońskiej i staroasyryjskiej
l.p. l.mn.
N: ŠI, ŠIT – ONA ŠINA – ONE
G/A: ŠIATI, ŠUATI, ŠATU – JĄ ŠINATI – JE
D: ŠIAŠIM, ŠUAŠIM, ŠAŠIM – JEJ ŠINAŠI(M) – IM
Wersje młodsze:
ŠI, ŠIT, (IŠŠI) ŠINA, ŠINI, (IŠŠINI)
ŠUATI, ŠUWATI, ŠIATI, (ŠUATU) ŠÂTINA, ŠINATI, ŠUATINA
ŠAŠI, ŠAŠA, ŠUAŠA ŠÂŠINA
ŠIT’ARU(M) – BŁYSZCZĄCY SIĘ; MIENIĄCY SIĘ
ŠITKUNU – POŁOŻONE; ZROBIONE
ŠITMURU – GT: CZCIĆ; SKŁADAĆ HOŁD; CHWALIĆ
[jako rzeczownik] CZCZENIE, SKŁADANIE HOŁDU, CHWALENIE
ŠITMURU – zob. ŠAMRU
ŠITTA – zob. ŠINA; zob. ŠENA
ŠITTA lub ŠINAN, ŠINA, ŠITTAN – DWA
ANA ŠINEŠU – PO DWA RAZY; (gdy mowa o dzieleniu) NA DWOJE
ŠITTAN – DWIE; DWIE CZĘŚCI; DWIE TRZECIE (KH)
ŠITTAN lub ŠINAN, ŠINA, ŠITTA – j.w.
ŠITTAN – zob. ŠINA; zob. ŠENA
ŠITTU – SEN [r.ż.]
ŠITULLUM – SZITULLUM [nazwa miasta]
ŠIŢRU – PISMO
s.c. ŠIŢIR
ŠIŢIR ŠUMIJA – INSKRYPCJA IMIENNA
ŠIZBU – MLEKO
ŠU lub ŠUT – ON [zaimek osobowy 3 osoby rodzaju męskiego]
Odmiana w wersji starobabilońskiej i staroasyryjskiej
ŠU, ŠUT – ON ŠUNU – ONI
ŠUATI, ŠUATU, ŠATI, ŠATU – JEGO ŠUNUTI – ICH
ŠUAŠIM, ŠÂŠUM, ŠAŠIM – MU ŠUNUŠI(M) – IM
-ŠU lub -Š – JEGO [sufigowany zaimek osobowy 3 osoby rodzaju męskiego]
Odmiana:
-ŠU, -Š – JEGO -ŠUNU, -ŠUN – ICH
-ŠU(M) – -ŠUNUŠI(M), ŠUNUTI
-ŠU, -Š -ŠINATI, -ŠINA
ŠU – PAŃSTWO; MIASTO
ŠU”ULU lub ŠULU – D: NAOSTRZYĆ, WYOSTRZYĆ (broń)
[jako rzeczownik] NAOSTRZENIE, WYOSTRZENIE (broni)
ŠU”ULU – NAOSTRZONY, WYOSTRZONY (o broni)
ŠUATU – TEN, TA, TO; TAMTEN, ÓW
ŠUBALKUTU(M) – DOPROWADZONY DO ODERWANIA; ZBUNTOWANY; PODŻEGANY; WYJMOWANY Z ZAWIASÓW (drzwi)
ŠUBBU’U(M) – NASYCONY, SYCONY, OFIAROWANY BY NASYCIĆ; ZADOWOLONY
ŠUBBURUM – CAŁKIEM ZŁAMANY
ŠUBQUMU(M) – KAZAĆ STRZYC; [bezok. Š, zob. BAQAMU(M)]
[jako rzeczownik] NAKAZANIE STRZYŻENIA, WSZCZĘCIE STRZYŻY
ŠUBQUMU(M) – [przymiotnik odczas. Š] – PRZEZNACZONY DO STRZYŻENIA, PODDANY STRZYŻENIU, ZMUSZONY DO
OSTRZYŻENIA SIĘ
ŠUBBŰ(M) – NASYCONY, SYCONY, OFIAROWANY BY NASYCIĆ; ZADOWOLONY
ŠUBRŰ(M) (bri) – KAZAĆ PATRZEĆ; POKAZYWAĆ, UKAZYWAĆ, ODSŁANIAĆ, UJAWNIAĆ; POSTANAWIAĆ?
[jako rzeczownik] POKAZYWANIE, UKAZYWANIE, ODSŁANIANIE, UJAWNIANIE; POSTANAWIANIE?
ŠUBRŰ(M) – OBEJRZANY NA (czyjeś) POLECENIE; POKAZANY, UKAZANY, ODSŁONIONY, UJAWNIONY;POSTANAWIONY?
ŠUBŠU(M), ŠUBŠU(M), ŠUBŠU(M) – WYWOŁYWAĆ, SPRAWIAĆ; zob. BAŠU(M)
[jako rzeczownik] WYWOŁYWANIE, SPRAWIANIE
ŠUBŠU(M), ŠUBŠU(M), ŠUBŠU(M) – WYWOŁANY, SPRAWIONY
ŠUBTU – MIESZKANIE, POMIESZCZENIE (MIESZKALNE); MIEJSCE ZAMIESZKANIA; SIEDZIBA; SIEDZENIE, KRZE-
SŁO; SKŁADNICA (broni)
ŠUBULUM – NAKAZANIE, ZLECENIE PRZYNIESIENIA, PRZESŁANIA, PRZEWIEZIENIA
ŠUBULU(M) – KAŻĄCY PRZEWIEŹĆ, KAŻĄCY PRZYNIEŚĆ; TEN, KTÓRY WYNAJĄŁ TRANSPORT, WYNAJMUJĄCY
TRANSPORT, NAJEMCA ŚRODKA TRANSPORTU
ŠUBULU(M), ŠUBULU(M): PRZYNIESIONY; PRZESŁANY; POSŁANY; PRZEWIEZIONY
ŠUCBUTU(M) – KAZAĆ ŁAPAĆ; OSIEDLAĆ (z ŠUBTA); POSTAWIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE ZŁAPANIA; OSIEDLANIE (z ŠUBTA); POSTAWIENIE
ŠUCBUTU(M) – ZŁAPANY (na czyjś rozkaz); OSIEDLONY; POSTAWIONY
ŠUCCURU – POSTAWIONY NA WARCIE
ŠUCŰ – WYPROWADZONY, ZMUSZONY DO WYJŚCIA; WYLANY (z brzegów); WYNIESIONY, WYWLECZONY, ODCIĄ-
GNIĘTY; UWOLNIONY; DOPROWADZONY DO UPADKU;ZDRADZONY (o tajemnicy), ŚCIĄGNIĘTY (o
daninie)
ŠUCŰ(M) – WYGNANIEC, BANITA
ŠUCŰM – WYPROWADZONY, ZMUSZONY DO WYJŚCIA, WYRZUCONY; WYLANY, ROZLANY (o płynie); WYNIESIONY, WY-
WLECZONY, ODCIĄGNIĘTY;UWOLNIONY; DOPROWADZONY DO UPADKU; ZDRADZONY, WYJAWIONY (o
tajemnicy); ŚCIĄGNIĘTY, POBRANY (o daninie)
ŠUCŰM – [bezok. Š] WYPROWADZANIE, NAKAZANIE WYJŚCIA; WYSTĄPIENIE (z brzegów), WYLANIE; WYNOSZE-
NIE, WYWLECZENIE, ODCIĄGANIE; UWOLNIENIE; DOPROWADZENIE DO UPADKU; ZDRADZENIE
(tajemnicy), ŚCIĄGNIĘCIE, POBRANIE (daniny)
ŠUDKU(M) – ZABITY; OFIARA EGZEKUCJI?
ŠUDU: ZAWIADOMIONY, POINFORMOWANY
ŠUGETU – (prawdopodobnie) KAPŁANKA ŚWIECKA [sum.]
ŠUGITU(M) – KAPŁANKA ŚWIECKA
ŠUHARMUŢU (hrmt) – KAZAĆ SIĘ ROZPŁYNĄĆ, DOPROWADZIĆ DO ROZLANIA SIĘ, ROZLAĆ
[jako rzeczownik] SPOWODOWANIE ROZPŁYNIĘCIA SIĘ, DOPROWADZENIE DO ROZLANIA SIĘ,
ROZLEWANIE
ŠUHARMUŢU – ROZLANY
ŠUHARRATU – ZDRĘTWIENIE, ODRĘTWIENIE; SZTYWNOŚĆ
ŠUHARRURU – STAWAĆ SIĘ SPOKOJNYM, USPAKAJAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] STAWANIE SIĘ SPOKOJNYM, USPAKAJANIE SIĘ
ŠUHARRURU – SPOKOJNY, USPOKOJONY
ŠUHARRURU – DRĘTWIEĆ, ZAMIERAĆ, STAWAĆ SIĘ NIERUCHOMYM, NIERUCHOMIEĆ, KOSTNIEĆ
[jako rzeczownik] DRĘTWIENIE, ZAMIERANIE, STAWANIE SIĘ NIERUCHOMYM, NIERUCHOMIENIE,
KOSTNIENIE
ŠUHARRURU – ZDRĘTWIAŁY, ZAMARŁY, NIERUCHOMY, ZNIERUCHOMIAŁY, SKOSTNIAŁY
ŠUHATINNU(M) – ? [nazwa jakiejś rośliny]
ŠUHHUNU – ROZGRZANY, NAGRZANY, OCIEPLONY
ŠUHURRATU – CISZA, SPOKÓJ
ŠUHUZUM – [bezok. Š] NAKAZANIE ZABRANIA, POLECENIE WZIĘCIA
ŠŰHUZUM – ZABRANY, WZIĘTY, ZAWŁASZCZONY, PRZEZNACZONY, WSKAZANY DO WZIĘCIA, DO ZABRANIA
ŠUKANU – OZDOBA; KLEJNOTY
ŠUKENNU lub ŠUKINNU – (ŠT od k’n?) UGINAĆ SIĘ (przed bogiem), KORZYĆ SIĘ; RZUCAĆ SIĘ NA ZIEMIĘ; PODDAĆ
SIĘ
[jako rzeczownik] UGINANIE SIĘ (przed bogiem), KORZENIE SIĘ; RZUCANIE SIĘ NA ZIEMIĘ, PODDAWA-
NIE SIĘ
ŠUK€NU(M) – RZUCAĆ SIĘ (W DÓŁ), ZESKAKIWAĆ
[jako rzeczownik] RZUCANIE SIĘ (W DÓŁ), ZESKAKIWANIE
ŠUKINNU lub ŠUKENNU – j.w.
ŠUKKALMAHHU(M) – WIELKI WEZYR
ŠUKKALU(M) – WEZYR; GONIEC
ŠUKLULU – KOŃCZYĆ, DOKONYWAĆ
[jako rzeczownik] KOŃCZENIE, DOKONYWANIE
ŠUKLULU – SKOŃCZONY, PEŁNY; DOSKONAŁY
ŠUKULUM – [bezok. Š] NAKAZANIE JEDZENIA, KARMIENIE, ŻYWIENIE
ŠUKULUM – KARMIONY, ŻYWIONY
ŠUKURRU – LANCA [sum.]
ŠULGI – SZULGI [imię króla z III dynastii z Ur]
ŠULLUMU(M) – ZACHOWANY, ZAKONSERWOWANY; DOBRZE UTRZYMANY; ZDROWY; ODSZKODOWANY, WYNAGRO-
DZONY, ZREKOMPENSOWANY (o szkodzie), POWETOWANY;ZWRÓCONY, ODDANY; PRZYWRÓCONY DO
DOBREGO STANU, NAPRAWIONY (błąd); ZREALIZOWANY, WYPEŁNIONY (o przeznaczeniu)
ŠULLUŠU – D: ROBIĆ (coś) TRZYKROTNIE, ROBIĆ (coś) NA TRZY RAZY [D]
[jako rzeczownik] ROBIENIE TRZYKROTNIE, ROBIENIE W TRZECH ETAPACH, NA TRZY RAZY
ŠULLUŠU – ZROBIONY TRZYKROTNIE, ZROBIENIE NA TRZY RAZY, W TRZECH ETAPACH
ŠULMANU – DAR; PRZYJACIELSKI PODARUNEK; OKUP; GRZYWNA (za karę); SZCZĘŚCIE
ŠULMU(M), ŠULMU(M) – SZCZĘŚCIE; ZDROWIE; [Lipin] POKÓJ, DOBROBYT
ŠULMŰ – OBLĘŻONY, OKRĄŻONY Z CZYJEGOŚ ROZKAZU
ŠULPUTU(M): ZŁUPIONY, OGRABIONY; SPUSTOSZONY, ZNISZCZONY, ZGUBIONY; DOTKNIĘTY, OBMACANY, PORU-
SZONY; ZHAŃBIONY, ZBEZCZESZCZONY
ŠŰLU lub ŠU”ULU – D: NAOSTRZYĆ, WYOSTRZYĆ (broń)
[jako rzeczownik] NAOSTRZENIE, WYOSTRZENIE (broni)
ŠŰLU – NAOSTRZONY, WYOSTRZONY (o broni)
ŠULŰ(M), ŠULŰ(M): PRZYBYŁY NA GÓRĘ (NA ROZKAZ, ŻYCZENIE KOGOŚ), PODNIESIONY; UCZYNIONY WYSOKIM,
PODWYŻSZONY; PODNIESIONY WYSOKO;(także:) ODDALONY, ZABRANY, SPRZĄTNIĘTY, USUNIĘTY; WY-
DOBYTY (zatopiony statek; KH); ZOSTAWIONY JAKO ZAŁOGA,, GARNIZON
ŠULUKU – ODPOWIEDNI, STOSOWNY; zob. ALAKU
ŠULUKUM – [bezok. Š] WYPRAWIANIE W DROGĘ, ZLECENIE RUSZENIA W DROGĘ, ZLECENIE WYMARSZU; zob.
ALAKUM
ŠULUKUM – WYPRAWIONY W DROGĘ, ZMUSZONY DO WYRUSZENIA
ŠULUŠA – TRZY RAZY; PO TRZY
ŠULUTU – GARNIZON, ZAŁOGA
(-)ŠUM – zob. -ŠU; zob. ŠU
ŠUMDULU – SZEROKI [poet.]
ŠUMELU(M) – LEWA STRONA; LEWY
ANA ŠUMELIM – NA LEWO; Z LEWEJ STRONY
ŠUMELAM – NA LEWO
ŠUMMA – JEŚLI, JEŻELI, KIEDY; (w komentarzach do wróżb często w sensie: ALBO, LUB, WZGLĘDNIE); (jako partykuła
zdania warunkowego) GDY
ŠUMMANNU – POWRÓZ, LINA
ŠUMRUCU – MĘCZĄCY, TRAPIĄCY; SKRAJNIE TRUDNY, MOZOLNY
ŠUMQUTU(M): ŚCIĘTY; DOPROWADZONYDO UPADKU, UPUSZCZONY
ŠUMU lub ZIKRU, NIŠU – IMIĘ
ŠUMU – CEBULA; CZOSNEK [sum.]
ŠUMŰ – MIĘSO Z RUSZTU
ŠUMU(M), ŠUMU(M) – IMIĘ, NAZWA; TYTUŁ; (w imionach własnych w znaczeniu: SYN) [sum. MU]
s.c. ŠUM, l.mn. ŠUMŰ, ŠUM€, ŠUMÂTE, ŠUMATU
ŠANŰM ŠUMŠU – INNA INTERPRETACJA (przepowiedni)
MIMMA ŠUMŠU – WSZYSTKO CO MA NAZWĘ, WSZYSTKO CO ISTNIEJE, WSZYSTKO CO DA SIĘ PO-
MYŚLEĆ
ŠUMU SAŢRU – NAPIS IMIENNY, IMIENNY DOKUMENT
ŠUN’UDU(M), ŠUN’UDU(M): ZAWIADOMIONY, ZAMELDOWANY
ŠUNNŰ, ŠUNNŰ – ZROBIONY DWA RAZY, ZNÓW ZROBIONY; POWTÓRZONY(z ANA) (czasem w sensie: DONIESIONY)
ŠUNU – zob. ŠU
ŠUNUHU – BOLEŚNIE ZMĘCZONY; STRAPIONY, UDRĘCZONY
-ŠUNUŠIM – zob. – ŠU
ŠUPALKU’U (plk’) – Š: CZYNIĆ SZEROKIM, POSZERZAĆ
[jako rzeczownik] CZYNIENIE SZEROKIM, POSZERZANIE
ŠUPALKU’U – SZEROKI, POSZERZONY
ŠUPALU lub ŠAPLU – DOLNY, ZNAJDUJĄCY SIĘ NA DOLE
ŠUPARDU’U (prd’) – N NAPARDU’U: STAWAĆ SIĘ JASNYM, JAŚNIEĆ, ROZJAŚNIAĆ SIĘ; STAWAĆ SIĘ WESOŁYM,
WESELEĆ; STAWAĆ SIĘ POGODNYM, POGODNIEĆ
[jako rzeczownik] STAWANIE SIĘ JASNYM, JAŚNIENIE, ROZJAŚNIANIE SIĘ; STAWANIE SIĘ WESOŁYM,
WESELENIE; STAWANIE SIĘ POGODNYM, POGODNIENIE
Š ŠUPARDU’U: ROZJAŚNIAĆ; ROZWESELAĆ
[jako rzeczownik] ROZJAŚNIANIE; ROZWESELANIE
ŠUPARDU’U – ROZJAŚNIONY; ROZWESELONY
ŠUPARRURU – ROZPOŚCIERAĆ, ROZCIĄGAĆ
[jako rzeczownik] ROZPOŚCIERANIE, ROZCIĄGANIE
ŠUPARRURU – ROZPOSTARTY, ROZCIĄGNIĘTY
ŠUPARŠUDU lub NAPARŠUDU (pršd) – UCIEKAĆ
[jako rzeczownik] UCIEKANIE
ŠUPARŠUDU – ZBIEGŁY
ŠUPELKU(M) – PROWADZONY Z PRĄDEM (statek, łódź)
ŠUPELTU – ZMUSZENIE, PRZYMUS [transkrypcja niepewna]
ŠUP€LU(M) – ZAMIENIAĆ
[jako rzeczownik] ZAMIENIANIE
ŠUPPULU(M), ŠUPPULU(M) – SKIEROWANY W DÓŁ; UCZYNIONY NISKIM; GŁĘBOKO WYKOPANY
ŠUPRUŠU: ROZCIĄGNIĘTY, ROZPOŚTARTY; ZMUSZONY DO ODLECENIA
ŠUPŠUQU – UCIĄŻLIWY; TRUDNY DO OBEJŚCIA, NIE DAJĄCY SIĘ OBEJŚĆ (? schwer begehbar)
ŠUQALLULU(M) (šqll) – WISIEĆ; WIESZAĆ
[jako rzeczownik] WISZENIE; WIESZANIE
ŠUQALLULU(M) – POWIESZONY
ŠUQAMMUMU(M) – STAĆ SIĘ ŚMIERTELNIE CICHYM
[jako rzeczownik] STANIE SIĘ ŚMIERTELNIE CICHYM
ŠUQAMMUMU(M) – ŚMIERTELNIE CICHY
ŠUQQŰ(M), ŠUQQŰ(M), ŠUQQŰ(M) – SKIEROWANY DO GÓRY; WNIESIONY NA GÓRĘ; PODNIESIONY, WZNIESIONY;
UCZYNIONY WYSOKIM
ŠURBŰ lub ŠURBUTU – DOSTOJNY, WIELKI; NAJWIĘKSZY
ŠURBŰ(M), ŠURBŰ(M) – WYWYŻSZONY; UCZYNIONY SILNYM, POTĘŻNYM
ŠURBUTU lub ŠURBŰ – j.w.
ŠURDŰ(M), ŠURDŰ(M) – WYCIEKŁY
ŠURINNU – EMBLEMAT; SZTANDAR
ŠURIPPAK – SZURUPAK [miasto nad Eufratem]
ŠURQU – ZRABOWANE DOBRO, UKRADZIONE MIENIE
ŠURRU – D: SCHYLAĆ SIĘ, POCHYLAĆ SIĘ; KŁANIAĆ SIĘ NISKO, ZGINAĆ KARK
[jako rzeczownik] SCHYLANIE SIĘ, POCHYLANIE SIĘ; KŁANIANIE SIĘ NISKO, ZGINANIE KARKU
ŠURRU – SCHYLONY, POCHYLONY; SKŁONIONY NISKO, ZE ZGIĘTYM KARKIEM
ŠURRUMU – D: OSZLIFOWAĆ (róg)
[jako rzeczownik] OSZLIFOWANIE (rogu)
ŠURRUMU – OSZLIFOWANY (róg)
ŠŰRŠŰ(M) – UPOSAŻONY (z czyjegoś polecenia)
ŠURŠUDU – Š: ZAŁOŻYĆ SOLIDNIE
[jako rzeczownik] SOLIDNE ZAŁOŻENIE
ŠURŠUDU – ZAŁOŻONY SOLIDNIE
ŠURŰ – PROWADZONY, SPROWADZONY (z czyjegoś rozkazu, czyjejś woli)
ŠURŰ(M) – SPROWADZONY (na polecenie)
ŠURUBTU – TO CO PRZYNIESIONE, DOSTAWA, PRZESYŁKA
ŠURUBU(M): WPUSZCZONY, WPROWADZONY, WSADZONY DO ŚRODKA; PRZEPUSZCZONY;UWOLNIONY OD
ODPOWIEDZIALNOŚCI?
ŠURUPPAKŰ – MIESZKANIEC SZURUPPAK
ŠUSHURU(M), ŠUSHURU(M) – POBUDZONY, SKŁONIONY; OBJĘTY, OTOCZONY
ŠUSQURU – POWIEDZIANY (na rozkaz, pod przymusem), ZEZNANY; RZUCONY (o klątwie); ZAPRZYSIĘŻONY (na polecenie)
ŠUSU – SZEŚĆDZIESIĄT
ŠUŠKUNU(M), ŠUŠKUNU(M) – POŁOŻONY (z czyjegoś nakazu)
ŠUŠNŰ, ŠUŠNŰ – PODWOJONY
ŠUŠPULU(M), ŠUŠPULU(M) – NISKI (z czyjejś woli), PONIŻONY
ŠUŠQŰ – NAWODNIONY; NAPOJONY (z czyjegoś polecenia)
ŠUŠQŰ(M), ŠUŠQŰ(M), ŠUŠQŰ(M) – WYWYŻSZONY, AWANSOWANY, UCZCZONY
ŠUŠQULU(M) – ZAPŁACONY (na czyjeś żądanie)
ŠUŠQURU – POWIEDZIANY (na rozkaz, pod przymusem), ZEZNANY; RZUCONY (o klątwie); ZAPRZYSIĘŻONY (na polecenie)
ŠUŠ-ŠI – KOPA, SZEŚĆDZIESIĄT
ŠUŠŠU – KOPA, SZEŚĆDZIESIĄT
ŠUŠUBU(M) – POSADZENIE, SADZANIE, ZMUSZENIE DO SIEDZENIA; OSIEDLANIE; zob. AŠABU(M)
ŠUŠUBU(M) – POSADZONY, ZMUSZONY DO SIEDZENIA; OSIEDLONY
ŠUŠUM – SZEŚĆDZIESIĄT
ŠINA ŠUŠI – STO DWADZIEŚCIA
ERBET ŠUŠI – DWIEŚCIE CZTERDZIEŚCI
ŠUŠURU(M) – DOPROWADZANIE DO PORZĄDKU, POKRZEPIANIE; zob. AŠARU(M)
ŠUŠURU(M) – DOPROWADZONY DO PORZĄDKU, POKRZEPIONY
ŠUT lub ŠU – ON [zaimek osobowy 3 osoby rodzaju męskiego]
Odmiana w wersji starobabilońskiej i staroasyryjskiej
ŠU, ŠUT – ON ŠUNU – ONI
ŠUATI, ŠUATU, ŠATI, ŠATU – JEGO ŠUNUTI – ICH
ŠUAŠIM, ŠÂŠUM, ŠAŠIM – MU ŠUNUŠI(M) – IM
ŠUT – TE, KTÓRE
ŠUT’Ű(M) – BEZCZYNNY
ŠUTA’Ű(M) (w’i) – BYĆ BEZCZYNNYM [ŠT]
[jako rzeczownik] BYCIE BEZCZYNNYM
ŠUTABULUM – [bezok. ŠT] ROZWAŻANIE, PRZEMYŚLIWANIE; ZDECYDOWANIE SIĘ, POSTANOWIENIE
ŠUTABULU(M), ŠUTABULU(M) – ROZWAŻONY, PRZEMYŚLANY; ZDECYDOWANY, POSTANOWIONY
ŠUTACBUTU(M) – KAZAĆ SIĘ WZAJEMNIE CHWYCIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE, SPOWODOWANIE WZAJEMNEGO UCHWYCENIA SIĘ, SCZEPIENIA
ŠUTACBUTU(M) – SCZEPIONY NAWZAJEM Z KIMŚ, ZNAJDUJĄCY SIĘ WE WZAJEMNYM POCHWYCENIU
ŠUTADDURUM lub ŠUTADURUM – SMUCENIE SIĘ, BYCIE SMUTNYM; BYCIE ZAMROCZONYM; zob. ADARU(M)
ŠUTADURUM lub ŠUTADDURUM – SMUCENIE SIĘ, BYCIE SMUTNYM; BYCIE ZAMROCZONYM; zob. ADARU(M)
ŠUTAMHURU(M), ŠUTAMHURU(M): PORÓWNANY Z, ZRÓWNANY Z; ZRÓWNANY; (z czyjegoś nakazu, z czyjegoś powodu)
UCZYNIONY JEDNAKOWYM JAK; USTANOWIONY, POTRAKTOWANY JAKO ODPOWIEDNIK
ŠUTAMSUKU(M): ZOSTAĆ OSZKALOWANYM, ZNIESŁAWIONYM
[jako rzeczownik] ZOSTANIE OSZKALOWANYM, ZNIESŁAWIONYM
ŠUTAMSUKU(M) – OSZKALOWANY, ZNIESŁAWIONY
ŠUTANUHU – [bezok. ŠT] MĘCZENIE SIĘ, WYSILANIE SIĘ; zob. ANAHU
ŠUTASHURU(M), ŠUTASHURU(M) – OKRĄŻONY;ZAMKNIĘTY W OKRĄŻENIU; OBJĘTY, OGARNIĘTY
ŠUTAŠNŰ, ŠUTAŠNŰ – PODWOJONY
ŠUTEBRŰM – zob. BARU(M) (bri)
ŠUTECBŰ(M) (cb’) – WYKONYWAĆ PLANOWO, WYKONYWAĆ JAK TRZEBA [ŠT]
[jako rzeczownik] PLANOWE WYKONYWANIE, WYKONYWANIE JAK TRZEBA
ŠUTECUM – CIĄGŁE WYGADYWANIE SIĘ, PAPLANIE RAZ PO RAZ, NIEDYSKRECJA, PLOTKARTSWO, SKŁON-
NOŚĆ DO WYJAWIANIA SEKRETÓW; zob. WACUM
ŠUTEŠURUM – zob. EŠERU(M); ŠT: ZAPROWADZAĆ ŁAD; KAZAĆ BYĆ PRAWEM
[jako rzeczownik] ZAPROWADZENIE ŁADU; USTANAWIANIE PRAWEM (PRAWA)
ŠUTEŠURUM – UŁADZONY, DOPROWADZONY DO ŁADU, UPORZĄDKOWANY;USTANOWIONY PRAWEM
ŠUTLU(M), ŠUTLU(M) lub ŠUTLUMU(M) (tlw) – D TULLU(M), TULLU(M): POWIESIĆ, OBWIESIĆ, ZAWIESIĆ, OBWIE-
SZAĆ
Š ŠUTLU(M), ŠUTLU(M): UDZIELAĆ, OFIAROWAĆ, DAĆ, WRĘCZAĆ, DAROWAĆ; NAGRODZIĆ; POŻY
CZYĆ; POWIERZYĆ; ODDAĆ NA WŁASNOŚĆ (Sarg.)
ŠUTLU(M), ŠUTLU(M) – UDZIELONY, OFIAROWANY, DANY, WRĘCZONY, DAROWANY; NAGRODZONY; POŻYCZONY;
POWIERZONY; ODDANY NA WŁASNOŚĆ (Sarg.)
ŠUT-REŠI lub ŠUTREŠIM – SZUTRESZI [rodzaj dworzan]
ŠUTREŠIM lub ŠUT-REŠI – j.w.
ŠUTU – WIATR POŁUDNIOWY; POŁUDNIE
ŠUTURU – PRZEWYŻSZAJĄCY
ŠUZKURU – POWIEDZIANY (na rozkaz, pod przymusem), ZEZNANY; RZUCONY (o klątwie); ZAPRZYSIĘŻONY (na polecenie)
ŠUZUBU(M) – PRZYMUSZONY; SPORZĄDZONY, WYSTAWIONY (dokument); URATOWANY (życie)

Ś
ŚAPLUM lub ŠAPLU(M) – DOLNY; DÓŁ, DOLNA CZĘŚĆ; GLEBA, ZIEMIA; POD
r.ż. ŠAPLITUM, ŚAPILTUM
INA ŠAPLI lub ŠAPAL – POD

TA’ARTU lub TAJARTU – POWRÓT
TA’IRU(M) – ODWRACAJĄCY Z POWROTEM; OBRACAJĄCY;ZAWRACAJĄCY, PODEJMUJĄCY NA NOWO ( jakąś sprawę);
OTRZYMUJĄCY, DOSTAJĄCY NA NOWO (np. o dawnym właścicielu odzyskującym dom);ROBIĄCY NA NOWO
TABAKU – NAPISAĆ, WYPISAĆ
[jako rzeczownik] NAPISANIE, WYPISANIE
TABAKU(M) (a/u) – ROZLEWAĆ, WYLEWAĆ; WYSYPYWAĆ, ROZSYPYWAĆ; WYRZUCIĆ
[jako rzeczownik] ROZLEWANIE, WYLEWANIE; WYSYPYWANIE, ROZSYPYWANIE; WYRZUCANIE
TABALATTUM – staroas.] jakiś napój alkoholowy [zapożyczenie z hetyckiego?]
TABALU(M) (a) – WYNIEŚĆ, ZABIERAĆ; PRZENIEŚĆ NA BOK, ODSTAWIĆ NA BOK
[jako rzeczownik] WYNOSZENIE, ZABIERANIE; PRZENOSZENIE NA BOK, ODSTAWIANIE NA BOK
TABIKU – PISZĄCY, WYPISUJĄCY
TABIKU(M) – ROZLEWAJĄCY, WYLEWAJĄCY; WYSYPUJĄCY, ROZSYPUJĄCY; WYRZUCAJĄCY
TABILU(M) – WYNOSZĄCY, ZABIERAJĄCY; PRZENOSZĄCY NA BOK, ODSTAWIAJĄCY NA BOK
TABKU – NAPISANY, WYPISANY
TABKU(M) – ROZLANY, WYLANY; WYSYPANY, ROZSYPANY; WYRZUCONY
TABLU(M) – WYNIESIONY, ZABRANY; PRZENIESIONY NA BOK, ODSTAWIONY NA BOK
TABRATU – ZADZIWIAJĄCY WIDOK, SZOKUJĄCY OBRAZ
TABŰ(M) lub TEBŰ(M) (tb’) – PODNOSIĆ SIĘ, PODNIEŚĆ SIĘ; BYĆ NA NOGACH, BYĆ W DRODZE; POWSTAWAĆ,
BUNTOWAĆ SIĘ?
[jako rzeczownik] PODNOSZENIE SIĘ, PODNIESIENIE SIĘ; BYCIE NA NOGACH, BYCIE W DRODZE;
POWSTAWANIE, BUNTOWANIE SIĘ?
TABŰ(M) – PODNIESIONY; NA NOGACH, W DRODZE; ZBUNTOWANY?
TABŰ(M) – PODNOSZĄCY; STAJĄCY NA NOGI, RUSZAJĄCY W DROGĘ; POWSTAJĄCY, BUNTUJĄCY SIĘ?
TACLILTU – DACH
TACLITU – MODLITWA
TADMIQTU – PROCENTOWANIE, PRZYNOSZENIE DOCHODU Z KAPITAŁU? (KH); KAPITAŁ OPERACYJNY
TAGMIRTU – USŁUŻNOŚĆ, UCZYNNOŚĆ
INA TAGMIRTI LIBBI – Z ODDANIEM, Z PRZYWIĄZANIEM (in Ergebenheit)
TAHAZU(M), TAHAZU(M) – BITWA, POTYCZKA; WALKA, BÓJ, STARCIE; NAPAD; NATARCIE
s.c. TÂHÂZ
TÂHÂZ C€RI – STARCIE NA POLU
KAKK€ TÂHÂZI – BROŃ BOJOWA
CAB€ TÂHÂZI – LUDZIE WOJENNI, ŻOŁNIERZE, WOJOWNICY
TAHLIPTUM – ODZIEŻ
TAHTŰ – KLĘSKA
TAJARTU lub TA’ARTU – POWRÓT
TAKAPU(M) – BYĆ PSTROKATYM, BYĆ PSTRYM [St]
[jako rzeczownik] BYCIE PSTROKATYM, PSTRYM
TAKBITTU – WIELKA ILOŚĆ, MASA, OGROM
TAKILTU lub ARGAMANNU, ŠARTU – LUDZKA SKÓRA POKRYTA WŁOSAMI
TAKILTU – PURPUROWA WEŁNA [transkrypcja niepewna]
TAKPU(M) – PSTROKATY, PSTRY
TAKULTU – ŻYWNOŚĆ, PROWIANT
[TALAMU(M)] – zob. ŠUTLUMU(M)
TALIMU – BLIŹNIAK, BRAT
TALITTU – POMIOT, POTOMSTWO; MŁODE POKOLENIE, MŁODZIEŻ
TALLU(M) – PRZEPONA
[TALŰ] – zob. TULLU; zob. ŠUTLUMU
TALUKU – MARSZ
TAMAHU(M) (a/u) – UJMOWAĆ, ŁAPAĆ; TRZYMAĆ
[jako rzeczownik] UJMOWANIE, ŁAPANIE; TRZYMANIE
TAMARTU – OBSERWACJA; PODARUNEK (powitalny)
TÂMDU lub TI’ÂMTU, TÂMTU – SŁONA, MORSKA WODA; MORZE, OCEAN
s.c. TI’ÂMAT, l.mn. TÂMÂTE
TAMERTU – ŁAN [młodobab.]
TAMHARU – WALKA
TAMHU(M) – UJĘTY, ZŁAPANY; TRZYMANY
TAMHUCU – UDERZENIE, CIOS
TAMIHU(M) – UJMUJĄCY, ŁAPIĄCY; TRZYMAJĄCY
TAMÎRTU lub TAWÎRTU (twr) – OKOLICA (miasta); ŁĄKA; MIEJSCOWOŚĆ, MIEJSCE; KRAJ
l.mn. TAM€RÂTI
TAMKARU(M) – KUPIEC; WIERZYCIEL, POŻYCZKODAWCA
TAMLŰ (ml’) – NASYP, TERASA ZIEMNA
TAMQITU – OFIARA, DAR OFIARNY
TAMŠILU – ODBICIE; TOŻSAMOŚĆ, RÓWNOŚĆ, BYCIE TAKIM SAMYM
TÂMTU lub TI’ÂMTU, TÂMDU – SŁONA, MORSKA WODA; MORZE, OCEAN
s.c. TI’ÂMAT, l.mn. TÂMÂTE
TAMŰ (a lub e) – MÓWIĆ; PRZYSIĘGAĆ, KLĄĆ SIĘ
[jako rzeczownik] MÓWIENIE; PRZYSIĘGANIE, ZAKLINANIE SIĘ
D TUMMŰ: ZAPRZYSIĘGAĆ
[jako rzeczownik] ZAPRZYSIĘGANIE
NIŠ x TAMŰ – PRZYSIĘGAĆ NA x
TAMŰ – POWIEDZIANY; ZAPRZYSIĘŻONY
TAMŰ – ZAKLĘTY
TAMŰ – MÓWIĄCY; PRZYSIĘGAJĄCY, ZAKLINAJĄCY SIĘ
TANATTU – SŁAWA, CHWAŁA, NIMB
l.mn. TANADATU
TANIHU – CIERPIENIE, MĘKA
TANITTU – POCHWAŁA
TANZIMTU – SKARGA
TAPDŰ lub DABDŰ – SKŁAD, MAGAZYN [Niederlage]
TAPPŰ(M) – TOWARZYSZ, KOLEGA; SPRZYMIERZENIEC, SOJUSZNIK [sum.]
TAPPŰTU – SĄSIEDZTWO; KOLEŻEŃSTWO; POMOC, WSPARCIE; BYCIE CZŁONKIEM GMINY?
TAPPŰTU ALÂKU – PRZYJŚĆ NA POMOC
TAPPŰT x ALAKU – STAWAĆ SIĘ TOWARZYSZEM x
TAQLITU – KONIEC (roku)
TAR’UM [staroakad.] – ZABRANY, ZABIERANY, ODEBRANY
TARA’UM [staroakad.] lub TARU(M) (tru) – BRAĆ, ZABIERAĆ, ODBIERAĆ
[jako rzeczownik] BRANIE, ZABIERANIE, ODBIERANIE
TARACU – WYCIĄGAĆ, ROZCIĄGAĆ
[jako rzeczownik] WYCIĄGANIE, ROZCIĄGANIE
TARAKU (a/u) – BIĆ (o sercu)
[jako rzeczownik] BICIE (serca)
N NATRUKU: BYĆ ROZBITYM
[jako rzeczownik] BYCIE ROZBITYM
TARAKU(M) – BYĆ CIEMNYM [St]
[jako rzeczownik] BYCIE CIEMNYM
TARBACU(M), TARBACUM – PODWÓRZE, PLAC OBOZOWY, OGRODZENIE; RZEŹNIA; HALO, LISIA CZAPA KSIĘ-
ŻYCA
TARBITU – WYCHOWANEK, PRZYSPOSOBIONE DZIECKO; PĘD, ROŚLINA; MAJESTAT
TARCU – WYCIĄGNIĘTY, ROZCIĄGNIĘTY
TARGUMANNUM – [staroas.] TŁUMACZ [zapożyczenie z hetyckiego]
TARI’UM [staroakad.] – BIORĄCY, ZABIERAJĄCY, ODBIERAJĄCY
TARICU – WYCIĄGAJĄCY, ROZCIĄGAJĄCY
TARIKU – BIJĄCY (o sercu)
TARKIBTU – ZAPŁODNIENIE
TARKU(M) – CIEMNY
TARŰ(M) (tru) lub TARA’UM – BRAĆ, ZABIERAĆ, ODBIERAĆ
[jako rzeczownik] BRANIE, ZABIERANIE, ODBIERANIE
TARŰ(M) – BRANY, ZABRANY, ODEBRANY
TARŰ(M) – BIORĄCY, ZABIERAJĄCY, ODBIERAJĄCY
TÂRU(M) (tur) (a/u) – ODWRÓCIĆ SIĘ Z POWROTEM; OBRACAĆ SIĘ; WRACAĆ, POWRACAĆ; WRACAĆ DO (jakiejś
sprawy); PRZYPADAĆ, DOSTAWAĆ SIĘ NA NOWO (np. dom dawnemu właścicielowi); (z innym czasownikiem)
NA NOWO (coś) (ROBIĆ)
[jako rzeczownik] ODWRACANIE SIĘ Z POWROTEM; OBRACANIE SIĘ; WRACANIE, POWRACANIE;
WRACANIE DO (sprawy); PRZYPADANIE, DOSTAWANIE SIĘ NA NOWO; ROBIENIE NA NOWO (czegoś)
D TURRU(M): KAZAĆ WRÓCIĆ, SKŁONIĆ DO POWROTU; ODPROWADZAĆ; ODWRÓCIĆ; OBRACAĆ,
PRZEWRACAĆ; ZWRÓCIĆ (twarz); ZWRÓCIĆ, ODDAĆ, ODNIEŚĆ; ODSTAWIAĆ (zboże); BRAĆ W NIE-
WOLĘ; (z innym czasownikiem) NA NOWO (coś) (ROBIĆ); ODPIERAĆ (wroga); ZDAWAĆ SPRAWĘ, SKŁA-
DAĆ SPRAWOZDANIE
[jako rzeczownik] NAKAZANIE POWROTU, SKŁONIENIE DO POWROTU; ODPROWADZANIE; ODWRA-
CANIE; OBRACANIE, PRZEWRACANIE; ZWRACANIE (twarzy); ZWRACANIE, ODDAWANIE, ODNOSZE-
NIE; ODSTAWIANIE (zboża); BRANIE W NIEWOLĘ; ROBIENIE NA NOWO; ODPIERANIE (wroga); ZDA-
WANIE SPRAWY, SKŁADANIE SPRAWOZDANIA
TARU ANA – STAWAĆ SIĘ
ANA x TUARUM [staroasyr.] – POWRACAĆ DO x
INA x TUARUM [średnioasyr.] – WRÓCIĆ DO x
ANA MADIM TÂRUM – STAWAĆ SIĘ LICZNYM; POWIĘKSZAĆ SIĘ
ANA ARKIŠU TÂRU – UCIEKAĆ, RZUCAĆ SIĘ DO UCIECZKI
TURRU ANA – ROBIĆ
DAMA TURRU [średniobab.] – MŚCIĆ ROZLANĄ KREW
ANA AŠRIŠU TURRU – ODSTAWIĆ (coś) NA NALEŻNE MU MIEJSCE
ANA IŠTEN PI TURRU – UCZYNIĆ JEDNYM WYRAŻENIEM, UCZYNIĆ WSPÓLNOTĄ
GIMILLI x TURRU – POMŚCIĆ x
PAN NIRI TURRU – ZAWRACAĆ; OBRACAĆ
ŢEMA TURRU – DONIEŚĆ, POINFORMOWAĆ
TARU(M) – ODWRÓCONY Z POWROTEM; OBRÓCONY;ZAWRÓCONY, PODJĘTY NA NOWO (o jakiejś sprawie); OTRZYMA-
NY, DOSTANY NA NOWO (np. o domu zwróconym dawnemu właścicielowi);ZROBIONY NA NOWO
TASLITU – MODLITWA, PACIERZ
TASSUHTU lub TASUHTU – UBYTEK, STRATA
TASUHTU lub TASSUHTU – j.w.
TAŠMŰ lub TEŠMŰ – WYSŁUCHANIE
TATTURRU – BOGACTWO, OBFITOŚĆ
TAWÎRTU lub TAMÎRTU (twr) – OKOLICA (miasta); ŁĄKA; MIEJSCOWOŚĆ, MIEJSCE; KRAJ
l.mn. TAM€RÂTI
TEBU – NAPADAJĄCY WRÓG, NAJEŹDŹCA
TEBŰ(M) lub TABŰ(M) (tb’) – PODNOSIĆ SIĘ, PODNIEŚĆ SIĘ; BYĆ NA NOGACH, BYĆ W DRODZE; POWSTAWAĆ,
BUNTOWAĆ SIĘ?
[jako rzeczownik] PODNOSZENIE SIĘ, PODNIESIENIE SIĘ; BYCIE NA NOGACH, BYCIE W DRODZE;
POWSTAWANIE, BUNTOWANIE SIĘ?
TEBŰ(M) – PODNIESIONY; NA NOGACH, W DRODZE; ZBUNTOWANY?
TEBŰ(M) – PODNOSZĄCY; STAJĄCY NA NOGI, RUSZAJĄCY W DROGĘ; POWSTAJĄCY, BUNTUJĄCY SIĘ?
TECLITU – MODLITWA
TEDEQU lub TEDIQU – SZATA, ODZIEŻ
TEDIQU lub TEDEQU – j.w.
TEHHIUM lub ŢEHHU(M) – POGRANICZE, KRESY
TELILTU – OCZYSZCZENIE
TELŰ lub TULŰ – PIERŚ KOBIECA; WYMIĘ
TENEQU lub TENIQU – NIEMOWLĘ
TENEŠETU (’nš) lub T€NIŠ€TU – LUDZIE, LUDZKOŚĆ, RÓD LUDZKI [l.mn.]
TENIQU lub TENEQU – NIEMOWLĘ
T€NIŠ€TU (’nš) lub TENEŠETU – LUDZIE, LUDZKOŚĆ, RÓD LUDZKI [l.mn.]
TEPTITU – PRZYGOTOWANIE POD UPRAWĘ (pola)
TERHATU(M) – CENA NARZECZONEJ
TERTU – WRÓŻBA, OMEN
TERTU(M) – POLECENIE, NAKAZ
BEL TERETIM – PEŁNOMOCNIK
TESLITU(M) – MODLITWA; BŁAGANIE
TEŠITUM – ZAMIESZANIE
TEŠMŰ lub TAŠMŰ – WYSŁUCHANIE
TEŠMŰ(M) – WYSŁUCHANIE
T€ŠU (jš’) – ZAMIESZKI, ROZRUCHY, POWSTANIE, BUNT, REBELIA
T€ŠŰ (tš’) – DZIEWIĘĆ; DZIEWIĄTY
r.ż. TILTU, TIŠITTU
TEŠŰ – ZAMIESZANIE, CHAOS
TI’ÂMTU lub TÂMTU, TÂMDU – SŁONA, MORSKA WODA; MORZE, OCEAN
s.c. TI’ÂMAT, l.mn. TÂMÂTE
TIÂMAT – TIAMAT [imię bóstwa personifikującego morze]; zob. TI’AMTU
ŠA TIAMAT KARASSA – WNĘTRZE TIAMAT
TIBKU – STOK, ZBOCZE (górskie); WARSTWA (cegły)
TIBNU – SŁOMA
TIBU(M) – NATARCIE
TIBŰTU(M) – NAJAZD, NAPAD, NAJŚCIE; NATARCIE; POWSTANIE, BUNT
TIDUKU – WALKA, BÓJ
CABE TIDUKI – WALCZĄCY
TIKLU – POMOCNIK; POMOC, POPARCIE; PEWNOŚĆ
TILLU(M) lub TILU – WZGÓRZE RUIN, PAGÓREK GRUZÓW [sum.]
TILTU – zob. TEŠU
TILU lub TILLU(M) – WZGÓRZE RUIN, PAGÓREK GRUZÓW [sum.]
TIMALI lub AMŠALI – WCZORAJ
TIŠŰM – DZIEWIĘĆ; DZIEWIĄTY
r.ż. TIŠITUM, TEŠITUM – DZIEWIĘĆ, TIŠUTUM – DZIEWIĄTA, s.a. r.m. TIŠE, s.a. r.ż. TIŠET, TIŠIT
TU’AMU – BLIŹNIĘTA
TUBQU – STRONA
TUHTUHANNUM – [staroas.] jakieś święto, nazwa też jakiegoś przedmiotu [zapożyczenie z hetyckiego od słowa
oznaczającego kołysanie się?]
TUKULTU – POMOC, OBRONA, WSPARCIE, OSTOJA; NADZIEJA; ZAUFANIE; LICZENIE NA KOGOŚ; SIŁA; SIŁY
WOJSKOWE, WOJSKO, ŻOŁNIERZE
s.c. TUKLAT, l.mn. TUKLÂTI
BÎT TUKLÂTI – MIASTO GARNIZONOWE
ÂL TUKULTI – TWIERDZA; MIASTO NADZIEI
TULLU(M), TULLU(M) – POWIESIĆ, OBWIESIĆ, ZAWIESIĆ, OBWIESZAĆ
[jako rzeczownik] WIESZANIE, POWIESZANIE, OBWIESZANIE, ZAWIESZANIE
TULLU(M), TULLU(M) – POWIESZONY, OBWIESZONY, ZAWIESZONY, OBWIESZONY
TULTU(M) – ROBAK
TULŰ lub TELŰ – PIERŚ KOBIECA; WYMIĘ
TUMMŰ – ZAPRZYSIĘŻONY
TUPPURU lub DUPPURU – POZOSTAWAĆ Z DALA, ODDALAĆ SIĘ [nieprzech.]; WYPĘDZAĆ [przech.]
[jako rzeczownik] POZOSTAWANIE Z DALA, ODDALANIE SIĘ; WYPĘDZANIE
TUPPURU – POZOSTAWIONY Z DALA, ODDALONY [nieprzech.]; WYPĘDZONY [przech.]
TUQMATU – BITWA, WALKA
TUQUMTU lub TUQUNTU – WALKA; ZWADA, SPÓR, ZATARG
TUQUNTU lub TUQUMTU – j.w.
TURAHU – KOZIOŁ GÓRSKI
TURRU(M) – ZAWRÓCONY, SKŁONIONY DO POWROTU; ODPROWADZONY; ODWRÓCONY; OBRÓCONY, PRZEWRÓ-
CONY; ZWRÓCONY (twarz); ZWRÓCONY, ODDANY, ODNIESIONY; ODSTAWIONY (o zbożu);WZIĘTY W NIE-
WOLĘ; (z innym czasownikiem) NA NOWO ZROBIONY; ODPARTY (o wrogu); ZREFEROWANY, SPRAWOZDANY
TURUKKUTUM – TURUKKUTU [nazwa jednego z ludów górskich]
TUSSINNUM – [staroas.] OBÓZ WOJSKOWY [zapożyczenie z hetyckiego?]
TUŠŠŰ – POTWARZ; PRZESTĘPSTWO, ZBRODNIA; PLĄTANINA, BEZŁADNOŚĆ (mowy – DABABU); ZAMIESZANIE,
ZAMĘT, BEZŁAD; NIESNASKI
l.mn.r.ż. TUŠŠÂTI
Ţ

ŢABIHU – SIEPACZ, EGZEKUTOR, KAT
ŢABTU – DOBRO; SEDNO, ISTOTA
ŢABTU – DOBRO, DOBRODZIEJSTWO
ŢÂBU(M) (tib) (a/i) – BYĆ DOBRYM; BYĆ ODPOWIEDNIM; BYĆ ZDROWYM; BYĆ ZADOWOLONYM, BYĆ ZASPOKO-
JONYM
[jako rzeczownik] BYCIE DOBRYM, BYCIE ODPOWIEDNIM; BYCIE ZDROWYM; BYCIE ZADOWOLO-
NYM, BYCIE ZASPOKOJONYM
D ŢUBBU(M): CZYNIĆ DOBRYM; CZYNIĆ ZDROWYM, UZDRAWIAĆ; CZYNIĆ ŁAGODNYM, USPOKA-
JAĆ
[jako rzeczownik] CZYNIENIE DOBRYM, ULEPSZANIE; CZYNIENIE ZDROWYM, UZDRAWIANIE; CZY-
NIENIE ŁAGODNYM, USPOKAJANIE
INA ŢABI – KIEDY DOBRZE IDZIE
ŢABU(M – DOBRY; ODPOWIEDNI; ZDROWY; ZADOWOLONY, ZASPOKOJONY
ŢABU(M), ŢABU(M) – DOBRY; BEZ PROBLEMU DOSTĘPNY; DŹWIĘCZNY, DONOŚNY (głos); ŁADNIE PACHNĄCY,
PRZYJEMNIE PACHNĄCY; PIĘKNY; ZADOWOLONY; PRZYJACIELSKI
ŢABU ELI – PRZYJEMNY, MIŁY
LA ŢABU – BRZYDKI
ŢAHU – ZBLIŻAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZBLIŻANIE SIĘ
ŢAHU – ZBLIŻONY, PRZYBLIŻONY
ŢARADU(M) (a/u) – POSYŁAĆ, WYSYŁAĆ (osoby); ODPĘDZAĆ, WYPĘDZAĆ; PRZEPĘDZAĆ, ROZPĘDZAĆ
[jako rzeczownik] POSYŁANIE, WYSYŁANIE (osoby); ODPĘDZANIE, WYPĘDZANIE; PRZEPĘDZANIE,
ROZPĘDZANIE
ŢARDU(M) – POSŁANY, WYSŁANY (osoby); ODPĘDZONY, WYPĘDZONY; PRZEPĘDZONY, ROZPĘDZONY
ŢARIDU(M) – POSYŁAJĄCY, WYSYŁAJĄCY (osoby); ODPĘDZAJĄCY, WYPĘDZAJĄCY; PRZEPĘDZAJĄCY, ROZPĘDZAJĄCY
ŢAŢMU lub DADMU – SIEDZIBA LUDZKA, MIEJSCE ZAMIESZKANE; MIEJSCE; KRAJE, OSIEDLA, MIASTA, PUNKTY
ZASIEDLONE
l.mn. DADMŰ, ŢAŢMŰ, DADMI, ŢAŢMI, DADM€, ŢAŢM€
ŠŰT DADMI, NÎŠE DADMI – MIESZKANIEC; LUDZIE; LUDZKOŚĆ
ŢEBŰ(M) (tb’) (i) – TONĄĆ, POGRĄŻAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] TONIĘCIE, POGRĄŻANIE SIĘ
D ŢUBBŰ(M): ZANURZAĆ, POGRĄŻAĆ, TOPIĆ; IŚĆ W GŁĄB, WKOPYWAĆ SIĘ (w trakcie prac budowla-
nych), WYKOPYWAĆ DÓŁ, KOPAĆ GŁĘBOKO
[jako rzeczownik] ZANURZANIE, POGRĄŻANIE, TOPIENIE; POSUWANIE SIĘ W GŁĄB, WKOPYWANIE
SIĘ; WYKOPYWANIE DOŁU, KOPANIE GŁĘBOKO
ŢEBŰ(M) – UTOPIONY, ZATOPIONY, POGRĄŻONY
ŢEBŰ(M) – TONĄCY, POGRĄŻAJĄCY SIĘ
ŢEHHŰ(M) lub TEHHIUM – POGRANICZE
ŢEHŰ(M) (thi) – PRZYBLIŻAĆ SIĘ, NADCHODZIĆ
[jako rzeczownik] PRZYBLIŻANIE SIĘ, NADCHODZENIE
D ŢUHHŰ(M): ZBLIŻAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ZBLIŻANIE SIĘ
(INA) ŢEHI – OBOK
ŢEHŰ(M) – PRZYBLIŻONY, ZBLIŻONY, NADESZŁY
ŢEHŰ(M) – PRZYBLIŻAJĄCY SIĘ, NADCHODZĄCY
ŢEMU(M) – RAPORT, INFORMACJA, SPRAWOZDANIE, DONIESIENIE; ROZKAZ, POLECENIE; POSTANOWIENIE;
KOMENDA, DOWÓDZTWO
ŢIŢU – GLINA
ŢUBBATU – SERDECZNOŚĆ, UPRZEJMOŚĆ, ŁASKAWOŚĆ [l.mn.]
ŢUBBU – RADOŚĆ; ZDROWIE
ŢUBBU(M) – UCZYNIONY DOBRYM, ULEPSZONY; UCZYNIONY ZDROWYM, UZDROWIONY; UCZYNIONY ŁAGODNYM,
USPOKOJONY
ŢUBBŰ(M) – ZANURZONY, POGRĄŻONY, ZATOPIONY; ZAGŁĘBIONY, WKOPANY (w trakcie prac budowlanych), WYKOPANY
(dół), WYKOPANY GŁĘBOKO
ŢUHHŰ(M) – ZBLIŻONY, NIEDALEKI
ŢUHHŰ(M) – PRZYNIEŚĆ
[jako rzeczownik] PRZYNIESIENIE
ŢUHHŰ(M) – PRZYNIESIONY
ŢUMMUMU lub SUKKUKU – GŁUCHY
ŢUPPU – [Stativ] (ON) JEST (BYŁ, BĘDZIE) ZAPISANY
ŢUPPU(M) – TABLICZKA; TABLICZKA GLINIANA; DOKUMENT
ŢUPPUM HARMUM [staroasyr.] – PODWÓJNY DOKUMENT, DOKUMENT Z DUPLIKATEM (tabliczka w
kopercie glinianej, która jest zapisana takim samym tekstem jak zawartość)
ŢUPPU ŠA DAJJANE [średnioasyr.] – DOKUMENT SĄDOWY
ŢUPPU DANNUTU [średnioasyr.] – WAŻNY DOKUMENT
ŢUPŠARRU – PISARZ

U
U – I
Ú – ALBO; LECZ TAKŻE; TEŻ; BA, NAWET; POZA TYM, DALEJ, NASTĘPNIE, PONADTO
U… U – ALBO… ALBO
U LU… U LU – ALBO… ALBO
Ű – TEN SAM, TO SAMO
Ű’A – BOLI! ACH! AU! [wykrzyknik bólu]
U’A – BIADA!
UBABAN – DZIESIĘĆ PALCÓW; zob. UBANU(M)
UBANU(M) – PALEC; WIERZCHOŁEK GÓRY, SZCZYT; „PALEC” [część wątroby] [r.ż.]
l.pdw. UBABAN
UBARTUTU – UBARTUTU [postać mityczna; ojciec Utnapiszti]
UBBUBU(M) – OCZYSZCZONY, WYCZYSZCZONY; OCZYSZCZONY (przez przysięgę; Amm. IV3)
UBBURU – POSĄDZAĆ, OBWINIAĆ; ZŁOŻYĆ FAŁSZYWE DONIESIENIE; ZACZAROWAĆ
[jako rzeczownik] POSĄDZANIE, OBWINIANIE; SKŁADANIE FAŁSZYWEGO DONIESIENIA; CZAROWANIE
UBBURU – POSĄDZONY, OBWINIONY; FAŁSZYWIE OSKARŻONY; ZACZAROWANY
UCA’U lub WACŰ(M) (wci), WACA’UM – [średnio- i nowobabilońskie] WYCHODZIĆ, ODCHODZIĆ, UCIEKAĆ, REZY-
GNOWAĆ; WYCIĄGAĆ; WYSTAWAĆ
[jako rzeczownik] WYCHODZENIE, ODCHODZENIE, UCIEKANIE, REZYGNOWANIE; WYCIĄGANIE;
WYSTAWIANIE
GT ITCU’U: ODCHODZIĆ, ODDALAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ODCHODZENIE, ODDALANIE SIĘ
Š ŠUCU’U: WYPROWADZAĆ, KAZAĆ WYJŚĆ; WYSTĄPIĆ (z brzegów), WYLAĆ; WYNOSIĆ, WYWLEC,
ODCIĄGNĄĆ; UWOLNIĆ; DOPROWADZIĆ DO UPADKU; ZDRADZIĆ (tajemnicę), ŚCIĄGNĄĆ (daninę)
[jako rzeczownik] WYPROWADZANIE, NAKAZANIE WYJŚCIA; WYSTĄPIENIE (z brzegów), WYLANIE;
WYNOSZENIE, WYWLECZENIE, ODCIĄGANIE; UWALNIANIE; DOPROWADZANIE DO UPADKU;
ZDRADZANIE (tajemnicy); ŚCIĄGANIE (daniny)
ŠTN ŠUTACU’U: CIĄGLE WYGADYWAĆ SIĘ, WYPAPLAĆ RAZ ZA RAZEM
[jako rzeczownik] WYGADYWANIE SIĘ RAZ PO RAZ, CZĘSTE WYPAPLYWANIE
ANA CITIM ŠUCUM – WYDAWAĆ
UCURTU – RYSUNEK KONTUROWY; KOŁO CZARODZIEJSKIE; [Lipin] GRANICA; PRZEDSTAWIENIE
UDDU (’d’) – POTRZEBA, BIEDA; KLĘSKA, PLAGA; UCISK
UDDŰ – OKREŚLONY, POZNANY; ROZPOZNAWALNY
UDDŰM – [bezok. D] USTANAWIANIE NA STAŁE; zob. ADŰ
UDDŰM – USTANAWIONY NA STAŁE, UTRWALONY; zob. ADŰ
UDDUŠU – ODNOWIONY, ODBUDOWANY, WYBUDOWANY NA NOWO, ODRESTAUROWANY
UDRATE – DROMADERY
UGARU(M) – POLE, NIWA, ŁAN
UGGATU – ZŁOŚĆ, GNIEW
UGGUGU – ROZGNIEWANY, ROZZŁOSZCZONY
UHHURU – D: SPÓŹNIAĆ SIĘ, OPÓŹNIAĆ SIĘ; BYĆ NIEWIDOCZNYM (dosł. POZOSTAWAĆ W TYLE) [termin astrono-
miczny] [D]
[jako rzeczownik] SPÓŹNIANIE SIĘ, OPÓŹNIANIE SIĘ; (astronom.) BYCIE NIEWIDOCZNYM, (dosł.) POZO-
STAWANIE W TYLE
UHHURU – SPÓŹNIONY, OPÓŹNIONY; NIEWIDOCZNY (astronom.), (dosł.) POZOSTAŁY W TYLE
UHHUZU – POWLEKAĆ (metalem)
[jako rzeczownik] POWLEKANIE (metalem)
UHHUZU – POWLECZONY (metalem)
UKULLŰ – PASZA, POŻYWIENIE
UKULTU – POKARM, ŻARCIE
UL – NIE [negacja zdania głównego, oznajmującego itp.]
UL… UL – ANI… ANI
UL – ALBO
ULA [starobab. i staroasyr.] – NIE [negacja zdania głównego, oznajmującego itp.]
ULLITU – TAMTA
l.mn. ULLIATUM, ULLÂTUM
ULLUCU(M) – RADOWANIE SIĘ, RADOŚĆ
ULLULU – WYKRZYKIWAĆ Z RADOŚCI, RADOŚNIE WOŁAĆ
[jako rzeczownik] WYKRZYKIWANIE Z RADOŚCI, RADOSNE WOŁANIE
ULLULU – WYKRZYCZANY Z RADOŚCI, ZAWOŁANY RADOŚNIE
ULLULUM – [bezok. Š] WISZENIE, OBWIESZANIE, ZAWIESZANIE; zob. ALALUM
ULLULUM – POWIESZONY, ZAWIESZONY
ULLŰM – TAMTEN
r.ż. ULLITU, l.mn. ULLŰTU(M), l.mn. r.ż. ULLIATUM, ULLÂTUM
ULLŰ(M), ULLŰ(M): PODNIESIONY, PODWYŻSZONY; MIANOWANY?
ULTU [średnio- i nowobab.] lub IŠTU, IŠTUM, ISSU – [miejscowo:] Z, OD, PRZY, POD, U, NA; [czasowo:] OD, PO, PO TYM
JAK; [jako spójnik:] GDY, SKORO; por. ULTU
ISSU LIBBI – Z
ISSU PAN – OD?
ULTU LIBBI – Z WEWNĄTRZ; PO, PO TYM JAK
ULTU[średniobab.] lub IŠTU, IŠTUM(MA), ISSU – [subj:] GDY, SKORO, KIEDY; OD TEGO CZASU, ODTĄD
ISSU BET – OD
ULTU – OD (czasowo i miejscowo); Z (miejscowo); (jako spójnik) GDY, SKORO, SKORO TYLKO
ULTU ULLA – OD DAWNA
ULU – [składnik zwrotu]
ULU… ULU – ALBO… ALBO
UM – W DNIU, GDY [wprowadza zdanie czasowe]
-UM lub –IUM – [końcówka określająca nazwy ludów]; por. AŠŠURUM
UMAM – DZIŚ, DZISIAJ
UMAMU – ZWIERZĘ
UMAMUM – ZWIERZĘTA, FAUNA
UMIŠAM – CODZIENNIE
UMMA – [partykuła wprowadzająca mowę bezpośrednią]
UMMA… X-MA – TAK (W TEN SPOSÓB) (MÓWI) x
UMMANU – RZEMIEŚLNIK [sum.]
MAR UMMANI – RZEMIEŚLNIK
UMMANU(M), UMMANU(M) – LUD; ODDZIAŁ; WOJSKO [sum.]
UMME’ANUM [staroasyr.] lub UMMI’ANU(M) – WIERZYCIEL; OFIARODAWCA PIENIĘDZY; RZEMIEŚLNIK, MAJSTER,
MISTRZ
UMMEATU(M) – LATO
INA UMMEATIM – LATEM
UMMI’ANU(M) lub UMME’ANUM – WIERZYCIEL; OFIARODAWCA PIENIĘDZY; RZEMIEŚLNIK, MAJSTER, MISTRZ
UMMU lub ALAKU, KUNNU – ZAKŁADAĆ
[jako rzeczownik] ZAKŁADANIE
UMMU(M) – MATKA
l.mn. UMMATUM
UMŠU(M) – GORĄCO, UPAŁ
UMU(M) (jwm) – DZIEŃ; ŚWIATŁO; CZAS, KIEDY [sum. UD]
s.c. ŰM, l.mn. ŰM€, UMÂTE
UM 4 – CZTERY DNI
HAMŠAT UMU – PIĘĆ DNI
UMUM HAMŠUM – PIĄTY DZIEŃ
INA UM 20 – DWUDZIESTEGO DNIA
ANA UM 10 – W CIĄGU DZIESIĘCIU DNI
IN UMIŠU [staroakad.] – WÓWCZAS, WTEDY
INA UMEŠU [średniobab.] – PÓŹNIEJ
UMAM REQAM – DALEKIEGO DNIA = W PRZYSZŁOŚCI
DARIŠ UMIM – NA ZAWSZE
UMU ANNIU – DZISIEJSZY DZIEŃ, DZISIAJ
IŠTU UMIM – PO DNIU
INA ŰM€ ŠŰMA – W TE DNI, WTEDY, O TYM CZASIE
INŰMIŠU – WTEDY, O TYM CZASIE; DO TEGO CZASU
ŰM PÂNI – PRZESZŁE CZASY, PRZED
UMAKKAL – JEDEN (CAŁY) DZIEŃ
UMAM – DZIŚ; DZIENNIE
UM – W DNIU, GDY [wprowadza zdanie czasowe]
UNNEDUKKU(M) – LIST
UNNINNU – MODLITWA
UNQU(M) – PIERŚCIEŃ
UPATINNUM – [staroas.] CHŁOPI, PRACOWNICY ROLNI (grupa ludzi pracująca na jednym gruncie), GRUNT
LENNY [zapożyczenie z hetyckiego, do którego z kolei przeszło z luwijskiego]
UPPULUM, UPPULU – WYZNACZONY NA SPADKOBIERCĘ, SPADKOBIORCA; zob. APALU(M)
UPPUQU(M): OBROSNIĘTY, ZAROŚNIĘTY
UPŠAŠŰ – ROBIENIE, CZYNIENIE (? Machenschaft)
UQNU – LAPIS-LAZULI
UR – UR [miasto w południowej Mezopotamii, jeden z najważniejszych ośrodków Sumeru]
URIGALLU – WYSOKO POSTAWIONY KAPŁAN
URKARINNU – DRZEWO BUKSZPANOWE
URMAŠUM – URMASZU [imię boga]
URPATU lub IRPITU, ERPITU – CHMURA, OBŁOK
URQITU – ZIELENINA; TRAWA; ROŚLINNOŚĆ
URRU – DZIEŃ; ŚWIATŁO
URRI U MUŠI – DNIEM I NOCĄ
URRAM – RANO; JUTRO
URRAM U ŠERAM – W PRZESZŁOŚCI, ZAWSZE
URRUHIŠ – NAGLE, RAPTOWNIE; NATYCHMIAST, ZARAZ, Z MIEJSCA, NA POCZEKANIU
URRUKU(M) – PRZEDŁUŻYĆ [D od ARAKU(M)]
[jako rzeczownik] PRZEDŁUŻANIE
URRUKU(M) – PRZEDŁUŻONY
URŠANAKU – WOJOWNICZY
USÂTU – POMOC, WSPARCIE, POKRZEPIENIE
s.c. USÂT
USUKKU(M) – POŚLADEK
UŠŠE lub UŠŠU – PODSTAWA, FUNDAMENT
UŠŠU lub UŠŠE – j.w.
UŠŠURU(M): DOPROWADZONY DO PORZĄDKU, PORZĄDKOWANY, UPORZĄDKOWANY; POKRZEPIONY
UŠŠUŠU – ZMĘCZONY, UDRĘCZONY, ZADRĘCZONY
UŠŠUŠU – MĘCZYĆ, ZADRĘCZYĆ, DRĘCZYĆ [D od AŠŠAŠU]
[jako rzeczownik] MĘCZENIE, DRĘCZENIE
UŠU lub EŠU – DRZEWO HEBANOWE
UŠUZZU, UŠUZZU – zob. NAZAZU(M)
UTARU [asyr.] lub WATARU(M) (i) – PRZEKRACZAĆ PRZECIĘTNOŚĆ; PRZEWYŻSZAĆ; BYĆ KOLOSALNYM, BYĆ
ZBYT WIELKIM
[jako rzeczownik] PRZEKRACZANIE PRZECIĘTNOŚCI; PRZEWYŻSZANIE; BYCIE KOLOSALNYM, BYCIE
ZBYT WIELKIM
D UTTURU(M): CZYNIĆ KOLOSALNYM
[jako rzeczownik] CZYNIENIE KOLOSALNYM
ANA KAT x UTTURU – KAZAĆ PRZEKROCZYĆ KWOTĘ x
UTIRU? – PRZEKRACZAJĄCY PRZECIĘTNOŚĆ; PRZEWYŻSZAJĄCY
UTRU? – KOLOSALNY, ZBYT WIELKI
UTAŠŠUŠU – BYĆ UNIESZCZĘŚLIWIONYM, DOPROWADZONYM DO CIERPIENIA [DT od AŠAŠU]
[jako rzeczownik] BYCIE UNIESZCZĘŚLIWIONYM, DOPROWADZONYM DO CIERPIENIA
UTLU – BIODRO; UDO; KOLANA (kiedy się mówi o siedzeniu na kolanach); WNĘTRZE, ŁONO (ziemi)
s.c. UTUL, l.pdw. UTLÂ
UTNENNU – ŻARLIWIE SIĘ MODLIĆ; zob. [ENU]
[jako rzeczownik] MODLENIE SIĘ Z ŻARLIWOŚCIĄ
UTUKKU(M) – DOBRY DUCH, PRZYJAZNY DEMON [sum.]
UTULUM – zob. ITULUM
UTTURU(M) – KOLOSALNY, UCZYNIONY KOLOSALNYM
UZNU(M) – UCHO
l.pdw. UZNAN
UZUZZU, UZUZZU – zob. NAZAZU(M)

WA’IRU(M), WA’IRU(M) – ZACZYNAJĄCY; WYRUSZAJĄCY
WABALU(M), WABALU(M) (a/i) lub ABALU(M) – SKŁANIAĆ; PODNOSIĆ; PRZYNIEŚĆ, NOSIĆ, ODNOSIĆ; NABAWIAĆ
SIĘ; ZDOBYWAĆ
[jako rzeczownik] SKŁANIANIE; PODNOSZENIE; PRZYNOSZENIE, NOSZENIE, ODNOSZENIE; NABAWIA-
NIE SIĘ; ZDOBYWANIE
GT ITBULU(M), ITBULU(M): ZABIERAĆ, ODBIERAĆ
[jako rzeczownik] ZABIERANIE, ODBIERANIE
Š ŠUBULU(M), ŠUBULU(M): KAZAĆ PRZYNOSIĆ; KAZAĆ PRZESYŁAĆ; KAZAĆ POSYŁAĆ; KAZAĆ
PRZEWOZIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE PRZYNIESIENIA; NAKAZANIE PRZESYŁANIE; NAKAZANIE POSŁANIA;
NAKAZANIE PRZEWIEZIENIA
ŠT ŠUTABULU(M), ŠUTABULU(M): ROZWAŻAĆ, PRZEMYŚLIWAĆ; ZDECYDOWAĆ SIĘ, POSTANOWIĆ
[jako rzeczownik] ROZWAŻANIE, PRZEMYŚLIWANIE; DECYDOWANIE SIĘ, POSTANAWIANIE
ANA LIBBIM WABALUM – WNIEŚĆ, WPROWADZIĆ; DOPASOWAĆ
LIBBAŠU UBBAL ANA – SERCE JEGO SKŁANIA GO DO
QATATE ANA LEMNETTI INA LIBBI x UBALU – RĘCE W ZŁYM ZAMIARZE PODNIEŚĆ NA x
WABALUM [wariant BABALU(M)] – PRZYNIEŚĆ, NIEŚĆ [Prs i Prt G nie używane], DONOSIĆ, PRZYNOSIĆ
[jako rzeczownik] PRZYNIESIENIE, NOSZENIE, DONOSZENIE, PRZYNOSZENIE
N NABBULU(M)?: BYĆ PRZYNIESIONYM
[jako rzeczownik] BYCIE PRZYNIESIONYM
WACA’UM [staroasyr.] lub WACŰ(M) (wci), UCA’U – WYCHODZIĆ, ODCHODZIĆ, UCIEKAĆ, REZYGNOWAĆ; WYCIĄ-
GAĆ; WYSTAWAĆ; (w St) ZWISAĆ
{jako rzeczownik] WYCHODZENIE, ODCHODZENIE, UCIEKANIE, REZYGNOWANIE; WYCIĄGANIE;
WYSTAWIANIE
GT ITCU’U: ODCHODZIĆ, ODDALAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ODCHODZENIE, ODDALANIE SIĘ
Š ŠUCU’U: WYPROWADZAĆ, KAZAĆ WYJŚĆ; WYSTĄPIĆ (z brzegów), WYLAĆ; WYNOSIĆ, WYWLEC,
ODCIĄGNĄĆ; UWOLNIĆ; DOPROWADZIĆ DO UPADKU; ZDRADZIĆ (tajemnicę), ŚCIĄGNĄĆ (daninę)
[jako rzeczownik] WYPROWADZANIE, NAKAZANIE WYJŚCIA; WYSTĄPIENIE (z brzegów), WYLANIE;
WYNOSZENIE, WYWLECZENIE, ODCIĄGANIE; UWALNIANIE; DOPROWADZANIE DO UPADKU;
ZDRADZANIE (tajemnicy); ŚCIĄGANIE (daniny)
ŠTN ŠUTACU’U: CIĄGLE WYGADYWAĆ SIĘ, WYPAPLAĆ RAZ ZA RAZEM
[jako rzeczownik] WYGADYWANIE SIĘ RAZ PO RAZ, CZĘSTE WYPAPLYWANIE
ANA CITIM ŠUCUM – WYDAWAĆ
WACŰ(M) (wci) lub ACŰ, UCA’U, WACA’UM – WYCHODZIĆ, ODCHODZIĆ, UCIEKAĆ, REZYGNOWAĆ; WYCIĄ-
GAĆ; WYSTAWAĆ; (w St) ZWISAĆ
[jako rzeczownik] WYCHODZENIE, ODCHODZENIE, UCIEKANIE, REZYGNOWANIE; WYCIĄGANIE;
WYSTAWIANIE; ZWISANIE
GT ITCŰ: ODCHODZIĆ, ODDALAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] ODCHODZENIE, ODDALANIE SIĘ
Š ŠUCŰ: WYPROWADZAĆ, KAZAĆ WYJŚĆ; WYSTĄPIĆ (z brzegów), WYLAĆ; WYNOSIĆ, WYWLEC,
ODCIĄGNĄĆ; UWOLNIĆ; DOPROWADZIĆ DO UPADKU; ZDRADZIĆ (tajemnicę), ŚCIĄGNĄĆ (daninę)
[jako rzeczownik] WYPROWADZANIE, NAKAZANIE WYJŚCIA; WYSTĄPIENIE (z brzegów), WYLANIE;
WYNOSZENIE, WYWLECZENIE, ODCIĄGANIE; UWALNIANIE; DOPROWADZANIE DO UPADKU;
ZDRADZANIE (tajemnicy); ŚCIĄGANIE (daniny)
ŠTN ŠUTACŰ: CIĄGLE WYGADYWAĆ SIĘ, WYPAPLAĆ RAZ ZA RAZEM
[jako rzeczownik] WYGADYWANIE SIĘ RAZ PO RAZ, CZĘSTE WYPAPLYWANIE
ANA CITIM ŠUCUM – WYDAWAĆ
WACŰ(M) – ZBIEGŁY, ZREZYGNOWANY; WYCIĄGNIĘTY, WYSTAWIONY
WACŰ(M) – WYCHODZĄCY; ODCHODZĄCY, UCIEKAJĄCY, REZYGNUJĄCY; WYCIĄGAJĄCY; WYSTAWAJĄCY; ZWISA-
JĄCY
WÂCU(M) – BYĆ MAŁYM
[jako rzeczownik] BYCIE MAŁYM
WACU(M) – MAŁY
WACŰTU(M) – ODEJŚCIE
WACŰTAM ALAKUM – ODCHODZIĆ
WADŰ lub ADŰ (wd’) – POROZUMIENIE POTWIERDZONE PRZYSIĘGĄ, UKŁAD ZAPRZYSIĘŻONY, SOJUSZ UMOC-
NIONY PRZYSIĘGĄ; POROZUMIENIE; OKREŚLENIE, USTANOWIENIE, ZGODA, POSTANOWIENIE, PO-
LECENIE, ZASADA; PRZYSIĘGA, ŚLUBOWANIE; PRZYKAZANIE
l. mn. (W)AD€
B€L AD€ – SOJUSZNIK, KTÓRY ZAPRZYSIĄGŁ WIERNOŚĆ, ZŁOŻYŁ PRZYSIĘGĘ
WADŰ lub ADŰ (wd’) – USTANAWIAĆ; PRZYSIĘGAĆ, KLĄĆ SIĘ
[jako rzeczownik] USTANAWIANIE; PRZYSIĘGANIE, ZAKLINANIE SIĘ
D UDDŰ?: USTANAWIAĆ NA STAŁE
[jako rzeczownik] USTANAWIANIE NA STAŁE
WADŰ – USTANOWIONY; ZAPRZYSIĘŻONY
WADŰ – USTANOWIAJĄCY; ZAPRZYSIĘGAJĄCY, ZAKLINAJĄCY SIĘ
WAKLU(M) – STRAŻNIK, DOZORCA
WAKIL 10 CABIM – STRAŻNIK PILNUJĄCY DZIESIĘCIU LUDZI
WALADU(M) (a/i) – RODZIĆ; ŚWIADCZYĆ, ŚWIADKOWAĆ
[jako rzeczownik] RODZENIE; ŚWIADCZENIE, ŚWIADKOWANIE
WALIDU(M) – RODZĄCY; ŚWIADCZĄCY, ŚWIADKUJĄCY
WALDU(M) – URODZONY
WAPŰ(M) – BYĆ WIDOCZNYM
[jako rzeczownik] BYCIE WIDOCZNYM
WAPŰ(M) – WIDOCZNY
WAQARU(M) – BYĆ DROGOCENNYM
[jako rzeczownik] BYCIE DROGOCENNYM
WAQRU(M) – DROGOCENNY
WARADU(M) (a/i) lub ARADU – SCHODZIĆ, ZSTĘPOWAĆ; ZJEŻDŻAĆ; PRZENIEŚĆ SIĘ; IŚĆ
[jako rzeczownik] SCHODZENIE, ZSTĘPOWANIE; ZJEŻDŻANIE; PRZENOSZENIE SIĘ; CHODZENIE
WARAQU(M) (i) – BYĆ ZIELONYM, BYĆ ŻOŁTYM; (przenośnie to samo o cerze)
[jako rzeczownik] BYCIE ZIELONYM, BYCIE ŻÓŁTYM (także o cerze)
WARDATU lub ARDATU – PANNA (na wydaniu); KOBIETA; NIEWOLNICA
WARDAT LILÎ lub ARDAT LILÎ – DEMON RODZAJU ŻEŃSKIEGO
WARDU(M) – SCHODZĄCY, ZSTĘPUJĄCY; ZJEŻDŻAJĄCY; PRZYNOSZĄCY SIĘ; IDĄCY
WARDU(M), WARDU(M) lub ARDU(M) – SŁUGA, PAROBEK; NIEWOLNIK [także sum.]
WARDUTU lub ARDUTU – SŁUŻBA; NIEWOLA
WARHIŠAM lub ARHIŠAM – MIESIĘCZNIE
WARHU (wrh) lub ARHU – MIESIĄC
S.C.: ARAH, l.mn.: ARH€, ARHI, ARHANI
CÎT ARHI – WSCHÓD KSIĘŻYCA, NÓW
INA ARAH UM€ (UMÂTE) – W CIĄGU MIESIĄCA
ŠA ARHI – COMIESIĘCZNIE
WARIDU(M) – SCHODZĄCY, ZSTĘPUJĄCY; ZJEŻDŻAJĄCY; PRZENIESIONY
WARKA lub IŠTU – SKORO, GDY [w zdaniach czasowych]
WARKANU(M) – PÓŹNIEJ
WARKAT – ZA, POZA
WARKATU(M) – COŚ CO LEŻY Z TYŁU; ODWROTNA STRONA; SPADEK; STAN FAKTYCZNY, STAN RZECZY;
SPRAWA, INTERES
ARKAT AMARU – PATRZEĆ DO TYŁU
ARKATI CABATU – NASTĘPOWAĆ
ARKAT ŠATTI – OKRES PO PORZE ŻNIW
WARKITU lub WARKŰ (M), ARKITU, WARKIUM – TYLNI; PÓŹNIEJSZY; PRZYSZŁY
ANA WARKÂT UMI – DLA PRZYSZŁOŚCI
WARKIKA – PO TOBIE
IŚTU WARKIŠU – ODKĄD JEST MARTWY
WARKIUM, WARKIUM lub WARKITU, ARKITU, WARKŰ(M) – j.w.
WARKŰ(M), WARKŰ(M) lub WARKITU, ARKITU, WARKIUM – j.w.
WARQU lub ARQU – ZIELONY; ŻÓŁTY; każdy odcień z przedziału kolorów pomiędzy zielonym a żółtym
WARŰ(M) (wru) lub ARŰ – PROWADZIĆ
[jako rzeczownik] PROWADZENIE
GTN: PROWADZIĆ CIĄGLE; WCIĄŻ SPROWADZAĆ
[jako rzeczownik] PROWADZENIE CIĄGLE; SPROWADZANIE RAZ PO RAZ
Š ŠURŰ(M): KAZAĆ PROWADZIĆ; KAZAĆ SPROWADZIĆ
[jako rzeczownik] NAKAZANIE SPROWADZENIA, NAKAZANIE PROWADZENIA
WARŰ(M) – PROWADZONY, SPROWADZONY
WARŰ(M) – PROWADZĄCY
WÂRU(M) (w’r), WÂRU(M) – ZACZĄĆ; WYRUSZYĆ (?)
[jako rzeczownik] ZACZYNANIE; WYRUSZANIE?
D WURRU(M), WURRU(M)? – POLECIĆ
[jako rzeczownik] POLECANIE
WARU(M), WARU(M) – ZACZĘTY
WASAMU(M) – NALEŻEĆ DO KOGOŚ
[jako rzeczownik] NALEŻENIE DO KOGOŚ
WAŠABU(M) lub AŚABU(M) (a/i) – SIADAĆ; ZASIADAĆ (w sądzie); MIESZKAĆ, OSIEDLAĆ SIĘ; PRZEBYWAĆ, ZNAJ-
DOWAĆ SIĘ
[jako rzeczownik] SIADANIE, ZASIADANIE (w sądzie); MIESZKANIE, OSIEDLANIE SIĘ; PRZEBYWANIE,
ZNAJDOWANIE SIĘ
Š ŠUŠUBU(M): POSADZIĆ, KAZAĆ SIADAĆ; OSIEDLAĆ
[jako rzeczownik] POSADZENIE, USADZENIE, KAZANIE SIADAĆ; OSIEDLANIE
INA CER x WAŠABU – SIADAĆ NA x [możliwe też konstrukcje przechodnie]
INA HARRANI (W)AŠIB – JEST W PODRÓŻY HANDLOWEJ, PODRÓŻUJE W CELACH HANDLOWYCH
INA PAŠŠURI ŠUŠUBU – KAZAĆ UMIEŚCIĆ NA TABLICZCE, W DOKUMENCIE
WAŠARU(M) (a/i) lub MAŠARU – BYĆ LUŹNYM; OPUSZCZAĆ (miejsce)
[jako rzeczownik] BYCIE LUŹNYM; OPUSZCZANIE (miejsca)
D WUŠŠURU(M): POLUŹNIAĆ, ROZLUŹNIAĆ; ZWALNIAĆ, WYPUSZCZAĆ NA WOLNOŚĆ; POŚWIĘCAĆ,
REZYGNOWAĆ; ODPROWADZIĆ, UNIEŚĆ (łup); PORZUCAĆ, ZOSTAWIAĆ NA LODZIE; ZNIKAĆ
[jako rzeczownik] ODPROWADZANIE, UNOSZENIE (łupu); POLUŹNIANIE, ROZLUŹNIANIE; ZWALNIANIE,
WYPUSZCZANIE NA WOLNOŚĆ; POŚWIĘCANIE, REZYGNOWANIE; PORZUCANIE, ZOSTAWIANIE NA
LODZIE; ZNIKANIE
DT UTAŠŠURU(M): BYĆ ROZLUŹNIONYM
[jako rzeczownik] BYCIE ROZLUŹNIONYM
ŠINA MUŠŠURAMA RAMANUŠŠIN – SAMI SIĘ ODDALI (? Sie waren sich selbst überlassen)
WAŠIBU(M) – SIEDZĄCY; ZASIADAJĄCY (w sądzie); MIESZKAJĄCY, OSIEDLAJĄCY SIĘ;PRZEBYWAJĄCY, ZNAJDUJĄCY
SIĘ
WASIMU(M) – NALEŻACY DO KOGOŚ
WAŠIRU(M) – OPUSZCZAJĄCY (miejsce)
WAŠRU(M) – LUŹNY
WATARU(M) (i) lub UTARU – PRZEKRACZAĆ PRZECIĘTNOŚĆ; PRZEWYŻSZAĆ; BYĆ KOLOSALNYM, BYĆ ZBYT
WIELKIM
[jako rzeczownik] PRZEKRACZANIE PRZECIĘTNOŚCI; PRZEWYŻSZANIE; BYCIE KOLOSALNYM, BYCIE
ZBYT WIELKIM
D UTTURU(M): CZYNIĆ KOLOSALNYM
[jako rzeczownik] CZYNIENIE KOLOSALNYM
ANA KAT x UTTURU – KAZAĆ PRZEKROCZYĆ KWOTĘ x
WATIRU – PRZEKRACZAJĄCY PRZECIĘTNOŚĆ; PRZEWYŻSZAJĄCY
WATRU – KOLOSALNY, ZBYT WIELKI
WATRU lub ATRU – PRZEWYŻSZAJĄCY, NADZWYCZAJNY, NIEZWYKŁY; ZBĘDNY; (Amm.:) DODATKOWY
KIMA ATARTIMMA – „WEDŁUG ZYSKU”, „STOSOWNIE DO ZYSKU”, „TYLE (Z TEGO) BYŁO DO DYS-
POZYCJI”
WATŰ(M) (wta) – ZNAJDOWAĆ
[jako rzeczownik] ZNAJDOWANIE
WATŰ(M) – ZNALEZIONY
WATŰ(M) – ZNAJDUJĄCY, ZNALAZCA
WILDU(M) – POTOMSTWO
WUDDŰ? – USTANOWIONY NA STAŁE
WURRU(M), WURRU(M)? – POLECONY
WUŠŠURU(M) – POLUŹNIONY, ROZLUŹNIONY; ZWOLNIONY, WYPUSZCZONY NA WOLNOŚĆ; POŚWIĘCONY, PORZUCO-
NY; ODPROWADZONY, UNIESIONY (łup); PORZUCONY, ZOSTAWIONY NA LODZIE; ZAGINIONY
Z

ZA’ARU lub ZA’IRU, ZAJARU – WRÓG
ZA’INU – NAPEŁNIAJĄCY; POWODUJĄCY NABRZMIENIE
ZA’IRU lub ZA’ARU, ZAJARU – WRÓG
ZA’IRU – POGARDZAJĄCY, GARDZĄCY; NIENAWIDZĄCY
ZA’IZU(M) – DZIELĄCY; OTRZYMUJĄCY UDZIAŁ
ZABALU (i) – NIEŚĆ (ciężar); PONOSIĆ (winę)
[jako rzeczownik] NIESIENIE (ciężaru); PONOSZENIE (winy)
ZABALU(M) (i) – ROZPOWIADAĆ, ZDRADZAĆ
[jako rzeczownik] ROZPOWIADANIE, ZDRADZANIE
ZABBILUM – TRAGARZ
ZABILU – NIOSĄCY (ciężar); PONOSZĄCY (winę)
ZABILU(M) – ROZPOWIADAJĄCY, ZDRADZAJĄCY
ZABLU – NIESIONY; PONOSZONY (o winie)
ZABLU(M) – WYGADANY, ZDRADZONY
ZAJARU lub ZA’IRU, ZA’ARU – WRÓG
ZAKARU (a/u) lub SAQARU, ŠAQARU – MÓWIĆ, POWIEDZIEĆ; WZYWAĆ, WOŁAĆ; MODLIĆ SIĘ; POROZUMIEĆ SIĘ,
DOGADAĆ SIĘ; NAZYWAĆ; PRZYSIĘGAĆ, ZAKLINAĆ SIĘ; DOKONAĆ, WYWOŁAĆ, STWORZYĆ
[jako rzeczownik] MÓWIENIE, POWIEDZENIE; WZYWANIE, WOŁANIE; MODLENIE SIĘ; POROZUMIE-
WANIE SIĘ, DOGADYWANIE SIĘ; NAZYWANIE; PRZYSIĘGANIE, ZAKLINANIE SIĘ; DOKONANIE, WY
WOŁYWANIE, TWORZENIE
GT ZITKURU: POROZUMIEWAĆ SIĘ; MÓWIĆ, INFORMOWAĆ, POWIADOMIĆ
[jako rzeczownik] POROZUMIEWANIE SIĘ; MÓWIENIE, INFORMOWANIE, POWIADAMIANIE
Š ŠUZKURU: KAZAĆ MÓWIĆ, ZMUSIĆ DO MÓWIENIA; RZUCIĆ (klątwę); ZAPRZYSIĄC, KAZAĆ ZŁO-
ŻYĆ PRZYSIĘGĘ (z ADU, NIŠ QATI, NIŠ ILANI)
[jako rzeczownik] NAKAZANIE MÓWIENIA, ZMUSZENIE DO MÓWIENIA; RZUCANIE (klątwy); ZAPRZY-
SIĘGANIE, NAKAZANIE ZŁOŻENIA PRZYSIĘGI
ZAKIRU – MÓWIĄCY; WZYWAJĄCY, WOŁAJĄCY;MODLĄCY SIĘ; POROZUMIEWAJĄCY SIĘ, DOGADUJĄCY SIĘ; NAZYWA-
JĄCY; PRZYSIĘGAJĄCY, ZAKLINAJĄCY SIĘ; DOKONUJĄCY, WYWOŁUJĄCY, TWORZĄCY
ZAKRU – WYPOWIEDZIANY; WEZWANY, ZAWOŁANY; WYMODLONY; DOGADANY; NAZWANY; ZAPRZYSIĘŻONY; DOKO-
NANY, WYWOŁANY, TWORZONY
ZAKKARU – CHŁOPIEC
ZAMÂNU – ZŁY, WROGI; WRÓG, PRZECIWNIK
l.mn. ZAMÂNI, ZAMÂN€
ZAMARU(M) (u) – ŚPIEWAĆ, OPIEWAĆ
[jako rzeczownik] ŚPIEWANIE, OPIEWANIE
ZAMIRU(M) – ŚPIEWAJĄCY, OPIEWAJĄCY
ZAMMARU lub ZAMMERU – ŚPIEWAK, MUZYKANT
ZAMMERU lub ZAMMARU – j.w.
ZAMRU(M) – WYŚPIEWANY, ZAŚPIEWANY, OPIEWANY
ZANANU(M), ZANANU(M) (u) – PADAĆ (o deszczu), LAĆ
[jako rzeczownik] PADANIE (deszczu), LANIE
ŠUZUNNUM – SPOWODOWAĆ DESZCZ, SPROWADZIĆ DESZCZ
[jako rzeczownik] SPOWODOWANIE DESZCZU, SPROWADZENIE DESZCZU
ZANINU(M), ZANINU(M) – PADAJĄCY (deszcz), LEJĄCY
ZANNU(M), ZANNU(M) – SPADŁY (deszcz)
ZANU lub CANU (a) – NAPEŁNIAĆ; SPOWODOWAĆ NABRZMIENIE, DOPROWADZIĆ DO NABRZMIENIA
[jako rzeczownik] NAPEŁNIANIE; SPOWODOWANIE NABRZMIENIA; DOPROWADZANIE DO NA-
BRZMIENIA
ZANU – NAPEŁNIONY; NABRZMIAŁY, DOPROWADZONY DO NABRZMIENIA
ZÂNU(M) (z’n) – BYĆ OZDOBIONYM [St]
[jako rzeczownik] BYCIE OZDOBIONYM
ZANU(M) – OZDOBIONY
ZAPRU lub CAPRU – ZŁY; KIEPSKI, NIEPOMYŚLNY, ZŁY; BRZYDKI, SZPETNY, SZKARADNY
ZAPURTU lub CAPURTU – NIESZCZĘŚCIE; MĘKA, KATUSZE
ZAQATU(M) (a/u) – UGRYŹĆ, UKĄSIĆ
[jako rzeczownik] GRYZIENIE, KĄSANIE, UGRYZIENIE, UKĄSZENIE
ZAQIKU lub ŠARU – WIATR, HURAGAN
ZAQITU(M) – GRYZĄCY, KĄSAJĄCY
ZAQTU(M) – UGRYZIONY, POKĄSANY
ZARU (a, i) – POGARDZAĆ; NIENAWIDZIEĆ
[jako rzeczownik] POGARDZANIE; NIENAWIDZENIE
ZARU – POGARDZONY, WZGARDZONY; ZNIENAWIDZONY
ZAZU – STAĆ; STAWIAĆ; WYSTĘPOWAĆ JAKO ŚWIADEK
ZÂZU(M) (zuz) (a/u) – DZIELIĆ; OTRZYMYWAĆ UDZIAŁ
[jako rzeczownik] DZIELENIE; OTRZYMYWANIE UDZIAŁU
D ZUZZU(M): PODZIELIĆ, ROZDZIELIĆ
[jako rzeczownik] PODZIELENIE, ROZDZIELENIE
INA x ZÂZU – OTRZYMYWAĆ UDZIAŁ Z x
ANA (ŠENA) ZÂZUM – DZIELIĆ NA (DWIE) CZĘŚCI, DZIELIĆ NA (DWOJE)
ZAZU(M) – PODZIELONY; OTRZYMANY JAKO UDZIAŁ
ZERU, ZERU – ZIARNO SIEWNE; NASIENIE, ZIARNO; POTOMSTWO; ROLA, POLE
ZIBBATU(M) – OGON; KONIEC
ZIBU – SZAKAL
ZIHHU(M) – PĘCHERZYK [cecha wątroby]
ZIKARU(M) lub ZIKRU – MĘŻCZYZNA; CHŁOPIEC; MĘSKI; BOHATER; BOHATERSKI
s.c. ZIKAR
ZIKAR SINIŠ – MĘŻCZYZNA I KOBIETA = WSZYSCY
ZIKRU lub ZIKARU(M) – j.w.
ZIKRU lub ŠUMU, NIŠU – IMIĘ
ZINNU(M) – DESZCZ, ULEWA
ZITTU(M) – UDZIAŁ; ŁUP
ZŰ lub CŰ (c”) – NAWÓZ; EKSKREMENTY, ODCHODY, KAŁ; MOCZ
ZU lub IMBARU – HURAGAN
ZUMBU – MUCHA
ZUMRU(M) lub ŠIRU – CIAŁO; KORPUS
ZUNNU – DESZCZ
ZUQAQÎRU lub AKRABU, AQRABU – SKORPION (zarówno zwierzę jak i znak zodiaku)
ZUQIQIPU(M) – SKORPION

Adam Boruta

straganik z satyrą i fantastyką

Słownik akadyjsko-polski

Słownik akadyjsko-polski